ต้นข้าวรำพัน ยืนร่ำไห้พร่ำรำพันกับจันทร์โศก วิปโยคคิดถึงเจ้าพิมขวัญ แสนคำนึงถึงมือเรียวเกลียวสัมพันธุ์ เจ้าพิมขวัญข้าวรอเคียวมาเกี่ยวรวง เคยปัก ไถ หวาน ดำ เมื่อครั้งก่อน เคยขุดล่องทางธารน้ำใสสวย เคยโบกไล่นกกาเคยอำนวย ข้าวจึงสวยเขียวงามทั่วทุ่งนา บันนี้เจ้าจรจาก ณ หนไหน หรือว่าใครพรากเจ้าข้าวเฝ้าหา ฝากบอกจันทร์ที่หม่นหมองกลางนภา โปรดเถิดหนาส่งข่าวข้าวเฝ้าคอย ข้าวสัญญาจะรอข่าวเจ้าคืนถิ่น จะมิสิ้นศรัทธาแห่งคำขอ เพียงเพื่อหวังคำอฐิธานเท่านั้นพอ แม้จะต้องยืนเฝ้ารอจนแห้งตาย. .แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า 17 12 - 44
17 ธันวาคม 2544 21:37 น. - comment id 25729
มาชมเพราะชมชอบ มามอบกำลังใจให้ จะติดตามตลอดไป จากใจ ของ dokkoo
17 ธันวาคม 2544 22:08 น. - comment id 25756
เพราะจังค่ะ มาชื่นชมด้วยคน
18 ธันวาคม 2544 05:02 น. - comment id 25825
ด้วยคนจ้า...
22 ธันวาคม 2544 12:38 น. - comment id 26662
แสงศรัทธา ไม่เคย สิ้นศรัทธา แห่งวาจา กล่าวขาน ถึงพิมขวัญ ยังเฝ้ารอ เฝ้ารัก ทุกคืนวัน ขอพิมขวัญ พลันกลับ รับรวงคืน
2 มกราคม 2545 21:35 น. - comment id 28395
เสียดายที่วัฒนธรรมที่เริ่มแปลเปลี่ยน ทำให้ประเพณีที่ดีงามหายไป คำไทย ๆ ที่ใช้ในประเพณี กลายเป็นคำที่ใช้สำหรับสิ่งหยาบช้า ..............."ลงแขก"..............