urlhttp://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=377 (กุญแจใจ) เงามืดในดวงใจ สะเทือนใจสะท้อนธรรม ******** ดวงรจนาเรื่องนี้ ในคืนฝัน วันที่ฟ้าหนาวแสนหนาว กับ คืนเดือนเสี้ยวแสนโศก..ราวโลกมืดดำ บทเพลงเนรัญชรา ยังคงครวญคร่ำอำลา..คลอใจเหงา พร้อม กับบทเพลงนี้ที่กำลังตามมา *กุญแจรักกุญแจใจ* ที่ราวกำลังออดอ้อนวอนพ้อ..ขอขังใจเธอ ด้วยดวงดอกกุญแจรักกุญแจใจ กุญแจศรัทธาภักดิ์พลีอันยิ่งใหญ่ ด้วยดวงดอกความดี ความหนักแน่นมั่นคงจงรัก อันหวานหวังเพียงเพื่อสร้างพลังให้มีกำลังใจ พร้อมที่จะก้าวเดินไป บนถนนสายฝันอันเปลี่ยวเหงาเศร้าดายเดียว เพื่อสร้างสรรสิ่งดีงาม *นามคุณงามความดี*พลีมอบให้ผืนพสุธา ลบเหว่ว้ารักเข้าใจกันฉันท์มิ่งมิตรสนิทเนาใจ ไปตราบชั่วกาลนานนิรันดร์ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=377 ขอขังใจเธอ เอาไว้ด้วยใจ ของ ฉัน ส่วนใจฉันนั้น สำคัญที่เธอ ช่วย ขัง แล้วนำความซื่อ ถือเป็นลูกกรง ระ วัง ทรวง เหมือน คลัง คอยจ่ายสายสวาท อา รมณ์ รักเหมือนตรวนทอง คอยคล้องหทัย ให้ หวน ต่างคนสมควร ขังใจ ด้วยใจ ซื่อ สม ถึงกายเราห่าง ร้างกัน ผูกพัน นิ ยม คอย ภิ รมย์ ร้อย ตรวน ใจ เราถือกุญแจ กันไว้คน ละดอก แม้นใจ ดิ้นรนหาทาง ออก ก็จงไข กุญแจนี่หรือ มี ชื่อ กุญแจใจ เอาความรัก สร้างไว้ให้ เราไขมัน ขอถือความดี คอยรั้งให้ใจ ครวญ หา หมื่นพันสัญญา หรือมาสู้ใจ ใฝ่ ฝัน แม้นใจเราซื่อ ถือความมั่นคง ตรง กัน กายสัมพันธ์ จน วัน ตาย... ********* ผู้หญิงกมลละไม ค่อยๆเดินทอดน่อง ดูความงามล้ำของทุกสรรพสิ่ง กับใจดวงนิ่ง กับใจดวงงาม กับน้ำตาใจ กับน้ำตาดวงน้ำตาดาว กับบทเรียนเศร้าสุข กับทุกทุกเรื่องราวหลายสิ่งหลายอย่าง ที่ผ่านพบมาทายทัก ที่ช่างงามนักสำหรับบทเรียนใจ ที่ผันผ่านไป ราวพายุใจพายุจริง ที่มักทิ้งทุกสิ่งไว้แบบไร้ปรานี เสมือนบทเพลงนี้อีกบท กาลเวลา... และ ขอฝากให้สุภาพบุรุษ ลูกผู้ชายนามพายุ สุริยะ ผู้รจนาบทรักจำลาพรากจากยอดขวัญยอดดวงใจ ได้อย่างซาบซึ้งกินใจประทับใจเป็นยิ่งนักแล้ว *น้ำตาผู้ชาย * และขอ ฝากให้ทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทยเรือนทอง นะที่แห่งนี้ ที่มากมายมากมีคนกมลละไม ผู้มีรักฝันพลี มีรักร้าวเศร้าระบมระทมทุกข์ ระกำช้ำเจ็บตรอมตรม จนน้ำตาจะท่วมจอท่วมใจไปตามๆกัน ผู้ยังหนีแรงรักแรงฝันแรงโลกย์ แรงโศกเศร้าหนาวรักหนาวใจยังมิพ้น ยังวนว่ายในวงกรรมกระหน่ำซ้ำซัด ยังต้องกระเสือกกระสนพาตนเพียรพ้น เข้าสู่ร่มธรรมร่มทอง ดั่งบัวทองผ่องผุดพิสุทธิล้ำ รอนำน้อมจิตร่างบานตระการเหนือน้ำ ลอยชูช่อรอรับแสงอรุณ ให้หวานหอม ให้หวานหวัง ให้มีพลังใจส่องกระจ่างนำทางใจ ให้ไม่ต้องวนว่ายรับแรงรักรอยกรรม กับโลกอันหมุนวน พลอยพาคนคนคนอลวลอลเวง บรรเลงแต่เพรงกรรมซ้ำซาก ตามบทเพลงเดิมเดิมเพิ่มแต่ตัวทุกข์ทน ด้วยการต้องเพียรฝึกฝนสร้างสมาธิ พาให้มีสติมีปัญญาหลุดพ้นทุกทุกข์รัก http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=413 กาลเวลา ฉันปล่อย ให้กาล เวลา ตัดสิน ชะตา ปัญหา หัวใจ แม้ จะรักเธอ รักเธอ เท่าใด แต่ หัวใจ ดวงนี้ มีสิ่ง ผูกพัน ขอให้ เป็นเพียง การคอย อย่างน้อย เรายัง เรียนรู้ ใจกัน เพราะว่า หัวใจ ของเรา ผูกพัน วันหนึ่ง วันนั้น ความฝัน อาจ เป็นความจริง เรารู้ การคอย คือการ เจ็บปวด เป็นความ เจ็บปวด รวดร้าว ใจทุกสิ่ง ทุกหยด ของกาล เว-ลา ที่ ปรารถนา และ ความจริง คอยสิ่ง ที่เรา มั่นใจ ฉันปล่อย ให้กาล เวลา ช่วยชี้ ชะตา ไม่รู้ วันใด แม้ จะต้องคอย และคอย ต่อไป นาน สักเพียง ไหน ปล่อยให้ กับกาล เวลา เรารู้ การคอย คือการ เจ็บปวด เป็นความ เจ็บปวด รวดร้าว ใจทุกสิ่ง ทุกหยด ของกาล เว-ลา ที่ ปรารถนา และ ความจริง