เดินเข้าห้องเก็บของกองเครื่องใช้ เก็บกวาดไปใคร่แกะกล่องข้าวของ พบเครื่องใช้มากมายจึงจัดกอง ไว้แจกจ่ายพี่น้องที่ขาดแคลน รื้อค้นไปจัดไปด้วยใจสุข นึกสนุกเปิดกำปั่นอันเก่าแสน พบรูปภาพทิวทัศน์ล้วนงามแดน และพบห่อผนึกแน่นที่ก้นลัง ด้วยสงสัยใคร่รู้อยากดูนัก จดหมายรักติดหล่มหรือสมหวัง กระดาษเก่ากลับเล่าเรื่องน่าชัง คนเขียนว่าเมื่อครั้งเราพลาดไป อ่านข้อความคล้ายไฟไหม้ใจผ่าว เพราะเรื่องราวเราผิดจิตหวั่นไหว ลืมวันนี้ลืมเวลาที่ผ่านวัย จดหมายเก่าทำให้เสียปัจจุบัน พลันคิดได้ไม่มีใครไม่เคยพลาด ดารดาษความผิดคิดหุนหัน แต่นั่นคืออดีตเหมือนดั่งควัน ไม่อาจย้อนคืนวันแก้ฤดี เรื่องทั้งมวลล้วนผ่านไปในวันวาน หากต้องการแก้ไขต้องวันนี้ แล้วพิสูจน์วันหน้าอีกสักที ว่าผลดีหรือร้ายสายหรือยัง จึงจัดของต่อไปไม่ครุ่นคิด ให้หนักจิตย้ำสัญญาณการปลูกฝัง เริ่มต้นใหม่ด้วยใจที่จริงจัง ฉีกจดหมายลงถังขยะไป
24 กรกฎาคม 2548 20:39 น. - comment id 495174
อยากอ่านจดหมายฉบับนั้นจังเลย อิอิ
24 กรกฎาคม 2548 21:02 น. - comment id 495179
เรน..ก็เคยมี..จดหมายเก่า..ของเรนที่เขียน..ถึงพ่อ.. แต่พ่อเรน.. ก็ไม่เคยอ่าน.. เรนเก็บไว้.. ในแฟ้ม..สมุดเก่า.. รวมกับภาพ..จิ้กซอว์.. เก่า.. ของพ่อ.. เป็น... สิ่ง..ที่มีค่า.. ในความรู้สึก..ของเรนมากด้วย..ดิคะ.. .. เรนแค่.. อยากเล่า... และเรน.. ก็มีความสุข... ทุกครั้ง... ที่ได้เล่า.. เรน.. ขอบคุณ.. ความกรุณา..ที่พี่ดอกแก้ว..มีให้เรน.. นะคะ.. .. เรน.. คิดถึง.. นะคะ.. ...
24 กรกฎาคม 2548 21:31 น. - comment id 495193
เป็นห้องเก็บของที่น่าสนใจครับ :]
24 กรกฎาคม 2548 21:51 น. - comment id 495197
%2 ......พี่คะ.....แต่งกลอนได้ไพเราะจัง.. ......อ่านแล้ว....ทำให้นึกถึง...สิ่งต่างๆ... .......ที่ผิดพลาด......ในอดีตที่ผ่านมา..... ........ของคนเรา.....ฃึ่งมีกันทุกคน...... .......ฃึ่งหากเรานำข้อผิดพลาด.....มาเป็น. .......อุทาหรณ์...คอยสอนใจ...ให้เราไม่.. .......กระทำผิดฃ้ำสองใน......อนาคต...... .......เราก็ต้องทำทุกอย่าง....ในวันนี้ให้.. .......ดีที่สุด.....ถูกต้องที่สุด....... .......ถึงแม้ไม่ถูกที่สุดก็......ผิดให้น้อย.. ......ที่สุด..... .......เราก็จะไม่มีอดีตที่ขมขื่น..... ......มาคอยทรมานใจเรา..... .....จริงไหมคะ.. .....นี่.เป็นเม๊นท์...สว่นตัวคะ...อย่าคิด. ......มาก....จบคะ++++++
