ช่อดอกขวัญ

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=556
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_72977.php
ต่อจากภาคแรกกระท่อมดวงดอกไม้
................

หัวจิตหัวใจ..
สาวไพรสาวพลอย...คนดีดวงนี้
ฝันฝันตลอดมา..ตลอดเวลา
ช่างน่าแปลกดี..
ที่ฝันนี้
เป็นเพียงฝันเล็กๆ..น้อยๆ
ที่คอยเพียงแค่จะมีความสุขสงบพบความเรียบง่าย
ได้ใช้ชีวิตอย่างติดดินธรรมดาๆที่สุด


เพียงรอขอมีกระท่อมหลังคามุงจาก
แม้นดูราวยากไร้
หากคิดว่ามันคงให้ความสุขใจพลอย..ได้มากกว่าสิ่งใด..


ที่ดูช่างสวนทางกับความฝันของผู้คนบนผืนโลกนี้
ที่เขาคงฝันไกลกันไปถึงไหนไหน
ไปถึงโลกดาวอังคารกันแล้ว
ฝันอยากมีแก้วแหวนเพชรนิลจินดา
มีบ้านหลังใหญ่ มหึมา
มีข้าทาสบริวาร..บารมี..มากมีมากมาย
มีชีวิตวนว่ายแสนหรูมีรถดูแสนแพง
หากทว่าฝันของพลอย..นิดน้อยเพียงนี้
จึงหวัง...
ไม่น่าถูกสวรรค์แกล้ง
ฟ้าดินแสร้งปล่อยให้พลอยต้องหลงถวิลคอยนานเลย


พลอย..
มีอาชีพเป็นนางฟ้า..
นางฟ้า...ที่
ติดปีกโผผินบินไกลไปในโลกกว้างได้ทุกที่
โดยไม่ต้องใช้สตางค์หากไม่พยายามใช้
แล้ว
แถมยังได้สตางค์ทุกเที่ยวเสียอีกนะจะบอกให้


หากพลอยถูกอบรมให้ใช้ชีวิตเรียบง่ายมาแต่ไหนแต่ไร
ให้สองเท้าก้าวซื่อตรงคงมั่นกับความรักดินและรักดิน
ไม่ว่า...
พลอยจะสัมผัสสิ่งวิเศษมิรู้สิ้นที่เลอเลิศสักปานใด
หัวใจของพลอยก็ละห้อยโหยหา...รักเพียงแต่ท้องไร่ท้องนา
รักธรรมชาติป่าเขาลำเนาไพรเพียงนั้น
ที่หัวใจดวงเหว่ว้าช่างฝันเฝ้ารอ
ที่จะขอสานฝันสวรรค์เล็กๆของพลอยให้เป็นจริงสักวัน


พลอยรู้ดี เพราะชาตินี้
พลอยเกิดมากับดิน 
กับแสงตะเกียงเจ้าพายุ
กับชีวิตที่ไม่มีรองเท้าใส่
กับอะไรอะไรที่ดูไม่มี..ไปเสียหมด
หากแต่กลับงามงดให้ความรู้สึกแสนดีตรงที่ไม่มีนี่แหละนะ
เมื่อพลอยหันมาทบทวน ในเวลานี้นาทีนี้


เพราะ..ในความไม่มี..สอนให้พลอยรักพอดีความสมถะพอใจพอเพียง
ไม่เคยเกี่ยงความลำบากยากไร้ 
กล้าใช้ชีวิตลำพังเผชิญโลก
ถึงจะพบโศกสุขรุกเร้า ให้หัวใจหนาวเหน็บเจ็บร้าวสักเพียงไร
หัวใจพลอยก็ไม่เคยหวั่นไหวเฝ้าทนได้


และ
พลอยก็รู้ค่าการใช้ชีวิตแบบไม่รกรุงรังด้วยวัตถุมากมี
พลอยคิดว่าสิ่งเหล่านี้
มาเติมเต็มความสุขภายในจิตดวงใสดวงดีของพลอยคงไม่ได้


