http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song346.html... เดือนพูนดวง ลอยเด่นงาม เพ็ญจันทร์ขวัญฟ้าแขวนฟ้า เหนือท้องทะเล แลละลิบๆวะวิบๆระยิบยับ อาบทะเลเป็นสีเงินยวง ดั่งทั้งสรวงสรรพมาสถิต เสียงคลื่น... ยังเว้าวอนกระซิบซัดหาดทรายระริกๆระรี้ๆ... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song346.html เสียง คลื่น ซัด ฝั่ง มัน คลุ้ม คลั่ง ฝัง รอย สวาท ใจ มันซุก มันไซร้ มันซบทรวงทราย แทรก ซึมไม่มีวันวาย มันเคลิ้ม มันคลุก มันเคล้า มิคลาย รสทรายรื่นรมย์ เสียง กระ ซิบ แผ่ว ฟัง หวาน แว่ว พริ้ว ตามเกลียวคลื่น มา เรารัก กันหนา มาหา มาชม คลื่น คอยติดตามเกลียวลม มาร้อย รอยรัก มาทัก คลื่นชม ภิรมย์เพียงฝั่ง ฟัง ซิคลื่น มันละ เมอ ฝาก สวาท เหมือน เธอ ละเมอเพ้อให้ ฟัง เห็น ใจฝั่งบ้างหรือ ยัง ฝั่ง รัก จี รัง เหมือนคลื่น ยืนใจ เสียง คลื่น ซัด ฝั่ง กระ ซิบ สั่ง ฝัง รักตลอด ไป มันซุบ มันซิบ กันชื่นใจ มันซบ มันหนุน จนอุ่นไอ กระซิก กระซี้ กันเรื่อยไป จะรัก กันไว้ ตลอด กาล เสียง กระซิบ กระซิบ ตลอด กาล กระซิบ ว่ารัก ตลอด กาล กระซิบ ว่ารัก ตลอด กาล กระซิบ ว่ารัก ตลอด กาล กระซิบ ว่ารัก ตลอด กาล เสียง กระซิบ กระซิบ ตลอด กาล เสียง กระซิบ กระซิบ ตลอด กาล... ....... เหนือเนินทราย ทิวสนโยกส่ายร่ายกิ่งไหวไกวก้านกิ่ง พร่างพ้อรอรับรอรัก...สายลมแห่งวสันตฤดู ฟ้าเป็นสีทองนวลแจ่มราวสายไหม ใยยวงเมฆราวปุยฝ้าย ลอยกระจายกระจัดพัดพราย ประดับฟ้างามไปตามแรงลม... เสียงเกลียวคลื่น กระซิบฝั่งอ้อนรำพันรำพึง เป็นบทเพลงโบราณที่งามแสนงาม ในการใช้ถ้อยคำ ที่นำมาเรียงร้อยราวสร้อยโซ่อักษราคล้องจองกัน และ... ให้ความรู้สึกลึกล้ำไปตามคำรำพันฝันงามอารมณ์ ที่.. แสนซึ้งซ่านหวานประทับใจ ในความเป็นอัจฉริยะของเหล่าบรรดาศิลปินครูเพลง ที่ใช้จิตบรรเลงรจนา ผ่านการกลั่นทุกถ้อยรจนาหลากคำ อันล้ำล้นเลอค่า มาจากหยาดหมึกจากหยาดเลือดรัก ที่คือจิตวิญญาณของคนรักภาษา และ... พาทราบซึ้งว่า ในอักษราแต่ละตัวนั้นต่างให้เสียง ให้ความหมายที่แสนพริ้งพราว ที่มาจากภูมิปัญญาของบรรพชน ดนตรีแห่งคลื่นฝันรัญจวน และสายแสงจากพระจันทร์หวาน กำลังถาโถมโลมไล้ ยอดคลื่น...อย่างนวลนุ่ม..นุ่มนวลอย่างละมุนละไม ให้พลิกพลิ้ว ฟองพราย พรายฟอง กระฉอกซัดฝั่ง เคลียไคล้คลึงคลอเป็นระลอกๆ หยอกล้อ พ้อพร่างด้วยพราวน้ำผึ้งจันทร์สวรรค์หวาน ให้สวาทมิร้างแรมลาให้งามกว่างาม งามซึ้ง...งามเศร้า...งามจนหนาวใจ รัศมีวิเวกแผ่สร้านกระจายพรายพรมห่มร่างราน พรานทะเลลำพัง.... ไร้ฝั่งฝัน...ฝั่งใจ...ไร้ใคร ในทะเลโลกย์ทะเลลิบ กลางลำเรือเหนือท้องน้ำ อันสุดกว้างไกลเกินคะเน ใจดวงดายเดียวเหว่ว้า ดื่มด่ำ กับเกลียวคลื่นเกลียวทองดั่ง เกลียวธรรมย้อนนำกลับมาสอนใจ... ร่างบึกบึนนั้น... นอนนิ่งงันกับงามเงียบ ทอดถอนใจยาม แลไปพบประสบพักตราแม่ดวงจันทรา ที่มวลหมอกเมฆหม่นมาบดบัง พอกันกับชีวาชีวิต ไร้ทิศทาง แต่ดูสิ...... นั่น...! ดาวเหนือดวงสุกใส ราวดาวธรรม..ในดวงใจ กำลังลอยคว้างกลางนภาจรัสแสง ...ราวเข็มทิศนำทางใจ ให้จันทร์ไสวใจยังมิมืดบอดสิ้นหวัง ราวเรือน้อยลอยลำรอตะวันรุ่ง รออรุณ..... ที่จะหมุนกลับมาเยือนหล้า มาให้ทุกดวงชีวาได้เริ่มต้นใหม่ ไม่มีคำว่าสายเกิน..!!!! ............ พลีน้ำตาลาผืนดิน.. ลาก่อนเกาะพิสุทธิ์ใสกลางใจขวัญ ลาคืนฝันตะวันรอนอ่อนแสงเศร้า ลาแสงตะเกียงริบหรี่เคยคลุกเคล้า ลาดงมะพร้าวสะบัดไหวกลางใจนวล.. ลาก่อนหาดทรายขาวราวเนื้อแป้ง ลาไร้แล้งน้ำใจเคยไห้หวน ลาผืนดินถิ่นเกิดนกนางนวล ลาธรรมชาติล้วนแสนงามนามพะงัน.. ลาภาพเก่ากับแสงเทียนในโบสถ์คร่ำ ลาพิกุลก่ำฉ่ำหอมหลอมใจฝัน ลาทองหลางแดงโดดกลางตะวัน ลาพระจันทร์ดวงโตโผล่พ้นน้ำ.. ลาปะการังหลากสีปลาแสนสุข ลารานรุกทำลายใจขยี้ย่ำ ลาดายเดียวนอนนับดาวราตรีร่ำ ลาระกำเกาะงามรอนอ้อนแสงตะวัน ลาและลาเกินคำว่า*เสียใจยิ่ง* ลาทุกสิ่งลืมเงียบงามนิยามฝัน ลาและลาโลกบ้าบ้าหลงวัตถุกัน ลาสวรรค์ลงนรกตกทาสเงิน... ลาผืนดินยินคนแย่เกินควายคิด ลาชีวิตแข่งกันรวยลมสรรเสริญ ลาโลภหลงตรงกระแสความเจริญ ลาเพลิดเพลินเปลือกนอกหลอกแข่งกัน.. ............... และ..ลืม..ลืม..ลืม... ลืม..สวรรค์เมตตาส่งมาเกิด ลืมเสียเถิดเกาะเงียบงามราวสวรรค์ ลืมความรักน้ำใจเคยแบ่งปัน ลืมงามจันทร์งามใจในรอยกาล.. ลืมทะเลสวยใสสีมรกต ลืมงามงดธรรมชาติคนบ่มรอยหวาน ลืมชีวิตดิบเดิมอดีตนาน ลืมฤดูกาลก่อนเก่าฝากเราจำ ลืมกุ้งปูปลามากมายใต้ทะเลนี้ ยังไม่มีเทคโนโลนี่คอยห้ำหั่น เอามาขายแลกน้ำเงินมารินร่ำ ทาสระกำตามตะวันตกวกทำลาย เงินเงินเงินงงงงงงหลงลืมคิด โลกชีวิตงามเงียบดิบเดิมแตกสลาย ขายจนสิ้นจิตวิญญาณไทยมลาย ขายและขายภูมิชีวิต*จิตแห่งไท* ******
พุด 23 ก.ค. 2548 18:29 น. - ID 78891 
2922
5
0
23 กรกฎาคม 2548 18:42 น. - comment id 494978
ทุกคราครั้งที่คืนหลังสู่ผืนดินเกิด.. *เกาะแห่งฝันมหัศจรรย์รักมหัศจรรย์ใจ* เกาะในดวงใจ..รัก.. ดวง ต้องร่วงน้ำตาพลีผืนดินมิรู้สิ้นมิรู้สาย ระรินหลั่งชโลมให้..งามอดีต..ลาเลย..ลับมิหวนคืนกลับมา.. ให้กับถวิลเหว่ว้า..ในงามดวงใจใครจะรู้นี้.. ให้กับรอยทรงจำวันเยาว์..งามงด.. หมดจดเกินใจเกินรจนารำพัน..
