เรื่องที่ผ่านกาลเก่าเฝ้าแต่คิด วันละนิดจนคุ้นคบปัญหา โดยเฉพาะความโศกเสียน้ำตา ชำนาญกว่าเรื่องใดในคำนึง คิดแล้วปวดรวดร้าวราวถูกย้ำ เหมือนกรีดซ้ำอุราครานึกถึง หลายประโยควนเวียนอย่างอื้ออึง ดั่งศีรษะถูกตรึงปวดแทบตาย ทั้งที่ไม่มีใครชวนให้คิด แต่ว่าจิตเก็บเรื่องเก่ามาฉาย คิดแล้วคิด คิดไปจนวุ่นวาย เรื่องขยะมากมายฉายที่ใจ แล้วคร่ำครวญหวนไห้ไม่อยากคิด ใครหนอเล่ามีสิทธิ์ไปแก้ไข นอกจากตนคนเดียวหาใช่ใคร ที่สามารถเปลี่ยนใจไม่คิดครวญ ที่ปวดหัวก็เพราะตัวนั่นแหละทำ ที่แสนช้ำก็เพราะเราเฝ้ากำสรวล ที่ไม่ลืมก็เพราะเราเฝ้าทบทวน ที่ทุกข์ล้วนก็เพราะเราเลือกเขาเอง
พี่ดอกแก้ว 4 พ.ย. 2548 21:00 น. - ID 83137 
1523
22
0
7 พฤศจิกายน 2548 13:02 น. - comment id 529125
หน้าส่วนตัว
วันนี้ก็มาทักทายพี่ดอกแก้วอีก...
ทำอย่างไรจึงจะมีจิตที่สงบนิ่งได้นาน.....
พยายามไม่คิดอะไร แต่ภาพต่างๆ ก็วนเวียนอยู่ร่ำไป....ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องให้ชวนคิด
แต่ก็คิดจนได้
ก็คิดไปเฉยๆ ค่ะ ไม่ได้มีอารมณ์ใดๆ กับความคิดนั้น
เพียงแต่ไม่รู้จะคิดไปทำไม.......นั่นนะซิ
8 พฤศจิกายน 2548 22:25 น. - comment id 531558
แบบนี้คงจะเข้าตำรา รำไม่ดีหมูไม่กิน อุ๊ย! ผิดสุภาษิต รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง เมื่อได้ตัดสินใจลงมือทำไปแล้ว ย่อมต้องมีทั้งรับผิด และรับชอบเป็นของคู่กันครับ บทสุดท้ายบอกความหมายได้กระจ่างแจ้งแทงใจมากครับ
7 พฤศจิกายน 2548 12:42 น. - comment id 533829
@...น้องราชิกา... เพราะความคิดมักแปรจิตให้เป็นไป ทั้งสองนัยชั่วดีที่ถูกเผย ดีที่สุดหยุดคิดทุกอย่างเลย รู้เฉยเฉยว่างกิเลสไร้เภทภัย จิต คือตัวบงการให้เกิดการกระทำทั้งปวง หากควบคุมจิตได้มิให้ฟุ้งซ่านเตร็ดเตร่ไปในอารมณ์อย่างโลกๆ ความสุขที่แท้จริงก็จะเกิดขึ้น เพราะปราศจากความติดข้องต้องการและความทุรนทุราเพื่อไขว่คว้า แม้กระทั่งความโกรธาก็ไม่เกิดขึ้นเมื่อไม่สมหวัง สิทธิในการคิดของแต่ละคนนั้น เป็นเสรีภาพเฉพาะตัวจริงๆ แต่จะใช้สิทธิเยี่ยงไรนั้นเป็นเกี่ยวข้องกับสติปัญญาของผู้มีสิทธิ์ เช่น คิดออกจากทุกข์ กับขลุกอยู่กับทุกข์ต่อไปอย่างไรู้จบ คิดถูกหรือคิดผิด...อยู่ที่เราจะเลือกสิ่งใดให้กับตนเอง ขอบคุณในการเยี่ยมเยียนและความคิดเห็นนะคะน้องราชิกา มีประโยชน์มากแก่การพิจารณาใคร่ครวญก่อนการกระทำกรรมทั้งหลาย ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ ...