พลอย..คิดเอาเอง..จากใจแสนวังเวงเงียบงามรักสงบ
ที่รักแสนรักธรรม..ธรรมชาติของพลอย
ให้พลอยคอยค้นหาค่าของตน..ค่าของคน 
ว่า..อยู่ตรงไหน..
ว่า..คืออะไรในชีวิตแสนนิดหนึ่งนิดน้อยนี้


ว่าก่อนที่ตะวันดวงชีวีจะลาลับดับดวงนั้น
พลอยควร...จะเพียรพยายามหันไปค้นหาสิ่งใด
ให้คุ้มค่ากับการได้เกิดมาในผืนหล้าฟ้าพุทธภูมินี้
ให้ได้ใช้คืนวันแสนดี
และกาลเวลาที่แสนงามตามทำฝันให้เป็นจริงทำสิ่งที่เรารัก
สิ่งที่ถนัดพอใจ เพียงนั้นเพียงนี้


แม้น...
ชีวีพลอยอาจจะเป็นเพียงฟันเฟืองตัวเล็กๆ
ให้สังคมหมุนไปในทิศทางดีก็ตามที
ก็ยังดีเสียกว่าเกิดมาแล้วหลงทาง อ้างว้างใจ 
ค้นหาไม่พบความสุขใดสุขใจสุขที่คือปิติเกษมถาวร


และ
มีแต่สุขจอมปลอมมาหลอมหุ้มเป็นเปลือกจิต
ให้ชีวิตสิ้นใสติดตมตามๆกันไปไม่มีอะไรดี
ราวเหยื่อเต่าปลาน่าเสียดาย 
ไม่มีวันได้โผล่พ้นน้ำ
พบสายทองสายธรรมเส้นทาง
ที่น้อมนำไปสู่รอยวางว่าง
ให้ได้ใกล้พบพระนิพพาน
ตามแบบอย่างพระพุทธองค์
ที่ทรงสอนสั่งมาอย่างยาวนานเป็นอมตะสุขนับพันพันปี


พลอย..
จึงตั้งใจตรงคงมั่นจิต
ว่าหนึ่งในชีวิตหลักคือต้องยึดมั่นในคำสอน
ให้ซึ้งรสในพระบวรศาสนา
มียอดพระศาสดาพระรัตนตรัยเป็นดั่งฉัตรแก้วกางกั้นเกศ
ไม่ว่าจะช้าเร็ว
หวังจิตจักพบประภัสสรสุขนิรันดร์สักวันไม่ช้านาน
ให้ดอกบัวแก้วตระการนำทางใจให้สวยใสไม่รู้ท้อรอลา..


และ
ทางร่างกายที่ยังต้องดำรงหายใจไปวันวัน
ยังต้องฝันต้องประกอบชีพชอบอันสุจริตเลี้ยงชีวีชีวิต
พลอยคนดีก็ตั้งใจว่าจะหาทำเลทอง
ทำเลที่จะพาพลอยลอยล่องไปสัมผัสวิถีไพร
ตามใจดวงแสนงามของพลอย..ยามเหนื่อยล้าราโรยแรงสิ้นพลัง
ให้ยังคงมีหวังหวานต่อลมหายใจ..


และ
บัดนี้พลอยก็มี
กระท่อมดอกไม้
ที่กำลังร่ายมนต์เสน่หา
คือกระท่อมไพรกระท่อมพนากระท่อมดวงใจในฝันของพลอย
ที่เสาะหามาแสนนาน


และ
พลันเป็นจริง...ที่มีทุกสิ่งอย่างที่พลอยฝันจินตนา
กระท่อมที่ไม่เหว่ว้าใจเลย
เพราะรายล้อมรอบนั้นคือวิถีไทย
ที่ยังคงมีทุ่งนาป่าเขาเงาละหานลำธารสวยใส
เสียงนกไพรยังคงขับขานไพเราะ
ยังมีดวงดอกไม้บานสล้าง
ยังมีชีวีชาวนาชาวไพร
ที่ยังคงมีหัวใจเป็นทองใช้ชีวิตผ่องผุดแบบเดิมเดิม
ยังเดินไปเก็บผักหญ้ามาประกอบอาหารประทังชีพชอบ


