ชีวิตดวงโบราณหวานดายเดียว...

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song718.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song223.html

เดินทางไกลในสายธารม่านหมอกหม่น
ในม่านมนต์ทิวาหวามผ่านกาลสมัย
ร่ายลำนำถึงป่าเขาลำเนาไพร
พลีบูชาเทพีไพรแห่งผืนดิน
หวังเกี่ยวเก็บดาวดวงร่วงจากฟ้า
อาลัยหล้าออดอ้อนสายถวิล
ฝากลำนำน้ำค้างคำหยาดระริน
คล้องชีวินดอกธรรมพราวราวทองธาร
กับดายเดียวเปลี่ยวเหงาเขลาแห่งโลกย์
ท่ามเพลงโศกทายทักสิ้นไร้หวาน
ไร้จันทร์แรมฟ้ามืดมิดอนันตกาล
ไร้สายน้ำละมุนอุ่นโอบรัก
และ...จักเป็นเช่นนี้กี่วสันต์
ราวสวรรค์ไร้เมตตาหนาวเหน็บนัก
ไม่เป็นไรหนาวเพียงใจไร้ใครภักดิ์
ชีพก็จักดำรงมั่นฝันฝากดิน
กับดอกไม้สยายกลีบรอบกระท่อม
กับพะยอมหอมทุ่งธารหวานกลีบกลิ่น
กับน้ำตาแห่งเหว่ว้าหลั่งระริน
กับหทัยถวิลตราบสิ้นลมลืมตรมตรอม
ให้แสงธรรมน้อมนำใจใสสว่าง 
พบกระจ่างกลางจิตเข้าห่มห้อม
กี่รักร้าวกี่เศร้าโลกสิ้นโศกยอม
ฟังเพลงพร้อมพรหมชะตาข้าพลีแล้ว
ให้มณีไพรมณีใจใสสอาด
แพรวพิลาสพิสุทธิ์งามดั่งดวงแก้ว
หวังสร้างโลกทิพย์นิรมิตไสววะวับแวว
ดั่งฉัตรแพรวเพชรพร่างณ..กลางใจ
               
เป็นสาวนาสาวป่าสาวบ้านทุ่ง
รักสายรุ้งรวงทองผ่องไสว
รักวัวควายไร่นารักป่าไพร
งามดวงใจรักดินเดิมเพิ่มตามกาล
หอมข้าวใหม่สไบเก่าห่มไปวัด
วันพระจัดดอกไม้จากใจหวาน
เสียบดอกไม้ริมแก้มแย้มคลี่บาน
หอมตระการเจิมขวัญวันแสนดี
เดินตามรอยสายหมอกหยอกรวงข้าว
สู่ทางขาวทางธรรมนำชีพนี้
ทางสายทองพาลอยล่องกลางวารี
ราวมหานทีเนรัญชราท่าเทียบใจ
สู่ฝั่งฝันอันสว่างมิสุขโศก
ราวเหนือโลกบัวพ้นน้ำบานไสว
รอชูช่อรับแสงทองผ่องอำไพ
จรัสใจกระจ่างแจ้งสายแสงธรรม  
จึง..เงียบงามในทุกยามใต้ผืนฟ้า
กับผืนนากับฟ้ากว้างกลิ่นไม้ร่ำ
กับลำเนาไพรกับงามดวงใจในลำนำ
กับสวรรค์บึงบัวสลัวลาง
กับกระท่อมหลอมรวมภักดิ์รอรักคู่
กับสายลมไล้อณูเกสรสล้าง
กับกลิ่นโคลนสาบควายเรไรคราง
กับฟ้าสางดุเหว่าร้องก้องพงไพร
กาลเวลาถึงวันนี้กี่ปีแล้ว
เจ้าขวัญแก้วยังหอมพร่างมิพรากไหน
ยังหวานล้ำหวานงามท่ามท่วมใจ
กี่ฟ้าใหม่กี่ฝนเศร้ายังเฝ้าภักดิ์...จงรัก....รอ...!!!!!
..........................


