แม่ปิงกับสาวล้านนา

ม้าก้านกล้วย

แม่ปิง ไหลหลาก ละลิ่วล่อง
จากช่อง ออบแอ่ง แก่งดอยผา
หล่อเลี้ยง หลากหล่าย หลายล้านนา
กว่าจะมา เลาะลัด ละลานเมือง
ยามที่หมอก เหน็บหนาว ละล่องลอย
นึกถึงน้อย ไจยา ประสาเซื่อง
อาลัยรัก ร่ำให้ ใจขุ่นเคือง
ซึ่งเป็นเรื่อง เล่าขาน มานานนัก
คิดฮอดสาว เครือฟ้า ที่ร้าวราน
คิดถึงครู บัวบาน ผู้พลั้งรัก
ยอมพลีกาย ยอมตาย ให้ประจักษ์
แม้จะหัก หาญใจรอน อย่าห่อนทำ
สาวเหนือ ใจสูง ดังยอดดอย
รักพล่อย รักเล่น เข่นกลืนกล้ำ
รักแล้ว หลอกลวงให้ ใจชอกช้ำ
ขออย่านำ มาเสนอ ให้เธอเลย
กาสะลอง จะผลิ จะบานสวย
เกตถวา จะระรวย ละอองเหมย
คำปู้จู้ จะเลิศล้ำ ดั่งคำเชย
หอมไก๋ ไพรรำเพย ตามสมควร
แม่ปิง ไหลหลาก จากลานนา
ไหลมา แล้วลับ มิกลับหวน
เช่นความสาว แสนหวาน นั้นเย้ายวน
ลองใคร่ครวญ ให้จงหนัก จะรักใคร
ยินสะล้อ ซึงแผ่ว แว่วค่าวเพลง
กล่อมบรรเลง ล้านนา มาแต่ไหน
ล้วนหองนวล หวงนาง ช่างกระไร
แล้วใยเจ้า มิจำ ตำนานรัก
หันปู้อ้าย เปิ้นล่อง มาแอ่วหนาว
มาอู้อวด เงินเอา กระเป๋าหนัก
หันเฮาง่าว หื้อจุ๊เอา เขลาเสียนัก
หื้อเปิ้นหัก เพราะหลงลม คำเปิ้นลวง
แล้วเปิ้น ก็ปิ๊ก บ้านไป
หลังจากได้ ชื่นชมสิ่ง หญิงแหนหวง
แล้วลูกหลาน ล้านนา ก็ถูกลวง
เป็นเจ้าดวง ดอกไม้ ที่ชายทิ้ง
   -   (ม้าก้านกล้วย)   -