http://thaipoem.com/web/songshow.php?id=193 (รังรักในจินตนาการ) .............. ผู้หญิงในชุดรัดรูปสั้นสีขาวขลิบน้ำเงินราวนักเทนนิส ปล่อยผมสยายยาวอย่างเป็นธรรมชาติ พันผูกด้วยดวงดอกจำปีกับปอยผมให้พร่างกลิ่นเคลียแก้ม แกมหอมหวานเศร้าราว รอใครมาดอมดมพรมจูบละเมียดอย่างแสนรัก เธอนั่งนิ่งพิงพนักเก้าอี้สูงสีแดง ตรงหน้ามีโถแก้วใส่กล้วยไม้หลากสีสะพรั่ง ใกล้กันยังมีดอกชวนชมแดงอมชมพูอวดดอกงาม ในชามแก้วขอบสูงสีน้ำเงินเข้ม...ตัดฉับรับกับดอกแดงเด่น เธอนั่งตรงโต๊ะเขียนหนังสือสไตล์โบราณ มองออกไปจากกระจกรายรอบบ้าน จะเห็นเขียวไพลของนานาพรรณแมกไม้ธรรมชาติ ลื่นไหลเข้ามาทายทักสัมผัสได้อย่างใกล้ชิด.. ยามเหนื่อยล้าจากงานเขียน ต้นโมก ดอกหอมกระจิ้ดริด ที่ขณะนี้กำลังบานพราวหวานขาวนวลไปทั้งต้น ที่สูงแผ่ก้านกิ่ง เหนือโต๊ะที่ใช้เขียนหนังสือ เพื่อว่าให้งานฝันทุกบรรทัดอวลไปด้วย หอมงามละมุน ลองอ่านไปดมไปนะ... บางทีจะได้กลิ่นหอมฟุ้งลอยล่องมาปลอบประโลมใจ ให้เลิกดายเดียว เหงาเศร้า..ไปด้วยกันทุกอณูแห่งใจรัก ที่เธอยินดีรินรดให้ด้วยจริงใจและ ด้วยรักมากมีมากมายต่อทุกดวงใจ ให้ใสงามสดชื่นแสนสุข.... ทุกอารมณ์รู้สึกสุขเศร้าเคล้าไหว...ในงามงาน.. จากแนวตา ที่เขียนนี้จะมีซุ้มการะเวก และบ่อปลา .. ในยามเย็นจะมีกลิ่นการะเวกส่งกลิ่นแกล้มมาประชัน ให้งานเขียนงานฝันบรรเจิดใจเป็นยิ่งนักแล้ว... เวลาเขียนงาน เธอชอบมีดอกไม้สดหอมๆเคียงข้าง ในโถลายครามบางที่จะเต็มไปด้วยกุหลาบๆและกุหลาบ และจะจุดเทียนหอมงามตามมุมต่างๆวางไว้ในยามค่ำ และบางค่ำคืนจะจุดตะเกียงโบราณ เขียนหนังสือ หรือไม่ก็เขียนกับแสงเทียนให้วับวับแวม.. ให้งานหวามไหวด้วยใจดวงนี้ที่สุขล้ำ..เกินรำพัน นี่คือชีวิตจริง..ของนักอยากจะเขียน.. ที่พากเพียร เขียนเรื่องรักโรแมนติก คนนี้ ที่เกิดมากับใจดวงนี้ที่มิได้เสแสร้งแกล้งทำ เป็นผู้หญิงช่างฝัน อ่อนไหว จนใครๆบอกว่าสมแล้ว ที่ใช้นามปากการาวลมพัดระบัดไหว หรือหัวใจราวทะเลที่มิเคยหลับไหล ผันแปรเอาแน่ไม่ได้ในบางครั้งครา ยามอ่อนล้าใจเจอพายุร้ายพัดผันผ่านมา. เธอ... รักเก้าอี้แดง..ที่ได้นั่งสรรสร้างงานรจนา มานานปีและมีที่มาแสนงามนัก ที่สักวันเธอจะเล่าให้ฟัง ถึงเบื้องหลังเก้าอี้แดงในห้องขาวตัวนี้ ที่ราวคู่จิตคู่ใจคู่คู่กายนักร่ายรจนางานรักโรแมนติก ให้มีชีวิตชีวา เขียนมาเล่า..กันฟังแค่อยากฝากฝัง ฝากฝันฝากกายใจ ให้รักและเข้าใจนักอยากจะเขียน เพียรสร้างฝันถึงสวรรค์วิมานดิน ว่ามีชีวิตติดดินและงามง่ายเพียงใด ในโลกสับสนเร่าร้อนนี้ ที่ตามไม่ทัน และเขียนเพื่อบอกว่า เธอแสนโชคดีนัก ที่มีบ้านไว้ซุกกายใจ ในยามเหว่ว้าดายเดียว ให้ดวงใจคลายหนาวเหน็บ เธอ..กำลัง* ฟังเพลง..*รังรักในจินตนาการ* และ *ดวงใจในฝัน กับจันทร์ค่อนดวง ด้วยห่วงหาอาวรณ์ใครบางคนล้นใจ หากสิ่งที่เธอทำได้คือแค่นั่งนิ่งๆทิ้งทอดตาใจเงียบงัน กับทุกทุกฝัน ก็แค่ฝันฝันฝัน ก็แค่นั้น ก็เท่านี้ก็เพียงนี้ก็เพียงนั้น..ก็พลันสลายลา..... *********** โลกละออล้อหมายมาทายทัก ไม่นานนักเลยลาน่าใจหาย เขาหรือเราเราหรือเขาคือเปล่าดาย ชีพวางไว้คล้ายวางว่างกลางธารธรรม ตราบลมหายใจไหวหวั่นยังมิสิ้น ฝากถวิลฝากภักดีพลีรินร่ำ พร่างน้ำใจใสงามลบระกำ ลืมชอกช้ำลืมอดีตกรีดดวงใจ ยิ้มให้กันในวันนี้เถิดที่รัก ไม่นานนักชีพขวัญสิ้นไสว ปลิดปลิวลงฝังร่างกลางพงไพร เลิกหนาวใจหนาวรักเคยภักดี ให้น้ำใจหอมน้ำคำย้ำรอยรัก โลกประจักษ์จิตภายในใครคนนี้ หวังเพียงหวังทำแต่งามสร้างความดี เพื่อพร้อมพลีเคียงข้างสว่างใจ.. ในดวงใจของฉันแสนเกษมปิติสุข ว่างจากทุกข์ทิ้งจากเศร้าร้าวหวั่นไหว ไม่มีแล้วแก้ววิเศษนำทางใจ เหลือเพียงใจใสด้วยธรรมย้ำทางงาม.. *********************** แถมให้อ่านอีกเรื่องรจนาเป็นเพื่อนในยามดึกค่ะทุกคนดีที่รัก จันทร์ครึ่งดวง ใจครึ่งเดียว.... ปิดไฟมืด... นอนดู จันทร์ครึ่งดวงด้วยใจครึ่งเดียว ดายเดียว เหมือนวันก่อน เหมือนคืนเก่า นานเนา มาไม่รู้นับไม่อยากนับ ............ ใครบางคน ใคร่ถาม งามใจไยเหลือครึ่งเดียวพอกับเสี้ยวจันทร์พอกันกับเสี้ยวใจ ก็..ไม่รู้เหมือนกัน เกิดมากับใจดวงนิ่งงัน ฝัน ฝัน ฝัน จำได้ใจมีแค่นี้มาตั้งแต่เกิด ใจดวงนี้ไม่เคยเต็ม แต่กลับเห็นงามอิ่มเต็มได้ ในทุกรายละเอียดของสรรพสิ่ง จากธรรมชาติรายรอบชีวิต มีทั้งเศร้า..สุข ทุกข์ปลง กับชีวิตผู้คน ผู้มีร่างจนและ.. เนื้อใจยังแห้งผาก..พอกันกับทะเลทราย ที่ยังเทียบมิได้เพราะมีโอเอซิส ให้ดื่มกิน หากคนบางคน สักกะนิ๊ดนึงไม่มี หาดูไม่มีเลยในการกระทำ มีเพียงคำลมลมลม ขมขมขม ฆ่าฆ่าฆ่า ใจ แค่นั้นก็แค่นี้ที่พลีมอบให้กัน แปลกดีจัง ทำไมการทำดีต้องมีเงื่อนไข เลือกให้ไป...แม้นกับใครที่ไม่เคยให้มา.. แต่กับไร้ค่าแล้งไร้กับคนมากมายมากมีน้ำใจให้เรา.. .......... วันนี้.