เพียงเวลา

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2008.html


ไพลนอนหลับตาเหนือต้นมะพร้าว
ที่โค่นงอหักเอนลงมาจนได้ระดับกับซอกหิน
ที่สายธารากำลังระรินสายพรายพร้อยลงมาจากแก่งผา
ที่พากันกำลังซัดเซาะพร่างพรมลงมาจนเกิดโพรงน้ำเบื้องล่าง
หว่างหินแง่งงาม จนเกิดเป็นแอ่งน้ำสายใสไหลเย็น
ให้มวลมัจฉาแหวกว่ายไปมา 
ก่อนจะพากันไหลผ่านลงสู่ท้องทะเลเบื้องล่างห่างไปไกลลิบ


ไพลวางภาระทุกสิ่ง
ทิ้งร่างนิ่งมิไหวติง
เพียงคอยอิงตัวให้
รักษาระดับน้ำหนักตัวไว้ให้พอดีๆ
มิให้เอนไปทางใดทางหนึ่ง 
แล้ว...
ผสานจิตภายในให้ใสนิ่งไปกับมวลสรรพสิ่งรายรอบ
เหนือกรอบกติกาโลกโศกสุข  เหนือคำว่าทุกข์ร้อนมายาใด
หัวใจไพลไม่รู้ร้อน หนาว
ไม่เศร้าไม่เสียใจไม่ยินดีไม่ยินร้าย
มิหมองหม่นไหม้คิดถึงผู้ใด
นอกจากเพียงรับรู้ว่า...ยังมีลมหายใจเข้าออกเพียงนั้น


อีกครั้ง...
ที่ไพลกลับมาวิมานวนา
วิมานหล้าหากราวแดนสวรรค์สรวง
แห่งปวงรุกขเทวา
และ
แห่งดวงชีวาชีวีที่แสนดายเดียวเหว่ว้า
ของหญิงหนึ่งผู้ครองซึ้งเศร้ามายาวนาน
ราวกับ.*เทพีแห่งความระทม*


แต่...
ณ..นัยแห่งความเศร้าราวเบื่อโลกเวียนวน นั้น
ใจดวงช่างฝันที่มิเคยหยุดฝันของไพล.
กลับแสนมีความสุขกับความสงบเงียบ
กับชีวิตเรียบเย็นเหนือสายน้ำ...ลำน้ำสายเล็กๆลำพังนี้
ที่ไม่มีผู้คนมาวายวุ่นในวังวน วงวัน
นอกจากมีเพียงดนตรีจากสวรรค์ธรรมชาติ
มาคอยกล่อมบรรเลงเป็นเพื่อน


สวรรค์ไพร สวรรค์ของดวงใจไพล
 ณ..ที่แห่งนี้ นาทีนี้
ที่ไพลรู้สึกดี กว่าการต้องสวมบทบาทวาดปั้นหน้าเจรจาพาที
กับคนโน้นทีคนนี้ที..พลาง แย้มยิ้มหวัว 
หากหัวใจกลับแสนอ้างว้าง สลัวราวมีเมฆหม่น จนน่าตกใจ


และ
 กับภาพความทรงจำในคืนวันหนึ่ง
ที่ยังไสวพร่างกระจ่างแจ้ง
ในคืนฝันวันพระจันทร์หวาน
วันที่ทะเลสีกำมะหยี่
มีเพียงแสงจากเรือเฟอรี่
ที่กำลังวิ่งฝ่าฟองคลื่นสีขาวเพื่อคืนไปยังฝั่ง


คืนที่ทำให้ใจไพลตื้นตันจนน้ำตาริน
ไพล ออกไปยืนรับลมทะเล บนระเบียงเรือ
เห็นหมอกควันไฟป่าจากหมู่เกาะอินโดนีเซีย
ที่พากันลอยข้ามมาปกคลุมไปทั่วทิศทาง
รวมทั้งสามจังหวัดภาคใต้
ที่ยามนี้มีทั้งภัยร้ายทั้งจากควันปีนและจากควันไฟ


ไพล..
ปล่อยให้ผมสยายยาวถูกลมพัดไปทางเบื้องหลัง
พร้อมกับกระชับผ้าคลุมไหล่ 
ด้วยหนาวละอองน้ำทะเล
และ
หนาวลมหนาวเนื้อหนาวใจไปพร้อมกัน
ในยามทะเลฝัน
พลันแปรเป็นสีเงินงามเวิ้งว่างราวไร้ขอบเขต


และ
ในท่ามม่านเมฆเทาทึมเต็มผืนฟ้า
พระจันทร์ดวงที่สวยที่สุดในโลก
 สีทองสุกปลั่ง..ก็พลันกระจ่างลอยดวง...
เหนือห้วงน้ำมหรรณพ...
และ
หัวใจไพลดวงสงบพลันราวค้นพบบางสิ่งที่เหนือกว่า...!!!!
.............................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2008.html
ตลอดเวลา
พักสายตา เถอะนะคนดี
หลับลง ตรงนี้ ที่ที่มีแต่เราสองคน
ผ่านเรื่องราวผ่านงานผ่านคน
สับสน หลายความ
บางเวลาต้องการสักคน
ไว้คอย ปลอบใจ เข้าใจ พูดคุย
ความรักเอยงดงามอย่างนี้
จนชั่ว ชีวี โหยหาความรักไม่เคยพอ
อยากให้เธอเคียงข้างอย่างนี้
บอกรัก อีกที อยู่ใกล้กัน ตลอดเวลา
พัก กาย พักใจ หลับตา ฝันดี
รัก เอย รักที่ เข้าใจ ถึงกัน
พัก กาย พักใจ หลับตา ฝันดี
รัก เอย รักที่ เข้าใจ ถึงกัน
พัก กาย พักใจ หลับตา ฝันดี
รัก เอย รักที่ เข้าใจ ถึงกัน
พัก กาย พักใจ หลับตา ฝันดี
รัก เอย รักที่ เข้าใจ ถึงกัน...