รักกรูมากับลีลาวสันต์..หยาดสุดท้าย..

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song90.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2940.html
(ฝนหยาดสุดท้าย..รักเอ๋ยรักข้า)
...............


ผมกำลังพายเรือ... ในทะเลสาบสีทอง
ทะเลสาบ...
ที่ผุดพร่างราวแผ่นสีทองลำยองใย
ขึ้นมาในท่ามดงดอกหญ้าแสนสวยเศร้าอรชร
ที่..
กำลังชูช่ออ่อนอ่อนอ้อนสายลมไหว
ไปกับแสงตะวันรอนยามใกล้ตะวันลา


ฟ้าโพล้เพล้ใกล้ค่ำ...
ฉาบไล้ไปด้วยรัศมีแดดอ่อนละมุน
ราวรุ้งพราย ฉายฉาน.. หาก..งามเงียบสงบ 
เสียงนกกินปลาในหนองน้ำ ร้องระงมผสานมากับสายลม
และเสียงแห่งสรรพสัตว์ราวสังคีตไพร


แล้ว..
ดวงอาทิตย์ดวงกลมสีทองสุกปลั่ง..
ก็ค่อยๆหย่อนตัวลงมา...
สัมผัส..
ทายทักดงดอกหญ้า
และเส้นตัดขอบฟ้าอย่างแสนอ่อนหวาน


ผม..หรี่ตา.. ดูตะวันและฟ้าอันแสนบรรเจิด
ผ่านเรียวไสวของใบหญ้า
ที่กำลังกรายฟ้อน..ช่างแสนงามซึ้งนัก
ผมคิดถึง..ฉากหนึ่งในหนัง..OUT OF AFARICA 
ที่มีฉากแสนงดงาม 
ยามที่..
พระเอกขับเครื่องบินเล็ก
พานางเอกร่อนภิรมย์ชมวิวทิวทัศนียภาพเบื้องล่าง
และ..
ก่อนที่จะไปนั่งอ้างว้าง
เอนอิงกันดูภาพตะวันอันแสนสวยราวภาพฝัน...


ผม..ห่อตัว
เมื่อสายลมหนาวพรูผ่านมา
ราวกับจะปลอบประโลมใจ
พลัน..
มีหยาดลีลาวสันต์พรมพร่างลงมาในท่ามบึงงามสงบ
พาให้หัวใจผม..พบสงบสุขตาม...


และ..
ในท่ามเพลงฝนหล่นพร่าง
ลงมาอย่างเบาบางบางเบา
หัวใจดวงเหงาเงียบงาม
ก็..
ย้อนรำลึกนึกถึงบทเพลงหนึ่ง
ในอดีต ที่กำลังมากรีดก้องในห้องใจ
ราวกับ..
ใครสักคนกำลังร่ำไห้รำพึงรำพันฝันฝากรัก
ไปกับฤดูกาล...ที่..กำลังจะผ่านเลย..
.......................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song90.html
ฝนหยาดสุดท้าย สุนทราภรณ์
ฝนหยาดสุดท้ายหัวใจหวั่นไหวให้ตรม
ซ่อนรอยน้ำตาขื่นขม ร้าวระบมสุดที่จะฝืน
ถึงคราวจำพราก โศกช้ำกล้ำกลืน
ฉันนอนซบหมอนสะอื้น
ค่ำคืนผวาโศกศัลย์
ฝนหลั่งสั่งฟ้านิจจาจำร้างห่างกัน
อย่าลืมรักเคยผูกพัน ทุกคืนวันอย่าลืมเสน่หา
ถึงกายจะห่าง แต่รักอย่าลา
เธอเคยสัญญาไว้ว่า 
จะมาเมื่อฝน เยี่ยมเยือน
จงหมั่นจำความหลังอย่าลืม
สองเรา เคยรักเคยปลื้ม
ด่ำดื่มจำไว้อย่าเลือน
คอย ฉันคอยจนฝนใหม่เยือน
หวั่นเกรงรักลวงลอยเลื่อน
เพื่อนใจอยู่ไหนไม่มา
ฝนหยาดสุดท้ายเขาใยปล่อยฉันให้คอย
ส่งกระแสใจเลื่อนลอย
หลงรอคอย คอยร่ำเรียกหา
ฝนเอยอย่าด่วน สิ้นร้างสร่างซา
เพราะชื่นหัวใจของข้า
ไม่มาฝนจ๋า ข้าตรม
ฝนหยาดสุดท้ายเขาใยปล่อยฉันให้คอย
ส่งกระแสใจเลื่อนลอย
หลงรอคอย คอยร่ำเรียกหา
ฝนเอยอย่าด่วน สิ้นร้างสร่างซา
เพราะชื่นหัวใจของข้า
ไม่มาฝนจ๋า ข้าตรม...
..............