24 กรกฎาคม 2548 22:12 น. - comment id 495207
อดีตที่ไม่น่าจดจำก็อย่ารื้อฟืน ทิ้งแล้วก็ตัดให้ขาดเมินหน้าหนี สร้างสุขในปัจจุบันเพื่อชีวี เป็นวิถีทางใจให้สุขสมบูรณ์
24 กรกฎาคม 2548 23:16 น. - comment id 495208
เหมือนฉายหนังนะขอรับ เป็นทั้งหนังเศร้า หนังสนุก หนังรัก แล้วเราก็เก็บมาดูใหม่ ฉายแล้วภาพเก่าๆก็เริ่มแว๊บๆๆๆมา
25 กรกฎาคม 2548 03:58 น. - comment id 495235
อดีตมีทั้งเรื่องน่าจดจำ และเรื่องที่เราไม่อยากจำนะคะ ยิ่งผ่านนานวันไปยิ่งเพิ่มพูนเรื่องราว และเรื่องเล่าในฉากชีวิต ต่างคนต่างมีเรื่องเล่าของตัวเองมากมาย หนูเคยคิดเล่นๆ นะคะว่า ถ้าหากเราเก็บเอาเรื่องราวเหล่านั้นมาบันทึกลงเป็นหนังสือ คงมีเรื่องราวที่ยาวไม่รู้จบ และหนึ่งในนั้นก็คงมีเรื่องราวของหนู พี่ดอกแก้ว แลทุกๆ คนรวมอยู่ค่ะ
25 กรกฎาคม 2548 08:15 น. - comment id 495261
หากย้อนแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตได้..ปัจจุบันและอนาคตที่จะผิดแผกแตกต่างจากที่เป็นอยู่...สิ่งที่ควรจะเป็นก็จะเปลี่ยนไป...ฉะนั้นการแก้ไขอดีตไม่ได้..เราจะต้องเรียนรู้จากอดีต เพื่อปัจจุบันที่จะส่งผลถึงอนาคต..ผมคิดแบบนี้นะพี่ดอกแก้ว... ***รักษาสุขภาพนะครับ
25 กรกฎาคม 2548 10:06 น. - comment id 495282
จดหมายเก่าจนกระดาษเหลืองแสดงว่าตอนช่วงนั้นกำลังวัยสะรุ่น ก็คงงดงามน่ารัก(เปรียบเทียบกับปัจจุบัน)ย่อมต้องมีคนรุมจีบมากมาย อิอิ ต้องมีคนผิดหวังหลายคนอยู่แล้ว สำคัญที่เจ้าของจดหมาย คงจะมีความสำคัญไม่น้อยถึงยังเก็บเอาไว้เขาคงจะต่อว่ามากมายที่สัญญารักกันเป็นมั่นเหมาะแล้วมาตัดรักไม่ใยดีเมื่อไปพบคนใหม่ที่หล่อกว่าดีกว่า ผมว่า การเลือกสิ่งที่ดีที่สุดไม่ใช่ความผิดนะครับ อิอิ
25 กรกฎาคม 2548 10:35 น. - comment id 495289
บางครั้งเรื่องราวที่เราคิดว่าผิดหวังและแย่มากๆในตอนนั้น... ในตอนนี้ อาจเป็นแค่เรื่อง ขำๆ ก็ได้นะคะ.. เดี๋ยวปรายจะรื้อห้องที่บ้านบ้างค่ะ... เผื่อจะได้พบอะไรเก่าๆ บ้าง... สวัสดีค่ะคุณพี่ดอกแก้วขา...
