++..หนึ่งคืนที่ว้าวุ่น..++

นางฟ้าซาตาน


มองออกไปนอกหน้าต่าง
พักสายตา..ปล่อยสมองว่าง..ใจฝัน
ปิดหนังสือ..หลับตา..สะกดความคิดนิ่งงัน
ไม่อยากรับรู้สิ่งต่างๆร้อยพันรอบตัว
ดึกดื่นค่ำคืนสายฝนพรำ
ลมเย็นพัดมาหัวใจไหวสั่นคะนึงหา
กลับบ้านรึยัง..กินข้าวแล้วใช่ไหม..คนไกลตา
ตัวฉันอยู่ที่นี่..แต่ใจกลับโบยบินข้ามขอบฟ้าไปหาคุณ
ทั้งที่มีสายฝน..เสียงลมเป็นเพื่อน
แต่ดูเหมือน..ยังเปล่าเปลี่ยวไม่เคยคุ้น
หัวใจอ่อนแอโหยหาความอบอุ่นจากคุณ
เผื่อจะลดความอ้างว้างว้าวุ่น..ที่เพิ่มขึ้นตามระยะทาง				
comments powered by Disqus
  • แก้ม .. ป่อง

    12 สิงหาคม 2547 21:10 น. - comment id 311016

    ฝนตกพรำๆ..กับฟ้าสีหม่น
    ช่างเข้ากับหัวใจของคนที่แสนอ่อนไหว
    บรรยากาศรอบกายคล้ายๆเป็นใจ
    ทำให้อะไรต่ออะไร..ไร้ซึ่งชีวิตชีวา
    
    
    น้ำตาหยดแล้วหยดเล่า
    ไม่ได้ช่วยบรรเทา..ความเจ็บช้ำให้เลือนหาย
    ยังอยู่คนเดียวตรงนี้..กับความอ้างว้างเดียวดาย
    และหัวใจที่แตกสลาย..ไปพร้อมกับความห่างไกลของเธอ
    
       
    
    
    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥
    
    
    แก้ม .. แวะมาทักทายค่ะ
    
    
    ¤ ¤   KËÅM _ PÖÑG¹   ¤ ¤
    
    
    
    
  • พันดาว

    12 สิงหาคม 2547 23:24 น. - comment id 311048

    ความไกล....
    ความเหงา...
    ใจของเรา..
    อยู่กับเขา.. คนห่างไกล.
  • อพันตรี

    13 สิงหาคม 2547 06:15 น. - comment id 311079

    เข้าใจดีถึงความเหงา
    เข้าใจดีกับความรู้สึกคิดถึงคนไกล
    
    เป็นกำลังใจให้น้องนะจ๊ะ
    
    
    
    
  • Robert TingNongNoi

    13 สิงหาคม 2547 08:07 น. - comment id 311108

    
    ถ่ายทอดอารมณ์แห่งความเหงาออกมาได้ดีมากๆ๚ะ๛
    
    size>
  • Darkness_Hero

    13 สิงหาคม 2547 09:00 น. - comment id 311152

    อ่านแล้วเหงาตามเลย....
    รู้สึกเหมือนกับตอที่มีแฟนเป็นคนไกลเหมือนกัน
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    13 สิงหาคม 2547 09:13 น. - comment id 311160

    แวะมาอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ
    
    เขียนดีครับ
    
    
  • พฤหัส กฤษชยรักษ์

    13 สิงหาคม 2547 09:51 น. - comment id 311196

    มาเป็นเพื่อนเผื่อช่วยให้คลายเหงาครับ
  • เมกกะ

    13 สิงหาคม 2547 10:13 น. - comment id 311217

    แวะมานั่งเป็นเพื่อนในยบามเหงาครับน้องณิอร
    
    คนเดียวดาย.. ไร้คู่.. มาอยู่ข้าง
    ดูอ้างว้าง.. ว้าเหว่.. เสน่หา
    มิหวานชื่น.. คืนวันเหงา.. ทุกเวลา
    ฝากวาจา.. กับดาว.. ว่าเหงาใจ
    
    หากแม้เธอ.. มอบใจรัก.. สักเพียงน้อย
    จะเฝ้าคอย.. ถนอมไว้.. ไม่ห่างหาย
    เก็บรักนั้น.. แนบใจตน.. จนวันตาย 
    จะไม่คลาย.. รักต่อเธอ.. เผลอเปลี่ยนใจฯ  
    
    ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛ผู้ชายอารมณ์ดี๛ll,  
    
  • Nuch

    13 สิงหาคม 2547 12:34 น. - comment id 311284

    พี่นุช ยังคอยเป็นกำลังใจ
    
    ให้กะน้องสาวที่น่ารักของพี่เสมอ
    
    คิดถึงนะจ๊ะ ยังติดตามผลงานของน้องสาว
    
    ที่แสนดีของพี่เสมอนะจ๊ะ 
    
    
  • ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน

    13 สิงหาคม 2547 13:17 น. - comment id 311310

    กลอนเพราะมากมายเลยคะ พี่นางฟ้า 
    
    งดงามของความเหงาดีจังเลย
    แวะมานั่งเหงา ด้วยคนจ้า
    
    หลับตาสิคะ พี่นางฟ้า แล้วจะรู้ว่ามีน้องสาวคนนี้
    พริ้วไหวอยู่ในความคิดถึงเสมอคะ 
    
    คิดถึงนะคะ
  • แก้วประเสริฐ รหัส 6104

    13 สิงหาคม 2547 13:52 น. - comment id 311334

    ไม่ได้เจอกันเสียนานคิดถึงจังเลย  สบายดีหรือ แวะมาเยี่ยมเยียนจ้า
    
                             แก้วประเสริฐ.
  • 1

    13 สิงหาคม 2547 20:15 น. - comment id 311534

    
    
    
    
    มองออกไปนอกหน้าต่าง..
    เห็นฟ้ากว้าง อ้างว้าง สับสน
    เปิดฟัง หลับตา คิดถึงใครบางคน
    ไม่อยกามองฟ้าสีหม่น แล้วรำพัน
    
    ดึกดื่นค่ำคืนสายฝนโปรย
    สายลมพัดโชย ตีโบยจนหัวใจหวั่น
    ละลองฝนเย็นๆ พร่างกระเซ็น เลือนภาพพระจันทร์
    ฉันนั่งอยุ่ที่นี่ แต่ใจที่มีก้ไม่รุ้เหมือนกัน ว่าอยู่ที่ใคร
    
    ทั้งที่มีสายฝน เสียงเพลงเป็นเพื่อน
    แต่ใจมันกลับยํ้าเตือน เพิ่มแต่ความร้างไร้
    หัวใจโรยราว้าเหว่ รอแต่เธอกลับมากล่อมเห่หัวใจ
    เผื่อจะลบรอยหวั่นไหว เพิ่มความอุ่นในใจให้กันและกัน
    
    
    
    ................
    
    
    หนึ่งแวะมาทักทายคับ
    
    พี่นางฟ้า
    
    คิดเถิง
    
    ^______^
    
    
    
    
    
    
  • ชัยชนะ

    14 สิงหาคม 2547 12:43 น. - comment id 311743

    ฟ้าฝนหล่นเป็นเพื่อน
    คงช่วยเลือนความห่าวหา
    ผ่อนหนักเบากายา
    ด้วยฝนฟ้าเป็นเพื่อนใจ
    
  • รักกานต์

    12 กันยายน 2547 14:05 น. - comment id 329599

    เป็นกลอนที่ไพเราะมากๆเลย
    โดนใจมากที่สุด
  • Sun&Moon

    30 กันยายน 2547 12:57 น. - comment id 341366

    ปิดประตูลงกลอน
    ข่มตานอนก็ยังไม่หลับ 
    1  1000 ฉันก็นับ
    ทำไมจึงหลับไม่ลงสักที
    เหม่อมองเพดานก็พาลจะร้องไห้
    ทำไมหนอทำไมเป็นไปได้ขนาดนี้
    แค่คน-คน นั้นจากไปไม่ใยดี
    จะเป็นจะตายทันทีเลยหรือเรา
    เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้
    แต่ที่ยังก้องอยู่คือคำของเขา
    ต่อจากนี้ไปไม่มีคำว่าเรา
    มันปวดมันร้าวจนมีน้ำตา
    เช้าของอีกวันที่ฉันเหงา
    ค่ำคืนที่ปวดร้าวยังวนมาหา
    จะผ่านคืนนี้ไปอย่างไร้ค่า
    เผื่อว่าวันใหม่จะหายทรมาน
    **********************************
    เป็นกำลังใจให้เพื่อนนักกลอนทุกๆคนนะคะ
    ตัวSun&Moon ยังคงต้องฝึกอึกเยอะ เพราะเป็นมือใหม่ 
    ชอบกลอนบทนี้จังเลยนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน