เสียงสายฝนสายฝัน..สวรรค์..ในดวงใจ

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song5719.html
RHYTHM OF THE RAIN 
.............


เธอ..โทรมาหาผม..
ขณะที่..
ผม..กำลังเบื่อโลกตรงหน้ายิ่งกว่าวันไหนๆ
และ..
เบื่อเสียยิ่งกว่า...เมื่อได้ยินเสียงเธอ
เพ้อร้องไห้รำพึงรำพัน
ราวกับใครสักคนกำลังจะตายจาก
ณ..บัดเดี๋ยวนั้น...!


*เค้าทำกำไลขวัญ นิรันดร์รักหาย *
ใช้ให้คนงานค้นทั้งบ้านแล้วไม่พบเจอ
เค้า..ไม่เคยเสียดายอะไรมากมายกระทั่งเงินทอง
แต่ทำไม..
เค้าถึงต้องใจหายราวกับหัวใจจะหลุดลอย
กับกำไลเงินแค่นี้...ก็ไม่รู้ได้*


ผม..
ได้แต่ทำใจเย็นปลอบประโลม
ช่างมันเถอะครับ อย่าไปยึดติดเลย
แค่กำไล...
และ...
ยังไม่ทันจะต่อให้จบประโยค..
เธอรีบย้อนกลับด้วยน้ำเสียงรานร้าวเศร้ากว่าเดิม
*ใช่ดิ..ตัวเองให้เค้าแบบถูกบังคับนี่
มันจะมีค่าอะไรเล่า
ไม่เหมือนเค้าที่รักมันราวเพื่อนตาย
เค้าเคยคิดให้มันมลายไปกับร่างเค้าจะดีเสียกว่า*
*แต่..
แค่นี้ฟ้าดินยังไม่เวทนา ให้เค้าไร้วาสนา
ไม่สามารถรักษาของมีค่า
ทางจิตวิญญาณนี้เอาไว้ได้เลย..*


แล้ว..
เธอก็วางหู
ทิ้งให้หัวใจผมแสนหดหู่เศร้าหมองด้วย..
ราวกับแสนใจดำ
ที่ยังไม่ทันย้ำคำหาคำแสนดี
มาปลอบประโลมใจเธอ
ว่า..
ยินดีจะพลีใจ หาวงใหม่ มามอบให้แทน...


และ..
ทำไมนะ
คนดี...
ผมถึงมักปล่อยให้สิ่งดีดี
ที่จะพลีมอบแด่คุณมักสายเกิน
สายไปแล้วใช่ไหม
กับทุกสิ่ง 
กับ..
น้ำใจ ...กับคำสารภาพ
ที่ผมมักเมิน
และหันหลังหนีไป
ไม่ยอมเผชิญกับการที่จะยอมรับ
น้ำใจรักภักดีจากคุณ 
ที่แสนแผกคิด แสนพิเศษพิสุทธิ์


ผม..จำได้..
ยามที่คุณเล่าเรื่องราวบางเรื่อง
ที่มีคนเตือนว่าคุณจะลำบาก
หากยังบำเพ็ญตัวราวกับ*การให้*
คือสายธารที่มิมีวันหยุดไหล
และให้ให้ไป..
จนใครๆ..ที่ชิดใกล้และหวังดี
มักเตือนว่า ไม่ช้านานนี้คุณจะเหลือแต่ตัว
ทรัพย์สินเงินทอง
ที่กองมากพอเลี้ยงตัวได้ตราบวันตาย
จะมลายหายไป...
ด้วยนิสัยที่ช่างมากเมตตากับความสงสารคน
จนในที่สุด..คุณจะตกที่นั่งระกำลำบาก


แต่...
ผมจำได้..ยามคุณสารภาพแบบปลงๆ
กับการรู้ทันอารมณ์ตัวเองนิสัยตัวเอง
ที่คุณก็หวั่นเกรงเช่นกัน
จนกระทั่งยังเคยย้อนถามผม
*หากเค้าจนยาก จะเลี้ยงเค้าได้มั้ย
เค้าใช้เงินน้อยมากไม่กี่บาทเอง
และ..
ผมเองยังตอบแบบหัวเราะๆไป
สงสัยต้องไปบิณฑบาตรมาเลี้ยง..


และ..
มารู้ในภายหลังว่า
คำนี้..ทำให้คุณนอนหลั่งน้ำตาระริน
ด้วยความซาบซึ้งใจ...
คุณบอก..
นี่คือความเป็นมิ่งมิตรทางจิตวิญญาณ
ที่ยิ่งใหญ่ระหว่างคนสองคน
ที่จะพากันร้อยกมลเคียงฝันฝ่าฟันกันไป
ไม่ว่าจะทุกข์ทนยากสักเพียงใด
ก็จะไม่มีวันทอดทิ้งกัน..


วันนี้ผม..เองกลับเดินน้ำตาริน
ในท่ามผู้คนต่างชาติ
ที่ไร้ใครไยดีใครสนใจใคร
คุณรู้ไหม..ผมกลับมาเมืองนี้
มาหากำไลขวัญคู่ใหม่ให้คุณ
แต่มันก็สายเกิน
เมื่อผมมัวแต่เพลินวุ่นวายกับภาระกิจสำคัญ
กับวารวันที่ผ่านมา..
จนกระทั่ง...
คิดว่าแค่เรื่องกำไล นั้นคุณคงรอได้


ใช่..คุณรอได้....!
แต่...
กับ...ร่างไร้ลมหายใจ...แทนที่..
ไม่มี..รอยแย้มยิ้มยินดี 
ไม่มี..เสียงเริงร่าแบบเด็กๆที่แสนบริสุทธิ์ใส
ไม่มี..คำซึ้งใจยามได้รับของแสนรักแล้วถูกใจ...
จะเหลือก็เพียง..
*รอยอาลัย* ประทับตราไว้ในใจอันลึกล้ำ
ถึง...ทุกสิ่งอย่างระหว่างเรา
ที่แสนมากมายความทรงจำ
อันแสนงดงามหวานหอม
ถึงน้ำใจ ถึงใจดวงงามดวงให้ของคุณ
ที่ไย..
ในวันนี้ฟ้าดินสิ้นเมตตาสิ้นปรานี..
มาพรากคุณคนดีไป...
จากอ้อมใจรัก อ้อมใจภักดิ์แห่งผม..


ปล่อยให้..ผมหลงทาง อ้างว้าง
เหว่ว้า ตรอมตรม ...
ราวกับ...โลกกำลังจะถล่มทลาย
กำลังจะแหลกสลาย..!
กับ..
ใจดวงแสนปวดร้าวหนาวเหน็บ .เหน็บหนาว จนเกินทน..
และ..
ตราบ..จนสิ้นลม..
คุณไม่มีวันจะมาออดอ้อนวอนขอผม
และร่ำไห้ราวเด็กๆที่สูญเสียของรัก...อีกต่อไปแล้ว


คนดี...
ผมทราบ..ระหว่างเราสองคน
ในกมลนั้น ..
มีแต่เพียรวางว่างรู้การสละออกสลัดออก 
ที่เราผลัดกันเตือนสติมาอย่างยาวนาน
ในท่ามโลกนี้...
ที่..
เราหวังเกี่ยวก้อยกัน
เข้าสู่แดนดินแห่งความฝัน
อันคือ
*นิรันดร์เกษม *ที่แสนยิ่งใหญ่เกินกว่าสิ่งใด


แต่...นี่คือสิ่งสุดท้าย
ที่คุณบอกใบ้กับผม
ว่า..
ดั่งเป็นเครื่องลางบ่งชี้
ให้จิตดวงดีของคุณยัง
มีความฝันความหวัง 
ว่า*สักวันเราจะได้พบกัน*
ราวคือ *นิมิตสัญญา..*
และ...
ถึงมาตรแม้นว่า..คุณจะมิได้หลงยึดมั่นในวัตถุใดเลย
หากทว่า
คุณเชื่อเรื่องวิบากกรรมและการกลับชาติมาเกิด


คุณเชื่อว่า..
คนเรากว่าจะพบพระนิพพานนั้น
อาจจะต้องใช้เวลานานไม่รู้สักกี่กัปกัลป์
และ..
หากเรานั้นจำต้องกลับมาชดใช้วิบากกรรมอีกคราครั้ง
ก็น่าที่จะ..ได้มาพบคู่บุญญาบารมี
ที่จะเป็นดั่งคู่ชีวีคู่ธรรมคู่ทอง 
ที่จะช่วยกันเพียรพาประคอง
ให้พ้นน้ำ..เหนือโลกย์ พ้นโศกสุข 
จนหยุดการว่ายเวียนวน..
ต้องทนกลับมารับวงกรรมวงเกวียน
ที่เวียนทุกข์ให้มิรู้สิ้นสุด


คนดี...นาทีนี้
ผมพลีน้ำตาราวฟ้าร้องไห้
กับ..
เสียงใบไม้สุดท้าย..ที่กำลังค่อยๆผลอยร่วงปลิดปลิวไป
กับสายลมในยามค่ำ..
เสมอ...เสมือน..
ดวงใจผมยามนี้...ที่สิ้นไร้คุณ
เสียงบทเพลงแห่งสายฝนกำลังบรรเลงกระหน่ำ 
จนราวกับ..
หัวใจผมกำลังร่ำไห้.. คล้ายจะหลุดลอย....ตาม...!
.....................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song5719.html
RHYTHM OF THE RAIN The Cascades 
Listen to the rhythm 
Of the falling rain
Telling me just what a fool
I've been
I wish that it would go,
And let me cry in vain,
And let me be alone again
The only girl I care about
Has gone away
Looking for a brand new start
But little does she know
That when she left that day
Along with her she took
My heart
Rain please tell me now
Does that seem fair
For her to steal my heart away
When she don't care
I can't love another when
My heart's somewhere far away
The only girl I care about
Has gone away
Looking for a brand new start
But little does she know
That when she left that day,
Along with herShe took my heart
Rain won't you tell her
That I love her so
Please ask the Sun to set
Her heart a glow
Rain in her heart
And let the love we knew
Start to grow
Listen to the rhythm 
Of the falling rain
Telling me just what a full
I've been
I wish that it would go,
And let me cry in vain,
And let me be alone again
Oh, listen to the falling rain
Pitter Patter Pitter
Patter,Oh, Oh, Oh,
Listen, Listen,
To the falling rain
Pitter Patter Pitter
Patter,Oh, Oh, Oh,
Listen, Listen,
To the falling rain
Pitter Patter Patter
Patter,Oh, Oh, Oh,... 

เสียงสายฝนสายฝัน..สวรรค์..ในดวงใจ