สายตา.....eyes on you

KimBerrY

ฉันนั่งชันตัวตรง
สายตาพุ่งไปยังเบื้องหน้า
ชายคนหนึ่งกำลังเดินทอดน่องเข้ามาหา
เขาเดินเข้ามาอย่างช้าๆ 
ฉันสบตาเขา เขาสบตาฉัน
สายตาเขาไม่มีความหมาย
เขามองมาทางฉัน.....ว่างเปล่า
สายตาฉันกลับตรงกันข้าม
...ดีใจ...
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าฉัน
เขากลับไม่ยิ้มให้
ฉันออกฉงนใจ
ไฉนเลยเขาทำแบบนี้
เขาหยุดตรงหน้าฉัน
สายตาของฉันไม่ได้ทำให้เขาสะท้าน
แต่เป็นฉันเองที่สะเทือนใจกับสายตาคู่นั้น
ปากเขาเริ่มขยับ
แต่ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมา
ฉันยังรอฟังอย่างอดทน
เขาเอ่ยขอโทษที่มาล่าช้า
ฉันไม่ถือโกรธ แค่เขามาฉันก็ดีใจ
เขาเก็บคำพูดบางคำไว้
เม้มปากสนิทก่อนนั่งลงข้างๆ ฉัน
ฉันขยับใกล้เพื่อถาม
เขาสวนกลับออกมาอย่างชั่งใจแล้ว
เขาไม่อาจรับรักฉันได้
ฉันซึมลงไปถนัดตา
เขาช่างใจร้ายนัก
ไม่รอให้ฉันพูดซักคำ
สวนกลับคำที่ฉันไม่อยากฟัง
น้ำตาฉันค่อยๆ ไหลรินลงอาบแก้ม
เขาไม่หันมามอง
เขาเอ่ยขอโทษแล้วลุกเดินจากไป
ฉันชันเข่าก้มหน้าลงร้องไห้สะอื้นนัก
ไม่มีคำตีโพยตีพายใดๆ หลุดออกจากปากฉัน
นอกจากเสียงสะอื้นกับน้ำตา
เจ็บนี้ยากเยียวยาได้
ไม่อาจให้หวนกลับคืนดั่งฝัน
แม้ทำใจแต่ไม่อาจจะลบจำ
ฝังใจลึกยากถอนกลับคืน