คอยสิ่ง ที่เรา มั่นใจ ฉันปล่อย ให้กาล เวลา ช่วยชี้ ชะตา ไม่รู้ วันใด แม้ จะต้องคอย และคอย ต่อไป นาน สักเพียง ไหน ปล่อยให้ กับกาล เวลา... ******* รอเวลา ให้กาลเวลาช่วยตัดสินใจ รอวันชื่นคืนแสนดี หมุนเวียนกลับมาใหม่ เพื่อลบลืม บาดแผลและร่องรอย และ นาทีนี้ อยากฝากถ้อยปลอบประโลม ถึง ทุกดวงใจที่มีหนี้รัก ที่หนีวิบากกรรมหนีเจ็บช้ำระทมระบมด้วยพิษรัก ไม่พ้นทั้งๆวางกมลงามเงียบมาแสนนาน ให้หาญกล้า ให้คิดว่าในความทุกข์รักนั้น มันมิใช่จักจะเลวร้ายเสียทีเดียว ในความทุกข์อาจจะมีสุขล้ำลึกเล็กๆน้อยๆซ่อนเร้น สอนให้คิดเป็นคิดได้ใช้สมาธิฝึกเพียรมีปัญญา ด้วยความจริงด้วยความเจ็บ รู้ดายเดียวสงบงามรำงับดับทุกสิ่ง นิ่ง..ว่างปล่อยวางในทุกข์ในสุขในทุกสิ่ง และ สำหรับผู้สมหวังในรัก เช่นเฉกเดียวกัน ที่มักจะหลงลืมตัวว่าสุขใจสุขจัง จงระวังใจให้ดี หามีความจีรังไม่..เมื่อกาลเวลาพ้นผ่านไป ไม่ว่าใครไม่ว่าเรา ไม่ช้านาน จะพานพบว่า บ่วงรักบ่วงใจบ่วงใดใด จากผลพวงในรักนั้นจักตามมา เป็นดั่งโซ่กรรมโซ่ใจ ดั่งคำคนเคยกล่าวไว้ คือน้ำผึ้งคือน้ำตาคือยาพิษ คือหยาดน้ำอมฤตอันชุ่มชื่น คือเกสรดอกไม้คือไฟรุม คือความกลุ้มคือความฝัน นั่นแหละรัก ******** ที่ดวงชะตาชีวิตคนในโลกนี้ มักหนีไม่พ้นพาวนเวียนรับกรรมรัก อันจักมีทั้งสมหวังและผิดหวัง มีพลัง มีทำลาย มีพรายพรากจาก มีสนิทเนาแนบชิดสนิทเสน่หา ตราบชั่วฟ้าดินสลาย หากทว่าจำต้องจัก รู้รักรู้ค่า รู้เลือกคู่ ที่มีจิตวิญญาณเสมอเสมือน มาเป็นดั่งคู่ธรรมคู่ทองคล้องมงคลใจไปด้วยกัน ประคองงามประคองขวัญสรรสร้างสิ่งดี รู้พลี รู้ให้ รู้อภัยเมตตา และ เหนือกว่าสิ่งใด... ไม่สร้างกรรมใดกรรมใหม่ ให้กับใจผู้ใดผู้อื่น ที่พบเจอเผลอละเมอหา ให้ใจดวงหวานชื่นรู้อิ่มพอ รู้เพียรมิท้อ และ รอสร้างกุศลใหม่ หากเลือกผิดไป ไม่หวานดั่งหวัง มิอาจฝังฝากใจจิตวิญญาณปานแรกพบ ตราบจบสิ้นดวงชีวา ตราบผืนดินกลบหน้า ก็จักต้องรู้กลืนกล้ำ รู้ดำรงร่าง รู้ทน รู้รักแบบกมลละไม ที่มิหวังสร้างปัญหาใด หากเลือกทางธรรมนำทางใจ ให้ไสวสว่างกระจ่างพราวราวบัวบาน สร้างงามหอมกรุ่นให้ดวงชีวี ด้วยความเพียรมิท้อ มิขอเลิกหวังสรรสร้างแต่กุศลดี พลีพร้อมฝึกรับความงามความวางว่าง ให้ก่อเกิดนะกลางใจ จนกว่าจะสิ้นวิบากใจวิบากกรรม พลีร่างวางกรรมกลางพื้นพสุธาตราบชั่วกาล คนดี ดวงระรินร่ำ เพียรรจนาเรื่องนี้ หวังทุกรัก จักเมตตาและหาทางออกพบ ให้รู้จบรู้จาก รู้จักรู้ใจ รู้อภัยเมตตา และ รู้ค่ารักที่หนักแน่นมั่นคงงดงาม ที่จักเป็นพลังให้โลกนี้ยังคงมีคุณธรรม ดับความร้อนเร่า ราวเพลิงจากความโกรธเกลียดเบียดบังใจ ยามไม่มีใจไม่มีรักหมดสิ้นรัก ยามที่จักโยนแต่ความใจดำห้ำหั่นทำร้าย ด้วยความหลงตัวเองรักเพียงตัวเอง จงรู้ว่ารักนั้น คือความดีความงามคือนิยาม*ให้*น้ำใจ ไม่ว่ากับโลกไพรโลกธรรมชาติหรือผู้คนที่วนมารักเรา และ มากล่อมเกลาให้เรียนรู้ความดีมีเมตตา สอนให้รู้ค่ารักอันประเสริฐสูงส่งกับเพื่อนมนุษย์ จงหยุด อย่าทำร้ายกันและกันด้วยกายวาจาใจ เพื่อสร้างสิ่งงามอันยิ่งใหญ่คืนสู่ผืนดิน และโลกในฝันอย่างจินตนาการจะไม่มีวันสูญสิ้น จะมีสิ่งดีงามตามมา อย่างบทเพลงนี้ ที่รอจะมีวันฝันเป็นจริงค่ะ ขึ้นอยู่กับเรา มวลมนุษยชาติผู้ฉลาดรัก.. จักรักเป็นเช่นไร ใช่ไหมเล่าเจ้าดวงใจ เจ้าจอมใจ!!.. *********** http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5660 IMAGINE John Lennon : : Key C IMAGINE THERES NO HEAVEN IT EASY IF YOU TRY NO HELL BELOW US, ABOVE US ONLY SKY IMAGINE ALL THE PEOPLE LIVING FOR TODAY AH IMAGINE THERES NO COUNTRIES IT ISNt HARD TO DO NOTHING TO KILL OR DIE FOR AND NO RELIGION TOO IMAGINE