ฝนโปรยไพรโปรยฟ้ามาให้ชื่น ชุ่มฉ่ำ
กลิ่นดวงดอกไม้ไพรและเรณูในนคร
ยังหวานหอมฉม
มาให้ดอมดมเด็ดดวงเชยชมเฉกเช่นเดิม
ใจดวงไพรดวงดี
ดวงที่ยังดายเดียว..เดียวดาย เดียวดาย
แม้นฟ้าจักพรายกลายสี..แปรแสง...วันแล้ววันเล่า...


ทุกชีวีในร่มรักเรือนฝันสวรรค์หวาน 
ก็ยังคงระร่ำรินรักรจนา...
มาพลีปลอบ
มาหมายมอบภักดิ์ดีพลีหวานแด่ผองเพื่อน
ทุก
เพื่อนใจเพื่อนใหม่เพื่อนไพร 
และเพื่อนที่ผ่านมาผ่านไป
หากทว่าคือใจดวงเดียวกัน
คนในโลกฝัน..โลกสวรรค์รักอักษรา..


 ทุกทิวาหวาม....ราตรีฝัน..
ยังคงมีจันทร์ดวงงาม...ทั้งขึ้นแรม
ทั้งหว่านแจ่มแอร่มดวง
ทั้งแรมล่วง..รอลาเลย
ที่ค่อยค่อยเผย
แตะแต้มแย้มบานให้หอมหวานหวังใจ
เย้ยสิ้นงามไสวยั่วไปสามโลกทั้งดินอินทร์พรหมยมพญา
ให้ไหวหวาม
ให้หวามหวิวปลิวฝัน
ฝากความรำลึกนึกถึงกันและกัน
ให้แสนซ่าน..หวานซึ้งคะนึงหา..
ราวหยาดสายธาราน้ำผึ้งรวง
ผ่านปวงดาวดวงยวงเมฆหมอก
กระซิบบอกสั่งฟ้ากว้างหนทางไกล
หากตราบใด..ยังมีจันทร์ไสว ดวงเดียวกัน 
คอยร้อยพันเกี่ยว..เหนี่ยวโน้มน้อม
ให้หลอมรักฝากภักดีพลีใจ.มิรู้สิ้น...รู้จบ


และ
ในทุกโมงยาม
ตราบยังคงมีอรุณวดีคลี่ดวง
ยังคงมีอาทิตย์อุทัยพราย
ไล้รวงเรียว..คลี่ไขแสง 
ฝากแรงร้อน อ่อนอุ่นโอบเอื้อ
ราวเสมือนจะหมุนมาสอนสัจจะใจ..ว่า
*ไม่มีอะไรสายเกินไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่
และหากสายพิรุณใสยังคงมี
หยาดน้ำค้างในฤดีแก้วกลางเกสร..ยังพลีแพรวแวววะวิบวับ
จับดวงดอกไม้ให้ระยับยิบพริบพริ้งพราว
ราวรอมวลหมู่ภมรภู่ผึ้ง  อภิรมย์
ให้มิกรายกลิ่น มิสิ้นจากพรากลา
ยังหวังฝากขวัญหล้าขวัญไพรด้วยใจดวงรักรักรัก


และ
โลกยังคงหมุนมาทายทักกับ กาลเวลา 
ให้พักพิงอิงอ้อมใจในอ้อมขวัญ
ให้
ทุกดวงใจในฝันนั้น..พบทั้งเหว่ว้าและสุขสม 
ทั้งรักชัง
ทั้งหวังหวานรานเจ็บเหน็บหนาว เศร้าหม่น
หากคือ
กมลจักต้องรู้ทันเท่า
เฝ้ายอมรับชะตากรรม วิบากเก่า
ให้รู้เขารู้เรา*หากจะรักก็จักต้องลืมคำว่าเสียใจ*
ดั่งพุทธพจน์อันแสนอมตะยิ่งใหญ่