25 กรกฎาคม 2548 11:09 น. - comment id 495329
สน...ใดใฝ่ฝืนยืนต้น ท้าแดดฝนริมหน้าผา แม้เสียดสูงไม่ฝืนฟ้า ค้อมลงมาคารวะดิน วันวานล้วนผ่านแล้ว พี่ดอกแก้วแผ้วจงจินต์ มีทุกข์ใดให้ลืมสิ้น จงโผผินบินผ่านภู... (ใช่ภูกระดึงไหมครับ)
25 กรกฎาคม 2548 12:50 น. - comment id 495374
พี่ดอกแก้วขา กานต์เสียดายจดหมายฉบับนั้นจังค่ะ อุตส่าห์เก็บไว้ตั้งนาน คิดถึงพี่สาวจังค่ะ อยู่ที่เหงานิดหน่อยค่ะ อาทิตย์หน้ากลับบ้านหลายวันค่ะ จะเอาบุญมาฝากนะคะ ดูแลสุขภาพนะคะ
25 กรกฎาคม 2548 15:13 น. - comment id 495419
เรื่องเก่าเก่าเก็บไว้ใต้ฟูกหมอน เมื่อยามนอนทับไว้อย่าให้ดิ้น เรื่องมันเก่าเกินเก็บก่อมลทิน ลืมให้สิ้นทิ้งเรื่องเก่าไม่เศร้าเอย มาเยี่ยมจ่ะพี่ดอกแก้ว...วันนี้ตอบกลอนออกฝืดฝืด..แฮะแฮะ
25 กรกฎาคม 2548 17:03 น. - comment id 495468
อดีต มิอาจย้อนคืน ^_^
26 กรกฎาคม 2548 05:09 น. - comment id 495662
อ่านแล้วคิดถึงเรื่องอดีตของตัวเองเหมือนกันค่ะ มัดหมี่เคยมีอดีตที่ร้าวราน ข้าวของ จดหมายที่ได้รับมา เก็บใสกำปั่นไม้สักไว้อย่างดี เปิดอ่านทีไรนั่งร้องไห้ทุกที แต่สิ่งเหล่านั้นก็ไม่มีเหลือเก็บแล้ว ปะป๊าเก็บไปเผาไฟทิ้งทั้งกำปั่น เสียดายก็เสียดาย แต่พอไม่มีแล้วก็ไม่ได้อ่าน ไม่ได้คิดอะไร อดีตไม่สามารถแก้ไขได้ อยู่ที่ปัจจุบันอย่างที่พี่ดอกแก้วพูดค่ะ เราควรทำปัจจุบันให้ดีดีกว่า คิดถึงพี่ดอกแก้วเสมอมาค่ะ
26 กรกฎาคม 2548 16:24 น. - comment id 495975
ไม่ได้มาฟังธรรมสาระ ข้อคิดจากพี่สาวไปนานคิดถึงเสมอครับ เรื่องเก่ามีทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี วันนี้ผมเปิดดูเจอะรูปเก่า ตั้งแต่สมัยเป็นทหารเกณฑ์ ทำให้คิดถึงเรื่องราวแห่งความสุข แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ตกระกำลำบากต่าง ๆ แต่ช่วยสอนชีวิตของเราให้เข้มแข็งขึ้นได้เป็นอย่างดีครับ
26 กรกฎาคม 2548 19:54 น. - comment id 496019
@ ...แม่จิตร... สวัสดีค่ะ แม่จิตร จดหมายฉบับนั้น..ฉีกทิ้งไปแล้ว..คงหมดโอกาสที่จะได้อ่าน แต่โอกาสสำหรับฟัง..ยังมีอยู่นะคะ ..อิอิ ขอบคุณมากค่ะที่มาทักทาย..คนแรกเลย
26 กรกฎาคม 2548 19:55 น. - comment id 496020
@ ...เรนน้อย... จดหมายเก่าของเรนน้อย... อ่านแล้วคงมีความสุขนะจ๊ะ เพราะเป็นจดหมายแห่งสายใยรัก.. ได้อ่านสิ่งที่น้องเรนเล่ามา.... ทำให้พี่ดอกแก้วก็พลอยรู้สึกสุขใจไปด้วยกับห้องแห่งความรักและความทรงจำของน้องเรนที่มีต่อพ่อ เรื่องของความรักที่อบอุ่นเช่นนี้ ...มาเล่าให้พี่ดอกแก้วฟังบ่อยๆก็ได้จ้ะน้องน้อย ..เราจะได้มีความสุขใจด้วยกันไงจ๊ะ เพราะเรื่องเก่าที่ดี..มีคุณค่าเสมอสำหรับความทรงจำของผู้ที่จดจำไว้และผู้ที่ได้รับทราบ แต่เรื่องเก่าบางเรื่อง ...ไม่ควรจดจำไว้ให้รกใจ ... ยิ่งเป็นเรื่องเก่าที่จะมาทำลายความสุขในปัจจุบันด้วยแล้ว..ยิ่งต้องรีบทำลายทิ้ง ขอบคุณมากนะจ๊ะเรนน้อยที่น่ารักของพี่ และขอชื่นชมด้วยที่รู้จักเลือกสะสมของเก่าที่มีค่า
26 กรกฎาคม 2548 19:55 น. - comment id 496021
@ ...ลักษมณ์... อยากมาเที่ยวชมห้องนี้บ้างไหมคะลักษมณ์ จะได้เก็บหยากไย่ไว้รอท่า..