ALL THE PEOPLE LIVING LIFE IN PEACE YOUYOU MAY SAY IM A DREAMER BUT IM NOT THE ONLY ONE I HOPE SOME DAY YOULL JOIN US AND THE WORLD WILL BE AS ONE IMAGINE NO POSSESSIONS I WONDER IF YOU CAN NO NEED FOR GREED OR HUNGER A BROTHERHOOD OF MAN IMAGINE ALL THE PEOPLE SHARING ALL THE WORLD YOUYOU MAY SAY IM A DREAMER BUT IM NOT THE ONLY ONE I HOPE SOME DAY YOULL JOIN US AND THE WORLD WILL LIVE AS ONE... ********* ทุกแห่งหน! พุดพัดชา ฉันเห็นเธอในดอกไม้สายลมไหว มวลนกไพร ในฝนพราย แมกไม้ฝัน ในดวงดาว ในอุ่นแสง แห่งตะวัน ในความฝัน ในยามตื่น ชื่นฉ่ำใจ.. ฉันเห็นเธอ ในดวงจันทร์ ฝันเคียงฟ้า ในเมฆา ในเรียวรุ้ง กระจ่างใส ในผีเสื้อ ในสายน้ำ ในขุนเขา ในเงาใจ เธอสถิตอยู่กลางใจในเรียวตาในศรัทธาในรักนี้ มิมีวันจะลบเลือน! *************** และขอแถมบทความนานมา ในวันที่ลืมโลกเหว้ว้า ด้วยงามแก้วแกมหอมนะกลางใจ ที่สงบว่างนำทางส่องสว่างมานานวัน ********* ดวงมีรักมากมายหลายรูปแบบ.... ซ่อนซึ้งไว้จ่ายแจก.... และหลั่งรินให้ใจทุกดวง.... ทั้งคนชิดใกล้.... ทั้งคนไกล.... และสำหรับเพื่อนมนุษย์ทุกทุกคน.... ที่ดวงได้รู้จักและผ่านพบ.... ในค่ำคืนนี้.... ท่ามกลาง พระจันทร์สีหมากสุก ดวงโตลอยเด่น.... ลอยหน้าลอยตา.... ยิ้มแฉ่ง ทายทักอยู่บนฟากฟ้า.... แสนหวาน.... ดวงอยากแจกรักของดวงผ่านจันทร์ดวงงาม.... ถึงใจของเพื่อนผู้อ่านทุกดวง.... ให้จันทร์ดวงโตนั้น.... ดวงงามนั้น.... เป็นสื่อประโลมใจ.... ให้เรียนรู้ ที่จะหยุดพัก.... หยุดคิด.... ทุกสิ่งที่ปวดร้าวภายในดวงใจ.... แต่อย่าหยุดฝัน.... เพื่อต่อเติมใจให้มีพลัง ที่จะได้ใช้ ใจดวงงามละมุนบริสุทธิ์ใส.... ลืมตาดูโลกอย่างมีความสุข.... ความหวัง.... และเมื่อใจเราแสนดี.... ก็จงอย่าลืม.... แจกจ่ายและแบ่งปัน.... ให้กับคนที่เรารัก.... เพื่อนของเรา ที่ยังหมองหม่น.... ทนเศร้า.... หาแสงสว่างไม่พบเจอ.... ด้วยโชคร้ายมากมายที่รายล้อม.... คนเราทุกวันนี้.... ใจไม่ละมุน.... เพราะเราอยู่ในป่าคอนกรีต.... ไม่มีเวลาแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น ชื่นชมดาวเดือน.... ทุกนาที คือการแข่งขัน.... แข่งกับตัวเอง.... กับระบบที่บีบคั้น.... ตั้งแต่เด็กถึง การทำงาน.... ดวงเขียนเรื่องบางเรื่อง ใช้ภาษาสวยงามตามฝันใฝ่.... เพื่ออยากให้ทุกคนรู้ว่า.... โลกนี้ ถ้ามีแต่ความ เร่าร้อน.... แย่งชิง.... โลกก็จะยิ่งร้อนรุ่ม.... มนุษย์พันธุ์แบบดวงคงเหลือน้อยลง.... กลายเป็นคน ประหลาด.... คิดประหลาด.... พูดประหลาด.... เขียนประหลาด.... และทำอะไรประหลาด ในสายตา ของคนรุ่นใหม่.... ดวงยากบอกว่า.... ดวงรักการภาษาไทยให้งดงาม.... เพราะภาษาพูดคือภาษาใจ.... ถ้าใจเรางาม.... บริสุทธิ์ใส.... ภาษาพูดก็จะสื่อออกมาบริสุทธิ์ใสเพียงนั้น.... ขอเพียงเราซื่อสัตย์.... ต่อตัวเอง พูดสิ่งใดขอให้ตรงไปตรงมาอย่างจริงใจ.... และจงใช้ปัญญา.... คิดก่อนพูด.... ให้พูดในสิ่งที่ดีงาม.... สวยงาม และจรรโลงใจ.... ไม่เพิ่มทุกข์ และทำร้ายผู้ใด.... ดวงอยากกลับไปเป็นครู.... สอนเด็กๆเหลือเกิน.... เพื่อสร้างแบบฉบับให้ทุกคนรู้จัก.... ที่จะรักโลก.... รักธรรมชาติ.... รักเพื่อนมนุษย์.... ให้เป็น.... และให้มากกว่านี้.... และให้รู้ว่า เราโชคดีนักที่ได้เกิดมา พบพระพุทธศาสนา.... ที่เป็นที่พึ่งพาพักพิงใจ ในยามที่เรา เดียวดายไร้หวังสิ้น.... เพื่อช่วยนำทางเราให้ไปถึง.... ที่แห่งหนึ่ง.... ที่ที่คนดี.... ที่ถึงพร้อมด้วยศีล.... สมาธิ และปัญญาเท่านั้นจะไปได้ถึง.... นิพพาน.... ดวงเขียนอะไร มักวกไปถึงศาสนาเสมอ.... เพราะดวงคิดว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ที่จะตามติด