ที่พระพุทธองค์
ทรงบำเพ็ญเพียรภาวนาค้นพบ
จบด้วยทางกระจ่าง
ทางแห่งอริยสัจจ์สี่
ที่จักรู้ที่มาที่ไปให้ใจดวงดีจิตดวงงามรู้วางว่าง
จากคำทุกข ์  สมุทัย นิโรธ   มรรค 


อยากดับทุกข์ทุกรัก
ก็จงหัก...ดับดอกรักหวาน ที่จักบานชูช่อรอเสียใจ
ให้กิ่งไหวระทม
ได้หักรานลงอย่างอย่าเหลือตอ
อย่าให้แตกช่อกอระทม
กระจายกรายกิ่งฝากตรอมตรมอีกเลยนะทุกดวงใจ


จงฝึกจิตดวงไสว
ให้อยู่กับสวรรค์ไพรธรรมชาติไพร
กับใจดวงดายเดียวดวงเดิม
อย่าหวังเพิ่มเติมรักเติมสุขจากใคร
แม้นจักเปลี่ยวเหงา 
หากใจเรารู้เงียบงาม 
ก็พึงจัก
พบนิยามรักไร้ครอบครอง 
ให้หอมพร่างสว่างพราวราวอัญมณี ..
หากชาตินี้มิพบเจอคู่บุญบารมี


ที่จักเพียรพาลอยล่อง
ท่องไปสู่แดนดินแห่งความงามสงบ 
สยบร้อนรัก
รุกบุกโหมโถมถากระหน่ำ ดั่งไฟโลกันตร์ประโลมโลกย์
ให้พบโศกทุรนทุราย
จำต้องทนว่ายวนวิบาก
พรากสิ้นสุข   ทุกข์ ไปตามกระแส รายเรียง 
เคียงมาท้าประลองกองทัพธรรม ย่ำยีใจเรานะดวงใจ


หวัง ทุกหอมห้วงหัวใจ 
ที่ยังมิมอดไฟรัก จักรู้รักเป็น รักเย็น 
เห็นเส้นทางงามนะยอดดวงชีวี
และ
จากปรารถนาดีจริงใจห่วงใยจริงจัง
หวังทุกมิ่งขวัญในร่มรักคุ้มใจ
จักพบทางยิ่งใหญ่..แทน..
หากอกหักรักร้าว..อย่าเศร้ารานเศร้านานเลย...!!!!!!!!!
...................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song223.html
ขวัญเรียม
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ ของเรียม
หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืน ใจเจียม 
เคยโลมเรียม เลียบฝั่ง มาแต่หลัง ยังจำ
คำ ที่ขวัญเคยพรอดเคยพร่ำ
ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่
แว่ว แว่ว แจ้ว หู ว่าขวัญชู้ เจ้ายังคอย
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง 
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง 
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม...


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song718.html
เดียวดาย
ขวัญ เอ๋ย
เคยภิรมย์ชิดชื่น สุขสันต์
หลง เพ้อฝัน
รักมั่น มิทันจะเนิ่น
เธอ เมินหมาง
โอ้ อ้างว้างอารมณ์ ฤดี
เหมือนโนรี
จากคอน หลงรังนอน
ลืม พี่ เหมือนชีวี
เดียวดาย เอกา
โอ้ ดึกเดือนคล้อย
เดือนเจ้าจะลอย จากตา
มอง นภายังเห็นดารา
เรียง ราย
เหลียวหา จนทิวาโฉมเจ้า แล หาย
หรือ รักแล้วแหนงหน่าย
รักเอ๋ย ลืมง่าย
ใย เมินเฉย
โอ้ ใจเอ๋ยใจเลย แรมรอน
ฉันยังจำ ติดตา
ทุกทิวาคืนก่อน
เหลืออาวรณ์ใจเอย ค่ำลง
โอ้ ใจสะท้อน
จะหลับจะนอนพะวง
ลืมไม่ลง
มันเหมือนมีมนต์ ดล ใจ...