26 กรกฎาคม 2548 19:56 น. - comment id 496022
@ ...กอดหมอน นอนหนาว... เห็นด้วยค่ะกอดหมอนฯ ... คนเราต่างเคยทำความผิดพลาดไว้..บางทีก็ร้ายแรง บางทีก็เล็กน้อย คนโบราณท่านจึงเปรียบไว้ให้ใช้วิกฤตมาเป็นโอกาส คือ ผิดเป็นครู รู้แก้ไข เพื่อจะได้ไม่ต้องมาสำนึกกันซ้ำๆอีก ให้อภัยและให้โอกาสตนเองได้ทำสิ่งที่ดีโดยเร็ว ไม่เศร้าซึมอยู่กับความเสียใจหรือความอับอาย หรืออับอายจนกลายเป็นโกรธแค้นขึ้นมาอีก ..คอมเม้นท์เป็นสิ่งที่ให้ข้อคิดมากเลยค่ะกอดหมอนฯ ขอบคุณที่แวะมาอ่านและแสดงความคิดเห็นร่วมกันนะคะ..น่ารักจัง
26 กรกฎาคม 2548 19:57 น. - comment id 496023
@ ...ไรไก่... เพราะอยากรู้อยากเห็นเช่นนักค้น จึงอับจนเพราะนักคว้ามาอ่านผิด อ่านเรื่องเก่าจนใจกลายเป็นพิษ ทำร้ายจิตนักค้นจนเหนื่อยฟรี สวัสดีค่ะไรไก่....ยินดีที่รู้จักและขอต้อนรับด้วยความเต็มใจยิ่งนะคะ อดีตที่ไม่น่าจดจำ..แต่หลายคนมักจะเผลอจำกันไว้... อย่างที่เพลงเขาบอกว่า อยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืม.. เพราะขาดการใส่ใจในการรู้ ...ความทุกข์เพราะความจำจึงเบ่งบานอยู่กับเราเสมอๆ ... ขอบคุณมากนะคะที่มาเยียมเยียนและให้ข้อคิดไว้ค่ะ
26 กรกฎาคม 2548 19:57 น. - comment id 496024
@ ...สุญญะกาศ... นั่นแน่...นักวิเคราะห์อยู่ที่นี่เอง ชีวิตคนเรามีหลายฉาก หลายภาค และหลายรส จึงมีเรื่องให้คิดถึงมากมาย คิดถึงได้..แต่คิดถึงแล้ว จะจัดการกับความรู้สึกนั้นอย่างไร...จึงจะเหมาะสม นี่แหละจึงเป็นเรื่องที่ท้าทายมากเลยค่ะ ยินดีที่ได้พบกันนะคะ ..และขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาทักทายและให้ความเห็นไว้..
26 กรกฎาคม 2548 19:57 น. - comment id 496025
@...ยังเยาว์... ใช่ค่ะ ...เรื่องราวของชีวิตเป็นเรื่องที่หาจุดจบยากจริงๆค่ะยังเยาว์ และอดีตที่น่าจำและไม่น่าจำ...โดยสรุปแล้วก็คงจะเป็นว่า เรื่องที่น่าจำคือเรื่องที่คิดแล้วสุขใจไม่เดือดร้อน เรื่องที่ไม่น่าจำคือเรื่องที่ทำให้คิดแล้วแสลงใจ แต่เรื่องแสลงใจบางเรื่อง คิดไปคิดมาก็น่าจำเหมือนกันนะคะ.. ...จำไว้เป็นบทเรียน แต่ไม่ต้องใส่ความรู้สึกลงไปในความจำนั้นให้มันร้อนรุ่ม แล้วก็ดัดแปลงข้อด้อยให้เป็นข้อดี...อย่างนี้ก็น่าจำนะคะ.. สำหรับความเห็นนี้..พี่ดอกแก้วรู้สึกเหมือนได้พบกับนักเขียนอนาคตไกลแล้วสิเนี่ย.. เพราะช่างคิด..แม้จะคิดเล่นๆ ก็ตาม ..ลองเขียนดูสิคะ นำมาเขียนเพียงบางส่วน แล้วก็แบ่งให้กันอ่านบ้าง เผื่อว่าใครบางคนจะได้รับประโยชน์จากสาระชีวิตเหล่านั้น และแม้จะไม่มีใครมาบอกว่าได้ประโยชน์อะไรไป.. แต่ผู้ที่เขียนนั่นแหละได้มีโอกาสสำรวจตรวจสอบความประพฤติตนเองอีกครั้งใช่ไหมคะน้องยังเยาว์ ขอบคุณมากมายสำหรับการเยี่ยมเยียนและความเห็นนี้นะคะ
26 กรกฎาคม 2548 19:58 น. - comment id 496026
@ ...บินเดี่ยวหมื่นลี้... อดีตย่อมแก้ไขไม่ได้แน่นอนค่ะบินเดี่ยวฯ... ไทม์แมชชีนและโดเรม่อนก็มีอยู่แต่ในหนังสือการ์ตูน พี่ดอกแก้วเห็นด้วยกับความคิดของบินเดี่ยวฯนะคะ.. และสำหรับเรื่องนี้มีข้อเพิ่มเติมลงไปอีกนิดนึงว่า ... เมื่อแก้ไขไม่ได้แล้ว ก็ไม่ควรกลับไปเร่าร้อนซ้ำซากอีก... เหมือนเรื่องที่ลืมไปแล้ว ..แต่พอมีใครมาย้อนเล่าอีก ก็เกิดความไม่สบายใจ ทั้งที่ผ่านมาแล้วหลายปีก็สบายใจดี มีความสุขอยู่กับปัจุบันที่ไม่ประมาทจึงเป็นเรื่องที่น่าทำมากกว่า ขอบคุณมากค่ะที่บินมาเยี่ยมเยียนเสมอ...
26 กรกฎาคม 2548 19:58 น. - comment id 496027
@ ...ฤกษ์... จดหมายเก่าคร่ำคร่าหน้าซองเลือน ทำให้เหมือนไม่เคยผ่านอ่านจดหมาย ลืมไปแล้วเรื่องเก่าที่น่าอาย กลับจำได้เพราะอยากรู้อ่านดูเอง เรื่องนี้เขาบอกว่าอยู่ดีไม่ว่าดีค่ะ ..อยากรู้อยากเห็นดีนัก ..ก็เลยพบเรื่องเสียความรู้สึกเข้าจนได้ แต่ก็คิดได้ในที่สุดว่า ..เรื่องมันจบไปแล้ว... อิอิ...เหตุผลที่ยังเก็บไว้ คงมีอย่างเดียวแหละค่ะฤกษ์ คือ ลืมทิ้ง ก็เลยซุกอยู่ก้นลังจนกรอบเก่าออกอย่างนั้น ว่าแต่คนอื่นเขา..ตัวเองน่ะเลือกได้หรือยังล่ะ หรือกำลังเขียนไปต่อว่าใครอยู่...
26 กรกฎาคม 2548 19:59 น. - comment id 496028
@ ...น้องปราย... เรื่องในอดีต...บางเรื่องก็เป็นอย่างที่น้องปรายบอก ตอนนั้นก็หัวเสียแทบตาย...ตอนนี้พอนึกขึ้นมาก็อดหัวเราะตัวเองไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องตอนเด็กๆ..มีตอนที่น่ายิ้มมากมาย ยิ่งดูรูปก็ยิ่งขำ บางเรื่องก็ดี๊ดี..แต่เราก็ลืมไป พอมารื้อฟื้นก็ปลื้มใจกันยกใหญ่ น้องปรายไปค้นแล้ว..พบอะไรน่าขำก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ ขอบคุณในไมตรีจิตที่มอบมาเสมอค่ะ
26 กรกฎาคม 2548 19:59 น. - comment id 496029
@ ...ท่องเมฆา... ลมแรงแฝงสลายปลายลม ลู่ผสมกิ่งก้านไม่หาญหัก ลมอ่อนซ้อนต้นพิงพัก เป็นหลักคู่พื้นปฐพี ลมร้ายกรายมาคราหนึ่ง โกรธขึ้งปะทะไม้นี้ แล้วร้ายกรายผ่านเป็นดี สนนี้อยู่คู่...ภูกระดึง อ่านแล้วตื้นตันใจ ขอบคุณมากค่ะท่องเมฆา... กำลังใจและคำอวยพรนี้ เป็นการให้ที่มีค่ามากเลยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
26 กรกฎาคม 2548 20:00 น. - comment id 496030