เยียวยาใจของเราเองได้ ยามที่เรา ทุกข์ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาของวัยใดในชีวิตนี้.... คำสอนของพระพุทธองค์.... จะพร่ำบ่มให้ใจเรา เยือกเย็น.... สงบงาม.... ทุกคืนค่ำ.... ดวงสวดมนต์ให้.... เพื่อนมนุษย์ทุกคนให้มีดวงใจ และดวงตาสว่างใสมองเห็น.... ธรรม.... นำชีวิตเพื่อนำทาง.... และพาไปสู่ สิ่งที่เป็นสัจจะแน่นอนของชีวิต.... ด้วยดวงจิต.... ดวงใจ.... ที่ถึงพร้อม.... คืนนี้ดวงเศร้าอีกแล้ว.... ทุกคราครั้ง ที่ดวงพานพบ กับโลกและมนุษย์ที่ดวงอยากช่วย.... และช่วยไม่ได้.... ดวงจะเกิดความหมองหม่นใจ.... ดวงพยายามแล้ว.... และดวงคิดว่าพระเบื้องบนเท่านั้นที่จะรับรู้ และรับทราบ.... ค่ำคืนนี้.... เพื่อนดวงขับรถมาหา.... มาแลกทุกข์.... สุข.... ทุกปัญหา.... ดวงนิ่งฟังด้วยใจสงบ.... เพื่อให้เพื่อนได้ระบาย.... เพื่อนรัก.... ผู้สูญเสียผู้เป็นที่รักสามคนในเวลาไล่เลี่ยกัน.... นี่คือโลกที่มีทุกข์ทุกอณู.... เตือนใจ.... เตือนสติ ให้เราอย่าได้หลงลืมความจริงแท้แน่นอนของชีวิต.... ให้เราเกิดปัญญายอมรับความจริงว่า.... โลกนี้ไม่มีอะไร แน่นอน.... แปรผันหยอกย้อน.... ได้ทุกคืนและทุกวัน.... ในทุกเวลาของชีวิตนี้ ที่อาจยืนยาวหรือแสนสั้น.... แล้วแต่ชะตาฟ้ากำหนดนัด เพื่อนรัก.... ใช้ทุกสิ่งเยียวยาความบอบช้ำใจ.... น้ำตาระบาย.... เป็นเดือน.... เป็นปี.... ยาวนาน.... ทำบุญ.... ฝึกจิต.... ล้างใจ.... สร้างกุศลเพื่อพ้นทุกข์.... จนกระทั่ง.... คืนหนึ่ง.... หลังจากที่เธอวนเวียน.... มืดมน.... กับทุกข์ที่ถมทับจนใจใกล้จะทานทน.... เธอสะดุ้งตื่นด้วยเสียงที่ก้องกังวานจากเบื้องบน.... เป็นเสียงมากพลัง.... ทรงอำนาจ.... สะเทือนสะท้านสองหู.... สู่ใจที่มืดบอดริบหรี่.... เจ้าสวดคาถาชินบัญชร.... และพระคาถายอดพระกัณฑ์ไตรปิฎกเสีย.... แล้วใจของเจ้า.... จะสงบ.... พาไปสู่ปัญญา.... นี่คือเรื่องจริงที่ดวง.... คิดว่าใจดวงที่สะสมบุญ.... บารมีเท่านั้น ที่เบื้องบนจะมีเมตตา.... มาเปิดใจ.... เปิดตา ให้พบกับแสงสว่าง นำทางชีวิตให้สว่างไสว.... พ้นทุกข์.... เฉกเช่นกัน.... เรื่องนี้เขียนด้วยรัก.... ปรารถนาดี.... มากล้นจากใจ ที่อยากให้เพื่อให้คน ทุกวัย.... รักและเข้าใจกัน ช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อซึ่กันและกัน ไม่ว่าทางวัตถุหรือจิตใจ.... เพื่อเป็นหนึ่งที่จะช่วยกัน จรรโลงโลกของเรานี้.... ให้มีแต่ความดีงาม.... ดำรงอยู่สืบไป.... ตราบชั่วนิจนิรันดรนะคะ.... *************** ขอมอบดอกไม้ในสวน นี้เพื่อมวลประชา จะอยู่แห่งไหน จะใกล้ จะไกลจนสุดขอบฟ้า ขอมอบความหวังดั่งดอกไม้ผลิ.... สดไสวอาณา เป็นกำลังใจให้คุณ เป็นกำลังใจให้เธอ เป็นสิ่งเสนอให้มา.... ดวงตะวันทอแสง มิถอยแรงอัปรา เป็นเปลวไฟที่ไหม้นาน เป็นสายธารที่ชุ่มป่า เป็นแผ่นฟ้าทานทน.... ขอมอบดอกไม้ในสวน ให้หอมอบอวลสู่ชน จงสบสิ่งหวัง.... ให้สมตั้งใจ ให้คลายหมองหม่น ก้าวต่อไปตราบชีวิตสุด ดุจกระแสชล เป็นกำลังใจให้คุณ เป็นกำลังใจให้เธอ เป็นสิ่งเสนอให้คน เป็นกำลังใจให้คุณ เป็นกำลังใจเธอ เป็นสิ่งเสนอให้คน.... ********************
พุด 25 ส.ค. 2547 15:32 น. - ID 59677 
880
11
0
25 สิงหาคม 2547 15:42 น. - comment id 316572
ให้น้อง..พายุ สริยะ และกับ จากหลายถ้อยร้อยรักรัดใจให้ ดวงใจรักรจนามิอาจพรากลาเวทีฝันค่ะ ********** ซ่อนยิ้มในรอยดาบ คือลักษณะการเขียนเฉพาะ ตัวของคุณพุดพัดชา ใช้ตัวอักษรที่พริ้วงดงามดุจ ผีเสื้อบินสร้างรอยยิ้มให้แก่ผู้ได้อ่าน ขณะเดียว กันก็ใช้อารมย์ที่คมเหมือนมีดมากรีดใจผู้อ่านให้ เศร้าโหยหา.. มีคราบน้ำตาในรอยยิ้มเสมอมาสำ หรับบรรดาผู้ที่ได้อ่านผลงานของพุดพัดชา ๚ะ๛ จาก : รหัสสมาชิก : 8650 - Robert TingNongNoi รหัส - วัน เวลา : 305935 - 19 ก.ค. 47 - 05:05 ********* มาเที่ยวครับ ฝากงานผมด้วย เขียนมาอีกเป็นระยะพอประปราย ตามสไตล์หมูเองครับ เดาๆว่าอาจจะเป็นเพราะ ผมคุยกับอัลมิตราผ่าน ทางกระทู้ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน แล้วมีแมงบังเอิญมาเห็น เลยอาจจะเกิดอาการหวงแหนขึ้นมา ทั้งที่หมูมักจะชอบเปลือยสมองออกมา เบ่งความคิด ออกมา แบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ คนอาจหมั่นไส้ด้วย ขำมากที่อัลมิตราเมลล์มาบอกว่า หมูเป็นคนถือตัว ถ้ามีคนมาหยาม จะตกเป็นเครื่องมือได้ง่าย เพราะเป็นจุดอ่อน ตรงเผงเลย แต่ไม่ใช่หยิ่งนะครับ ออกจะขี้เล่นครับ งวดนี้เลยมีวีนแตก... โดยหมูวันแมนโชว์ ดีนะ ที่มี..พี่พุด กะ อัลมิตราที่มีวุฒิภาวะสูง จึงค่อยสงบสถานการณ์ลงได้ สวัสดิภาพครับ จาก : รหัสสมาชิก : 9194 - pigstation ****** สัตว์วิทยาศาสตร์ก็มี เดรัจฉานศิลปินก็มี ถ้าใช้อวิชชานำหน้า ชอบใจถ้อยคำของแต่ละภาษาจริงๆ เอาคำมาเรียงสลับสับไปมา แล้วก็สร้างความหมายใหม่ที่น่าดูชม เสน่ห์ของการสื่อสารครับ เผลอไผลไปอ่านงาน ของคุณทรายกะทะเลแล้ว รู้สึกถึง...ผู้หญิงจริงๆ งานของเค้าแบบว่าจริงจัง และตรงต่อความรู้สึกภายในของตัวเองมาก ส่วนของพวกเรา ก็คงประเภทถอดสแคว์รูทกันบ้าง เสน่ห์ของภาษาไม่มีวันเหือดหาย ยินดีครับ ดีใจ ที่เพิ่งพลัดหลงมาในหมู่มิตร ที่ไม่มีมือวาง แสนสบายใจครับ เคยเข้าไปป้วยเปี้ยน แถวกรงวรรณกรรม เจอดีมากกว่าเจอสิ่งที่ดี โดยเฉพาะพี่วรรณะ จันทร์ธาร ยังพูดเปรยๆเลยว่า อย่าไปอะไรนักเลย ทำแบบที่เราโอเค สบายก็เอาแล้ว เมื่อครั้งงานชุมนุมช่อการะเกด ผ่านมาห้าหกปี เจอพี่แกอีกครั้งที่แพร่งนรา แกทำการ์ดน่ารัก ร้อยด้ายเป็นการ์ด แล้วเป็นคนเขียนเรื่องทะเล ดนตรี จำปี ทราย อะไรนี่ทางไอทีวี มาถึงวันนี้ เราก็เขียนอย่างสม่ำเสมอ และไม่คาดหวังอะไรแล้วล่ะ ออกจากราชการ มาทำร้านหนังสือเล็กๆ เป็นส่วนหนึ่งของการอ่าน จาก : รหัสสมาชิก : 9194 - pigstation
25 สิงหาคม 2547 15:45 น. - comment id 316573
จากใจพี่พุด..พัดช้าๆๆๆ ฝากไว้ในงานน้องเมก น้องเฆมแสนสวยงาม มากนิยามนิยมใจใสสวยล้ำเลอค่าค่ะ กับทุกชีวี นะร่มรักพักใจแห่งนี้นะคะ ********* เมกคับ นี่พี่พุดนะคับพ้ม! มารายงานตัว มารายงานใจ มารายงานรักค่ะ และ.. ตั้งใจเป็นยิ่งนัก มาสารภาพค่ะว่า กับน้องเมก พี่พุด ตั้งหลักตั้งแต่เช้าแล้ว ที่จะมาคอมเมนท์งานน้อง และ อยากประกาศก้อง ร้องยินดียกตำแหน่งยาวย้วย ให้น้องเมกมารับตำแหน่งแทนไปแล้วนะคะทุกดวงใจในร่มรัก ที่ชอบทึกทักหาว่าพี่พุดชอบรจนา ย้วยยานหวานจัดนะคะ พี่พุดดีใจ ที่มีคนมารับมาสืบทอดตำแหน่ง แบบ(ยัดเยียดบังคับให้เลยนะคะ. จะรับไม่รับ..รับรับต้องรับนะนะคะ) เพราะ ตำแหน่ง ที่แสนดีแสนหวงนี้ เป็นตำแหน่งที่ต้องเททุ่มใจมากค่ะ บางที ที่พี่พุดไม่ค่อยคอมเมนท์งานใครมาก เพราะอดยานหวานใส่ไม่ได้ค่ะ เนื่องจาก หัวใจดวงหวานๆนี้ ต้องการระบายน้ำตาลรัก ให้ออกๆไปเสียบ้างนะคะคนดี น้องเมกคะ น้องคือคนอีกคน ที่พี่พุด ขอเก็บไว้ในลิ้นชักรัก และลิ้นชัก แห่งความทรงจำอันหวานหอม ยามมาได้ผ่อนพักมาฝากรักพิงพักใจ ภายใต้ร่มรักเรือนใจ เรือนไทยนะแห่งนี้นะคะ คนดี พี่พุด..