ซบหน้าลงตรงมือถือน้ำตา เงยถามฟ้าไฉนไยแกล้งฉัน ก้มหน้าลงถามดินรินรำพัน ไยเส้นทางสายนั้นเดินยากเย็น ล้มแล้วลุกจนล้าไม่กล้าลุก กลัวความทุกข์เพราะล้มจมความเข็ญ ไม่เคยเป็นอย่างใจที่หมายเป็น ที่แลเห็นคือแผลพาดแผ่ลาย สิ่งที่ได้เพียงนิดคิดแล้วท้อ ไร้พลังเดินต่อสู่เป้าหมาย คงเป็นคนล้มเหลวอยู่เดียวดาย กับอดีตมากมายที่พลั้งไป ครั้นครุ่นคิดจิตยิ่งแคบแอบมุมมืด ใจชาชืดเร้นรับแสงอันไสว เฝ้าวนเวียนน้อยเนื้อและต่ำใจ ทำสิ่งใดไม่เคยดีในชีวา มองเห็นนกตัวน้อยค่อยลัดเลาะ โผเข้าเกาะกิ่งก้านลานพฤกษา ได้จังหวะจึงโผสู่เมฆา แล้วสลับลงมาเมื่ออ่อนแรง แม้กี่ครั้งก็ยังหมายจะบิน ไม่สุดสิ้นวิธีเสาะแสวง หาสนใจล้มเหลวให้คลางแคลง มุ่งรวบรวมเรี่ยวแรงเพื่อเร่งบิน กี่ครั้งที่พลาดไปใช่ล้มเหลว ปวงปัญหาร้ายเลวที่โหดหิน ก็หาใช่เหตุล้มเหลวในชีวิน ล้มเหลวแท้คือสิ้นพยายาม
พี่ดอกแก้ว 2 ธ.ค. 2548 21:48 น. - ID 83935 
1760
17
0
3 ธันวาคม 2548 10:14 น. - comment id 543383
ชอบ ๆ
3 ธันวาคม 2548 10:34 น. - comment id 543386
3 ธันวาคม 2548 10:38 น. - comment id 543387
3 ธันวาคม 2548 10:48 น. - comment id 543388
3 ธันวาคม 2548 04:54 น. - comment id 543441
ล้มเหลว...........ล้มแล้วก็ตกลุกขึ้นมาค่ะ ถึงเหนี่ยอและท้อก็ต้องสู้กะมัน.. อย่ายอมแพ้ค่ะ......... กำลังใจแด่เธอ.........
2 ธันวาคม 2548 22:03 น. - comment id 543477
ล้มแล้วลุกสุขเกิดใช่น้ำเหลว ล้มแล้วคลุกเพลิงเปลวแห่งความหวัง ไฟแห่งความทะยานผ่านประดัง ก่อชิงชังจองเวรไม่เห็นดี ใจอึดอัดขัดข้องหม่นหมองนัก คว้าความรักเข้าใจในทุกที่ ยิ่งไขว่คว้ายิ่งเหลวเลวทุกที ไขว่ทะยานหลีกหนีใจตัวตน เพราะล้มแล้วคว้าเอาอนาคต ไม่รู้ปลดปัจจุบันคลายสับสน สติคุมแนบใจกายไม่วกวน จึงหลุดพ้น \"ล้มเหลว\" ที่พลาดพัง : ) สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว .. ในอีกมุมมองหนึ่งของคำว่า ล้ม - เหลว ก็คือ บุคคลหนึ่งที่มีสภาพจิตใจอ่อนไหว ถูกกระทบแล้วล้มลง ละลายใจตนกลายเป็นของเหลว ไม่อาจจะหลอมตัวตนขึ้นมาใหม่ให้เข้มแข็งได้ จริงแล้ว สำเร็จ ฤๅ ล้มเหลว ... ก็คือสิ่งที่ใจไขว่คว้าจะครองหรือไม่ครอง ถ้าไม่ได้ครอง ก็หลงไปคิดว่า ตัวเองผิดหวัง โลกพังทลาย ล้มเหลวไปหมดแล้ว แต่ทว่า ... ณ ปัจจุบันธรรม กายกับจิตยังคงอยู่แนบกัน สติมิได้ไปรับรู้เลย ปัญหาของการประกอบกิจต่างๆ คือการไขว่คว้าเอาอนาคตแล้วยึดถืออดีตที่เคยสำเร็จไว้ จนขาดความใส่ใจในเหตุปัจจุบัน สติลอยไปอยู่กับกาลอันผ่านเลยและยังมาไม่ถึง แต่ไม่ได้อยู่ ณ สิ่งจริงที่กำลังเป็น ปัญหาจึงยากที่จะคลี่คลาย ก่อปัญหาหลากหลายขึ้นมาได้อีก ดีเหลือเกินค่ะ ... พี่ดอกแก้ว \"ล้ม-เหลว\" เป็นธรรมะที่กว้างขวางมากมาย อนุโมทนาบุญของพี่ดอกแก้วด้วยนะคะ ขอให้บุญนี้นำพาให้พี่ดอกแก้วพบความสว่างไสวในทุกๆ ด้านของชีวิตค่ะ สาธุค่ะ หากมีบุญใหญ่ยิ่งใดๆ ที่รุ่งบำเพ็ญสำเร็จแล้ว รุ่งขอน้อมอุทิศบุญให้พี่ดอกแก้วพบกับความสุขความเจริญเช่นเดียวกัน ด้วยอานุภาพแห่งคุณพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ ค่ะ
