http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song193.html รังรักในจินตนาการ เธอมากับแดดเหลืองของเมืองหลวง ดวงจิตนิรมิตความเศร้าหมอง เธอเดินมาทุกข์ทนบนครรลอง ชมทำนองเมืองร้อนร้ายวุ่ยวายนัก ณ ใจกลางเมืองนั้นมีดอกไม้ ดอกข้าวใหม่หอมมิวายกลิ่นจำหลัก แปลกสังเวชผู้คนทุกข์ทนนัก ดอกข้าวใหม่มิเคยพักดวงวิญญาณ เธอเข้าเมืองเดินเที่ยวประเดี่ยวใจ ดอกข้าวใหม่อยู่ที่นี้น่าสงสาร ดับกลิ่นดินกลิ่นฝันของวันวาน เหี่ยวเฉาอยู่ ณ สุสานของเมืองรอน เบื่อ เบื่อ เบื่อ แสนเบื่อหน่าย รอจุดหมายคืนถิ่นรวงข้าวสลอน ดอกข้าวใหม่น้ำนองหน้ามาวิงวอน ตายลวกร้อนดับความฝันวันนี้แล้ว!!! เมื่อไหร่หนอภาระกิจจักจบสิ้น กลับไปยินลมพัดพลิ้วรวงทิวแถว เดี่ยวดายในบึงบัวเรือพายแจว คลาดแคล้วอายตะวัตถุนิยม!! ......................................... ลมร้อน..กำลังอ้อนดงตาลและนาข้าวเขียวขจี ในเส้นทางสายชนบท ที่ดวงกำลังพารถลัดเลาะเลียบ ไปสู่ฝั่งฝัน*เจ้าพระยา มี.. ควายหลายสิบตัวที่มี..คนปล่อยปะปนมากับวัว ให้มาละเล็มหญ้าอย่างแสนสราญใจ นั่น.. *กระท่อมเรือนไทย*สำเร็จรูป ที่มีคนปลูกไว้ขาย หากบัดนี้... ถูกจำหน่ายมาให้ผู้รักสุนทรีย์ ที่.. ยอมยินดีพลีแลกมาด้วยน้ำเงินงาม มาวางไว้รึมบึงบัวที่กำลังแล้งน้ำ กำลังเหี่ยวเฉาคาบึงแห้งผาก หลังจากขาดหยาดน้ำฟ้ามาหลายเพลาแล้ว.. ดวง.. สั่งให้คนเตรียมปลาไว้ เพื่อมาปล่อยในเขตอภัยทานวัด ที่.. ชื่อแสนน่าเกรงขาม ให้คนขามเกรง ไม่มารังแกสัตว์ มาดักจับไปบำเรอลิ้น..อย่างมิสิ้นสุด..อย่างไร้เมตตา วันก่อน... ดวงได้มีโอกาสดูทีวี *รายการสารคดีต่างประเทศ* ที่มี.. คนจับ*ปลาฉลามวาฬ* จากท้องทะเลกว้างเพื่อนำมาเลี้ยงไว้ในพิพิธภัณฑ์ ให้..คนดูแล้วแย้มยิ้มกัน ในขณะ ที่ *ปลาฉลามวาฬ*คงแสนโศกาจาบัลย์ ที่จำพรากจากถิ่นกว้าง น้ำลึก มาสถิตในดงตึกให้คนพากันชี้ชวนชม และ.. นี่คือ ละครฉากตรมฉากหนึ่งในดวงใจผู้รักธรรมชาติไพร รักสัตว์นานา เพียง..ปรารถนาให้สัตว์นั้น ได้มีชีวิตดำรงธำรงนาน ในท่ามโลกอย่างมีความสุข อย่างมิให้.. ทุกมนุษย์เบียดเบียนอย่างเพื่อนพึ่งพิงพึ่งพา.. ดวง.. ลงจากรถดายเดียวไปเดินในท่ามดงตาล ให้สายลมพัดกระโปรงบานอย่างแสนอิสระเสรี และ.. ด้วยดวงชีวี.. ที่อยากสัมผัสกลิ่นไอชนบท ไกลแสงสี มีเพียง.. ดอกหญ้าริมทางบานสล้างไสว...เป็นเพื่อนใจ มี.. เพียงควายน้อยใหญ่น่ารักนัก ที่กำลังกินหญ้าอย่าง แสนมีความสุข ไร้ทุกข์ร้อนใด ดวงใจ..ดวง...จึงนิ่งงันสงบงาม ในท่ามทุกภาพฝัน ที่ถูกบันทึกไว้ด้วยเลนซ์แห่งสำนึกรัก จากความ.. ตระหนักชัด..*ถึงความจริงแท้แน่นอน* ว่า... หัวใจดวงอรชรของดวงนั้น มักสุขดำดิ่ง กับสิ่งที่แสนยิ่งใหญ่เสมอมาหากสิ่งนั้นคือความดิบเดิม ที่มา.. เติมจิตวิญญาณดวงดายเดียวภายในให้เต็มได้.. นานนาที.. ที่ดวงแสนรู้สึกดี ดีกว่า.. การไปดูชีวีผู้คนในท่ามมนต์ม่านเมืองเรืองรุ่ง ในกรุงกรง ... ที่จิตดวงยากจะหลงเวียนวน...ทุรนอยาก.. ไปตามกระแสกิเลสโลก ที่.. ฝากโศกสร้างหนี้ให้แก่ผู้คนมากมาย หาก.. มิเพียรรู้ใช้จ่าย อย่างระมัดระวัง อยากได้เกินพอดี.. มิรู้รักความพอเพียงเพียงพอ ขอแค่สมถะ.. และ.. มิรู้หักห้ามใจ... ไปรูดบัตรเครดิต ที่คิดดอกแพงแสนให้หน้าแห้งหน้าเหี่ยวไปตามๆกัน ทั้งเมืองสวรรค์... ที่พลัน.. จะกลายพาจิตราวตกนรก ก็มิปาน..เมื่อกาลผ่านไป..ไม่ศิวิไลซ์ตามชื่อเมือง.. ............. ดวง... ปล่อยปลาตัวใหญ่มากหลายสิบตัว พร้อมกับ *พระสงฆ์*ให้ศีลให้พรสอนใจ ให้สร้างบุญบารมี ผ่านปรานีกรุณา และ... นาทีที่มากมีค่าก่อเกิดความเอิบอิ่มบุญคือ นาทีที่.. ดวงเห็นฝูงปลาพากันแหวกว่ายในสายธารธารา อย่างแสนเริงร่า แสนมีความสุข... และ... กลับมา กับค่ำคืนนี้ ดวงเปิดตู้ ที่ *ดวงเก็บหนังสือทางจิตวิญาณ* น้อมนำจิตใสใจดวงดีดวงงามของดวง พร้อมพลี... สวดมนต์และนั่งสมาธิอย่างยาวนาน.. ในท่ามแสงเทียนทองทอ ในท่ามม่านละออจรัสแห่งพันธุ์ไม้ไทยนานา ที่.. ราวพากันพร่างผลิพวงดวงดอกหอมหอมนอบน้อมกิ่ง นิ่งงันถวาย*ปฎิบัติบูชา* แด่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปด้วยกัน ให้... ดวงตาสวรรค์..สิ้นอินทรพรหมยมพญาฟ้าดิน..ได้รับรู้... ว่า.. ชีพลูกจักอยู่เพื่อสิ่งใด.. ไปตราบจนชั่วกว่าลมหายใจลูกจักขาดรอน... ..................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song193.html รังรักในจินตนาการ ทูล ทองใจ พี่ฝันจะสร้าง รังรัก สักหนึ่งหลัง ณ ริมฝั่ง เจ้าพระยา อยู่อาศัย แม้ฝันของพี่ ไม่เกิดมี อันเป็นไป สองชีวี เราคงได้ ร่วมเสน่หา รังรักในจินตนาการ วิ มาน รักอันบรรเจิดจ้า ริม หน้าต่างปลูกซุ้มลัดดา ห้องนอนสีฟ้า ติดม่านชมพู ความ รัก เป็นมนต์ดลใจ ฝัน ไป พลังใจ ต่อสู้ คอย พี่หน่อยเถิดนะโฉมตรู มินาน จะรู้ รังรักอยู่แห่งใด รังรักริมฝั่งน้ำเจ้าพระยา สุขตราฝังตรึงซึ้งอยู่ในใจ แม้ความฝันพี่เป็นจริงได้ พี่จะให้ชื่อว่า รังรักอนุสรณ์ ความ ฝันเป็นจริงวันใด หัวใจพี่จะบินว่อน คอย พี่ก่อนไม่ช้าบังอร แม้ใจไม่ร้อน แน่นอนเราได้สุขสันต์
พุด 1 ก.พ. 2549 09:32 น. - ID 85947 
1131
12
0
1 กุมภาพันธ์ 2549 10:05 น. - comment id 557189
นานเท่านาน ไม่ได้เข้ามาที่บ้านเก่าอันแสนรัก ไทยโพเอ็ม รังสรรค์ความสุขสมด้วยจินตนาการอันเพริศแพร้ว ยังคงยั่งยืนสถาพร สำหรับพี่พุด ยังคงโลดแล่นในบ้านหลังนี้อย่างมั่นคง เข้ามาทีไรก็เสพงานท่านพี่เสมอๆ น้องคนบ้านดอนจะเรียกว่า\"พรระวี\"เหมือนเก่าก่อนก็ได้อยู่ คิดถึงพี่เสมอๆ ไปเกาะพงันหลายครา ถามฟ้า ถามห้วงทะเล ถามเกลียวคลื่น ว่าพี่กลับบ้านเกิดบ้างไหม? ไร้คำตอบ ฟ้านิ่งงัน ......
1 กุมภาพันธ์ 2549 10:16 น. - comment id 557190
..ด้วยแรงฝัน อันแรง และแกร่งกล้า ความมุ่งมั่น ปราถนา มิคราสูญ จึงเรี่ยวแรง เปร่งแสง แห่งอาดูร นำเกื้อหนุน สิ่งนั้น พลันเป็นจริง..
1 กุมภาพันธ์ 2549 13:09 น. - comment id 557262
ณ ใจกลางเมืองหลวงทรวงระทม มีแต่บ่มความฝันอันเหว่ว้า ไม่งดงามเมืองบ้านนอกและคอกนา ที่ชีวาอยากกลับไปในทุกวันคิดถึงพี่พุดจังเลยค่ะ พี่พุดชอบปล่อยปลา น้องตูนชอบให้อาหารปลา แบบนี้แสดงว่าเราก็ไปกันได้นะซิค่ะ อิอิ
1 กุมภาพันธ์ 2549 13:29 น. - comment id 557268
เบื่อ เบื่อ เบื่อ แสนเบื่อหน่าย ความรู้สึกตอนนี้เลยอ่ะ
1 กุมภาพันธ์ 2549 14:40 น. - comment id 557289
รังรวงล้วงใจในห้วงรวงรัก ใฝ่ใจภักดิ์มักช้ำระกำหนอ เขาเคียงเคล้าเอาใจดูใฝ่พนอ แต่พอขอกลับหลบหน้าพาห่างไกล.
แก้วประเสริฐ.
1 กุมภาพันธ์ 2549 16:36 น. - comment id 557370
แวะมาหาพี่พุดจ๊ะ...และมาอ่านงานดีๆๆของพี่พุดเช่นเคยค่ะ หายไปนานแต่ยังคิดถึงพี่พุดเสมอนะค่ะ
1 กุมภาพันธ์ 2549 19:50 น. - comment id 557444
แวะมาอ่านงานงามของพี่พุดค่ะ รังรักรังรวงแสนอบอุ่น ที่ไหนก็ไม่เหมือนบ้านของเรานะคะ
1 กุมภาพันธ์ 2549 21:39 น. - comment id 557461
เบิ่งมองฟ้าวันนี้สีหมองหม่น พโยมหนปนสีเทาเศร้าใจหาย สัตว์ตีนยางหลายแสนแทนเกวียนควาย ศิวิไลซ์เข้าครอบงำถลำเต็มตัว ศานาเงินมาใหม่ใช้ทุกผู้ บูชาชูดูเป็นเลิศเทิดเหนือหัว คนยากไร้ไม่มีกินสิ้นหมองมัว กลายเป็นวัวทำงานพล่านหากิน สวัสดีครับ พี่พุด
1 กุมภาพันธ์ 2549 22:43 น. - comment id 557477
วันนี้นางฟ้าตั้งใจว่าจะสวดมนตร์นานๆบ้าง ถ้าไม่ง่วงซะก่อนคงได้นั่งสมาธิ คิดถึงพี่พุดจัง ฝันดีค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2549 10:42 น. - comment id 557553
สวัสดีค่ะ พี่พุดสุดรัก.... สายลมพัดพลิ้วปลิวสไหว.... คิดถึงตอนเด็ก ๆ นะค่ะ ผูกเปล ใต้ต้นไม้ แล้วมีเสียงลมพัดเย็น กับหนังสือเล่มโปรด ดีจัง... คิดถึงพี่พุดนะค่ะ และเป็นห่วง รักษาสุขภาพนะค่ะ...
