Urlhttp://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=420 http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=150 (บุษบาเสี่ยงเทียน) ******** ใบบัว..กำลังยืนคลี่ยิ้มอิ่มเอม อยู่ท่ามกลางลานจันทร์ ลานธรรม ลานกว้าง ที่ถูกโอบรายล้อม ด้วยอาคารชั้นเดียวทรงเรียบง่าย ที่ฉาบปูนทิ้งทีแปรง แฝงร่ำความงามล้ำแบบโบราณ และ ทุกห้องหับ ที่รายล้อมลานหญ้านั้น ภายในจะมีเพียงแค่เสื่อกก กับ ตู้เก่าแบบเดียวกับตู้เก็บพระไตรปิฎก ไว้เก็บพระธรรมคำสั่งสอน บนหัวนอนจะมีก็แค่ตอไม้เตี้ยๆ ไว้วางแท่งเทียนไว้เขียนอ่านหนังสือ และ จะมีชานยื่นออกมารับเสากลมรายรอบ ระบียงอาคารตามอย่างวิหารวัดบ้านนอก หลังคาใช้กระเบื้องว่าวเก่ามามุง ให้ดูงามขลังงามคร่ำงามเงียบสงบ ตรงกลางลาน คือโถงอาคาร ที่เลียนแบบสร้างแบบโบสถ์เก่าคร่ำ ที่ใบบัวหวังต้องการ ให้อาคารสมถะงามเงียบเรียบง่ายนี้ งามดั่งกระท่อมธรรมกระท่อมทอง ที่ใบบัวจะใช้สำหรับนั่งสมาธิ วิปัสสนาในยามค่ำคืน แทนที่ จะดั้นด้นไปตามโบสถ์เก่า ที่ใบบัว..แสนศรัทธาใจ ที่ซึ่งใบบัว.. ตั้งใจจะสร้างให้งามง่ายอย่างที่สุด มีเพียงยกพื้นสูงขึ้นไป ไว้ประดิษฐานพระพุทธรูปองค์โต ที่งามผ่องผุดสุกปลั่งเพียงองค์เดียว ไว้เป็นศรัทธานิมิตร พาพบสะอาดสว่างสงบ พบจิตกระจ่าง ใบบัว..ตั้งใจ ให้มีแค่แสงเทียน รำไรกระจายจับ พระพักตร์พระพุทธิ์ผู้บริสุทธิคุณ ส่องสว่างให้กระจ่างจับจิต ราว*แสงสงฆ์* ให้ใบบัว.. ได้สวดมนต์ภาวนา น้อมสมาธิเพียรพลีบูชา ส่องนำทางในทุกนิยามชีวีชีวิตที่เหลืออยู่ ในชีพนี้ ที่ช่างแสนสั้นเสียนี่กระไร ช่างไม่มีอะไรจะเที่ยงแท้แน่นอน... ใบบัว.. ได้รับมรดกที่ดิน 6 ไร่ ที่มากพอ จะมาสร้างบ้านแห่งความฝันอันสูงสุด ให้เพียรฝึกพาสู่วิมุติ ให้หลุดพ้น จากพันธนาการใจพันธนาการโลกย์ ให้ได้ชิดใกล้ธรรมะ ธรรมชาติ อันงามเงียบเรียบง่ายแสนสมถะ เพราะว่าโลกของใบบัวนั้น ตั้งแต่เด็กมาแล้ว ที่ เติบงามมากับความงามง่าย ไร้แสงสี เห็นก็แต่คนใกล้ดวงชีวี คือคุณยาย ที่ใช้ชีวิตในชนบทอย่างสมถะ ใบบัว..จำได้..ทุกวันพระ ใบบัวจะต้องเตรียมจัดของไปวัด ด้วยใจที่อิ่มงามอย่างเหลือเกิน........ ใบบัว..จำได้ดี ถึงยามเช้าแสนสดชื่นสดใส ของชีวิตบ้านนอกของใบบัว.... ยามเช้า ที่เป็นวันสำคัญๆของชีวิต... ที่ใบบัว..