3 ธันวาคม 2548 14:22 น. - comment id 543511
แวะมาชม.. งานงาม ๆ ค่ะ.. พี่ดอกแก้ว.. แล้วก็ไม่อยากเป็นคนล้มเหลว... เลยต้องดิ้นรนต่อสู้.. อย่างทุกวันนี้...ไงค่ะ
3 ธันวาคม 2548 14:45 น. - comment id 543524
การล้มเหลวเกิดที่ใจมิไขแก้ ยอมพ่ายแพ้หลงติดบ่วงที่ลวงฝัน ปล่อยความมืดบดบังแสงแห่งตะวัน เกิดกรอบกั้นกักขังตนปิดหนทาง มาสวัสดี...พี่ดอกแก้วค่ะ........
3 ธันวาคม 2548 15:51 น. - comment id 543542
3 ธันวาคม 2548 19:16 น. - comment id 543591
ล้มเหลวนับหมดสิ้น .......... ทุกทาง แต่ปากใช่อับปาง ............. ขยับลิ้น ตาหูที่ยังกาง .................... กระพริบอยู่ อีกจมูกหายใจดิ้น ............ เขยิบด้วยปัญญา สวัสดีครับ พี่ดอกแก้ว
3 ธันวาคม 2548 20:56 น. - comment id 543595
แก้ไขคำผิด กระพริบ >>> กะพริบ แหะๆ
3 ธันวาคม 2548 21:28 น. - comment id 543601
สี่เท้าเดินยังพลาดถลาล้ม เราเป็นคนแค่สองเท้าประคองตัวไว้ อุปสรรคมากมายขอมีกำลังใจ แม้นล้มไปลุกขึ้นใหม่ด้วยความเพียร ลุกขึ้นมากก้าวย่างอย่างมั่นใจค่ะ
3 ธันวาคม 2548 22:54 น. - comment id 543615
3 ธันวาคม 2548 22:54 น. - comment id 543616
3 ธันวาคม 2548 22:55 น. - comment id 543617
3 ธันวาคม 2548 22:55 น. - comment id 543618
3 ธันวาคม 2548 22:56 น. - comment id 543619
4 ธันวาคม 2548 09:42 น. - comment id 543655
ล้มแล้วล้มอีก ชนะแล้วชนะอีก จะสู้ต่อไปค่ะ
4 ธันวาคม 2548 13:56 น. - comment id 543706
ทิวาสวัสดิ์ค่ะ พี่ดอกแก้ว อัลมิตราคิดว่า ความล้มเหลวเกิดขึ้นแน่ หากไม่พยายามลุกขึ้น และเริ่มต้นใหม่.. ทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ล้วนแล้วแต่เป็นบททดสอบทั้งสิ้น คงไม่มีท่านใด ที่วิ่งได้ โดยที่ไม่เคยหัดตั้งไข่ ไม่เคยหกล้ม .. ตอนกระเปี๊ยกล้มแล้วยังลุกได้ โตขึ้น ขืนล้มแล้วนอนพังพาบอยู่นี่นั่น .. มีหวังเป็นได้อายทารกแน่ค่ะ :)
4 ธันวาคม 2548 22:45 น. - comment id 543750
4 ธันวาคม 2548 22:51 น. - comment id 543752
5 ธันวาคม 2548 00:53 น. - comment id 543781
บางครั้ง ใครบางคนก็ยืนขึ้นบนความล้มเหลว ซึ่งเป็นเหมือนเมือกทากที่เมื่อก้าวต่อ ก็ล้มลงไปอีกเหมือน หล่มวิญญาณอันชั่วร้ายแห่งวิบากกรรม เขาคงจะพยายามครั้งแล้วครั้งเล่าที่จะลุก แต่มันก็ล้มอยู่อย่างนั้น เพราะยอมจำนนในหนทางกรรม ซึ่งตนได้กระทำไว้ในในอดีตกาล ช่างมันเถิด แม้นจะต้องคลานดั่งทากก็จะคลานไป ล้มไม่ลุก แล้วมันจะเป็นไร ถอดใจเขียนค่ะ
