กว่านกน้อยจะบินโบกสู่โลกกว้าง กว่าทุ่งร้างจะคืนร่างเป็นป่าเขา กว่าต้นไม้จะเติบใหญ่ให้ร่มเงา กว่าความเศร้าจะจากไปจากชีวิต กว่าน้ำตาจะแห้งเหือดจากใบหน้า กว่าคนบ้าจะกลับมามีสิทธิ์ กว่าความเงียบจะมีค่าต่อความคิด กว่าควันพิษจะหายไปจากเมืองกรุง ประชาชนมีสิทธิ์ที่เทียมเท่า ประชาเราไม่เฝ้าแต่เฟ้อฟุ้ง ประชาชาติเคียงประชาชนบำรุง อธิปไตยคงผดุงคู่ประชา กว่าวันนั้นที่ดีจะมาถึง กว่าศักดิ์ศรีของคนหนึ่งจะมีค่า กว่าจิตใจยังคงไว้ในศาสนา กว่าศรัทธาจะคืนสู่มวลชน เมื่อเวลาเดินไปอย่างช้าช้า เมื่อน้ำตาที่แห้งเหือดกลับท่วมท้น เมื่อผืนดินหลั่งเลือดแห่งตัวตน เมื่อผู้คนลุกขึ้นรบและฆ่าฟัน กว่าทุกอย่างจะคืนสู่สภาพ เมืองคนบาปงันเงียบอย่างไหวหวั่น ย้อนรอยความสูญเสียแห่งคืนวัน เจ้าความฝันสิ้นแล้วในวันนี้ แล้วเมื่อไรจะคืนกลับเหมือนวันเก่า เมื่อผองเราเคียงกันด้วยศักดิ์ศรี อำนาจเงินหมดไปจากปฐพี ... ... ... แผ่นดินดีได้ด้วยอำนาจธรรม
19 มกราคม 2549 06:41 น. - comment id 554060
กลอนงามครับ น้อมแจมอารมณ์ด้วยครับ กว่าเรา จะรู้ กว่ารู้เรา เข้าใจตน กว่าฝึก กว่าฝน กว่าทั่งจน เปนเข็ม แหลม
19 มกราคม 2549 13:05 น. - comment id 554166
กว่าปลาผิดน้ำได้คืนถิ่น หวานก็สิ้นเศร้าก็ห่วงคอยทวงหา กว่าดอกไม้ไพรจะได้งามในท่ามป่า วันที่ว่าคงไม่มีชีวีพี่พุดแม่สาวไพรใจรักนา คิดถึงและรักมากนะคะ