พาใจเศร้าหลาย อ่านสาวเภสัช กินยาตาย อยากร้องไห้แทนดวงใจแม่พ่อพี่น้อง เพราะประโยคในข่าว เธอ เฝ้าโทรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หาคนรักสักประมาณร้อยครั้ง..กระมังได้ แล้วไยเล่า..เขาเฝ้านิ่งเฉย..ไฉนเลยฉะนี้หนอ จนสายเกินการณ์เกินแก้ เพราะประมาทไม่รู้ทันรู้เท่าไม่เข้าใจ ไม่ทันการณ์กรรม.. คนดี..เพราะหัวใจคนเรานี้..มักเห็นแก่ตัว..เห็นแก่ได้ หากสิ้นไร้ใจ แม้นเยื่อใยแห่งมิตรภาพยังเลือนลืม เชือดเฉือนโหดร้าย ให้ถึงตายได้โดยไม่เหลียวมอง ว่าเคยครองปองใจกันมา.. แน่นอน..เรามิอาจพิพากษาใจใครได้ เพียงใช้คอมเมนท์เซนส์ จากความเป็นคนนอก เพียงแค่อยากกระซิบบอก เป็นอุทาหรณ์สอนสั่งใจ บทเรียนใจแด่ทุกดวงใจวัยรุ่นวัยรักวัยระเริง ให้เข้าใจคำว่ากองเพลิงแห่งรักแบบมืดบอดขาดสติ และ ยอมพลีแม้ชีวีที่แม่พ่อเพียรก่อสร้างเกิด จากหยาดเลือดและหยดน้ำใจอัน ใสงามพร่างรินมายาวนานนัก ดั่งลำธารรักบริสุทธิ์มิรู้สิ้น แล้วไยเจ้ามิเคยถวิลหันมอง รักอันผุดผ่องไม่มีเงื่อนไขนี้ ยอมพลีชีวีเพียงเพื่อคนที่เจ้าพบไม่กี่วัน แถมเขาปันใจแปรไปไม่แน่ไม่นอน และ.. อยากกระซิบบอก..สุภาพบุรุษผู้ชอบหักอกสาวสาวสาว ยามจะตัดรอนรัก..หากมีเนื้อใจละไมละมุน โปรดพิจารณาไกล คิดถึงใจเขาใจคนใจใคร ใจแม่พ่อครอบครัว ได้โปรดให้รักเข้าใจ ค่อยเป็นค่อยไปอย่าหาญหัก ให้เกิดรักร้าวเศร้าผิด เป็นรอยกรรม ย้ำรอยใจในใจตนไปตราบชั่วกาลเลย เพราะ..เขามีแม่พ่อ มีเลือดเนื้อ มีหัวใจ มีความรักความจริงใจยิ่งใหญ่มอบให้เรา จงการุญย์กรุณาเมตตา หาทางสวยงามสละสลวย อย่าให้ม้วยด้วยความหยาบ กระด้าง แห่งจิตที่คิดแค่ว่าน่ารำคาญ..ใจ **** รจนาใจไม่ออกเลยค่ะ เพราะสองวันมานี้ รับบทเป็นศิราณีจำเป็นมาสองราย คล้ายๆกันเลย คนสองคนสองเพศแต่รักแบบพลีให้ ให้วัตถุให้ใจหมดสิ้นเลย..แต่คนรับเฉยชาชิน แม้นเขาถวิล ขอเพียงแค่อ้อมกอด จากยอดรัก ยอมช้ำชอกยอมลำบากแลกเปลี่ยนดูวนเวียน หากคิดให้ดี นี่คือชีวีคนในวันนี้ที่แสนเหงา ทั้งเราเขา..และหลายๆดวงใจ โลกมือถือระบายใจ จึงระบาดระบัดให้คุณทักษิณรวยเอ๊ารวยเอาไง ก็... แค่มาระบายใจ แต่คนรจนา กลับไม่ค่อยสบายเวียนศรีษะอยากอาเจียนทั้งวัน คงเป็นความอัดอั้น เหนื่อยใจเพลียใจ กับหัวใจคนหัวใจใคร ในโลกแล้งใจจิตวิญญาณรักละมุน ที่หมุนวนวันไม่รู้ละกี่หนกี่ครั้งต่อวัน หวังเพียงบันทึกร้าวนี้ คงพอให้ทุกดวงใจได้ตระหนักชัด ทำสิ่งแสนดีมีน้ำใจแก่กัน ก่อนวันจะสายเกิน http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=290 รักเอย ศรีไศล สุชาติวุฒิ : : Key C รัก เอย จริงหรือที่ว่าหวาน หรือทรมานใจคน ความ รักร้อยเล่ห์ กล รักเอยลวงล่อใจคน หลอกจนตายใจ รัก นี่ มีสุขทุกข์เคล้าไป ใครหยั่งถึงเจ้าได้ คงไม่ช้ำ ฤดี รัก เอย รักที่ปรารถนา รักมาประดับชีวี หวั่น ในฤทัยเหลือที่ เกรงรักลวงฤดี รักแล้ว ขยี้ใจ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮือฮื้อหื่อฮือฮื้อ ขืน ห้าม ความรักคงไม่ได้ กลัว หมอง ไหม้ ใจ สิ้นสุขเอย หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮือฮื้อหื่อฮือฮื้อ ขืน ห้าม ความรักคงไม่ได้ กลัว หมอง ไหม้ ใจ สิ้นสุขเอย หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ... http://thaipoem.com/web/songshow.php?id=193 (รังรักในจินตนาการ) พี่ฝันจะสร้าง รังรัก สักหนึ่งหลัง ณ ริมฝั่ง เจ้าพระยา อยู่อาศัย แม้ฝันของพี่ ไม่เกิดมี อันเป็นไป สองชีวี เราคงได้ ร่วมเสน่หา รังรักในจินตนาการ วิ มาน รักอันบรรเจิดจ้า ริม หน้าต่างปลูกซุ้มลัดดา ห้องนอนสีฟ้า ติดม่านชมพู ความ รัก เป็นมนต์ดลใจ ฝัน ไป พลังใจ ต่อสู้ คอย พี่หน่อยเถิดนะโฉมตรู มินาน จะรู้ รังรักอยู่แห่งใด รังรักริมฝั่งน้ำเจ้าพระยา สุขตราฝังตรึงซึ้งอยู่ในใจ แม้ความฝันพี่เป็นจริงได้ พี่จะให้ชื่อว่า รังรักอนุสรณ์ ความ ฝันเป็นจริงวันใด หัวใจพี่จะบินว่อน คอย พี่ก่อนไม่ช้าบังอร แม้ใจไม่ร้อน แน่นอนเราได้สุขสันต์...
พุด 28 ก.พ. 2548 23:49 น. - ID 71996 
1049
9
0
1 มีนาคม 2548 03:50 น. - comment id 432922
แวะอ่านยามดึก.ครับ..........^_^
1 มีนาคม 2548 07:19 น. - comment id 432929
แวะมาอ่านครับ
1 มีนาคม 2548 08:12 น. - comment id 432933
เศร้ากับข่าวของสาวเภสัช และเศร้ากับอีกหลายๆคนที่จ่อมจมอยู่ในความเศร้า .. ความรักคำสั้นๆ แต่หลากนิยาม .. จนกว่าจะถึงวันสุดท้ายของชีวิต บางที ก็ยังไม่เข้าความหมายที่แท้จริงเลย .. มองจันทร์ลอยเลื่อนลับไปกับตา เหลือแต่แสงกระพริบของดารามายั่วเย้า ริมระเบียง ตอนนี้มีเพียงเรา กับความทรงจำ รักร้าว ในวันวาน
1 มีนาคม 2548 09:08 น. - comment id 432937
แวะอ่านยามดึก.ครับ..........^_^ จาก : รหัสสมาชิก : 8750 - plaing_piu *********** ซึ้งใจมากค่ะที่เข้ามานะคะ จะดึกจะค่ำจะเช้าก็โอเคนะคะนะคะ ด้วยรักค่ะ พี่พุด ************* แวะมาอ่านครับ จาก : รหัสสมาชิก : 5564 - )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**((( ************* เช่นกันเลย มิเสียแรงรักค่ะผลิใบ ซึ้งใจที่ตามติดให้พลังใจนักอยากจะเขียนค่ะ พี่พุด *************** อิมน้องน้อย... คิดถึงมากกกกก แชทไม่ได้ระบบรวนค่ะ กำลังจะซื้อคอมใหม่แล้ว เพราะคงไม่ไหวแล้วค่ะ เช้านี้ตะวันแดงดวงโตงามแฉ่งเลยค่ะ ยังไม่แรงร้อนค่ะอ่อนๆอุ่นๆ ค่อยอวดองค์อรชร มาทายทักริมขอบใจพี่พุด ให้สวยใสสงบกระจ่างงาม ในยามอุษาสางทั่งนภางค์สว่างแล้วค่ะ แถวบ้าน จะมีคฤหาสน์หลังงาม ราวอยู่ในป่าใหญ่ไพรกว้างเลยค่ะ เพราะ เจ้าของคนรักแมกไม้ และ ทำให้มีต้นหางนกยูงสล้าง แถมอีกนานาพันธุ์ ที่เป็นไม้ยืนต้นทั้งนั้นค่ะ เช้าๆนกกา จะพากันมาผกโผผินร้องระงมงาม ในท่ามกลางดงเมืองเลยค่ะ และ พี่พุดจะสุขใจมากค่ะ ที่ได้ตื่นมารับอุษาฟ้าแก้ว และ ค่อยๆเดินย้ำหยาดน้ำค้าง พลางหรี่ตารับพรายแสงอาทิตย์แรก ราวให้แทรกแรงรักพลังใจ ในทุกอณูราวใจในราวเมืองค่ะ ที่หัวใจจิตวิญญาณพี่พุดราวปลาผิดน้ำ ดิ้นกระดุ๊กกระดิ๊ก หากยังมิสามารถ ลิขิตชะตาฟ้าดินพรหมบันดาล ให้หนีพ้นค่ะ ต้องวนว่ายตามวิบากเก่าวิบากกรรม หากได้แต่เพียรทำชีวิตจิตภายใน ให้งามพร่างไสว ราวอยู่ในป่าใหญ่ไพรกว้างมิร้างรักค่ะ ในทุกโมงยามแห่งชีวีชีวิต เพราะ ทุกสิ่งทุกอย่างทุกสรรพสิ่ง อยู่ที่จิตใสสวยสดค่ะ จะนิ่งว่างวางให้งามงดงดงามเพียงใด เรานิรมิตได้ค่ะ ให้เพียรสร้างสติสมาธิ มีปัญญาพาคิดแต่เรื่องงามง่าย เงียบสุขสงบสมถะ ใกล้ตัวใกล้ใจที่ยังพอไขว่คว้าได้ค่ะคนดี ให้ทุกนาทีชีวิต จึงจักได้หอมงามผ่านเลยด้วยความว่าง แม้นจะสัมผัสทุกเศร้าสุข ทุกข์โรมโหมประดังให้ร้าวราน ก็จักทำใจให้ใสสวยได้ไม่นานไม่ยากเย็นค่ะ แล้ว คืนวันก็จักผันผ่านแปรไป ในทุกผัสสะ ที่มากระทบเราอยู่ในทุกนาที ทุกทิวาราตรีกาล ให้เราผ่านบทเรียนสัจจะธรรม อันจักสอน ให้เราหาญกล้าอดทนรอเวลา ที่เราจะได้พ้นพันธนารักค่ะนะคนดีดวงใจ พี่พุด จึงเพียรสร้าง *วิมานดิน*ให้ติดดินถวิลไพรมากที่สุด จนใครๆ.. ในละแวกนี้ต่างพากัน ตั้งชื่อวิมานดิน ของ*นักอยากจะเขียนเพียรฝันค้าง* มิให้อ้างว้างว่างใจ...ว่า.. *บ้านดอกไม้หอม ด้วยพร่างหอมหวาน เต็มด้วยพวงพะยอมนานา และ ต้นไม่สูงเชยชายคาราวร่มรักพักใจ ไหนจะพันธุ์ไม้สูงใหญ่ราวเรือนยอดไม้ แทบทายทักมวลเมฆได้แล้วละค่ะคนดี ใคร ผ่านมาต้องแหงนเงยดูเรือนจำปีค่ะ แล้วอดคลี่ยิ้มอิ่มเอมไม่ได้ ที่เจ้าของ เพียรสร้างราวกระท่อมทาซาน.. ที่ใช้ต้นจำปีเป็นเสาหลักค่ะ และ มีบันไดไต่ตามหาฝัน เวลานั่ง ดวงดอกจำปีจะเคลียแก้มแต้มหอมเลยค่ะ มีบางคน ขอมานั่งฝันฝัน กับแสงเทียนวะวับแวม ก็โอเคค่ะนะคะ หากทำให้ใจสุขสงบพบเงียบงาม ได้ชิดใกล้ธรรม ธรรมชาติ ทำให้หัวใจ มีพลังฝันฝันฝันได้สรรสร้าง สิ่งดีพลีเพื่อผองชน เจ้าของเรือนรักก็ยินดีปิติงามแล้วค่ะ ... เรื่องความรัก หากรักเย็นรักเป็นรักให้ ด้วยจิตมิใช่กายเนื้อ ก็แสนงามแสนสุขค่ะ ให้หัวใจ มิอ้างว้างเปลี่ยวเหงาดายเดียวเดียวดาย มีใครสักคนชิดใกล้เคียงจิตคู่ใจ เป็นพลัง ให้หวานหวังหวามไหว ก็ไม่เลวนักดอกนะคะ อยู่ที่เราจักใช้ไปในทิศทางใดค่ะ และ สุดท้ายคือ เราทุกร่าง ทุกดวงใจ ก็พร้อมพลี กลายเป็นดินน้ำลมไฟพร่างพรม ห่มหอมงามให้พสุธาดีในที่สุดแล้วค่ะ พี่พุดรักทุกดวงใจนะคะ ไม่เลือกที่รักมักที่ชังค่ะ ให้น้ำใจให้รักได้ไม่มีขีดจำกัดค่ะ ด้วยรักจริงใจแด่ทุกดวงใจในร่มรัก ยาวจัดด้วยจริงใจนะคะ
1 มีนาคม 2548 09:22 น. - comment id 432943
ห้องนั้นสีขาว แต่สาวเจ้าชุดดำ คืนค่ำดื่มด่ำกับหยาดน้ำตา..อ้าวผิดคิว ผิดเพลง... ***แวะมาเยี่ยมครับผม
1 มีนาคม 2548 09:55 น. - comment id 432964
มาชื่นชมงานงาม แรกทีเดียวนึกว่าเป็นเก้าอี้นายพราน ซะอีก อิอิ กลับไม่ใช่ อิอิ
1 มีนาคม 2548 10:21 น. - comment id 432983
ห้องนั้นสีขาว แต่สาวเจ้าชุดดำ คืนค่ำดื่มด่ำกับหยาดน้ำตา..อ้าวผิดคิว ผิดเพลง... ***แวะมาเยี่ยมครับผม จาก : รหัสสมาชิก : 9048 - บินเดี่ยวหมื่นลี้ ******* บินเดี่ยวคะ บางค่ำคืนสาวเจ้าก็ชุดดำค่ะ และ เมื่อราตรีผ่านมา ตัดสินใจเดินชอปปิ้งแถวห้างหน้าบ้าน ที่มีสามห้างสรรพสินค้าติดกันค่ะ ทั้งที่พุดพัดชา จะเบื่อผู้คนราวฝูงผึ้งมากค่ะ นานๆทีที่เบื่อโลกจะลองไปเดินเพลินดูบ้าง เลย ได้ชุดงามสีแดงแรงร้อน เป็นผ้าลูกไม้นุ่มนวลมาใส่รัญจวนฝันดูเองอิอิ แกล้งซื้อมาเปลี่ยนแปลงชีวิตค่ะ กับ ยาทาเล็บสีฟ้า สีชมพูพริ้งพราว กับสีเขียวไพลไสวพร่างเลย ทั้งๆที่ไม่เคยทาเล็บเลยค่ะ เพระทาแล้วเหมือนไม่ใช่ตัวเองค่ะ ******* ฤกษ์คะเก้าอี้ที่ว่าเป็นไงคะ ฤกษ์ชอบนั่งเหรอ พุดพัดชาไม่เคยค่ะ ไม่รู้จักด้วยค่ะ พรานไพรเค้าใช้ยามล่าสัตว์เหรอคะ
1 มีนาคม 2548 11:10 น. - comment id 433016
เศร้า..หรือเหงา....ก็อยู่ที่จิตใจของเราเท่านั้นรู้ จะขอให้ใครต่อใครเขาเข้ามามองดู..คงจะทำให้หดหู่...เหงาและเศร้าใจ. มาชื่นชมการเขียนขอพุดฯค่ะ........เพลงเพราะนะค่ะพี่พุดฯ...
1 มีนาคม 2548 13:19 น. - comment id 433086
อ่านเก้าอี้ขาวในห้องแดงของพี่พุดแล้ว ก็อดวาดภาพเป็นตัวเองที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวนั้นไม่ได้เลยค่ะ ชอบบรรยากาศรอบข้างที่พี่บรรยายไว้...เรียบ...สงบ...และอบอุ่นดีจังค่ะ พี่พุดรักษาสุขภาพด้วยนะคะ...ขอให้สุขภาพแข็งแรงเร็วๆ ค่ะ ......................................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
1 มีนาคม 2548 14:33 น. - comment id 433115
หน้าส่วนตัว
หญิงเอ๋ยหญิงงามแท้แม่ยอดช่อ
สานมุ่งต่อเวียนงานผ่านสิ่งหลาย
ทั้งรูปรสจรดอรรถแลอธิบาย
สร้างบั้นปลายให้โลกลือชื่อของนาง.
แก้วประเสริฐ.
1 มีนาคม 2548 17:13 น. - comment id 433164
บุพเพสันนิวาส สุนทราภรณ์ ประพันธ์ สุนทรจามร : : Key Bb เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด บุพเพ สันนิวาส ที่ประสาทความรักภิรมย์ คู่ ใคร คู่ เขา รักยังคอย เฝ้าชม คอยภิรมย์ เรื่อย มา ขอบน้ำขวางหน้า ขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพยังสรรค์ประสบ ให้ได้สบ พบรักกันได้ ห่าง กัน แค่ ไหน เขาสูงบัง กั้นไว้ รักยังได้ บู ชา ความ รัก ศักดิ์ ศรี รักไม่มี พรหมแดน รักไม่มี ศาสนา แม้น ใคร บุญ ญา ได้ ครอง กันนา พรหม ลิขิต พาชื่นใจ รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ ความรักเช่นนั้นให้โทษ จะไปโกรธ โทษรักไม่ได้ ไม่ ใช่ บุพ เพ สันนิวาส แน่ไซร้ รักจึงได้ แรม รา ความ รัก ศักดิ์ ศรี รักไม่มี พรหมแดน รักไม่มี ศาสนา แม้น ใคร บุญ ญา ได้ ครอง กัน มา พรหม ลิขิต พาชื่นใจ รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ ความรักเช่นนั้นให้โทษ จะไปโกรธ โทษรักไม่ได้ ไม่ ใช่ บุพ เพ สันนิวาส แน่ไซร้ รักจึงได้ แรม รา...
13 กรกฎาคม 2552 21:29 น. - comment id 1013984
ไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ แต่ฟังเพลง รักรังในจินตนาการ แล้ว รู้สึกแก่ เหมือนกัน อิอิ เรื่องความรักนี่บอกยากนะครับ มันเป็นอะไรที่ ผมไม่อาจจะขยายความได้หมด ได้เพียงแต่บอกว่า มีการศึกษา และงานทำที่ดี ก็ไม่ควรที่จะคิดสั้นง่ายๆ แค่นี้ ผมยอมรับและนับถือคนที่รักจริง แต่ไม่ควรเอาชีวิตไปเล่นกับความตาย เพราะหนทางชีวิตที่ดีกว่า นี้ยังมี รัแลเคารพ พี่สาวแสนสวย น้ำใจงาม นามพี่พุดไพร ที่หนึ่งเสมอ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