บอกเสมอมาว่า เราคือน้องพี่ ที่ควรจะ รู้รักรู้ค่ารู้ทะนุถนอมอ้อมโอบเอื้อ เผื่อแผ่น้ำใจซึ่งกันและกัน เพราะว่า โลกฝันนั้น ได้ทำให้เราได้ระบายคลายใจ ได้ไหวไหล่ มาเอนอิงพึ่งพิงให้พลังใจ กำลังใจกันและกัน ได้ เรียนรู้ที่จะอยู่อย่างมีคุณค่า สร้าวสรรชีวาผ่านงานรักรจนา ที่เปรียบประดุจดั่งม่านมนตรา น่าเสน่หาเสียไม่มี ให้ เรายังที่ยังมีดวงตา มีสมองสองมือ และดวงใจงามใสล้ำเลอค่า ได้คว้าไขว่ ฝันฝันฝันไกลไกลไกล ไปให้ถึงวิมานสวรรค์ ฟากฟ้าไหนไหนก็ได้ทั้งนั้น ตราบนิรันดร์ เท่าที่เรายังมีดวงใจสวยใสหวานงาม รู้มองโลก ในนิยามศิลปิน มีใจดวงรักถวิล มิรู้สิ้นสายแสงแห่งฝัน มิสิ้นจินตนา ที่จะพาไปใจไฟรักไฟฝัน วางสวรรค์หวานสักปานไหนก็ได้.. รู้บ้างไหมว่าเราทุกคนนั้น โชคดีสักเพียงใด ที่ยังมีดวงตาดวงใจมีไฟฝัน มีสวรรค์แม้นลวง ให้รู้รักรู้รจนาภาษาใจภาษางาม ให้ทอดวางใต้เบื้องเท้าผู้อันเป็นที่รัก คนดี อย่าท้อแท้มิพ่ายใจ และไม่..ควร ไม่..ไม่..ใช้ปลายปากกาบีฑา เหยียบย่ำทำร้ายกันเอง ไม่ทำร้าย คนในเส้นทางสายฝัน สวรรค์วาดพิลาสพิไล แสนงามใจพิเศษพิสุทธิ์นี้ ให้หมองเศร้านาน หวัง ให้ ทุกดวงใจรักได้รังสรรค์งานงาม มากล้ำเลอค่า พร้อมพลีบรรณาการแด่เธอ ผู้เป็นที่รัก และแด่โลกนี้ดับร้อนเย็นค่ะ นะคะ จากดวงใจใสใสของพี่พุดค่ะ จาก : พี่พุด
25 สิงหาคม 2547 16:29 น. - comment id 316580
ไม่รู้จะพูดอะไร เห็นงานคุณพี่แล้วอึ้งทุกครั้ง ยาวมาก แต่มีสาระ ;)
25 สิงหาคม 2547 17:18 น. - comment id 316613
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_32357.php น้ำตาดวง..น้ำตาดาว พุดพัดชา ค่ำคืนนี้...... ดวงมีเวลา.. ทอดน่องทอดอารมณ์..ทอดใจ...ทอดสายตา.... ไปตามถนนสายงามเส้นเล็กๆ... หน้าบ้านของดวง.....ซึ่งแสนเงียบสงบ........ มีแต่เงาไม้...งามเรียงราย.....สองฟากฝั่ง........ สิ้นสุดซอย.จะมีบ้านงาม..หลังใหญ่.. ราวปราสาท...แทรกในดงไม้.. ตะคุ่มพุ่มพฤกษ์สูงลิบ.. คลอรั้วสูงลิ่ว ..ปานกัน......... ดวงชอบที่จะเดินผ่าน.. ต้นไม้ที่รายเรียงเหล่านั้น...... และสมมุติตัวเองว่า.... กำลังเดินในป่าใหญ่....ที่ไหนสักหนแห่ง....... แลลอด..แมกไม้ ใบบัง..... ดาวประจำเมือง....โผล่พ้นทิวไม้..ใสสุกปลั่ง..... ราวราชินีดาว...รายเรียงด้วยรวงดาราดารดาษ....พริบพราว.. ล้อเลียนให้ดวงแย้มยิ้ม........ เลิกหม่นเศร้า......ร้าวรานใจ..... ทุกคราครั้ง..ที่..สายตา..สายใจงาม แลลืมไปเห็น...ฟ้ากว้าง.... ในยามมืดหม่น........ พาใจ..ไหวหวั่น..อ่อนโยน..เดียวดาย....ประหลาดล้ำ........... น้ำตาจากใจดวง...ร่วงพราวพร่าง.... ราวน้ำตาดาวร่วงหล่น.. ยามจากลาลับฟ้างาม....... ในคืนฟ้ามืด...ที่ไร้สิ้นแสงแห่งเดือน.............. น้ำตาดวงกับน้ำตาดาว..... ใครกันเล่า...จะร้าวระบม.....กว่ากัน... ในค่ำคืนเดียวดาย โดยลำพัง.....ณ..ยามนี้........ แก้ว...หน้าบ้านยืนต้นหม่นเศร้า.... ไร้ร้างราดอก.. นับจาก..ฝนลาฟ้าหม่น... ทิ้งใบเหลืองพราว เกลื่อนกล่น..ให้กวาดเช้า... เย็น กล้วยกองาม...อวดใบสล้าง....แม้ในเงามืด.......อิ่มเอิบราวสาววัยผลิบาน.... รอรับสายฝน.... ยามวสันตฤดูเยือน............. รูปทรง...งาม.....เรียบง่าย...ไร้มารยา.... มากล้นคุณค่า... จากรากลึก..สู่ใบ..ไปถึงผลงาม.... ไม่ช้านานใบเขียวอ่อน.. .งามสล้างเผยอ.. รอรับหยาดน้ำค้างอรุณรุ่ง..ที่โลมไล้... พาใจให้ใสสดตาม กลิ่นดอกวาสนา....ใกล้ราโรย.... หอมอวลลอยลม.....ชวนดอมดม....... มิพักรอ..วาสนาอื่นใด... ใจก็ชื่น..ก็ฉ่ำพอแล้ว................. กลิ่นหอมแผก...พันธุ์ไม้นานา... ยามทิวาลาลับไป.......... ราตรี.....โมก....เล็บมือนาง... มิหลับไหล... ล้วนส่งกลิ่นฟุ้งหวาน. แทรกลมเย็นยามค่ำ อบร่ำให้ใจแสนเศร้า.. เฝ้าถวิลถึง...ใครบางคน.... ที่แสนไกลห่าง........ การะเวกเหลืองอ่อน.. นวลนุ่ม..บอบบาง.. ราวผิวสาวไร้มือชายเชย..... แค่สัมผัสพลัน... ร่วงหล่นพราวพื้น....พ้อลา.... อยากดอมดม...พรมจูบ...ให้ชื่น.. ต้องเหนี่ยวโน้มเบามือ...... ไม้คู่สุข....คู่เศร้า เคล้าใจดวงงามตลอดปีเดือน... ทนทาน...หวาน..หอมลึก......... ประโลมใจ....... ไม่เคยหวั่นไหว.....แม้แดดลม........ ดวงดาริกา.....กระจ่างใส.....