ผู้หญิงนัยน์ตายิ้มได้กับลูกผู้ชายชาวนา

พุด

url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5524
คลิ๊กurl ฟังบทเพลงนี้ประกอบนะคะ
********************
คนดี..
ผม..มองคุณมาเป็นเดือนแล้ว
หนึ่งเดือนเต็มๆ
ที่ทุกวัน..ผมจะต้องเห็นคุณใน*คลองตา*
และนะบัดนี้คนดี..ครับ
คุณรู้ไหม ภาพคุณกลับมาสถิตใน*ครองใจ*ผมเป็นนิรันดร์แล้ว
คนดี..
ไม่เคยมีวันไหนในชีวิต..ที่ผมจะรู้สึกดีรู้สึกงาม
เท่ากับในยามสนธยาแรกที่ผมได้พานพบคุณ
ช่างน่าแปลกนัก...
ที่สวรรค์เมตตาหรือว่านรกปรานี
ที่ผมนี้ยังมิอาจจะคาดเดาได้เลย..ถึงวันข้างหน้า..นะคนดี
ผมเพียงอาจจะโชคดีหรือโชคร้าย
ได้รับการทายทักจากคำว่า*มหัศจรรย์รัก*
ที่ผมเพียรพยายามหลีกหนีมาเกือบชั่วชีวีชีวิต..เลยทีเดียว
คนดี..หลายคนที่รู้จักผมมักลงความเห็นกันว่า
ผมเป็นมนุษย์ผู้ชายพันธุ์พิเศษพิสุทธิ์..
ที่นับวันชักจะเหลือน้อยลงน้อยลงทุกที..และทุกที..แล้ว
เพราะอะไรนะหรือ..ครับคนดี
ก็เพราะว่าหัวใจผมนี้ไม่สะออนอ้อนหารักสาวใด
ไม่สนใจสนรักจะอยากฝากภักดิ์พลีใจให้ใครใครเลย..


ผมเบื่อ..คำว่ารัก..นัก
ผมชินผมเชยผมเฉยผมชาและชักจะ
ไม่เหมือนมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาๆเข้าไปทุกที
ที่ยังต้องมีกมลละไมละมุน
หมุนวนหลงในเกมกลเกมกาม
นิยามรัก
ที่มักจะพบทั้งสมหวังและผิดหวัง..
และทั้งสองฝั่งนั้น
สำหรับความคิดผมคือ*พันธะพันธนาการใจ*
ที่นับวันจะยิ่งทำให้ไกลห่าง
ทางงามเงียบสว่างสะอาดสงบพบ..ว่างวางถาวร..
คนดี...
ผม..สารภาพ..นะครับ
อาจจะเพราะผมเกิดมากับเนื้อนาบุณย์กับใจดวงนี้
ที่ยินดีเหว่ว้า ที่ยินดีรับสุขดายเดียวลำพังได้อย่างมิพะวักพะวงถึงผู้ใด
คนดี..
หัวใจ..ดวงนี้ลึกล้ำเกินไป
จนยากที่ใครจะหยั่งถึงก้นบึ้งแห่งความคิด
ความฝันความเบื่อวังวนวนเวียนแห่งโลกวัตถุนี้
ที่เนื้อใจดวงดี ดวงพิเศษ
ราวคอยเฝ้ากระซิบเตือน
ให้ผมพาจิตวิญญาณและร่างราว*คนเหนือโลก*
ทิ้งทั้งโศกสุข ไม่มี ไม่รับ ไม่จับ ไม่จ่อจิตกับชีวิตที่ยึดมั่นถื่อมั่น


คนดี..
หลายคำถาม..ตามมาอธิบายให้ตัวผมเองนะนาทีนี้
ที่ผมอยากพลีใจบอกเล่าให้คุณได้รับรู้เพียงคนเดียว
ราวนางใจนางในฝัน
ที่ผมรู้ว่าคุณนั้นก็มีหัวใจดวงพิเศษพิสุทธิ์เสมอจิตเสมอใจ
พอที่ผมจะบอกเล่าให้เข้าใจให้รับฟังและรู้จักรู้ใจผมได้อย่างถ่องแท้
คนดี...
หัวใจดวงดิบดวงดินดวงดี..นี้..
เกิดมากับทุ่งกว้างอย่าง*เด็กชายชาวนา*ผู้ยากไร้
กับวัวควายกับโคลนเลน
กับโสน เอนละออ ออกช่อเหลืองทอง
ละอองผ่องพรายริมชายทุ่งชายนาป่าเขา
กับหอมเสลาตาลยืนต้นดายเดียว
กับกล้ารวงเรียวหอมพร่างสล้างพราย
ยามสายลมพัดข้าวเบามาเยือน..
กับดาวเลื่อนลอมฟางกลางมวลหมู่ดาวพราวฟ้าใส
กับน้ำค้างไพรหยดเย็น
ค้างกระเซ็นดั่งพราวเพชรเกล็ดกลางใบบัว
กับยามสลัวอุษาสางดุเหว่าแว่วแผ่วพร้องร้องเพลงหวาน
ขานขับรับอรุณอุ่นงามยามตะวันดวงสีไพล
ค่อยๆโผล่รำไรๆเหนือยอดไผ่ใบตองริมระเบียงกระท่อม
กับแก้วหอมหอมเชยชายคา
กับน้ำตาดาวเคล้ายอดหญ้ารอฝูงวัวควาย
ที่รอให้ผมสลัดร่างจากผ้าห่มผืนเก่า
หากทว่าหอมเพราอุ่นละออแดด
ให้ผมค่อยๆพาเทียมแอกแบกไถออกไปในนากว้าง
กับร่างแม่พ่อผู้ก่อเกิดงามนะกลางใจดวงน้อยๆของผม
แม่ผู้มีมือกร้านงานหากมีใจดวงหวานราวละอองน้ำค้าง
กลางไพร..เป็นดั่งดวงใจ..เป็นไพรเทพีของเราทุกคน
ในยามเช้า
ที่จะเห็นเงางามเดินไปมาในครัวมัว
เฝ้าก่อไฟด้วยฟืนหอมหอมให้คุคุปะทุลั่นเปรี๊ยะ
เพื่อหุงข้าวแก่นจันทร์พันธุ์หอมฟุ้งจรุงไปทั่ว
ยั่วน้ำลายให้หิว..อยากซดน้ำข้าวแดงเติมเกลือ..อุ่นๆ
กรุ่นท้องรอเวลาอาหาร..เต็มมื้อ
.........................................
รอติดตาม..ยังมีต่อค่ะ......
เพราะ
พุดรจนาสดๆห้านาทีนี้เองค่ะ
มีพล๊อตไว้ในใจแล้วค่ะ
คงยาวค่ะ.....และรจนาไปแก้ไปค่ะ
ด้วยรัก