7 พฤศจิกายน 2548 12:43 น. - comment id 533830
7 พฤศจิกายน 2548 12:44 น. - comment id 533832
12 พฤศจิกายน 2548 21:02 น. - comment id 534813
4 พฤศจิกายน 2548 21:57 น. - comment id 535160
+-*-+ +-* ปู๊ชายอารมดี๊ดี *-+ +-*-+
4 พฤศจิกายน 2548 21:59 น. - comment id 535161
ทานศีล อบรม บ่มดวงจิต
พินิจ กายา อุทาหรณ์
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ตามขั้นตอน
ฝึกสอน ดวงใจ ให้เบิกบาน
อยากรวย ให้ทาน เป็นงานหลัก
ทำใจ คึกคัก ให้อาจหาญ
สละ ตระหนี่ จากดวงมาน
สืบสาน สืบธรรม นำประชา
หมั่นรัก ษาศีล ถ้าอยากสวย
คนเห็น งงงวย เกิดหรรษา
ถ้าอยาก ฉลาด เชิงปัญญา
หมั่นภา วนา อย่าละเลย
ทำบุญ ทำทาน กันเสียก่อน
อาวรณ์ สังขาร อย่าหยุดเฉย
นึกถึง ความตาย เสียให้เคย
โธ่เอ๋ย ชีวิต อนิจจัง ฯ
+-*-+ +-* ปู๊ชายอารมดี๊ดี *-+ +-*-+
4 พฤศจิกายน 2548 22:27 น. - comment id 535168
คนเราชอบวนเวียนคิดซ้ำไป-มา คิดแล้วคิดอีกทั้งรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ก็คิดให้เสียใจกับตนเอง ความคิดยากแท้ควบคุมได้
4 พฤศจิกายน 2548 22:31 น. - comment id 535173
เพียงตาเห็นไม่เพียงรู้แค่ตาเห็น สำคัญเป็นสิ่งจริงไม่นิ่งเฉย หากตระหนัก \"เครื่องมือ\" คือคุ้นเคย ให้ใจเผยสรรพสิ่งผ่านเพียงตา เราจึงหมายสิ่งจริงในโลกนี้ ยึดมายาที่มีสมมุติค่า แล้วก่อเกิดอารมณ์โศกตามมา หวนวนล้าหน่ายคิดให้จิตจำ ทั้งความสุขพองฟูอยู่ในจิต ทั้งแฟบติดหมองขุ่นวุ่นเพ้อพร่ำ ทั้งลำพองตัวตนทุกข์หนุนนำ ต่างกลืนกล้ำหลงสุขว่าเป็นสุขแท้ เราจึงขาดการสังวรสำรวมกาย ทุกสิ่งกรายจึงพอกพูนเพิ่งรอยแผล อยากสุขล้ำสำคัญหมายใครดูแล ไม่อยากเศร้ากับสิ่งแปรที่ปรวนไป ตาหูรับสดับรูป สูบกลิ่นกรุ่น รสละมุนอุ่นกายคิดไปได้ ความรู้สึกตรึกทบซบซาบใจ นานเพียงใดที่เราติด ... มิรู้จำ สวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว : ) เพราะเราขาดความสำรวมระวัง จึงทำให้ปัญหาประดังเข้ามามากมาย ความอยากของเรานี่ ... พิษรุนแรงเหลือเกินนะคะพี่ดอกแก้ว รุ่งขอเล่าประสบการณ์การเจริญสติให้พี่ดอกแก้วอ่านดีกว่า เผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อผู้สนใจด้วย