จะต้องตามคุณยายไปวัด.. ไปทำบุญตามประเพณีไทย ที่หล่อหลอม ให้วิถีไทยวิถีใจของใบบัวมีความสงบ. เรียบง่าย มากล้นน้ำใจ.. ต่อทุกสรรพสิ่ง..... ใบบัว.. จะตื่นมาพร้อม กับเสียงไก่ขัน เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก....... กับกลิ่นดอกราตรี โมก และดอกพุดริมรั้ว ที่ได้น้ำค้างยามเช้าพรมพร่าง มาหอมอวลปลุกนิทรา เสียงถ่านประทุ กลิ่นข้าวหอมร้อนๆ ที่เดือดปุดๆบนเตา เสียงตำน้ำพริก เสียงภาชนะกระทบกัน ล้วนแล้วแต่เป็นเสียง ที่ทำให้ใบบัวลุกจากที่นอน...... ใบบัว..มีหน้าที่ จะต้องเตรียมดอกไม้เพื่อไปถวายพระ... เป็นดอกไม้ ที่ใบบัวเก็บจากริมรั้วบ้าน ชบาแดงจัดจ้าน ..... บานชื่นหลากสี ที่ใบบัวคิดว่าคงแทนความเบิกบานร่าเริงใจ...... ดาวเรืองเหลืองละออ....แทนความสว่างไสวของชีวิตชีวา..... ทุกๆดอกคือความงาม ที่ใบบัว คัดสรรด้วยใจดวงงามของใบบัวเอง..... เอาความอิ่มเอิบของใจที่ใสงาม และ เย็นฉ่ำราวน้ำค้างยามเช้า มาผูกเป็นช่อร้อยรัด ........ ทุกๆสิ่ง ที่ใบบัวนำไปวัดมาจากใจที่งามล้ำค่าดั่งมณี.... ใบบัว.. จะช่วยคุณยายจัดของทุกอย่างใส่ลงใน..กะเฌอ..... ซึ่งบ้านใบบัวเรียกอย่างนี้.. กะเฌอ..คือภาชนะที่สานละเอียดยิบ ด้วยไม้ไผ่ตอกละเอียด ด้วยฝีมือวิจิตรบรรจงของคนทางใต้ นำมาถักทอเป็นลวดลายงาม ในยามอุษาสาง น้ำค้างยังทรงหยด ดาวพระศุกร์ยังแขวนฟ้างามงดสุกปลั่ง ดุเหว่าดงในพงไพรยังร้องเพลงหวานแว่วแผ่วมา กับฟ้ากว้าง กับทางช้างเผือก กับฟ้าเริ่มระเรื่อรุ่งราง ราวสายแสงสีรุ้งพร่างอำไพ กับเสียงระฆังหง่างเหง่งๆวังเวงแว่ว ราวเสียงดนตรีแก้ว จากทิพยสถานวิมานทองวิมานธรรม ให้พระสงฆ์ลงโบสถ์คร่ำสวดมนต์ทำวัตรเช้า ให้เสียงสงฆ์เสียงธรรม กระหึ่มก้องใจ ก้องไพรงาม..สงบใจ และเมื่ออรุณใสหวาน ตะวันเริ่มพรายพร่างแสงแจ่มจรัส คุณยายและใบบัว จะค่อยๆเดินฝ่าละอองหมอกครรลองน้ำค้าง เดินตามกันไป ในท่ามทุ่งทิพย์รวงทองท้องทุ่งนา คุณยายจะทูนกะเฌอไว้เหนือศรีษะราวน้อมคารวะ และ ใบบัวน้อย จะค่อยๆหิ้วปิ่นโตตามหลัง กับในกำมือมีดวงดอกไม้นานาพรรณ ที่ถูกพันผูกมัดรักร้อย ราวสร้อยแสงแห่งศรัทธาใจ ให้แก้มงามใสงามเยาว์ ระดะดวงดอกข้าวดอกน้ำค้างดวงดอกไม้ไพร ให้หยาดละออละอองน้ำค้างใสเยียบเย็น พร่างพรมผ้าถุงผืนงาม ในทุกยามอุษาสาง ที่นะกลางไพร... ให้สองดวงใจสวยใส มองฟ้าไกล มองยอดเจดีย์สีทองรำไรๆโผล่พ้นทิวไม้ ทายทักดวงตะวันอันอ่อนอุ่นโอบเอื้อ และ ให้ดวงดอกตะวันบานสะพรั่งนะกลางใจไปพร้อมๆกัน ****** และขอ ย้อนกลับมานะวันนี้กับวันนี้ ที่ใบบัวแสนจะมีความสุข ที่ใบบัว ได้กลับมาเนรมิตฝันให้เป็นจริง ทุกครั้ง ที่ใบบัวเหนื่อยล้าท้อแท้กับงานประจำที่ทำ ใบบัวจะเตือนตัวเองซ้ำๆว่า ใบบัวมีเป้าหมายอะไรในชีวิต ใบบัวไม่คิดสะสมวัตถุมากมี ไม่เคยคิดใช้ชีวิตหรูหราเท้าไม่ติดดิน ไปตามอาชีพเงินดีเงินงาม ชีวิตนางฟ้า นางสวรรค์ ไม่เคยลืมว่า รากเหง้าใบบัวนั้น... มาจากไหนและทำไม ได้มาชูช่อไสวพร่างสว่างในโลกกว้างทางไกล และควรจะเลือกดำเนินชีวิตไป ในทิศทางธรรมทางใด ถึงจะเป็น บัวดอกบัวใบ บัวงาม ให้หยาดน้ำค้างใส หยาดน้ำค้างทิพย์จากทิพยวิมานนางฟ้า มาสถิตพร่างพรมมาห่มหอมใจ มากลิ้งวะวับไหววะวับวาวราวเพชรน้ำดี มาสอนบทเรียนใจ บทเรียนธรรมบทเรียนทอง พายพาลอยล่อง ท่องเหนือทะเลโลกย์ทะเลโศกสุขเศร้าเร่าร้อน ให้ใจงามผ่องงามพราว ราวหลุดพ้นโคลนตมดั่งบัวพ้นน้ำ ใบบัว..คือผู้หญิงชาวดิน ผู้หญิงที่ถูกหล่อหลอม ถูกกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดู มาด้วยความทะนุถนอม มาด้วยความรักที่งามนักงามหนา ที่มาจากความสงบสมถะ ความมีค่าของคำว่า *กุลสตรีและวัฒนธรรม* ที่จำต้องรักนวลสงวนตัว รักความเป็นไทย รักในวิถีชาวชนบท ที่รู้รักษาขนบประเพณีและ ยังยึดมั่นศรัทธา ในศาสนาอย่างแน่นเหนียว รู้พอใจกับชีวิตที่ได้ชิดใกล้ธรรมชาติ รู้การรักษาจิตให้มีศีล ทาน ภาวนา ที่จะเพียรพาให้เกิดสมาธิ มีปัญญา ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าคำมนุษย์ ใช่เพียงมาเกิดเป็นคนคนคนวนวนวน.. ว่ายว่ายไปตามเพรงกรรม.. ย้ำย้ำย้ำรอยมิสิ้นสุดมิหลุดพ้น ใบบัวจึงฉลาด.. ที่จะวาดเป้าหมาย และไปตามเส้นทางฝัน เส้นทางจิตวิญญาณบ้านภายใน ที่ใบบัวคิดว่า จะดำเนินรอยตาม คุณยายและคุณแม่ของใบบัว ที่เกิดมาราวราวดอกไม้งามง่ายในชนบท หากทว่าจิตแสนสดแจ่มกระจ่าง สว่างไสวราวมีแก้วเจียรนัยชั้นดีอยู่ภายใน แม่ผู้มาพรากจากใบบัวไป ตั้งแต่ใบบัวยังเป็นเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ ที่ใบบัวจำได้เพียงคำสอนสั้นสั้นซึ้งๆ หากตามมาติดตรึงใจใบบัวเสียเหลือเกิน คำที่ว่า *งามใดไหนเล่าจะเท่างามดวงใจใครจะรู้นี้* ขอแค่มี จิตภายในงามใสสว่าง พร่างราวอัญมณีไพร ก็เพียงพอก็พอเพียง วันนี้ ใบบัวจึงมีแต่ความอิ่มงาม