ในห้วงนภา.... แม้ฟ้าหม่นมัว...... พันธุ์ไม้ไทย...แย้มกลีบหอม... ทายทักราตรี.....สงบงาม..... พาใจดวง....ให้ไหลหลง...ลุ่มลึก.... แม้ในความมืด.. มีความงามงด....ซ่อนเร้นทุกอณู..... เพียงใช้ใจสัมผัส..แผ่วเบา...ไม่รานรุก.. เปรียบดังยามชีวิต..และใจ..สิ้นไร้หวัง... หมองหม่น...ราวเมฆมืดบัง...... ทอดน่องช้าๆ..... ชายตา.....ชายใจ....สัมผัสทุกสรรพสิ่ง........... พลังธรรมชาติ..แฝงฝัง .. เรียบง่าย สงบงาม ตามพุ่มพฤกษ์ไพร ในโลกกว้าง หยาดน้ำค้าง....ดวงดารา.... ฟ้ามืดหม่น ด้วยใจทั้งดวงที่..สงบนิ่งล้ำลึก....... ปิติใจ ปิติงาม ปิติเงียบ เปิดประตูใจให้กว้างกับโลกใบนี้..... ที่มีสองด้านเสมอ ใช้สายตา สายใจ ที่มีเยื่อใย เกี่ยวพัน ..... ถึงน้ำ... ถึงดิน... ถึงลม .... เติมพลังใจไฟฝัน....มิมีวันมอดสิ้น.. ฝากใจ ดวงงามล้ำค่า ยามราตรีนี้ ผ่านสายลมหนาว ฟ้ากว้าง ขุนเขาลิบลิ่ว ทิวเมฆสล้าง เพื่อเคียงชิดใกล้ ห่มใจด้วยใจ... ให้คนไกล.. ได้ไออุ่น....หนาวคลาย.... เพื่อเร่งวันรอคืน กลับสู่ผืนดิน แสนงาม..... ที่มีผู้มากล้นใจรักภักดี... ร่ำร้อง.เรียกหาทุกนาที...... ที่ผันผ่านแม้นานนับ.....นะดวงใจ... ............... ยอดรักจงมองที่ขอบฟ้า....... โอบๆโค้งลงมานั่นคืออ้อมกอดจากฉัน ยามเมื่อเราไกลกัน..เธอ..ฉัน ดังอยู่เคลียเคล้า ยอดรัก.....สายลมอ่อนละมุน นั่นคือสายลมอุ่น ฉันพรมและจูบลูบไล้.... เธอรู้บ้างหรือไม่ รักใครไม่เทียบเทียมฉัน คืนวันจะผันแปรเปลี่ยนไป แต่ใจฉันไม่อาจเปลี่ยนเวียนผัน ซื่อตรงคงรักจนนิรันดร์ หากลืมฉัน ฉันคงต้องกลั้นใจตาย ยอดรัก การจากทั้งผูกพัน ย่อมจะคิดถึงกัน เร่งวันคืนกลับเคียงกาย..... ซื่อตรงไม่หน่าย วันตายนั่นแหละวันลืม
25 สิงหาคม 2547 18:00 น. - comment id 316635
งานยังคงเฉียบขาดบาดอารมณ์ คมเหมือนเดิมครับ งดงามปาน จะบิน แต่ก็แทงทิ่มหัวใจจนสุด สลดจนเกิดรันทดที่จะโผบินหนี ๚ะ๛ นอกเรื่องหน่อยครับ เกิดอะไรหรือครับ size>
25 สิงหาคม 2547 18:50 น. - comment id 316669
สวัสดีครับพี่พุด ยาวย้วย หวานหยดทุกครั้งเลยนะพี่ เมกอ่านนะ อ่านทุกครั้ง และทุกกลอน ต้องอ่านถึงสองครั้ง ขอบคุณครับพี่ที่ นำเรื่องราวมาร้อยเรียงให้น้อง ๆ ได้เสพย์ มีค่ามากล้นครับ เขียนอีก เมกก็อ่านอีกครับพี่ อดีตที่ผ่านมาของเธอจะเป็นเช่นไร ฉันไม่ใส่ใจไม่ไถ่ถาม ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ตาม ฉันขอแค่ตอนนี้ ฉันยังมีเธออยู่ใกล้-ใกล้ ตอนนี้ฉันยังได้หัวใจ อดีตที่ผ่านไป.. อนาตคตจะเป็นเช่นไร ฉันขอพอใจแค่..ปัจจุบัน +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
25 สิงหาคม 2547 20:05 น. - comment id 316699
@..สวัสดีค่ะ น้องพุด วันนี้ยาวมากเลยนะค่ะ แต่ก็งามด้วยการบรรจงจากใจที่อ่อนหวานจริงๆค่ะ ถ้าเรื่องของหัวใจแล้ว พี่ดอกแก้วว่า..ยากยิ่ง..นะค่ะเพราะ เรารักใครได้โดยไม่ยาก แต่ลำบากที่เขารักเราไหม นี่แหละคือสัจจธรรมของหัวใจ เกมแห่งรักพร่าให้หัวใจตรม ..
25 สิงหาคม 2547 21:41 น. - comment id 316745
แหม! แวะมาดูรูปที่ลงแล้วเรื่องราวน่าจะสุขใจนะครับ กับบรรยากาศธรรมชาติที่สวยสดงดงามเช่นนี้ สำหรับรักกันทางอินเตอร์เน็ตรักกันฉันท์พี่น้องน่าจะเป็นความรักที่ยืนยงคงมั่น ไม่น่าจะมาสิ่งใดที่มาพรากความรักที่บริสุทธิ์สดใสส่งใจถึงกันได้ เหรียญมีสองด้าน ความรักก็เช่นเดียวกัน สำคัญว่าใจเราจะมองด้านไหน ความจริงชีวิตเรามีความทุกข์มากกว่าความสุข น้อมนำรักมาเก็บไว้เพื่อความสุขใจเถอะนะครับ
25 สิงหาคม 2547 22:55 น. - comment id 316810
หน้าส่วนตัว
งานที่ได้ชื่อว่า พุดพัดชา แล้วอ่านไม่เคยผิดหวังสักครั้งเดียว รูปภาพประกอบสุดซึ้งจังขออนุญาตเก็บไว้ด้วยนะครับ
แก้วประเสริฐ.