2 กุมภาพันธ์ 2549 11:01 น. - comment id 557559
สวัสดีค่ะพี่พุด แวะมาทักทายพี่พุดค่ะ สบายดีไหมค่ะ คิดถึงพี่พุดจังเลย รักษาสุขภาพนะค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2549 12:37 น. - comment id 557874
แวะมาอ่านอ่านพี่พุดค่ะเพลินดี คิดถึงจังกระต่ายไม่ได้เข้ามาเสียนานพี่พุดสบายดีน่ะค่ะดุแลตัวเองน่ะค่ะ....รักพี่พุดค่ะ...
7 กุมภาพันธ์ 2549 12:09 น. - comment id 558913
แวะมาอ่านค่ะ ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วอาจห่างหายไปบ้างค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
19 มิถุนายน 2549 17:00 น. - comment id 584784
ข้างนอก..นั่น.. ฝนกำลังกระหน่ำหนัก รายรอบสถานีตำรวจแห่งนี้ที่กำลังถูกคลี่คลุม จากพายุฝนและสายลมแรง จนเกิดเป็นม่านหมอก สีเทาหม่นมัวสลัวเลือนลางทั่วทิศทาง ในท่ามม่านน้ำตาในดวงใจ ที่กำลังไหลพร่างพรูอยู่ณ..ภายใน ราวรับรู้...ว่าดวงใจผมกำลังแสนไหวหวั่นวิปโยค
20 มิถุนายน 2549 12:38 น. - comment id 584916
วันที่ฟ้าฉ่ำฝน ชุ่มชื่นไปทั่วทั้งผืนหล้าฟ้าไทย ผม..และเธอคนดีสุดที่รัก กำลังเอนอิงพิงไหล่ ในเที่ยวบินที่กำลังบินตรงจากกรุงเทพสู่กรุงมนิลา ดินแดนตากาล๊อค ประเทศที่ประกอบด้วยเกาะจำนวน 7,107 เกาะ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก ที่ห่างจากเอเชียแผ่นดินใหญ่ ทางตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 100ก.ม และ เป็นชาติเดียวในเอเชีย ที่ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ เป็นชาติที่ได้รับอิทธิพลจากตะวันตกมากที่สุด ที่มีการผสมผสานกันระหว่างตะวันตกและตะวันออก ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ อาร์โนลด์ โจเซฟ ทอยน์บี (Arnold Joseph Toynbee) นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษ ได้กล่าวไว้ในงานของเขาว่า ประเทศฟิลิปปินส์ เป็นประเทศละตินอเมริกา ที่ถูกพัดพาไปยังตะวันออก โดยคลื่นทะเลยักษ์ .... เหนือม่านฟ้าในระดับความสูงสามหมื่นฟุต ที่ณ..บัดนี้นกเหล็กสีเงิน กำลังพาผู้โดยสารนับหลายร้อย ลอยลอยล่องท่องไปสู่เวิ้งนภาที่แสนงามจรัสจรุง ด้วยพรายแสงอาทิตย์สีรุ้งกำลังกระทบเกรียวเมฆ เสกทอสวย งามจนเกินหาค่าคำมาบรรยาย ผม..กำลังกุมมือเธอ ด้วยใจดวงอบอุ่นอ่อนหวานอย่างที่สุด อย่างทะนุถนอมนุ่มนวล เท่าที่พลังรักทั้งมวล จากดวงใจที่รักแสนรักเธอ...จักพึงพลีถ่ายทอดออกมาได้ เธอ..หันมาสบตาผมนิ่งนาน ด้วยรอยยิ้มหวานซ่านเกษมสุขเต็มนัยน์ตา ที่ทำให้ผมแสนปิติภาคภูมิใจ เสมอมาว่า ผมคือผู้บันดาลพาให้ใบหน้าแสนโศก ราวรูปสลักนั้นพลันกลับมีสีสันและชีวิตชีวา อย่างน่าดีใจ...เป็นยิ่งนัก.. อาจด้วยพลังรัก แรงสวาทหวามเสน่หา ระหว่างเรา ที่ประดุจดั่งพลังแม่เหล็กนับร้อยพัน ค่อยๆดึงรั้งรัดรึง เข้าหากัน เมื่อสวรรค์สั่งตรงฟ้าเมตตา รับรู้ปรารถนาปรานี ส่ง..เธอ แม่ยอดดวงหฤทัยมาพลีกำนัล ให้ผมราวตกอยู่ในหอมห้วงแห่งความฝัน พบสวรรค์มาเยือนแย้มอย่างน่ามหัศจรรย์ใจ.... ผม..เอียงริมเรียวปากไปเชยชิดตรงไรผมแม่ยอดรัก ก่อนที่จะทายทักด้วยรอยจูบละมุน ค่อยๆ...หอมหอมดอมดอมดมดมแม่ดวงดอกไม้หวานกว่าหวาน แกมกลิ่นดอกกล้วยไม้ที่กำลังคลี่บานอ่อนละออ.... ผม..ภูมิใจในตัวเธอ *ผู้หญิงของผม* ที่ฟ้าดินเมตตา ราวกับรู้จะว่าผมหลงพะวงรอท่า มานานแสนนานปานชั่วกาลกัปป์กัลป์.... ผู้หญิง..ที่ราวภาพฝันอันแสนบรรเจิดพิลาสพิไล ให้หัวใจผมเต้นระทึกตั้งแต่นาทีแรกที่พบกัน ราวกับแต่ปางบรรพ์ที่ผมเฝ้าพ้อเพ้อละเมอหมายมาด แสนพิสวาทไม่คลาดคลา http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song480.html คำมั่นสัญญา พิ้งค์ แพนเตอร์ ถึง ม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร ไม่ สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน แม้ อยู่ใน ใต้หล้า สุธาธาร ขอ พบพาน พิศวาส ไม่คลาดครา แม้น เนื้อเย็น เป็นห้วง มหรรณพ พี่ ขอพบ ศรีสวัสดิ์ เป็นมัจฉา แม้ เป็นบัว ตัวพี่ เป็นภุมรา เชย ผกา โกสุม ปทุมทอง แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป... ............ และ อย่างอบอุ่นอ่อนโยนในหัวใจอย่างที่สุดนี้ นอกจากปิติภาคภูมิใจ จนหาคำมากล่าวรำพันรำพึงมิได้ ถึงมหัศจรรย์แห่งรักนี้ที่เธอได้รับเกียรตินั้นมา เขา...เคยกระซิบบอกเธอเสมอมาว่า.. เหนือรักกว่ารัก.. คือความรักผืนดินรักชาติศาสน์สถาบันพระมหากษัตริย์ ที่จักมาก่อนสิ่งใดในชีวิตแสนสั้นนี้ และ นั่นคือปณิธาณจิตต่อจิตที่สองชีวิตคิดตรงกัน จึงพลันพาให้กุศลกรรมดีได้มาพบรักมาสนิทแนบ มาแลกความรักแบบปาฎิหารย์ ที่คือความยิ่งใหญ่เข้าใจเสมอกัน ในอันที่จะปันแบ่งทุกสิ่งไม่สะสม ให้แด่ผู้ทุกข์ทน..คนในแผ่นดินเดียวกันนี้ ที่ชื่อว่าไทย ไท ที่น่าจะมีหัวใจต้องรู้รักสามัคคี มิใช่ทำร้ายกรายกล้ำห้ำหั่นกันเอง ในผืนแผ่นดินแม่นี้ ที่ให้ร่างได้หยัดยืนอย่างงามเงียบแสนสงบสุข อย่างอิสระเสรีมาอย่างยาวนาน จนไม่รู้กี่รุ่นลูกหลานไทย ได้มาได้มีได้ใช้ชีวิตที่แสนดีนักหนา ให้ในน้ำมีปลาในนามีข้าว มีรวงเรียวราวเส้นทางทองคำ ให้นำมาร้อยเรียงศิลปในจินตนาการ มาสร้างหวานหอมละเมียดละมุนใจ มาอาบเอิบอิ่มไปด้วยถิ่นศิลปวัฒนธรรม ที่จักสร้างสรรงานงามล้ำ ได้ด้วยเนื้อใจสวยใสแสนงามนี้ที่มีชีวีไปตามวิถีทุ่งทอง เพื่อนำมาพิชิตความยากไร้ ใช้เลี้ยงชีวี และแถมให้ไทยทุกผองมีงามดวงใจงามเรือนใจ ได้สร้างสมประเพณีวัฒณธรรมอันแสนยิ่งใหญ่มาอย่างยาวนาน ผ่านพรมห่มหอมมาจากจิตสำนึก ที่แสนดีที่มีชีวีเรียบง่ายงามงดมาจากท้องไร่ท้องนา เพราะว่า เรามีความสุขสงบไงเล่านะเจ้ายอดดวงใจ มีที่ทำกิน มีศาสนาพุทธ ที่งามดั่งดอกบัวแก้วพิสุทธิ์ใส ให้ไสวนำทางให้กระจ่างใสไม่มืดบอด แม้นยามลาล่วง ด้วยมีดวงดอกยอดพระรัตนตรัย *ดั่งมงกุฎ*ไสวสว่างพร่างพราว ให้ได้พบค่าคำตายก่อนตาย ได้ใช้คำมรณาณุสติมากำหนดลมหายใจ มิให้คิดขลาดประมาทกลัว เพื่อพาตัวจิตไปสู่แดนดินเนรมิตนิรันดร์ นะเบื้องหลังความพรากลา ที่รอท่ารอไทยรอใจทุกดวง อย่างมิยอมให้ผลัดวันประกันพรุ่ง ราวเรามีร่มรุ้งเรียวให้เกี่ยวพ้อง ให้ยึดมั่นในธรรมทองธรรมทาน ให้มาหอมห่มพรมร่างจิต ก่อนจะสิ้นชีวีชีวิตไปตามเพรงกรรม โดยมิว้าเหว่ลอยวนว่าย คล้ายท่องในวัฎฎสังสารมิได้ผุดได้เกิด ให้รีบเลือกทางประเสริฐกว่าคนชาติใดทั้งปวง ให้ล่วงพ้นด้วยอริยมรรคทางแห่งการดับสิ้นทุกข์ทันกาล และ ไหนโลกยังได้ยกย่องกล่าวขาน ถึงความสมานฉันท์อันคือเลือดเนื้อไทย ที่เรามีความเข้าใจกัน ทุกชาติศาสนา ไม่มีคำว่าเลือกที่รักมักที่ชัง ยังมีผืนดินอุดมให้ทำกินไปทุกถิ่นที่แหล่งหล้าพสุธาไทยนี้ เธอ..จบคำรำพันรำพึง ร่ายยาว ด้วยความพราวภาคภูมิใจ ถึงคนดีในดวงใจที่แสนรัก ที่เธอได้รับเกียรติได้รับคำขอแต่งงาน ได้รับงามแห่งจิตดวงดีที่มีธรรมหอมห่มพรมร่าง ที่จะพาเธอลงไปในเรือสำเภาธรรมสำเภาทอง ที่มีหอมแห่งพระรัตนตรัยให้ยึดมั่น เป็นดั่งพายธรรมพายทองนำทาง ให้พบความงาม อย่างง่ายๆแค่สอนให้รู้วาง ว่างร้างไร้ และ มาตรแม้นยึดมั่น ก็แค่มาร่วมฝันปันบุญเสียสละ เพื่อพายอดดวงหฤทัย ไปพบฝั่งฝันอันคือความเป็นนิรันดร์ว่างเปล่า ดีกว่าเอาตัวรอดเพียงลำพัง..อย่างเห็นแก่ตัว เพราะแม้นพระพุทธองค์ ก็ยังทรงโปรดเมตตาแด่สัตว์ผู้ยาก อยากให้ข้ามพ้นล่วงพ้นฝั่งทุกข์.. เธอ.. ทรุดตัวลงนอนช้าช้าเหนือเนินทราย ปล่อยจิตให้เบาสบายราวไร้ร่างราวสมาธิภาวนา และ พาตัวเองขึ้นไปพบความไร้ร้าง ทางแห่งความงามเงียบในจินตนาการ ราวพบแดนดินในฝันนั้นอันแสนงามสงบเย็นแสนว่างเปล่า เธอ.. รู้สึกตัวเบาราวลอยละล่อง คล้ายเหมือนจะเสกตัวเองให้ไปไกวชิงช้าเมฆได้ และ ราวสามารถเสกรวงดาว มาเป็นสายสร้อยร้อยพร่างประดับใจ ให้ใสสวยระยิบระยับ ราวอัญมณีเพชรพรหมมาห่มหอมในห้วงจิต ที่จะหยิบจับอะไรก็ได้ในคลองจินต์ หากตราบใดยังมีชีวินให้เลือกฝันสรรสร้าง และทำแต่ในสิ่งดีๆพลีเพื่อผืนดิน ก่อนสิ้นสุดลมหายใจเข้าออกแสนสั้นนี้ ที่คงมิยาวยืนฝืนสังขารไปได้นาน.. เธอ.. หลับตา และ ราวกับได้ยินเสียงอบอุ่นอ่อนโยน ที่กรุ่นหอมลงมาหวานพร่างนะกลางดอกดวงใจ ราวกับจิตใสสองดวง กำลังเคลื่อนเข้าหากันอย่างช้าช้า ทว่าคือความสดใสเปล่งประกาย ราวอัญมณีใจที่ยิ่งทรงพลัง ด้วยมหัศจรรย์แห่งรักนี้ที่จัก ดำรงร่างดำรงโลกดำรงใจให้ยังคงหมุนไป ในทิศทางที่แสนยิ่งใหญ่สร้างสรร เพื่อปันแบ่งเพื่อเพียรทำความดี ราวกับนาที ที่ดวงตาสวรรค์พลันเปิดด้วยพระเมตตาปรานี ให้สองดวงใจ ที่ตามหารักแท้มาแสนนานชั่วกาลกัปป์กัลป์ ได้มาพบกันเสียที ได้มาพลีช่วยกันปันแบ่งบุญเพื่อหนุนนำ ให้พ้นพงกรรมวิบากเก่า ได้หลุดพ้นทุกข์หยุดสิ้นความเหงาเงียบใจ มีแต่ไสวพร่างด้วยความปิติเกษม ช่วยกันประคับประคอง อย่างค่อยเป็นค่อยไป..อย่างไม่ล้าถอยที่ จะให้กำลังใจ พายอดดวงใจให้พ้นทุกข์ไปด้วยกันเป็นนิรันดร์รัก ใกล้ค่ำแล้ว.. มีเด็กชายลูกชาวประมงแถวนี้ ที่เธอแสนรักมาช่วยก่อกองไฟ และ จะมาพักนอนใกล้ๆกับเธอทุกครา..ยามที่เธอมาเยือน เขา..หิ้วตะกร้าที่บรรจุอาหารทะเลสดสด มาพอประมาณการบริโภค พออิ่มแค่สองคน กับหนึ่งสุนัข กับความรักของแม่เขาที่รู้จักเธอดี ที่ยินดีฝากแกงส้มปลามาเพิ่มให้อาหารมื้อค่ำแสนมีรสชาติ กับชายหาด ที่แสนงามในยามค่ำที่ดาวเริ่มระดะดวง เธอ..ขอตัว...ลงทะเล ให้น้ำทะเลอวลไออุ่นเห่กล่อมร่างใจ มิห่วงใยเด็กชายที่ชำนาญในการย่างปลาแบบบาบีคิว ที่ทำมาเป็นอย่างดีแล้ว ในท่ามกลางเสียงฟืนปะทุพร่าง และแตกดวงดอกไฟพราวพราย รับสายลมหนาวที่พรายพรมจนบาดผิว เธอ..หัวเราะเริงร่าเล่นวักน้ำสาดกับเจ้าไลก้า กับฟากฟ้ากว้างสีกำมะหยี่ กับดวงดารา ที่กำลังกระพริบพราวเว้าวอนออดอ้อน รอให้เธอฝากรักภักดิ์พลีไปถึงคนดียอดดวงใจ ที่ในยามนี้คนหนาวร่างใจพอกันบนภู..สูงสวย และ.. ด้วยความรัก เธอ....ฮัมเพลงจากดวงใจ ส่งใจไปกับขอบฟ้ากว้าง นะราตรีในราตรีที่แสนดีแสนงามนี้แล้ว ............
30 มิถุนายน 2552 21:03 น. - comment id 1008293
อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ นะครับ ชีวิตบ้านไพร และรอบล้อมด้วยธรรมะ แลธรรมชาติ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