ผม..
แหงนเงยยิ้มรับฝนหยาดสุดท้าย
ที่กำลังพร่างรินด้วยหยาดน้ำตา
และนอนพาดตัวนิ่งนิ่งกลางลำเรือ
คอยเฝ้าดู..


ตะวันกำลังลับฟ้า...
ในม่านหมอกมนต์แห่งสายฝน..เสน่ห์วนา
และ..
บึงกว้างมิร้างไร้แรมรัก..
และ..
จักหมุนวนกลับมาทายทักมวลสรรพสัตว์ในเช้าวันใหม่
ให้ทุกดวงใจ ...ได้คลี่ยิ้มหวานๆ
รอรับวันหวานวันหวัง..
รับพลังธรรมแห่งธรรมชาติที่แสนพิลาสพิไล 
มาส่องนำทางใจ 
อย่างไม่มีวันสิ้นสุด
อย่าง..ไม่มีวันสายเกิน 
ที่จะเริ่มต้นใหม่ในทุกลีลาชีวิต
หากรัก..
ที่จักลิขิตชะตา ใช่รอท่า..เพียงพรพรหม...!


และ..ในไม่ช้า
สายลมหนาวจะกราวกรูมา
พวงพยอมยังคงบานตระการคู่หล้าประดับใจ
พงพฤกษ์ไพรยังคงรอสายฝนสายฝัน
ที่จักหยาดรินมาใหม่..มิสิ้นสายใยแห่งรัก
น้ำค้างไพร..
ยังคงทายทักระริน..
ที่จะยังคงรอพร่างพรายพรม
ลบระทม..คืนสดชื่นให้ แด่..ทุกดวงดอกไม้


ฤดูกาลผ่านมาสอนทุกข์สุขให้ทุกฤดี
ได้มีชีวี
และ..
ลมหายใจตระหนักชัด ถึง..
*พลังแห่งรัก..มหัศจรรย์แห่งรอ*
โลกละออให้ศิลปะอันแสนอ่อนช้อย
ที่ถึงเพชรพลอยร้อยพัน ใช่..!จะแทนที่กันได้


และ..
หากตราบใด...
ฟ้ายังคงเปลี่ยนสี
สายนทียังรี่ไหล
เรา...
ยังมีดวงตาสวยใส
ดวงใจนวลนุ่ม
ดวงที่หวานละมุนราวกลีบดอกไม้
ดวงที่
คิดเพียงพลีให้รักน้ำใจ
แด่ทุกดวงใจ...อย่างไม่สิ้นเมตตาปรารถนาดี


ไว้รอรับทุกนาที ที่..จะได้สัมผัสฝัน
อันจัก.
มาเพาะพันธุ์พร่างให้สว่างหอมในหอมห้วง
แห่งเนื้อดินใจ..
อันคืออัญมณีไพร อัญมณีจิต
ที่จักตามติด..ให้เกิดก่อทิพยนิรมิต
ไปตราบทุกภพชาติ
ตราบจนวันตาย
ตราบจนชั่วฟ้าดินสลาย..!
..................................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2940.html
รักเอ๋ยรักข้า ...สวลี ผกาพันธ์ 
รักเอ๋ย รักข้า
คิดยิ่งเหมือนพา
กังวลอุรา หวนไห้
เดี๋ยวรัก ก็ชื่นฉ่ำใจ
เดี๋ยวรักก็จากไปไกล
ไม่เคยสดใส จีรัง
รักเอ๋ย รักข้า
ครั้งแรกรักมา
เหมือนดังผกา สพรั่ง
ดูรัก เจ้าช่างจริงจัง
แสนชื่นชุ่มฉ่ำประดัง
แทรกมนต์ที่ขลังอาจินต์
รักเอยรักจงอย่าเฉย
แรมไกล
รักเจ้าโปรดเห็นดวงใจ
หวนไห้ถวิล
น้ำตา ร่วงริน
ท่วมฟ้า ท่วมดิน
ไม่อยากจะกินจะนอน
รักเอ๋ย รักข้า
เคล้าด้วยน้ำตา
หรือน้ำผึ้งพาใจอ่อน
บางครั้ง รักเจ้ารุ่มร้อน
เดี๋ยวรัก ก็จากก็จร
อกเอ๋ย สะท้อนดวงใจ
รักเอยรักจงอย่าเฉย
แรมไกล
รักเจ้าโปรดเห็นดวงใจ
หวนไห้ถวิล
น้ำตา ร่วงริน
ท่วมฟ้า ท่วมดิน
ไม่อยากจะกินจะนอน
รักเอ๋ย รักข้า
เคล้าด้วยน้ำตา
หรือน้ำผึ้งพาใจอ่อน
บางครั้ง รักเจ้ารุ่มร้อน
เดี๋ยวรัก ก็จากก็จร
อกเอ๋ย สะท้อนดวงใจ...