ยังมีบึงบัวตรงหน้าฟ้ายามเช้าแสนสวย
มีชาวสวนชาวไร่ช่วยกันรักษาความเป็น*ช่างวัฒนธรรม*
งามล้ำประเพณี 
ที่มีเรื่องราวท้องถิ่นปรากฎงามในทุกฤดูกาล
ให้จิตใสหวาน
ให้ได้รับ..*รสมรดกทางใจของไทยแท้แท้*
มิแปรผันไปตามโลกย์โศกกรายวายวุ่นวกวนวง
หลงเพ้อหาแต่ของนอกกายใช้ชีวิตสิ้นเปลือง
กับเรื่องราวที่แสนไม่น่าประเทืองประทับใจ


พลอย..
จึงเลือกที่จะมาสร้างกระท่อมดอกไม้ที่นี่
ที่ยังมีทุกอย่างงามงดหมดจดใจ
ให้พลอยได้ส่องประกายใจสวยใสงามตามอย่าง
จนกว่าชีวิตและร่างของพลอยจะแตกดับไป
ฝากไว้ในผืนพสุธาเป็นหนึ่งเดียว


พลอย..เพียรปลูกดอกไม้มากมายมากมี
ทั้งไม้ยืนต้น จำปีจำปาปีบลั่นทมให้หอมตามลมไปไกล
สักไพรที่ดอกหอมหวานอวลระคนกมลละไมละมุนมากเหลือเกิน
เพลินใจกับคูนไสวราวสายฝนสีทองยามล่องคิมหันตฤดูมาเยือน
เตือนใจด้วยสีตรังบานแฉ่งแย่งกันชูชันช่อดอก
ไหนจะชมพูพันทิพย์พริ้งพราวให้เลิกหนาวใจลืมตรม


พรมด้วยตะแบกม่วงหม่น
แคร์ฝรั่งบานสะพรั่งฝัน
สวรรค์เยือนด้วยดงดอกทองกวาว


แถม
มีเรือนกล้วยไม้ไพรกล้วยไม้ป่า
ดงดอกหญ้าริมทาง..ก็ยังให้งามอรชรอ่อนหวาน
แสนให้อารมณ์ยามระบัดไหวล้อลู่คู่สายลม
ในยามเช้าสายบ่ายเย็นไม่เว้นในยามย่ำสนธยา
ยามที่พระอาทิตย์ใกล้ลาลับฟ้า
ทอดวงเรี่ยรายพรายแสงลงมาลอดไล้กระทบ
ให้งามสุขสงบใจอย่างแสนประหลาด


พลอย..
ทาสีผนังกระท่อมโล่งกว้าง  บางส่วน
ที่เพียงวางผังกั้นแบ่งเป็นห้องนอน
ด้วยสีผสมเองในปูน
ก่อนบรรเลงปาดให้มีทีแปรง...
ส้มอมชมพูดูแสนแปลกดี


มีหน้าต่างดูดีด้วยบานไม้สีเขียวก้านมะลิยกขึ้นลงได้
มีกระถางดอกไม้แขวนห้อยลงมา
ด้วยดวงดอกนานาพรรณ
มีซุ้มมะลิวัลย์ 
ซุ้มการะเวก 
ซุ้มพวงชมพู
มีดอกชบางามพรูหลากสี


มีบานไม่รู้โรยโปรยหว่านไปทั่วจนเป็นดงสีสลับ
มีเข็มขาวพราวพราวระยับกับแดงแทงออกมาเต็มต้น ริมรั้ว
มีกล้วยกอ มีละออนวลจากดวงดอกพุดซ้อน
มีกอกก อรชรริมน้ำ
มีดวงดอกมะลิลามะลิซ้อนหอมอ้อนใจ


และที่สำคัญหนีไม่พ้นต้องมี
พราวไสวด้วยรวงเรียวข้าวในนา
ที่สวยสุดในยามเช้า
ยามถูกอาบไล้ทาบทาด้วยสายแสงทองแรกแห่งวัน