ตามตลอดระยะเวลา ที่เฝ้าเพาะบ่ม เพียรฝึกสอนจิตสอนใจ ให้ใฝ่หาเพียงธรรม มาหอมพรมหอมพร่าง ราวเกสรบัวสดสล้าง นะกลางบึงกลางกลีบใจ คู่เคียงใจ*คู่ใบบัวใบบุญ* ให้หอมกรุ่นละมุนละม่อม ในหอมห้วงหัวใจ ในทุกทิวาราตรีที่ผันผ่านมานานนัก ให้มีวันนี้.. วันที่ใบบัวคิดได้คิดดีคิดว่า สิ่งที่ใบบัวควรสะสมนั้น มิใช่เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋ามียี่ห้อ หรือ ขอแค่มีบัญชีเงินงาม และ หากมาตรแม้นถึงจะได้มา ก็ไม่หลงยึดมั่นถือมั่น เพียงใช้น้ำพักน้ำแรง เพียรสร้างสะสมด้วยสุจริต และกับทุกลิขิตบทบาททางโลกย์ ใบบัวเพียงแค่คิด นำมามาเนรมิตบ้าน ในฝัน อันสมถะ และ ราวรวงรังแห่งรัก ไว้พักพึ่งพิงรสพระธรรม ไว้ดื่มด่ำพร่ำภาวนาในบั้นปลาย *บัญชีเงินจึงงามงอกพร้อมบัญชีบุญ* ที่ใบบัวเพียรสร้างละมุนหนุนนำจิต ให้คิดเสียสละอุทิศเป็นดั่ง*ผู้ให้* ทั้งทางโลกย์และทางธรรม ที่จำจะต้องสอดผสานกันเป็นเสมือนดั่งรักนิรันดร์ มิรู้สิ้นรู้จบเพื่อทบทวีบุญ.. จนกว่าจะละทิ้งสังขาร พานพาลาลับ ดับดวงสุริยาชีวาชีวิตจิตวิญญาณ อันวางว่างร้างไร้มายา ไปตราบชั่วฟ้าดินสลาย..... และณ..วันนี้ กับนาทีที่แสนดีแสนงาม ใบบัวเดินสำรวจรายรอบ ทุกอย่างเป็นจริงตามความฝันแล้ว ใบบัวให้คนขุดบึงบัวรายรอบโอบอ้อม ทั้งสี่ด้านของอาคารเรียบง่าย ลงบัวหลวงหลากสีสรรนานาพันธุ์บัว ไว้ใช้ดวงดอกพลีเป็นพุทธบูชาถวายพระ และ ระหว่าง โลกแห่งความจริง กับโลกธรรม โลกแห่งความฝัน แสนเงียบงามสงบพิสุทธิใส ดั่งเพชรพร่างกระจ่างจิตกระจ่างใจ นำทางใจนะบ้านภายใน ใบบัวจะแยกทางทอด สอดประสานเชื่อมด้วยสะพานไม้ ให้ทุกดวงใจใฝ่หาธรรมอันล้ำค่า เพียรเดินข้ามผ่านเข้ามา เป็นดั่งสะพานจิตสะพานใจ เป็นรอยเชื่อมต่อ ระหว่างโลกภายในกับโลกภายนอก กับบ้านภายใน กับจิตดวงใสดวงให้ของใบบัวเอง ใบบัวมีบานประตูโบราณคล้าย บานประตูเรือนไทยสไตล์ล้านนา มีหลังคาสลักเสลาลายละเมียดมุง ก่อนจะย่างผ่านเข้ามา ยัง ลานจันทร์ลานธรรมลานขวัญพลี นะที่แห่งนี้.... และ ก่อนจะถึงจะพบ กับอาคารอันสงบงามรายรอบ ราวริมระเบียงโบสถ์นี้ ที่มีมวลหมู่ดอกไม้ไทย ถูกปลูกประดับเป็นระยะ มีจิกน้ำห้อยพวงหวานประดับ ตรงหน้าทางเข้าอาคารกลาง ที่ประดิษฐานพระพุทธรูปองค์ใหญ่ พระพักตร์งามละไมละมุน กรุ่นมากเมตตากรุณาปราณี ที่แสนสงบงาม ไว้ฝึกเพียรภาวนาพร่ำบ่นบูชา