5 ธันวาคม 2548 06:01 น. - comment id 543797
กราบสวัสดีอาจารย์พี่ดอกแก้วครับ ขอแจมด้วยครับ ทุ่งหญ้ายาวไกล...ฝูงวัวเหยียบย่ำไป...ฉันเป็นหญ้าขานไข...เพียรงอก ใหม่..เขียวขจีใจ อิอิ
5 ธันวาคม 2548 17:16 น. - comment id 543862
ล้มหลายครั้งค่ะพี่ดอกแห้ว บางครั้งก็รีบลุก บางครั้งลุกไม่ขึ้นต้องมีคนพยุง บางครั้งใช้เวลาคิดนิดหนึ่ง แต่ไม่มีครั้งไหนที่ไม่พยายามจะลุกค่ะ
6 ธันวาคม 2548 10:55 น. - comment id 543942
........ ..... ... . ล้มแล้วลุก..ขึ้นสู้..คือผู้กล้า.. มัวก้มหน้า..มองดิน..ใยสิ้นโศก.. ความผิดพลาด..เป็นธรรมดา..ของสัตว์โลก รอเพียงโชค..ชะตา..ไม่น่าทำ.. . ... .... ....... ************************************************** คิดถึงพี่ดอกแก้วนะคะ..
6 ธันวาคม 2548 13:54 น. - comment id 544041
สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว ก้าวพลาดพลั้งให้หยั่งคิดจิตควรนิ่ง ในทุกสิ่งล้วนเป็นไปในทาง ทุกข์โศกเศร้ารุมเร้าจนอ้างว้าง เหมือนเคว้งคว้างเปลี่ยวเดียวดายกลางนที... แม้ล้ม ก็ต้องลุก หากยังมีลมหายใจอยู่ แม้เจ็ดปวดเพียงใดใจต้องทนอดกลั่นกับความเจ็บปวดนั้น เพื่อหยัดยืนอย่างมั่นคงสง่างาม... คิดถึงพี่ดอกแก้วค่ะ ขอให้พี่ดอกแก้วมีความสุขสดใส และเสมอไป รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
6 ธันวาคม 2548 16:19 น. - comment id 544086
6 ธันวาคม 2548 16:20 น. - comment id 544087
6 ธันวาคม 2548 16:21 น. - comment id 544088
6 ธันวาคม 2548 16:21 น. - comment id 544089
6 ธันวาคม 2548 16:22 น. - comment id 544090
7 ธันวาคม 2548 17:49 น. - comment id 544481
ใช่คะพี่ดอกแก้ว ... ล้มเหลงแท้จริงคือสิ้นพยายาม ... ถ้าหากล้มแล้วไม่พยายามลุก ความทุกข์ก็จะจู่โจมจนเราสิ้นลมหายใจ สวัสดียามเย็นค่ะพี่ดอกแก้ว พักนี้งานยุ่งมาก ๆ ค่ะ เลยไม่ค่อยได้แวะมาทักทาย พี่ดอกแก้วสบายดีนะคะ คิดถึงพี่ดอกแก้วเสมอค่ะ
8 ธันวาคม 2548 16:32 น. - comment id 544775
@....น้องเอม.... สวัสดีค่ะน้องเอม... คนที่ชอบบ่นท้อแท้นั้น..ส่วนมากคือคนที่มีความพยายามน้อย หรือไม่อยากใช้ความพยายามแล้ว ..และเมื่อนั้น ความล้มเหลวที่แท้จริงก็จะมาถึงตัวแน่ แม้จะมีความสามารถหลงเหลืออยู่ก็ตาม ในทุกเรื่องราว..พี่ดอกแก้วเชื่อมันในความเพียรค่ะ ว่าสามารถทำให้เราไปพบกับความสำเร็จได้...บุญวาสนาเก่าๆนั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความสำเร็จเท่านั้นเอง ..แต่ส่วนสำคัญคือ ..ปัจจุบันที่มีความเพียรค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาด้วยความคิดถึง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