23 กรกฎาคม 2548 19:33 น. - comment id 494989
สวัสดียามค่ำขอรับ พี่พุด...
ไปพะงันมานี่เอง ถึงได้หายหน้าหายตาไปหลายวัน อันว่าทะเลที่ยังสวยงามด้านบน กระผมดีใจที่หลับตาเห็นภาพตามได้เลย รวมไปถึงความสลดอันอาจเกิดจากน้ำมือของหลายคน บางทีมามองนึกว่าโรงแรมที่ผมเคยพำนักบางแห่ง อาจสะดวกสบาย แต่ลึกๆผมอยากหมุนทวนเข็มนาฬิกา ให้ผองชนไปยลกันอย่างใกล้ชิดในแคมป์และเก็บกวาดขยะกลับใครมัน ช่างเถิด บางทีมันอาจเปลี่ยนไม่ได้เสียแล้ว มิหนำซ้ำยังรุกคืบต่อไปไม่หยุดยั้ง เพราะอะไรหรือ \"กิเลส\" นั่นเอง ที่ผ่านมากระผมก็หายไปพักหนึ่ง เพื่อไปหาความสงบนั่นเอง หากไม่รังเกียจกรุณาติดตามงานเรื่อง ....วาง.... ประมาณสองสามวันที่ผ่านมาขอรับ
23 กรกฎาคม 2548 22:02 น. - comment id 495026
เสียงกระซิบจากเกลียวคลื่น.. ลบรอยความทรงจำอะไรบางอย่าง ลาก่อน เสียงกระซิบนั้น .. ไร้ฝั่งฝัน
24 กรกฎาคม 2548 12:10 น. - comment id 495104
ไปวัดมาค่ะ ไปทำบุญสร้างโบสถ์กลางน้ำกับหลวงพ่อ เพราะ พุดอธิษฐานจิตไว้ค่ะ
24 กรกฎาคม 2548 14:39 น. - comment id 495132
พุดพัดชานั่งเครื่องผ่านทะเลบ่อย ๆ อย่าลงไปฟังเสียงกระซิบจากเกลียวคลื่นเชียวนา
25 กรกฎาคม 2548 13:26 น. - comment id 495386
มาชื่นชมผลงานของพี่พุด..พี่สาวยคนสวยจ๊ะ.........
25 กรกฎาคม 2548 14:52 น. - comment id 495413
ขอชื่นชมด้วยคนขอรับ.....
25 กรกฎาคม 2548 15:18 น. - comment id 495424
กรีดมือกรายนิ้วไล้ผิวมวลเมฆ ลื่นคว้างวิเวกครองสวรรค์ผสานสรวง ละอองไออุ่นเก็บกรุ่นเกื้อดวง แว่วหวานเย็นยวงปวงคีตพาทยังค์ เสียงสริตหล่นบรรเลงเพลงฟ้า ลมชวยโชยช้าคราหวิวสยิวขลัง ครืนครืนคำรามคำรนปนปัง สะท้อนย้อนดังยินยังแผ่วใจ สบศิลปาจารย์ตระการฆานตน สะเทือนโกมลวิมลมานใส สามัญชั้นเทพวิเลปน์หวานไท หวานทวยฤทัยไยไม่ได้ยิน - - - - - - - - - - สวัสดีครับพี่พุดคนงาม... ...ไม่ได้มาทักทายซะนานเลยนะครับ.. คงยังไม่ลืมรักษ์รัก **รักษ์รักผู้ไร้งามใดเสมือนงามหน้า** ผมเองก็ ยุ่งๆ จะเจียดเวลามาอ่านงานเย็นๆ ยาวๆ ก็กลัวว่าจะร้อนก้น (ช่วงนี้ปั้นงานประกวดครับ ฮี้ฮี้) นานๆ จะเข้ามาเยี่ยมบ้านกลอนที เป็นอย่างไรบ้างครับ สุขกายสบายใจ แลไปนั่งฟังเรไรให้ว้าเหว่เล่นๆ ผมเองก็เพิ่งกลับจากบ้านกึ่งป่ากึ่งปูนเหมือนกัน.. บรรยากาศของธรรมชาติยังคงรักษาสถานะของมันไว้เช่นเดิมครับ แต่เพื่อนบ้านของผมเองกลับทำให้ไม่น่าอภิรม*เสียเลย ช่วงนี้มีเลือกตั้ง อบต.ด้วย วุ่นวาย ทั้งขายเสียง รักษาเสียงให้ซื้อเสียงเป็นกิจวัฏ เบื่อบ้านไปเลย กลับสู่ชานเมืองนาคร.. นครเทวดา อากาศชวนจาม แต่ก็ยังมีที่ให้ซุกตัวคนเดียวเงียบๆ ได้บ้าง - - - - - - - - - - - - - - อ่านกลอนชิ้นนี้แล้วดีนะครับ.. พูดถึงเพลงไทยเดิม ทำนองง้างเปลือกตา มีคลื่นวิทยุของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (หรือผมจะจำผิดคลื่น) ที่จะมีช่วงเพลงไทยเดิมให้ฟังด้วย นอนฟังอยู่นาน เกือบหลับเหมือนกัน แต่ก็ฟังจนเปลี่ยนช่วง ไปเป็นเพลงจีน เพลงซิมโฟนี่ออเครยตร้าเลยครับ... รู้สึกยินดีที่ได้ฟัง เมื่อวันก่อนยังเห็นรายการโทรทัศน์ พาไปดูสโมสรหรือสมาคมผู้สูงอายุ แถวดินแดงหน่ะครับ เค้าจะมารวมกลุ่มเล่นดนตรีไทยกัน บางคนก็หิ้วของรักมานั่งสี นั่งดีดเอง บางคนก็ใช้เครื่องดนตรีที่หน่วยงานของรัฐบริจาคมา (จำบทโทรทัศน์เกือบแม่นเลยแฮะ) และคุณตาคุณยายก็มีทัวร์คอนเสิร์ต (ว้าว) ตามที่ต่างๆ ให้ฟรีด้วย แถมยังบอกอีกว่า ยินดีจะสอนเล่นเครื่องดนตรีไทยให้เยาวชนด้วย ผมหันไปหาแม่เลยครับ... \"แม่ๆ ผม(จริงๆใช้ชื่อเล่น)อยากเป็นมือระนาดเอก\" - - - - - - - - - - - - - - คงจะทักทายเท่านี้หล่ะครับ.. และหวังว่าพี่พุดคนงาม ยังมีสุขภาพกายที่แข็งแรงดีเสมอไร้โรคภัยพาลนะครับ แลสุขภาพใจ(เกือบใช้สุขภาพจิตซะแล้ว?)ที่แข็งแรงเยี่งกันนะครับ ทุขารมณ์ใดๆ จะได้แผ้วถางได้ดั่งที่พี่พุดคนงามปรารถนานะครับ รักษ์รัก..ลักจ๊วบ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
