สายตาที่มองออกไปอย่างเหม่อลอย บ่งบอกว่า...ยังรอคอยเธออยู่เสมอ เนิ่นนานแล้ว...ที่ไม่ได้พบได้เจอ แต่ไม่มีสักวัน..ที่จะลืมเธอไปจากใจ ก็ยังเต็มใจ...ที่จะรอ... ..เป็นสิ่งเดียวที่หัวใจร้องขอ.... ..ไม่ว่าจะต้องรออีกนานแค่ไหน ยังอบอุ่นในรอยผูกพัน.... ..ยังอยากคงมั่นกับเธอเรื่อยไป แม้มันจะดูไร้จุดหมายแค่ไหน..... ...แต่ไม่เป็นไร....ฉันเข้าใจดี...
28 ธันวาคม 2544 00:33 น. - comment id 27612
รอใครกันน๊า.... อยากรู้จังเลยจ้า... แหะๆ
28 ธันวาคม 2544 10:03 น. - comment id 27660
รอใครถึงได้บีบอารมณ์ความรู้สึกได้ขนาดนี้ โมโน เราว่าเยี่ยมเลย
28 ธันวาคม 2544 11:17 น. - comment id 27671
เพราะมากเลยครับ อ่านแล้ว คล้าย ๆ กลอนที่แต่งไว้ เดี๋ยวจะเอามาลงให้อ่านเช่นกัน.. มาส่งกำลังใจ..เช่นทุกวันครับ ^__^
28 ธันวาคม 2544 12:38 น. - comment id 27701
มีคนให้รอ บางครั้งก้อดีกว่าไม่มีใครเลย.... T_T
28 ธันวาคม 2544 12:41 น. - comment id 27702
กลอนเหงาเศร้าจังค่ะ
28 ธันวาคม 2544 18:34 น. - comment id 27752
ใครปล่อยให้แม่รอคอยอีกแล้ว กลับไปกราบเท้าขอโทษท่านซ๊ะ กราบเผื่อผมด้วย ฝากบอกท่านด้วยว่า ** ผมรักแม่ครับ ** ผมอยากกลับแต่ยังกลับไม่ได้..เฮ้อ.. * อ่านกลอนแบบนี้ทีไรคิดถึงแม่ทุกที *
28 ธันวาคม 2544 22:08 น. - comment id 27791
แหะ ๆๆๆ แล้วรอนานมากไหมครับ กลอนเศร้าจัง ..
28 ธันวาคม 2544 22:23 น. - comment id 27796
เศร้าๆซึ้งๆ จังเลยค่ะ
29 ธันวาคม 2544 13:32 น. - comment id 27861
เข้าใจ ค่ะ ว่าการรอเป็นอย่างไร......
30 ธันวาคม 2544 10:44 น. - comment id 27954
การรอมิได้เลวร้ายเลยถ้ารออย่างมีหวัง