ในทุกราตรีกาล แห่งชีวีชีวิตที่แสนสั้นเป็นยิ่งนักแล้ว มีลั่นทมซ้ายขวาดอกสะพรั่ง มีพิกุลรักพิกุลขวัญ ที่นะบัดนี้ กำลังแตกกอต้นสูงใหญ่ เชยชิดชายคาคล้ายโบสถ์คร่ำ ที่งามกระจ่าง ในท่ามเงาจันทร์เงาใจเงาไม้ ในคืนฝันวันที่พระจันทร์เพ็ญเด่นดวง ที่ที่ซึ่งใบบัวจะค่อยๆย่างก้าว ราวตั้งใจ*เดินจงกลม* พลางเก็บดวงดอก ที่ยังพร่างพรมสดงามบนลานหญ้า และ จะนำมาเรียงร้อยเป็น สร้อยมาลีมาลัย สร้อยใจสร้อยศรัทธา สร้อยมาลัยขวัญ สร้อยมาลัยพิกุล อันหวังจะเป็นดั่งพุทธบูชา ฝึกดวงใจให้งามรำงับสงบ ยามค่อยๆร้อยทบบรรจง..ทีละดวงทีละดอก ดอกแล้วดอกเล่า เฝ้าเพียรพันรัก มาถักร้อย ดั่งสายสร้อยแก้วสร้อยขวัญ ให้ระร่ำระรินรส ฝากงดงามแห่งเนื้อใจ.. และ ในยามค่ำหาก ใครๆผ่านมา.. มักเมียงมองว่า นี่คือบ้าน หรือว่า โบสถ์เก่าคร่ำกันแน่ละหนอละนี่ ที่เห็นแสงเทียนถูกจุด ทอทอดลอดไล้แสงไสวออกมา และ จะยิ่งประหลาดใจ หากเดินข้ามผ่านบานประตูเข้ามา ในเงางาม กระจ่างใจกระจ่างจิตกระจ่างชีวิตวิญญาณ ราว*สายแสงทองแสงธรรมแสงสงฆ์*ส่อง สอดประสานงามกระจายพรายพร่างรัศมี มาจากพระพักตร์พระพุทธ ผู้พิสุทธิคุณเหนือบุญญา และ จะเห็นผู้หญิงผมยาวสลวย ทัดดวงดอกจำปาเหว่ว้า วงหน้าเรียวละมุน นวลละอองผ่องผุด ดั่งทองทาเฉกเช่นกัน ห่มสไบภักดิ์สไบรักสไบขวัญสีไพล และกับ ในเงางาม ของแสงเทียนวูบไหว ที่จับเรียวหน้าละมุนผ่องนั้น จะเห็นท่านั่งแบบสมาธิอย่างสงบสันโดษ ราวทิ้งโลกภายนอกไว้ ลำพัง...!!!!! ************ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_54931.php แสงเทียนในโบสถ์ค่ำ ลำน้ำน่าน เพ็ญเดือนหกเต็มดวงล่วงราตรี วิสาขปุณณมีคลี่ผ่านผัน แว่วโพธิ์แก้วโบกบุษย์พุทธอำพัน ยามแสงจันทร์เลื่อนลาฟากฟ้าพลบ จุดเทียนน้อยเล่มเก่าเงาทอดไหว ภายในใจภาวนาหาสงบ ภาพโบสถ์คร่ำสะท้อนย้อนคำรบ พระพุทธพบฉายฉ่ำยามค่ำชัด ประหวัดเห็นภพเก่าในเงาเทียน ส่องแสงเนียนอาบร่ำธรรมสงัด งามเรืองรองจับผ้ากาสาวพัสตร์ ประทีปทัดแสงธรรมนำมรรคา ยามสาวกสวดคำร่ำมนต์พุทธ พักตร์ผ่องผุดทอดงามตามภูษา เสียงสวดแผ่วแว่วลอยคล้อยลมมา ดั่งสายธรรมธาราทอดหลั่งไป เทียนส่องให้พอเห็นเป็นทางกว้าง สถูปรกเปลี่ยวร้างกลางเปลวไหว คุณากรย้อนเผยเปรยความนัย กลางบุหงารำไปแห่งปวงกรรม ภาวนาอยู่บนทางอันว่างเปล่า มีเพียงเงาเทียนไขในโบสถ์คร่ำ ถอนดวงใจละออกนอกเงาดำ มีเพียงธรรมสองรั้งสังสารวัฏ รอผู้กล้าอรหันต์มาบังเกิด มาทูนเทิดพุทธไทจักรวรรดิ แตกเหง้ารากโอบถิ่นศีลวัตร ให้เหล่าสัตว์หลุดพ้นบนความเพียร พุทธังกูรจักเกิดบรรเจิดหล้า ปฏิมาปกเครืออยู่เหนือเศียร ส่องสว่างพงศ์พันธุ์ผันดวงเทียน ในวงเวียนทานทนจนดับลง อธิษฐานก้มกราบทาบแผ่นดิน หวังยลยินธรรมมนต์พ้นความหลง จุดแสงเทียนรำไรในกลางดง เพียงเป็นทางลัดตรงสู่นิพพาน ------------------------------- ลูกจุดเทียนอธิษฐาน บนบาน ทวยเทพ-ไท วอนคุณพระรัตนตรัย ฟังคำพร่ำไขขาน เทียนเล่มนี้ คือ ชีวิต แม้นโชคโสภิต โปรดช่วงชัชวาลย์ แม้ลูกโชคร้าย เพียงวายปราณ พระพายจงปฏิหารย์ ดับเทียนลูกนั้นทันใด พรหมบันดาลสวรรค์ลิขิต ในอตีต แห่งชีวิตลูกนี้ มีแต่ตรมขื่นขมทวี นานปี ไม่มีแจ่มใส ลูกผิดหวัง ลูกพลั้งพลาด หมายใดมุ่งมาด กลับพลาดไป น้ำตาหยาดย้อย แต่น้อยจนใหญ่ มิมีผู้ใด เยื่อใยเวทนาการ กลิ่นธูปควันเทียนที่ในกระถาง บัวน้อยที่วางหน้าพระประธาน ลูกสังเวยบวงสรวงอธิษฐาน น้ำเสียงบนบานไปสู่พระพรหม พระสร้างลูกไว้ ในโลกกว้าง พบความอับปาง แทบสิ้นลม เมื่อไรจักพ้น ทางระทม พระหัตถ์แห่งพรหมโอบอุ้มลูกที เทียนเสี่ยงทายประกายวับแวม ไม่แอร่ม แจ่มหวนโหย ลมสงัดไม่มีพัดโชย โบยต้อง ให้หมอง ศรี กรรมแต่หลัง ยังไม่ลับ แสงเทียนไม่ดับแต่ริบหรี่ แสงเทียนอยู่ยั้งหวังยังมี ขอรอโชคดี สักวันคงมา... http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=150 บุษบาเสี่ยงเทียน ดาวใจ ไพจิตร : : Key C เทียนจุดเวียนพระพุท-ธา ตัว ข้า บุษบาขออธิษฐาน เทียนที่เวียนนมัสการ บันดาลให้ หทัยสมปรารถนา ดลจิตอิเหนา ให้เขามารักข้า ขอองค์พระปฏิมา เมตตาช่วยคิดอุ้มชู ขอเทียนที่เวียนวน ดลฤทัยสิงสู่ ให้องค์ระเด่นเอ็นดู อย่าได้รู้คลายคลอน อ้า องค์พระพุท-ธา ตัวข้า บุษบาขอกราบวิงวอน ข้าสวดมนต์ขอพระพร วิงวอนให้ หทัยระเด่นปรานี รักอย่าเคลือบแฝง ดังแสงเทียนริบหรี่ ขอองค์ระเด่นมนตรี โปรดมีจิตนึกเมตตา ขอเทียนที่เสี่ยงทาย ดลให้คนรักข้า รักเพียงแต่บุษบา ดั่งข้านี้ ตั้งใจ อ้า องค์พระพุทธา ตัวข้า บุษบาขอกราบวิงวอน ข้าสวดมนต์ ขอพระพร วิงวอนให้ หทัยระเด่นปรานี รัก อย่าเคลือบแฝง ดังแสงเทียนริบหรี่ ขอองค์ระเด่นมนตรี โปรดมีจิตนึกเมตตา ขอเทียนที่เสี่ยงทาย ดลให้คนรักข้า รักเพียงแต่บุษบา ดั่งข้านี้ตั้งใจ...
