อยากเอาวันนั้นคืนมา อยากบอกกับเธอว่ายังรักเธอแค่ใหน จะบอกความรู้สึกทั้งหมดในหัวใจ เพื่อเหนี่ยวรั้งเธอไว้ไม่ให้ไปจากกัน อยากเอาวันนั้นคืนมา เพราะรู้หัวใจตัวเองแล้วว่ายังไหวหวั่น ตั้งแต่ไม่มีเงาของเธออยู่ตรงหน้ากัน รู้ซึ้งในนาทีที่ฟ้าขีดกั้นเราห่างไกล ผู้หญิงคนนี้ที่เคยพูดเสมอว่าเย็นชา ตอนนี้กำลังรินน้ำตา...รดหัวใจ ร้องไห้เพราะคิดถึงอยู่กับใจดวงหนึ่งซึ่งอ่อนไหว ในวันที่ทุกสิ่งมันสายไปถึงได้เริ่มเข้าใจหัวใจตัวเอง...
5 ธันวาคม 2544 20:36 น. - comment id 23016
อืมมมมม
5 ธันวาคม 2544 22:17 น. - comment id 23032
เศร้าจังเลย....แต่งได้กินใจมากเลยจ้ะ
6 ธันวาคม 2544 01:42 น. - comment id 23045
ซึ้ง...เศร้าไปกับบทกลอนเลยละ...
6 ธันวาคม 2544 08:05 น. - comment id 23086
เพราะและเศร้าจังค่ะ
6 ธันวาคม 2544 10:25 น. - comment id 23100
อ่านแล้วน้ำตาไหล เห็นใจจ้ะ
6 ธันวาคม 2544 10:34 น. - comment id 23102
อ่านแล้วน้ำตาไหล มันคล้ายๆกับตัวเรา คะน้าเขียนสุดเหงา โธ่น้ำตาเราไหลทำไม
6 ธันวาคม 2544 12:21 น. - comment id 23124
ความจริง..ในเวลาที่ผ่าน เรื่องราวดี-ดีของวันวาน เธอยังจำมันได้ใช่ไหม อย่านะ..อย่าเพิ่งเสียใจ ฟ้ากั้นขวางก็ไม่เป็นไร..ถ้าเขายังไม่มีใคร... ...และใจเธอยังคงเดิม.. อิ ๆ ..มาเขียนกลอนให้กำลังใจ กั๊บป๋ม
6 ธันวาคม 2544 15:01 น. - comment id 23161
โอย..เศร้า
6 ธันวาคม 2544 22:00 น. - comment id 23253
ซึ้ง อ่านแล้วเศร้า เข้ากับความรู้สึก