สายฝนสายฝันสวรรค์ไพร!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song250.html
(กังหันสวาท)
.............


วสันตฤดู....
กำลังจะมาโปรยหล้า
มาฝากจุมพิตรวงเรียว
มาเกี่ยวดวงใจให้ยิ่งเหงางาม
มาตามกระหน่ำตกตีราวปีศาจวสันต์.....


และ...
สำหรับดวงใจทุกดวงที่เคยโศกศัลย์
มีอดีตกรีดรอยฝัน..
ให้...
สวรรค์ลาไปกับฟ้าดินในยามสายฝนพรำ
ก็..ยิ่งคงมาตอกย้ำตกตี
มาพลีคร่ำครางครวญ
มาพาให้ดวงใจไห้หวนยิ่งเจ็บช้ำ.....

ยิ่งพาให้ใจดวงดายเดียว...ยิ่งเดียวดาย
พาให้ได้อารมณ์แสนเปล่าเปลี่ยวลึกล้ำเป็นยิ่งนักแล้ว
ในอีกไม่ช้านานนี้....
ที่ในทุกยามได้ยินได้ฟังเสียงสายฝนกระหน่ำ..
ในยามที่หยาดฝนพร่างพรำปรายโปรยลงมา
ที่จะคงยิ่งพาให้ดวงใจแสนยิ่งอ้างว้าง..ว่างใจ....

และ...
มนตราสายวสันต์สายฝันสายสวาท
คงมา..ดลตรา...
มาพาดวงใจให้อยากถอยหลังกลับไป
สู่ความรำลึกนึกย้อนไปถึงเรื่องราวในหนหลัง
ที่บางคนแสนมีความทรงจำที่แสนหวานเศร้า..สล้างงาม..
ได้ซุกร่างในอ้อมอกอุ่นของใครสักคน
ได้นอนเคลียกมลหนุนไหล่
ฟังเสียงดนตรีฝนบรรเลง
ได้เอนอ้อนอิงในอ้อมตักอ้อมใจกันและกัน
ได้นอนฟังเสียงฝนครางฟ้าครวญ.....

ได้นอนรัญจวนใจออดอ้อน
ได้เฝ้าวอนเว้า
เฝ้าดูดวงดอกฝนดอกฝัน...จนสุขซึ้งเกินรำพันรำพึง.....
ได้พากันหลอมละลายร่างใจ
ด้วยปานประหนึ่งรักแสนรัก
ด้วยความหวิวไหวหวั่นหวาม
ด้วยความหวานปานน้ำผึ้งรวงแห่งรัก
จนร่างรักจักกลายกลับเป็นเนื้อเดียวกัน
จนได้พบสวรรค์แสนสุขในทุกคืนวัน
ทั้งในราวเมือง ราวไพร 
ในกระท่อมไพรในป่าฝัน
ในสวรรค์วิมานวนาในเนินผาเหนือท้องทะเล


และ.....!!!
แล้ว..ไม่ช้านาน
บ้างก็พบราน ก็พบเศร้า ก็พบคราวถึงเวลาเบื่อหน่าย..
จากหยาดน้ำผึ้งกลายเป็นยาพิษ
จากสนิทเนื้อเดียวกลายเป็นต่างคนต่างไป
ต่างไม่หันกันมาแลเหลียว
ต่างชาตินี้ไม่อยากข้องเกี่ยวกันอีกเลยแล้ว...!

ต่างลืมคำมั่นสัญญา
ไปกับฟ้ากับลมกับสายฝนสายฝัน
กับสวรรค์ลวง กับบ่วง..แค่ชั่วครู่ชั่วคราว
ต่างทิ้งเรื่องราวให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
ที่ยังพึงตัดใจหักใจไม่ได้..
ได้หนาวเหน็บเจ็บร้าว เศร้ารานเพียงลำพัง..และลำพัง..นานปี
จนกว่า.....
จะมีบางสิ่งรายรอบมาเตือนตนตื่น
มาฝากชื่นพลีฉ่ำมาระร่ำริน
ที่คือสิ่งแสนดีพลีมาสอนสัจจธรรม


และ...นั่นคือ กาลเวลา
 และ
หยาดน้ำใสจากยอดพระธรรมอันคือยาอันอมฤต
ที่จะฟื้นฟูชุบชูชีวิต.....
ให้รู้ว่า....
ทุกสิ่งในชีวิตนั้น...
ไร้สิ่งใดผันแปร มิเคยมีสิ่งใดแน่นอน
หากหายใจเข้าแล้วไม่หายใจออก 
ก็บอกได้เลยว่าจำต้องพรากลาจากหล้าโลกอย่างแน่นอน


และ...
ทุกสรรพสิ่งสังขาร ที่มิช้านานต้องแก่ เจ็บตาย
ดั่งดอกไม้ ใบไม้รอร่วงโปรยปลิดปลิว...
ใช่คงที่คงทน...
ทุกสิ่งนั้น
ขึ้นอยู่กับจิตดวงใสใจเราเอง
ให้เพียรรักษา ให้เพียรคว้าไขว่
พาให้ใจดวงงามได้พบความสว่างสะอาดสงบพบสุขนิรันดร์
อันคือ...รักนิรันดร์อย่างแท้จริง...

และ
คนดี...ลองมองสิ่งอื่นที่ชุบชูชีวีเราดีกว่า
สิ่งที่มีแต่ให้ ให้ อย่างไร้ร้องขอ
ในธรรมชาติ...ที่เกิดก่อ ดิน น้ำ ลม ไฟ ...
สายธารสวยใสนั้น
ก็จะแฝงฝังให้เรารักสุนทรีย์รื่นรมย์


ได้ฝากลมหายใจแห่งดวงชีวี
เพื่อรอรับฤดูกาลใหม่..
ที่จะผ่านมาและผ่านไป
มิคงที่คงทน...

และนี่คือสัจจธรรม...ธรรมชาติ
ที่กำลังตราย้ำให้
เราเข้าใจกฎแห่งความผันแปรไปไม่แน่ไม่นอน
ในทุกฉากตอนของชีวีชีวิต
ที่ไร้สิ่งใดจะนำมายึดมั่นถือมั่น
ไม่ว่า
ฤดูกาลหรือฤดีระกำก็ตามที..นะคนดี นะดวงใจ


และ
ยังมีสิ่งดีดีให้เรา
หันมาใช้วันเวลาแห่งชีวาชีวิตอย่างมีค่า
กับ
สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามิใช่คน.ที่มีหอมให้เปรอปรน
หยาดเย็นในดวงจิตได้สนิทพบความงามเงียบ
ได้เฉียดใกล้..รู้ปลูกรัก รักษ์ภักดีพลีแด่ผืนดิน แผ่นดิน
มิรู้สิ้นรู้จบ ให้ลูกหลานยังหันไปได้พบ......

ต้นไม้ ต้นไม้ หรือธรรมชาติรายรอบ
ที่จักมีแต่จะยืนหยัดให้ดอกผล
ให้กมลเราแสนชื่นฉ่ำใจ
หากเราเททุ่มใจ เอาใจใส่ทะนุถนอม
ซึ่งผิดกับคน
ที่บางครั้งกมลราวลมเพลมพัด
สลัดรักตัดสวาทได้อย่างไม่ใยดี
ลืมหมดทั้งความดีความงาม
เมื่อไปพบพานสิ่งที่เย้ายวนกว่า
และโอ้อนิจจา...
ดั่งกังหันเอยกังหันสวาท...