25 สิงหาคม 2547 23:01 น. - comment id 316812
มาทักทายสวัสดีคุณพุดค่ะ รับรู้ได้ว่าทั้งหมดนี้ คือ น้ำใจที่คุณพุดถ่ายทอดออกมาค่ะ ........................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
26 สิงหาคม 2547 01:57 น. - comment id 316862
แก้วกระจายเพราะเกิดจากทรายละเอียดอ่อน อารมณ์เช่นกันคือความเปราะบางต้องเอาเหตุผลมากำกับ เคยอ่านหนังสือของศิลปากร เขียนเกร็ดประวัติชีวิตศิลปินหน้าพระลาน ที่บันทึกโดย อาจารย์ช่วง มูลพินิจ เขียนถึงท่านอังคาร กับหม่อมรัชนีฯ(นัยว่าคือทายาท น.ม.ส.) ดวลกลอนกัน แล้วยังมีการส่งกลอนไว้ที่สยามรัฐแล้วอาจารย์หม่อมคึกฤทธิ์ก็ยั่วล้อกัน ผ่านทางหน้ากระดาษอ่านไปนึกภาพไป ยิ่งเดินผ่านมิ่งหลีทีไร นึกภาพตอนท่านอังคารยืนขวางรถบัสแล้วบอกว่าท่านจันทร์จะเสด็จ ..อดอมยิ้มในความเป็นPOETIC แต่ก็ยังมีความเป็น HUMANITY ไม่ได้ มาวันนี้เราต่างมาเจอกันที่พหุบัญชร สะดวกดายและชื่นมื่นนัก แต่เชื่อไหมอ่านหนังสือเล่มนี้ที่หอสมุดของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี เลยเขียนมาคุยให้ฟังครับ เห็นพี่พุดนำบทกวีของท่านอังคารมา ขอแจมมั่ง แบบแนวบันเทิง คงได้อรรถรสครบมิติ หลากลีลา ฝันหวานกันนะครับ ส่วนเบาหวานก็ลองตรวจระดับน้ำตาลดู สุขภาพมาก่อน ยินดีครับ
26 สิงหาคม 2547 12:33 น. - comment id 316998
พุดมากราบขอบคุณทุกท่านนะคะ
ที่มีและมอบน้ำใจให้พุดเสมอมา
พุด
สบายดีค่ะมีความสุขดีมากค่ะ
มีแต่ไหล่ขวา
ที่พุดมีอาการเจ็บแสบตลอดเวลา
หมอเคยบอกว่าปลายประสาทอักเสบค่ะ
นานๆจะกลับมาเจ็บสักครั้ง
พุดหวังค่ะว่าจะไม่เป็นอะไรมาก
กลัวแค่จะทำงานรักรจนาไม่ได้
เพียงนั้น
กับ
สิ่งที่คิด
อีกรักอีกฝันอีกหวังไว้ค่ะ
ว่าไม่นานพุดขายที่..ได้ตังค์
พุดอยากทำกุศลมากๆให้เพื่อนมนุษย์
อยากทำสิ่งที่พุดถนัดมากเลยคือครูค่ะ
สร้างโรงเรียนที่อยู่ใต้ต้นไม้
มีต้นไม้ไทยๆหอมๆมากมายและมีโรงเล่น
แบบของคุณเทพศิริ สุขโสภาค่ะ
ที่บ้านเกิด
เพื่อสอนให้เด็กมีวิถีรักไพร
และรักการใช้ชีวิตสมถะเงียบงาม
มีขุมทรัพย์ภายใน
งามดวงใจ
ที่ใครจะมาพรากไปไม่ได้
และ
มาทำร้ายเพียงใด
ก็จะค้นพบทางออกอันสงบงามไม่ช้านานค่ะ
พุด
ขอบคุณด้วยรักล้นใจนะคะ
**********
พุดเพิ่งกลับมาจากข้างนอกค่ะ
วันนี้
ได้หนังสือมาอีก4เล่มค่ะ
1..การเจริญพระกรรมฐานยอดสูงสุดในพุทธศาสนา
*พุทโธโลยี่*
ธรรมบรรยายโดย
พระเทพสิงหบุราจารย์(จรัญ ฐิตธม.โม
2..คำสอนธิเบตเพื่อการอยู่
และตายอย่างไร้ทุกข์
*เหนือห้วงมหรรณพ*
จาก
THE TIBETAN BOOK OF
LIVING AND DYING
(part 1 Living )
โซเกียล รินโลเปซ เขียน
พระไพศาล วิสาโล แปล
3.....พลังแห่งจิตปัจจุบัน
หนทางสู่แสงแห่งปัญญา
Eckhart Tolle
THE POWER OF NOW
A GUIDE TO SPIRITUAL ENLIGHTENMENT
หนึ่งในหนังสือดีที่สุดที่วางแผงในช่วงหลายปีมานี้
ทุกประโยคนั้นเต็มไปด้วยพลังและสัจธรรม
พุดรักเล่มนี้มากค่ะ
ไปใต้ได้ถวายให้พระไปแล้วค่ะ
เลยต้องมาหาใหม่
และ
มีอีกสองเล่ม
ที่ยังตามไม่พบค่ะ
โดยนักเขียนคนนี้ที่มหัศจรรย์มากค่ะ
พุดได้แนะนำให้ใครๆ
หาไว้อ่านจนได้ผลหลายท่านแล้วค่ะ
และ
4..ผลงานของกวีรางวัลดีเด่นจาก
คณะกรรมการหนังสืทอแห่งชาติปี2539 และ2545
รวมบทกวี
*ที่ซึ่งขุนเขาทะลุเมฆ*
กานติ ณ ศรัทธา
พุดรักคำว่า
การอ่านคือการบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งปัญญา
และกับคำ
**ที่ซึ่งขุนเขาทะลุเมฆ
บางวันฝนเสกรักโปรยหว่าน
บางวันดอกไม้ได้เบ่งบาน
และบางวันลมสะท้านก็ทระนง*
พุด
คิดว่ามีกวีในนี้บางท่านรจนาได้งามพอกันเลยค่ะ
และอาจจะลำเอียง
พุดว่างามกว่าด้วยซ้ำอิอิ
หากส่งเข้าประกวด
เดาสิว่าใครคะเขาคนนั้นอิอิ
26 สิงหาคม 2547 15:42 น. - comment id 317097
หวัดดีพี่พุด..ที่น่ารัก มาอ่านเป็นกำลังใจอีกตามเคย ขวบคุณสำหรับคำอวยพรนะครับ
26 สิงหาคม 2547 16:17 น. - comment id 317115
สวัสดีค่ะคุณพุดพัดชา...
เห็นรูปครั้งแรกต้องมองซ้ำอีกหลายครั้ง ชอบมากค่ะ
มาอ่านงานเขียนก็ยิ่งอึ้ง ถูกใจค่ะ
ต้องขอคาระวะในฝีมือจริงๆ ค่ะ..
ขอบคุณค่ะ
27 สิงหาคม 2547 22:19 น. - comment id 317862
ข้าพเจ้ามาทักทายค่ะ .....ชื่นชมทุกถ้อยคำงามค่ะ เข้าถึงดวงใจเลยค่ะ.......:) ......เกินจะเอ่ยถึงความรู้สึกของคนช้ำค่ะ ........ด้วยใจรักสม่ำเสมอค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