@...น้องกานต์คนดี... บางทีคนเราก็ไม่ได้ตั้งใจเก็บเรื่องไม่ดีไว้ แต่ว่าความทรงจำนั้นมีคุณภาพมาก ก็เลยจำไว้ซะแม่นยำเชียว ความทรงจำบางอย่างก็ไม่มีคุณ..มีแต่โทษ อย่าไปเสียดายเลยค่ะน้องกานต์... ลบล้างเมมโมรี่เสียดีกว่า ...อย่าเก็บไวรัสไว้อีกเลย... กลับบ้านอาทิตย์หน้า...ขอให้เดินทางไป-กลับโดยสวัสดิภาพนะคะ และฝากความระลึกถึงไปถึงพ่อแม่ของน้องกานต์ด้วยค่ะ ขอให้ทั้งสองท่านมีสุขภาพที่แข็งแรง มีจิตใจที่แจ่มใส มีความสุขมากๆค่ะ และขอให้น้องกานต์มีความสุขมากๆด้วยค่ะ
26 กรกฎาคม 2548 20:01 น. - comment id 496031
@ ...มนต์กวี... เรื่องเก่าเก่าเก็บเอามาครุ่นคิด จึงเปลืองจิตเปื้อนทุกข์รุกรานศึก เสียปัจจุบัน....ให้อดีตมาคิดนึก เหมือนชักศึกเข้าบ้านงานไม่ควร ไม่เห็นฝืดสักหน่อยมนต์กวี...และก็ไม่ต้องมา แฮะ..แฮะ..ด้วย ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาแจมเสมอ
26 กรกฎาคม 2548 20:01 น. - comment id 496032
@...น้องแวว... อดีตไม่หวนคืนทั้งขื่นหวาน เป็นห้วงกาลผ่านไปไม่ย้อนศร ปัจจุบันสร้างใหม่ให้สุนทร จะหวานอ่อนหวานมากไม่ยากการณ์ อดีตหวานผ่านไปใช่หวานแท้ คงเป็นแค่ความคิดจิตฟุ้งซ่าน อดีตขมขื่นใจไร้น้ำตาล ก็เป็นความฟุ้งซ่านอีกเช่นเดิม เติมหัวใจปรุงรสใหม่ในวันนี้ ปัจจุบันทำดีมาส่งเสริม ลบความหวานความขมในเรื่องเดิม ปัจจุบันพูนเพิ่มหวานได้จริง ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะน้องแวว..
26 กรกฎาคม 2548 20:02 น. - comment id 496034
@...น้องมัดหมี่... ไหนๆก็จะเสียเวลาแล้ว.... เรามาใช้เวลานั้นทำปัจจุบันให้มีความสุขและสวยงามกันนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมพี่ดอกแก้ว
26 กรกฎาคม 2548 20:02 น. - comment id 496035
@... ชัยชนะ... หายไปนานจริงๆด้วย... นับเป็นเรื่องเก่าที่น่าภาคภูมิใจนะคะน้องชัย นอกจากจะให้ความสุขแล้ว ยังให้ประโยชน์ในการดำเนินชีวิตอีกด้วย กลับมาคราวนี้แล้ว...จะมีชีพจรลงเท้าอีกเมื่อไหร่คะน้องชายคนดี
28 กรกฎาคม 2548 20:31 น. - comment id 497036
ทุกคน ผิดพลาด กันได้ แต่อย่า มากมาย ทุกหน ผิดพลาด แล้วเตือน ใจตน อย่าให้ กมล ต้องเจอ สิ่งที่ ผิดพลาด ครั้งเก่า อย่าให้ ต้องเศร้า เสมอ ไม่ว่า ฉันหรือ ตัวเธอ อาจเผลอ ผิดพลาด เหมือนกัน ความผิดพลาดเกิดได้เสมอ แต่เราไม่ควรเผลอจนบ่อยให้ผิดพลาดแบบซ้ำซากนะค่ะ คิดถึงนะค่ะ
29 กรกฎาคม 2548 23:08 น. - comment id 497441
@...ผู้หญิงไร้เงา... เป็นคำกลอนที่มีความคิดเห็นดีมากๆเลยค่ะน้องตูน อย่าซ้ำซาก ..กับความผิด เพราะคนที่จะให้อภัยให้โอกาสก็คงน้อยลงทุกทีแล้ว .. ขอบคุณน้องสาวคนสวยที่มาเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