พุด 20 ก.ย. 2547 11:57 น. - ID 61724 
2469
5
0
25 เมษายน 2552 01:51 น. - comment id 304732
ใบบัวเอย ไม่เพียงอ่าน หาก พยายามเข้าใจ ให้เข้าไปถึงความามง่าย ที่อยู่รอบตัวของใบบัว ง่ายและเป็นอยู่อย่างธรรมดา แต่.ใบบัวเจ้นั้นน สามารถมองเห็นถึงความที่เรียบง่ายอันนั้น อัน นี้ และถ่ายทอดสื่อสารผ่านใจอันงดงาม ทำให้ ผู้ใดก็ตาม รวมทั้ง เรานั้นก็ยากที่จะ เลยผ่าน ไปเสียจากความงามเรียบง่ายนั้น . ใบบัว ความของธรรมชาติและธรรมบูชา สาย ตาที่สามารถมองเห็นสิ่งนั้นได้ เธอได้แต่ใดม จึงมองได้ง่ายและได้งามจนปานนั้น ใบบัวสิ่งที่เจ้ามองเห็น สร้างสรรค์ขึ้นนั้น ช่าง เป็นเรือนในฝันของใครๆหลายคน รวมทั้งตัว เราด้วย เป็นเกียรติอย่างยิ่งแล้วได้รับการชัก ชวน ให้เข้ามาเยือนเรือนธรรม เรือนไทย อันงดงามแห่งนี้ หวังว่าคงจะได้รับการเชื้อเชิญมาเยือนเรือน แห่งนี้อีกในภายภาคหน้า นะครับใบบัว เจ้า เอย ...
20 กันยายน 2547 12:11 น. - comment id 334662
อิ่ม ..^_^..
20 กันยายน 2547 12:12 น. - comment id 334663
ใบบัว ใบบุญ หนุนทำ ระกำ ช้ำใจ หนักหนา เหตการ ผูกพัน ทำมา เพราะว่า บัวตูม บัวบาน
20 กันยายน 2547 12:43 น. - comment id 334677
งาม แลงามจริงๆๆ ทุกคำพูด ตามมาหาเพราะหัวใจเดียวกัน
20 กันยายน 2547 17:44 น. - comment id 334837
เคยมั้ยที่จะมี..คนที่คุณอยากตื่นมาแล้วก็เจอ เคยมั้ยที่จะมี..คนที่คุณคิดถึงเค้า แม้ว่าคุณไม่เหงาก็ตาม เคยมั้ยที่จะมี..คนที่คุณคิดถึงคนแรก เมื่อคุณทุกข์ใจ เคยมั้ยที่จะมี..คนที่คุณรู้ว่า เค้าช่วยให้คุณสบายใจได้ เคยมั้ยที่จะมี..คนแคร์คุณมากมาย ไม่ว่าคุณจะทำร้ายเค้ายังไง เคยมั้ยที่จะมี..คนที่รับรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ เคยมั้ยที่จะมี..คนที่ยังรักคุณแม้คุณไม่เห้นความสำคัญของเค้าเลย ถ้าคุณเคยมีเค้าคนนี้อยู่จริง คุณควรถนอมเค้าไว้ให้ดี ถ้าคุณสูญเสียเค้าไปคุณเองที่จะเป็นคนเสียใจ ความหมายของหัวใจ เราอาจจะหาความหมายของทุกสิ่งมาตลอดชีวิต แล้ววันหนึ่งเราก็พบว่า เพียงแค่มีบางสิ่ง ชีวิตก็มีความหมายแล้ว +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
20 กันยายน 2547 21:55 น. - comment id 334935
เป็นใบบัว ที่พ้นน้ำ งามล้ำยิ่ง ยากหาหญิง ใดใด เสมอเหมือน เข้าพบพระ น้อมธรรมะ ไม่แชเชือน มาตักเตือน ชี้แนะนำ คลำทางดี
21 กันยายน 2547 00:10 น. - comment id 334968
....ความกำซาบทางจิตวิญญาณนี่ ลึกซึ้งจริงเนอะ ว่าไหม
23 กันยายน 2547 09:03 น. - comment id 336550
เขียนได้ดีมากๆ เลยต้องขออนุญาต print ไปให้เพื่ออ่านด้วย ขอบคุณค่ะ
23 กันยายน 2547 21:31 น. - comment id 337003
งดงามจริงๆค่ะน้องพุด พี่ดอกแก้วอ่านด้วยความปรทับใจ พร้อมกับวาดภาพทางใจเข้าประกอบเรื่องราว ความสงบที่งดงามเช่นนั้น เป็นที่ชวนฝันใฝ่จริงๆค่ะ ขอบพระคุณนะคะในทุกสิ่งทุกถ้อยคำที่ฝากไว้ที่บ้านพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