และ
นี่คือ...*กระท่อมดวงดอกไม้ *
ร่ายมนตราพาให้น่าเสน่หา
พาให้มามีชีวิตอยู่ด้วยความสงบสุข
ความพอใจ ให้พลอยไสว
ได้นั่งเขียนงานงามรักรจนา
ยามเหนื่อยล้าจากงานประจำ

และ
ในยามค่ำ
ได้นั่งดูดาวประจำเมืองประดับฟ้า
ได้ฟังเสียงดุเหว่าไพรเรไรร่ำด้วยใจเหว่ว้า
รอย่ำหยาดละออละอองน้ำค้างหยดเย็นเท้า
ยามเฝ้าเดินไปบนลานหญ้า


ได้นอนในดงดอกหญ้า
รอท่าเวลาพระอาทิตย์ขึ้นพระอาทิตย์ตก
ทอดทัศนาผ่านผ่านท้องนาท้องไร่..ให้มิรู้เบื่อ
ได้เห็นนกกามากมาย
มาเกาะกรายสัมผัสกิ่งไม้แกว่งไกว


ได้เห็นวิถีชาวไพรดำรงชีวิตไปตามครรลองอันแสนสุข
ได้สถิตหยุดยุ่งในทุกสิ่ง
แล้วทอดร่างนอนนิ่งในกระท่อมทับ
เฝ้าดูสายฝนพรำในทุกยาม
กับฟังเสียงน้ำค้างระรินกระทบยอดหญ้า


ดูฟ้าเล่นแสงสีราวมีเวทีธรรมชาติ
มาทายทักทุกวันให้ฝันไกล
มีดวงใจหอมงาม
ยามได้พายเรือไปเก็บดอกบัวมาเป็นพุทธพลีบูชาพระ
ได้นอนดูหมู่มวลภมรภู่ผึ้ง
มาคลึงเคล้ากลีบเกสรในบึงกว้างร้างไร้สายตาผู้ใด


มีเพียงเสียงปลาฮุบเหยื่อ เป็นเพื่อนใจลำพัง
ได้นอนฟังเสียงสายน้ำนิรันดร์มากระซิบรำพัน
ฝันฝากรักซอนเซาะซาบซึ้งถึงบึ้งใจ
ในยามราพาย
แล้ว...
นอนดายเดียวกลางลำเรือน้อย
ในคืนฟ้ากระจ่างพร่างด้วยมวลหมู่ดาวพราวไสว
ให้นอนเหงาใจดูเดือนเตือนให้ใจคิดถึงหนุ่มนารำพึง


และ
เฝ้าตรึงความงามด้วยดวงตาที่สาม
ตราบจนลมหายใจสุดท้าย
อย่างไม่น่าเสียดายชีวิตเอาเสียเลย...แล้ว..นะเจ้าแก้วจอมใจ..!
***************************


เด็ดลั่นทมวางเคียงหมอนนอนหลับฝัน
ดึงพระจันทร์มายิ้มหวานหว่านเสน่หา
ให้สายลมพรมรักร่างยอดดวงชีวา
ให้ฟากฟ้าดวงดาวเฝ้าปลอบใจ..
หลับฝันดีคืนนี้นะที่รัก
จงหยุดพักเคียงหมอนนอนหวามไหว
ให้รู้ว่าราตรีนี้มีดวงตาฟ้ามองมานะดวงใจ
ฝันถึงไพรถึงกระท่อมดวงดอกไม้..ไว้พักใจ..นะคนดี..นะที่รัก!
***************


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=556
อุทยานดอกไม้   เพลงเก่า : : Key Bb  
ชมผกาจำปาจำปี
กุหลาบราตรี
พะยอมอังกาบทั้งกรรณิการ์
ลำดวนนมแมว
ซ่อนกลิ่นยี่โถชงโคมณฑา
สายหยุดเฟื่องฟ้า
ช-บาและสร้อยทอง
บานบุรียี่สุ่นขจร
ประดู่พุดซ้อน
พลับพลึงหงอนไก่พิกุลควรปอง
งามทานตะวัน
รักเร่กาหลงประยงค์พวงทอง
บานชื่นสุขสอง
พุท-ธชาติสะอาดแซม
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน...