สิ่งใดเล่าขีดคั่น..ขอบคุ้งฟ้า หลากล้วนมายาเย้าหลอกหลอน หวาดหวั่นในสองเราสั่นคลอน หวั่นไหวในอาวรณ์ กร่อนฤทัย ผ่านห้วงเวลา ล่วงเลยผ่าน ฝ่าแดดฝ่าลม ฝ่าคมหนาว ความเป็นไปรู้เห็นในเรื่องราว เธอปวดร้าว ข้าฯเปลี่ยวเศร้าเหงาอาดูร ทุกจังหวะที่หวั่นไหวครุ่นคิด ถูก-ผิดพลาดพลั้งยากหยั่งถึง สะพานรักแขวนเชื่อมโยงไว้ตราตรึง ลึกซึ้งกว่าใดใด ในโลกหล้า. อดทนสิ? เข้มแข็งไว้ ทั้งหมดทุกห้วงใจไม่มีเหลือ มีความรักคอยเกื้อหนุนคอยจุนเจือ มีพลังคอยเอื้อเฟื้อ เมื่อทุกข์ตรม.. คิดไปเขียนไป..เรื่อยเปื่อยตามความเป็นไปในห้วงแห่งความคำนึง ไม่มีถนนสายใด..ที่เลือกเดินได้ดั่งใจหวัง ไม่มีชีวิดใด..เลือกที่จะอยู่ได้อย่างเสรี ไม่มีพันธนาการใด ผูกมัดได้ไปกว่า ..ความคำนึง..ถึงกัน
ปลายภู 21 ธ.ค. 2547 15:36 น. - ID 67950 
1107
2
0
21 ธันวาคม 2547 16:04 น. - comment id 393159
กำลังใจทำให้ชีวิตมีความหวัง และเลือกที่จะเดินต่อไป ......ตามเส้นทางของชีวิต เป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะคะ ^_______________^
21 ธันวาคม 2547 16:08 น. - comment id 393163
ความคำนึงเป็นพันธนาการจริงค่ะ
21 ธันวาคม 2547 16:40 น. - comment id 393179
...ลึกใดไหนเล่าเกินรำพัน ลึกพันผูกตรึงห่วงหา ลึกใดใยลึกเท่าเวลา ลึกใดเกินกว่าความคำนึง... ...แวะมาทักทายค่ะ... ...รักษาสุขภาพด้วยค่ะ...
22 ธันวาคม 2547 12:21 น. - comment id 393665
ปลดปล่อยพันธนาการมั่งก็ได้ค่ะ อิ อิ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
