คาถามหาเสน่ห์
ต้นรัก กลางหทัย
อันคาถามหาเสน่ห์นั้น
ไม่ต้องสรรหาให้มั่วนอกตัวหนา
ในตัวเรามีอยู่ล้นจงค้นคว้า
บทคาถามีสี่คำจำง่ายดาย
หนึ่งเจือจานมีน้ำใจไม่ตระหนี่
สิ่งใดมียินดีให้ไม่เสียหาย
สองปากหวานพูดจาอย่ามักง่าย
ทั้งหญิงชายย่อมชอบชมคารมดี
สามช่วยงานการธุระเป็นประโยชน์
ขอได้โปรดกรุณาอย่าแหนงหนี
สี่สมานตนเข้าไว้ในทุกที่
วางท่าทีมีนอบน้อมถ่อมตัวตน
อยู่ถิ่นใดอยู่กับใครในกาลไหน
หากหวังให้เสน่ห์ดีมีคนสน
จงจดจำคำคาถาอย่าฉงน
แล้วทำตนตามที่ว่าน่ารักเอย ฯ
เจือจาน คือ ทาน
ปากหวาน คือ ปิยวาจา
ช่วยงาน คือ อัตถจริยา
สมานตน คือ สมานัตตตา
เรียกว่า สังคหวัตถุธรรม แปลว่า ธรรมเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวใจกันและกัน