http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song18.html แสนแสบ ................ แผลเก่าฤาแผลใหม่ในใจขวัญ คือแปรผันดั่งรอยไถไร้ชีพชื่น ทุกคืนวันแว่วเสียงขลุ่ยมิย้อนคืน เฝ้าสะอื้นรอรักเก่าเรา..ที่เดิม... วันแห่งรักแล้วไยเล่าเฝ้ากำสรวล ใจนวลนวลเหมือนเปลี่ยวร้างกับเศร้าเพิ่ม รอนกน้อยคล้อยหลงรังเคยต่อเติม เหมือนทุกข์เพิ่มเหมือนไร้หวังสิ้นพลังรัก เคลียหมอนนิ่มริมแก้มฟังแสนแสบ อกก็แปลบใจก็ปลาบสิ้นไร้ภักดิ์ หัวใจเอยไยชาเฉยไม่อยากรัก ใช่อกหักเพียงมันว่างณ..กลางใจ ไม่มีใครไม่มีรักไม่มีรอ ไม่วอนขอไม่อ้อนใครไม่หวามไหว ไม่มีแล้วไม่มีแก้วเสน่หาณ..กลางใจ ไม่มีใครในเส้นทางอ้างว้างลา เส้นแห่งชีวีขนานใช่แอบชิด คนละทิศคนละทางแสนเหว่ว้า คืนของอ้ายรอสว่างพร่างพรายกับกาลเวลา คืนของสาวนารอท่า..ฟ้ามืดมิด จูบลั่นทมห่มผ้านอนนิทราฝัน ไม่เอื้อมจันทร์ไม่คว้าดาวหนาวชีวิต มีเพียงเงามายาคว้าลมลวงบ่วงลิขิต มีเพียงสิทธิ์นับวันลา...อย่าได้พบ... จบด้วยลืม...ลืม และลืม...ละคอนลม.. ............................ ดูหนัง..*แผลเก่า* ฟังแสนแสบ บรรเลง ด้วยดวงใจว่างเปล่า ในคืนเหงางามเงียบงัน ราตรียังคงหมุนมา ทิวายังคงหมุนไป ใครใครมีสิ่งแปลกใหม่เพิ่มเติมมากับกาลเวลา กับการรอท่า ความสนุกเร้าใจในชีวิต ทิ้งทอด ให้คนชิดใกล้ หนาวเหน็บดวงใจดายเดียว... ในวันแห่งความรัก... ละคอนลมลวง.. ควงพลิ้วระบัด*เช่นกังหัน* ที่พัดผ่านคืนวัน แล้ว รอยรักรอยคำมั่นสัญญาใจ.. ก็... แปรไป ก็แปรใจ *ดั่งรอยไถแปร..*เช่นเฉกกัน.. คนดี.. รอยแผลเก่า.. รอยแผลใหม่... และ.. รอยแผลใจสุดท้าย คงฝังฝากไว้ในกายสาวนา ไว้.. กับผืนหล้า..นาเดิมนาดิน กับถิ่น...กลิ่นโคลนสาบควาย กับ ร่างไร้ สิ้นแล้ว...หวานใด..หวานใจ.. ................................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song18.html แสนแสบ อกพี่กลัดหนอง พี่หมองดั่งคลองแสนแสบ เจ็บจำดังหนามยอกแปลบ แปลบ แสบแสนจะทน โอ้ว่ากังหัน ทุกวันมันพัดสะบัดวน อยากจะรู้จิตคน จะหมุนกี่หนต่อวัน ย่างเดือนสิบสอง ฟากคลองเจิ่งนองน้ำหลั่ง อยู่ไกลกันคนละฝั่ง ฝั่ง ยังร้องสั่งกัน สิ้นเดือนสิบสอง น้ำนองแห้งคลองขอดพลัน สิ้นความรักจากกัน เหมือนกังหันเปลี่ยนทางลม แสนแสบ แสบแสนเปรียบแม้นชื่อคลอง นี่คือโลงทองของเรียม ขวัญ เขาฝากชีพจม แต่คลองยังช้ำ เหลือไว้แต่น้ำขุ่นตม พี่จึงช้ำจึงช้ำขื่นขม ขม ตรมเสียกว่าคลอง เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่งทอง จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง ชื่อว่าแสนแสบคลอง เหมือนคนหมองต้องแสบแสน เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่งทอง จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง ชื่อว่าแสนแสบคลอง เหมือนคนหมองต้องแสบแสน...
สาวบ้านนา 8 ก.พ. 2549 20:10 น. - ID 86309 
1770
2
0
8 กุมภาพันธ์ 2549 21:37 น. - comment id 559315
รจนาล้องานลำน้ำน่านค่ะ กับ.. บทกวี *ลำนำพืชผลตระการ*ค่ะ
แดดโพล้เพล้ขับเรียวหน้างามสุกปลั่ง ถึงสิ้นหวังสาวนาคอยอ้ายใต้ตาลเดี่ยว กระถินโบกระบัดเคียงรวงเรียว นั่นดอกกระเจียวบานอีกคราสัญญาคืน ดอกโสนโผล่ดอกงอนอรชรหวาน ทายทักตาลยืนต้นเฝ้าทนฝืน กี่วันรอกี่วันร้าวหนาวหลับตื่น กี่ปีชื่นกี่เดือนช้ำกับคำลวง ดอกจอกแหนลอยฟ่องร้องทวงถาม กี่วาบหวามกี่ทิวาคอยห่วงหวง กี่ราตรีที่ใบตองร้องครางครวญ กี่ดอกแค แคร์คนล่วงลาไกลไม่หวนมา กี่ตำลึงพันเกี่ยวรั้วรอดวงใจ กี่รอยไถกี่กระชอมหอมรอท่า กี่มะลิมาลัยร้อยถวายองค์พระปฎิมา กี่น้ำตาราวรวงร่วงในบ่วงรัก ถั่วฝักยาวพราวพันพ้อรอจนเหี่ยว มะเขือพวงเกี่ยวค้างพันแน่นหนัก ยอดสะเดามิต้องเดาก็ขมจริงแล้วที่รัก เมื่อนานนักอ้ายพรากลาจนล้าใจ ยอดผักบุ้งยุ่งยอดกอดสายน้ำ เลื้อยกอตามรอแสงพร่างสว่างไสว ขิงโรยราข่าหมดแรงราวแกล้งลวงแล้วดวงใจ เพราะไร้ใครนำมาปรุงแกงเหมือนแสร้งลา บัวหุบกลีบเหี่ยวคาบึงผึ้งไม่ตอม ใครเด็ดดอมไปบูชาดอกไม้ฟ้า หวังน้ำชื่นฝนฉ่ำหยาดสายมา ในเวลาในวันรอเพาะต้นรัก..เพาะพืชภักดิ์.. >
8 กุมภาพันธ์ 2549 21:38 น. - comment id 559316
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