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song250.html
กังหันสวาท 
กังหันสวาท หมุนเวียนเปลี่ยนไป
เพราะใจ ของคน
ชีวิตปวงชน มีวันปะปน
วกวน เรื่อยไป
ขี้นอยู่ในห้วง หทัย
ใจใครไม่คง แน่นอน
สั่นคลอนให้ใจ ไหวหวั่น
กังหันสวาท นิราศผ่านไกล
ไปไม่กลับคืน
ชีวิตขมขื่น หน้าชื่น อกตรม
ระทม โศกศัลย์
ผู้ใด ไม่สิ้น ผูกพัน
รันทด หทัย สิ้นดี
ย่อมมีแต่ ความ ระบม
รัก เปรียบ กังหันลม
ย่อมมี เปลี่ยนแปลง
ด้วยแรง ความชื่นชม
หากมัวหลง พะวง ต่อคำนิยม
ชมชื่น มีปรวนแปร
ชีวิตสวาท นั้นพลาดผิดไป
เพราะไม่ ไตร่ตรอง
ชีวิต ก็ต้อง เหมือนคนสิ้นใจ
ฤทัย อ่อนแอ
คนเราไม่มี แน่แท้
เอาแน่ อะไร ใจคน
ย่อมวนเวียน ไป จนตาย
รัก เปรียบ กังหันลม
ย่อมมี เปลี่ยนแปลง
ด้วยแรง ความชื่นชม
หากมัวหลง พะวง ต่อคำนิยม
ชมชื่น มีปรวนแปร
ชีวิตสวาท นั้นพลาดผิดไป
เพราะไม่ ไตร่ตรอง
ชีวิต ก็ต้อง เหมือนคนสิ้นใจ
ฤทัย อ่อนแอ
คนเราไม่มี แน่แท้
เอาแน่ อะไร ใจคน
ย่อมวนเวียน ไป จนตาย...
..........
 

ให้เราเรียนรู้เท่าทัน
ให้เรารู้ทันเท่าทุกผัสสะที่มากระทบ
และ...
รู้รักษาจิตใสใจดวงงามให้ผ่องแผ้วพ้นพันธนารัก
อันจักหาความแน่นอนมิได้เลย... 
..................

และ....
ในท่ามกลางสายฝนพรำ ..
เหมาะเหลือเกินที่จะจัดสวน 
ลงมือปลูกต้นไม้ ดอกไม้ 
หรือหาไม้ดอกไม้ใบมาประดับมุมต่างๆ ภายในบ้าน 
ภายในสวนของเราให้สวยใสสดสีหอมงาม..  


ตามฉัน..มาสิ..
จะพาเธอนี้ไปเลือกต้นไม้ ดอกไม้ด้วยกัน 
อยากให้มีดวงดอกไม้สีไหน พันธุ์ไหน 
อยู่ในสวนของเธอ ก็ตามใจฝัน ตามใจจินตนาการได้เลยนะ..  


เพราะโลกนี้ดอกไม้มีหลากสี หลากพันธุ์ 
เขียว ขาว แดง ม่วง เหลือง ส้ม ชมพู ฟ้า น้ำเงิน ครีม โอลด์โรส.....
 เธอชอบสีแบบไหน สีร้อน หรือสีเย็น .... 
เธอลงมือเป็นจิตรกร ผสมผเส
ให้สวนสวยของเธอมีสีสันได้ตามใจชอบ  

เธออาจจะซื้อกระถัง กระถาง 
มาระบายสี มาเพ้นท์สีสวยงาม 
แล้วมาวางไว้ใส่ดอกไม้ให้ตัดกันฉับๆ 
ดูแรงร้อน หรือจะให้ซ่อนเสน่ห์ล้ำลึก....ก็แล้วแต่เธอ..  
เธออาจจะทาสีเก้าอี้ ระแนงไม้ 
หรือเธออาจจะเปลี่ยนสีผนังบ้านของเธอ
ให้สดใส กระจ่างใจเจิดจ้ารับกับสวนสวยของเธอ... 
 อยากลองลงสวนเล่นสี มาสิคนดี 
ลองปรับเปลี่ยนใจ 
อย่าเอาใจใส่แต่ร่างกายให้งามภายนอกอย่างเดียว 


มาเอาใจสวนสวรรค์แห่งนี้ 
ที่อาจจะมีดอกไม้หวานบานกลางใจให้สวยใสงาม  
เพาะพันธุ์ละมุน ให้หัวใจ 
และ
กับใครใครที่ผ่านมาแวะเยี่ยมเยือน 
ได้ชื่นตาฉ่ำใจ 


และหวังว่า สวนแห่งนี้ คือสวนแห่งรัก 
เป็นดั่งสวนขวัญ
ที่เราจะมอบกำนัลคืนกลับสู่ผืนดินแห่งรักนี้ 
ที่เราได้หยัดยืนมายาวนาน..นิรันดร์......