http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html ใครคนหนึ่ง ซ่อนซึ้งน้ำตาราวสายฝน แหงนเงยมองฟ้าเบื้องบน กลางกมลมีบทกวีรักนิรันดร์ ทิวไม้เหว่ว้าฟ้ากว้าง อ้างว้างเดียวดายสิ้นฝัน ตะวันรอนใจรอนตามตะวัน โศกศัลย์เหน็บหนาวเศร้านัก..! .................. ดวงเดินดายเดียว ในท่ามงามสายัณห์ตะวันรอนอีกวัน ลานโล่ง..ฟ้ากว้าง แลไกล..รึมบึงฝัน พลันเห็น.. เครื่องบิน..ลำใหญ่ยักษ์บินทะยานผ่านไป..ไกลตา สายธาราจึงเริ่มพร่ารินไหล ในห้วงใจราวสายฝนพรำ ด้วย.. คิดถึงใครบางคนสุดหัวใจ ในแดนดิน*ฟ้าจรดทราย* แหงนเงยหมายซ่อนหยาดน้ำตา และ.. เดินช้าช้าพร้อมอ่านบทกวี ที่กลับพาให้น้ำตายิ่งพรูพร่าง อย่างไร้เหตุผล นานนักในนึก กี่หนาวเหน็บในฤดูกับฤดี ที่ราวมีปีศาจวสันต์มาพลันพร่างพรม ห่มห้องใจในทุกทิวาวันราตรีกาล หากมาตรแม้นคืนวันไร้ชื่นบาน หากคือการได้รับบทเรียนสอนสัจจะใจ *ไม่มีสิ่งใดฤาใครคน*ที่ดวงกมลเรา จะยึดมั่นถือมั่นได้แม้สักผู้เดียว และ... กัปกาลเวลา ที่ต้องรอท่าอย่างมิเคยสิ้นสุดหยุดรอ..หยุดรักได้เลย...! ........................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html เรา จากกันวันนั้นยังจำ จากกันวันนั้นฝนพรำ พรางม่านกรรม คล้ำครึ้มคลุมเวร ลมครางฝนครวญ ไพรสั่นชวน รวนระเนน ความกดดัน ขั้นเดน เหมือนจะเค้น ฆ่า กัน เรา จากกันวันนั้นนานมา แต่เมื่อวสันต์ลีลา ฤาสร่างซาฝนฟ้าฟูมฟาย ฤดู ฤดี มันไม่มี วันคืนวาย มันสาปใจ สาปกาย คล้ายมนต์ร้าย พรายผี ผี วสันต์ มันหลอก มันหลอน ปีศาจวสันต์วันก่อน ยังสังวรณ์ เวรนี้ ฟัง โถฟัง ฟังฝนตกซี เหมือนนรกตกตี ย้ำ ขยี้ ใจ ตรม ไป จากไป ไปแล้วไปเลย อย่ามาชวนชิดชวนเชย ปีศาจเอย ร้างเลยอารมณ์ ลมมา ฝนมา จงอย่ามา พาระทม เพียงโศกทราม เศร้าซม ฉันจะล้ม ตายแล้ว...
พุด 22 ม.ค. 2549 22:30 น. - ID 85538 
1291
5
0
22 มกราคม 2549 23:16 น. - comment id 554834
อ่านแล้วเศร้าจัง มาซับน้ำตาให้นะค่ะ อย่าร้องไห้ คิดถึงพี่พุดเสมอนะค่ะ
22 มกราคม 2549 23:18 น. - comment id 554836
ให้น้องลมรำเพยค่ะ พี่พุดค่ะ มาพลีอ้อมกอดให้นะคะคนดี วันนี้ พีพุดก็ไปเดินเดียวดาย ริมชายชลอีกคราครั้งค่ะ และ พรินท์งานพร้อมคำคอมเมนต์ จากใจใครบางคนไปอ่านค่ะ แล้ว ก็เดินร้องไห้ค่ะ น้ำตาพรูเลยค่ะ เพราะใกล้ตะวันลา และ ทำไม ฟ้ากว้างช่างเหว่ว้าเดียวดาย อ้างว้างร้างไร้จังค่ะ ยามแหงนเงยมอง และ คงซึ้งใจในบทกวีด้วยละค่ะ พี่พุดรักน้องนะคะ จากใจ พีพุด
23 มกราคม 2549 08:14 น. - comment id 554875
ซึ้งใจมากค่ะ พี่พุดรักพี่พุดเช่นกันเจ้าค่ะ (เขิน
)
24 มกราคม 2549 08:21 น. - comment id 555080
...สวัสดีค่ะ แวะมาบอกว่าคิดถึงเหมือนเดิมค่ะ
26 มกราคม 2549 10:59 น. - comment id 555654
ถึงฟ้าฝนหลงเวลาตกห่าใหญ่ ยังแพ้ใจหลงรักเขาหนักหนา เดินหลงทางยังแค่เสียเวลา ทั้งชีวาต้องสิ้นไปเพราะใจรัก เหมือนหนูหลงเดินเข้ารูไม้ไผ่ จะกลับหลังไม่ได้ติดกับดัก ต้องเดินหน้าลูกเดียวแปลบเสียวนัก เขาไม่รักสมน้ำหน้าบ้าไปเอง ไม่ทราบจะบ่นกับใคร บ่นกับพุดพัดชาดีกว่า อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