การทรงไว้ซึ่งฌาน ทำให้เรานิ่งพอที่จะเข้าถึงสิ่งเป็นไปของโลกได้จริงๆ เวลากินอาหาร ระหว่างที่กินอาหาร เรากินด้วยสมาธิ ดูกายดูจิตไว้ ทั้งกายภายนอก กายภายใน (สมาธิวิธีที่รุ่งฝึก คือการทรงนิมิตไว้ทั้งภายนอกและภายใน เพื่อให้เกิดปัญญาค่ะ) เมื่ออาหารตกสู่กระเพาะอาหาร ขณะที่สมาธิเราทรงกำลังมากๆ เราจะเห็นอาหารในกระเพาะอาหารได้อย่างชัดเจนเลยว่า เป็นอย่างไร ครั้งหนึ่ง... อาหารก็อร่อยดีนะคะ แต่มันรู้สึกเฉยๆ รู้สึกเปล่าๆ ว่างๆ เหมือนอาหารเป็นเพียงธาตุประกอบที่สู่ร่างกาย แล้วถูกสันดาปลงไป อาหารไม่อร่อยเลย ทั้งที่ลิ้นก็รับรสอร่อยอยู่อย่างนั้นแหละค่ะ พออาหารอร่อยตกสู่กระเพาะ เกิดรู้ขึ้นมาว่า กระเพาะไม่ได้รับรสอาหาร สักหน่อย รสอาหารเป็นเพียง สมมติมายา ที่กระทบลิ้นแล้วก็เราก็หลงพึงพอใจในรสนั้นๆ ถ้าเราสำรวมพอที่จะรู้ตาม เราก็จะคลายความกำหนัดในกามลงได้มากเลย นี่เป็นประสบการณ์การปฏิบัติกรรมฐานของรุ่งเมื่อก่อนเข้าพรรษานะคะ พี่ดอกแก้ว จริงๆ แล้ว ... ชนวนแห่งการคิด ทั้งหมดทั้งปวง ไม่ว่าดีหรือไม่ดี สุขหรือไม่สุข เกิดจากการไม่รู้จักสำรวมสังวร ต่างหากล่ะคะ รุ่งว่าอย่างนั้นนะคะ ถ้าเราสำรวมสังวร เรารู้เท่าที่เป็น เรารู้ว่า เราพอใจ เราชอบใจ หรือไม่ชอบใจ แล้วอยู่กับอารมณ์เพียงตรงนั้น อารมณ์นั้นดับไป อารมณ์ใหม่เข้ามา เราก็รู้ตามอีก ... ถ้าสติอยู่กับปัจจุบันดีแล้ว เราก็จะไม่หวนคิดถึงอดีต อยากได้ในสิ่งที่ชอบใจ ผลักออกในสิ่งที่ไม่ชอบใจ ไม่ไขว่คว้าเอาอนาคตที่อยากจะได้ในสิ่งที่เราชอบใจ มีสุข และไม่อยากได้ในสิ่งที่เราไม่ชอบใจ เราจะรู้เพียงว่า ณ ปัจจุบันธรรมนี้ เราชอบใจหรือไม่ประการใด ชนวนแห่งการหวนคิดก็ไม่เกิดค่ะ ... ปัจจุบันธรรม ทำให้เราสามารถดำรงสติได้อย่างมั่นคงจริงๆ เลยนะคะ พี่ดอกแก้ว และนี่คือสิ่งที่รุ่งอยากจะสื่อออกมาในชิ้นงาน \"ชนวนแห่งความคิดถึง\" แม้จะไม่อาจจะสื่อออกมาได้อย่างชัดแจ้งนัก ก็ตาม อนุโมทนาบุญพี่ดอกแก้วค่ะ ... รุ่งขอขมานะคะที่เขียนอะไรออกมาเสียยาวเลย แต่หวังว่าจะก่อประโยชน์ได้บ้าง ไม่มีอานุภาพใดเหนือกว่าอานุภาพแห่งคุณพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ เลยค่ะ ยิ่งเจริญรอยตามพระองค์ ปฏิบัติตามพระองค์มากขึ้นเท่าไร ยิ่งซาบซึ้งในคุณของพระองค์มากยิ่งเท่านั้นค่ะ : ) ขอให้บุญจากการอนุโมทนาบุญอันยิ่งใหญ่ของพี่ดอกแก้วนี้ เป็นอานิสงส์ให้รุ่งคลายกำหนัดในกามได้โดยไวด้วยเถิด ... สาธุ
