http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=282 (ธาราระทม). ...................... ดวง..ยืนดายเดียวริมฝั่งฝันแม่น้ำเจ้าพระยา ใต้คูนระย้าย้อยห้อยพวงพราวพราย พร่างนวลเหลืองทองผ่องผุดไปทั้งต้น กำลังพร่างพรมประดับเรือนผมแตะแต้ม ราวประดับด้วยแวมแสงประกาย จากมงกุฎเพชรพลอยพร้อยแพร้ว วันนี้... ดวง..พาร่างรานมายืนตรงนี้ ตรงที่เดิม ตรงที่...เริ่มวันรักแรก..แรกรัก..ระหว่างเรา สายชลยังคงไหลล่อง..ไหลล่อง สายธารทองยังคงเหงางามเงียบเย็นเฉียบฉ่ำใส... ไหลรินไปรินไปพร้อมกับดวงตะวันใกล้ลาลับฟ้า โอ้..ว่าสายชล สายชล ราวฝากกมลให้เรียนรู้สัจจะธารา..ธาราระทม ที่จะไหลลงไหลลง..ไหลไปไหลไป..ไม่หวนคืนกลับมา... โอ้ว่าน้ำ...ดิน..ฟ้า......มหาสมุทร เจ้าคือที่สุดแห่งหล้าโลก ที่มนุษย์ผู้ผ่านมารับโศกสุขสัมผัส แล้วจำพรายพลัดพราก มิหวนคืน..มิยืนยาว.. มีเศร้า..สุข มีทุกข์..ร้าวหนาวใจ มิคงทน มิคงที่.. มีพบพรากจากลา เป็นธรรมดาโลก ธรรมชาติโศก ธรรมดารัก ธรรมดาชีวิต ที่หนีลิขิตชะตาฟ้าดิน ตามวิบากมิพ้นมิสิ้นวน...สักคน..สักใคร.. สายกมลดวง... ผู้มีดวงตา..เห็นธรรม และ ยังมีใจดวงวาบหวามอ่อนหวาน หวิวหวั่นแสนโรแมนติก ที่มักคิดรักทุกสรรพสิ่งงามง่ายรายรอบตัว..เสมอมา... ก็ราวกับว่าจะ แว่วได้ยินเสียงบทเพลงแผ่วกระซิบแสนหวานรานร้าว ถ่ายทอด พลังสัจจะใจสัจจริงแสนงามแสนอมตะประทับใจ..สะเทือนใจ.. ผ่านฟากฟ้ากว้าง ลงท่ามท่วมทอดโอบกอดปลอบประคองทั้งดวงใจดวง และสายน้ำในมหานทีทอง..ธาราระทม.. พาให้พร่างธารน้ำตาผสานผสม จากใจดวงระบมระทม.. หยาดเป็นสายเดียวราวหยาดน้ำตานางฟ้า แสนงาม...ในยามเย็น.. พลีสังเวย..เจ้าพระยา..มิสิ้นสาย นะนาทีนั้น!!! ................ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=282 ธาราระทม ...ม.ร.ว. ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์ แว่ว ยิน แต่ เสียง น้ำหลากมาเสมือนยิ่งพาน้ำตาข้าหลั่ง ธารารักเอยรักเคยฝากฝัง ท่ามกลางแสงเดือนสะพรั่ง รักกลับอ้างว้างในคืนเดือนเพ็ญ รูป รอย ปาง หลัง ฝังฝากใจมาไร้ความจริงทิ้งให้ลำเค็ญ มองเดือนครั้งใดหมองใจไม่เว้น ค่ำคืนรักเชยเคยเช่น แสงแห่งเดือนเพ็ญเชยฟ้าราตรี รัก จาก พราก ไป เหลือ เพียงรอยอาลัยไม่มี สายน้ำยามเพ็ญ ก่อนเคยได้เป็นสักขี ยินแผ่วแว่วเสียงวจี คล้ายเสียงเสียดสีที่เย้ยดวงใจ โอ้ คำ อธิษฐาน เสมือนบ่วงมาร มารับเอาคำสาบานข้าไป มนต์มารร้ายยิ่งรักจริงสลาย ตั้งปณิธานวอนไหว้ แสงแห่งดวงใจจงพบกันเทอญ รัก จาก พราก ไป เหลือ เพียงรอยอาลัยไม่มี สายน้ำยามเพ็ญ ก่อนเคยได้เป็นสักขี ยินแผ่วแว่วเสียงวจี คล้ายเสียงเสียดสีที่เย้ยดวงใจ โอ้ คำ อธิษฐาน เสมือนบ่วงมาร มารับเอาคำสาบานข้าไป มนต์มารร้ายยิ่งรักจริงสลาย ตั้งปณิธานวอนไหว้ แสงแห่งดวงใจจงพบกันเทอญ... ................
พุด 5 เม.ย. 2548 10:05 น. - ID 73943 
1227
8
0
5 เมษายน 2548 10:22 น. - comment id 449407
จากนาทีที่ความรัก ถูกกำหนดตรงถ้อยคำที่เธอกล่าว ...ให้เรื่องราวระหว่างเราจบลงเพียงเท่านี้... โลกของฉันที่เคยหมุนอย่างปกติ ก็เหมือนได้หยุดลง ฉันว่ายวน หลงทางอยู่ในหัวใจที่สับสนเพียงลำพัง ทุกสิ่งข้างกายเหมือนจะเคลื่อนไหวช้า ไปทุกขณะ บทเพลงที่เคยซาบซึ้งในวันวาน ในวันนี้กลับดูว่างเปล่า ท่วงทำนองดูอิดโรย อ่อนล้า อักษรที่ขีดเขียนในไดอารี่ เหมือนกำลังเบียดตัวอิงกันอยู่ในความเหงา เส้นทางเดินของหัวใจ ที่ใคร ๆ ต่างปรารถนาจะจับจูงไปกับคนที่เรารัก แต่สำหรับฉันในวันนี้...คงเป็นได้เพียงเส้นขนาน ที่ไม่มีทางจะมาบรรจบพบกันได้ ...ปาฎิหารย์คงเป็นเพียงความฝัน คำอธิษฐานของคนเศร้า เป็นเพียงคำเพ้อพร่ำที่ไม่มีวันเป็นจริง อ่านแล้วระทมในหัวใจจังคะ พี่พุด แอ็ปเปิ้ลมาอ่านงานพี่พุด ด้วยรักและคิดถึงเสมอคะ ^__^
5 เมษายน 2548 11:00 น. - comment id 449434
กำลังระทม ขมขื่น เต็มที่เลย ตอนนี้
5 เมษายน 2548 12:05 น. - comment id 449475
ว๊าว............พี่พุดจ๋า........รู้เปล่าค่ะว่าเพลงนี้นะเพราะมากนะจ๊ะ........โห้........อยากจะฟังนะ........ไม่ได้ฟังนานๆๆๆๆๆๆๆๆมากแล้วด้วย.......
5 เมษายน 2548 12:12 น. - comment id 449481
เพลงนี้มิเคยฟังอ่ะค่ะ อิ อิ .............................
5 เมษายน 2548 12:44 น. - comment id 449518
หน้าส่วนตัว
สายธารน้ำรินไหลดั่งใจข้า
ช่างเหว่หว้าหายลับกลับมิหวน
ดั่งตะวันเดือนเลื่อนลับมิกลับชวน
ฤารักป่วนรวนเฝ้าต้องเคล้าน้ำตา.
แก้วประเสริฐ.
5 เมษายน 2548 14:49 น. - comment id 449578
สวัสดีค่ะพุดพัดชา.. ดอกคูณกำลังสวยมากๆ นะคะ มาแวะเยี่ยมเยียนพร้อมอ่านงานงามๆ ค่ะ
5 เมษายน 2548 14:58 น. - comment id 449585
แวะมาเยี่ยมครับผม...
6 เมษายน 2548 21:28 น. - comment id 450151
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = แวะมาชื่นชมงานพี่พุดค่ะ สวย เสมอ.. = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
18 กันยายน 2552 14:31 น. - comment id 1040066
พึ่งตื่นนอนมาอ่านงานพี่พุด น่ะครับ สายน้ำไม่ไหลหวนกลับ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องระทมเสมอไป ตราบใดที่สายน้ำยังคงเรื่อยไหลใสเย็นจนเห็นปูปลา อันเป็นธรรมชาติแห่งสายน้ำ ที่ให้ที่พักหลับพักพิงแก่เหล่าสรรพสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ เสมอมาและเสมอไป ด้วยรักแลเคารพ พี่สาวแสนสวยน้ำใจงาม นามพี่พุด ยอดรักแห่งสายน้ำ-พงไพร ที่หนึ่งเสมอ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