4 พฤศจิกายน 2548 23:29 น. - comment id 535196
สวัสดียามราตรีค่ะ ความคิด คือการประมวลผลของหัวใจ+สมอง คิดดีก็จะกระทำดี - คิดไม่ดีก็จะกระทำไม่ดี เป็นการยากที่จะเร้นความคิดที่ไม่ดี ให้ฉายภาพออกมาในรูปลักษณ์ที่สวยงาม และเป็นการง่ายที่คิดดี ภาพที่ปรากฏนั้นก็งดงามโดยมิต้องปรุงแต่งแต่อย่างใด เรื่องของความคิดเป็นเรื่องละเอียดอ่อนเสียจริง อัลมิตรารู้ว่า การคิดดี ก็ถือว่าเป็นกุศล การคิดไม่ดี ถือว่า เป็นสิ่งอกุศล นี่ขนาดเป็นแค่ความคิดนะ ยังไม่รวมถึงพฤติกรรม อ่านคอมเม้นท์ที่ ๑ ของคุณรุ่ง (กำไรแฮะ ถือว่าของแถม) ชนวนแห่งการคิด ทั้งหมดทั้งปวง ไม่ว่าดีหรือไม่ดี สุขหรือไม่สุข เกิดจากการไม่รู้จักสำรวมสังวร น่าสนใจทีเดียวกับประโยคนี้ .. อัลมิตรานึกแว๊ปมาทันที กาย วาจา ใจ ต้องสำรวม คุณพ่ออาริตาที่ตอนนี้บวชเป็นสงฆ์เคยสอนไว้ นัยว่าจุดเริ่มต้นทั้งมวล.. นับหนึ่งจากความคิดนั่นเอง..
5 พฤศจิกายน 2548 00:44 น. - comment id 535222
อ่านแล้วเกินคำบรรยาย
5 พฤศจิกายน 2548 09:51 น. - comment id 535243
นึกความหลังฝังเรื่องเก่าเฝ้าแต่คิด แล้วดวงจิตมิเศร้าตรมระทมหรือ มัวนั่งหมองเหม่อมองซึมกระทือ แล้วเอามือปิดหน้าบ้าหรือไง อิอิ ไม่ได้ว่าพี่ดอกแก้วนาคับ กลอนมันพาไปอะคับ โทดทีๆ
5 พฤศจิกายน 2548 10:46 น. - comment id 535253
ความคิดนี่...ไวมากๆ นะครับพี่.. และมันเป็นธรรมชาติของจิตที่จะคิดจะเที่ยวท่องไปสิบแปดตำบล คือตา หู จมูก ลิ้นกาย ใจ คูณด้วยตัณหา 3 ห้ามไม่ได้ มันซัดส่ายตลอดเวลา..แต่ดึงได้ครับ...คือสติ ระลึกรู้นั่นเอง ดึงให้อยู่ในกรอบ ถ้าใครเก่งถึงขนาด ความคิดเกิดปุ๊บ สติจับได้ทันที...นั่นแสดงว่าเป็นสติ ระดับสัมโพชฌงค์ หรือสัมมาสติในมรรค8...ผู้ปฎิบัติกรรมฐานเท่านั้นที่จะมีได้... อย่างผม นี่ คิดจนเลยเถิดเป็นเรื่องเป็นราวแล้ว ..... บางที สติ ยังไม่อุแว๊ เลยครับ..อิอิ...เก็บความจาก ความทรงจำเก่าๆ จากหลวงพ่อ อาจารย์ หลายๆ ท่านที่เคารพนับถือครับ...
5 พฤศจิกายน 2548 13:02 น. - comment id 535266
ใช่แล้วครับ บางทีไม่อยากคิดแต่มันก็อดคิดไม่ได้ เป็นอย่างนี้อยู่ร่ำไป แก้ไม่หายสีกทีต้องร้องเพลงไม่เอาน่าอย่าคิดมาก แล้วกระมัง
5 พฤศจิกายน 2548 15:57 น. - comment id 535290
แอบมานั่งคิดอะไรเงียบคนเดียวนะครับพี่ดอกแก้ว..เด๋วก็จะบินต่อแล้วครับ
5 พฤศจิกายน 2548 16:52 น. - comment id 535301
5 พฤศจิกายน 2548 16:53 น. - comment id 535302
5 พฤศจิกายน 2548 16:53 น. - comment id 535303
5 พฤศจิกายน 2548 16:54 น. - comment id 535304
5 พฤศจิกายน 2548 16:54 น. - comment id 535305
5 พฤศจิกายน 2548 16:55 น. - comment id 535306
5 พฤศจิกายน 2548 16:56 น. - comment id 535307
5 พฤศจิกายน 2548 16:57 น. - comment id 535308
5 พฤศจิกายน 2548 16:58 น. - comment id 535309
5 พฤศจิกายน 2548 17:23 น. - comment id 535319
เพราะความติดตัวมาแต่คราเกิด เป็นช่องเปิดของใจร่ำใฝ่หา ทั้งทุกข์สุขสนุกเศร้าไหลเข้ามา ธรรมดาสิ่งนี้มีมานาน ถ้าปล่อยความคิดไปตามยะถา เหมือนตะกร้าตักน้ำก็ไหลผ่าน ตระกร้าใจสำรวจคอยตรวจทาน เพื่อซับสานสิ่งดีประคองใจ
5 พฤศจิกายน 2548 19:23 น. - comment id 535324
เมื่อยังปล่อยวางไม่ได้ ก็ต้องวนเวียนคิดอยู่ในวังวน ทั้งกับอดีต ปัจจุบัน แถมคิดเผื่อไปถึงอนาคตด้วย ทุกข์เรื่องไหน สุขเรื่องไหน ที่ผ่านเข้ามาครั้งแรก ก็มักทำให้จิตเรากระเพื่อม และไหวตามได้ง่าย บางทีก็นางก็สงสัยนะคะ...ว่าระหว่าง... \"ความเคยชิน...กับการปล่อยว่าง กับเรื่องๆ หนึ่ง\" บางที...ก็ห่างกันนิดเดียวเอง... รักษาสุขภาพนะคะพี่ดอกแก้ว
5 พฤศจิกายน 2548 21:16 น. - comment id 535335
5 พฤศจิกายน 2548 21:17 น. - comment id 535336
6 พฤศจิกายน 2548 11:49 น. - comment id 535369
...ความคิด....เป็นจุดที่เกิด...แห่งกิเลส...ทั้งปวง.....หากหยุดความคิดได้...ย่อมพบกับ...ความว่างของจิต..........คิดผิด...ทำให้เกิด...ความทุกข์.... .....คิดถูก...ทำให้เกิด...ความสุขได้.... ฉันใดก็ฉันนั้น....อยู่ที่ว่า..เราจะเลือกสิ่งใด...ให้กับตัวเรา....
6 พฤศจิกายน 2548 11:53 น. - comment id 535371
สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว การคิด บางทีความคิดก็ทำร้ายเราเอง มะกรูดคิดในบางเรื่องบางสิ่งยิ่งคิดเท่าไหร่ ทบทวนเท่าไหร่ กลับยิ่งไม่มีคำตอบ จนต้องหยุดคิด เมื่ออารมณ์เย็นแล้ว กับมาคิดอีกที ทุกอย่างที่คิดจะทำก่อนนั้น กับเป็นผลเสียมากกว่าที่จะเป็นผลดี... การคิดบางทีก็ทำร้ายเรา ในหลายด้านด้วยสิคะ ทางที่ดี คงต้องมีสติ เป็นสำคัญ มะกรูดเข้าใจอย่างนี้นะคะ ........
6 พฤศจิกายน 2548 19:24 น. - comment id 535443
เฝ้าแต่คิดจิตลุ่มร้อนนอนผวา เมื่อไหร่หนาชายในฝันที่ฉันหมาย จะมาหามาชิดใกล้ใฝ่ทักทาย รอเกือบตายยังไม่มาอุราตรม อิอิวันนี้ขอเขียนกลอนแบบหยอกเย้าหน่อยะค่ะ แบบว่าเพิ่งจะสอบเสร็จ คิดถึงพี่ดอกแก้วนะค่ะ
8 พฤศจิกายน 2548 13:46 น. - comment id 536363
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
