ความรักที่ให้เธอไป มีพยานยืนยันมากมายเต็มท้องฟ้า ดวงดาวร้อยพันรับรู้ใจฉันเสมอมา อีกทั้งดวงจันทร์บนฟ้า... ก็รับรู้ทีท่าของฉันทุกคืน สายลมที่พัดผ่าน... มองเห็นใจอันอุ่นหวานทั้งหลับตื่น ตะวัน เมฆฝน รุ้งกินน้ำ หรือ ค้างคาวยามค่ำคืน ก็เป็นพยานได้ว่าทุกหลับตื่น ฉัน ชอบ เธอ
10 พฤศจิกายน 2544 16:53 น. - comment id 18740
มาเป็นพยานด้วยจ้า...
10 พฤศจิกายน 2544 17:45 น. - comment id 18762
ซาบซึ้ง
10 พฤศจิกายน 2544 23:25 น. - comment id 18770
หวานจัง
11 พฤศจิกายน 2544 11:33 น. - comment id 18868
เพราะจริง-จริงเลย
11 พฤศจิกายน 2544 11:37 น. - comment id 18869
ใช่ไอ้ดูด หรือป่าวเนี่ย ไหงมาโผล่ตรงนี้ กลอนดีเชียวนะ ที่แล้วมา ละอายใจบ้างหรือป่าวละ ที่ทำสถานที่เขาแปดเปื้อนหนะ
11 พฤศจิกายน 2544 23:28 น. - comment id 18933
คนเลวมันกลับใจ สมควรให้อภัยแด่ตัวมัน
12 พฤศจิกายน 2544 06:08 น. - comment id 18970
ช่ายยยยเลย...ใช่แน่ ๆ แต่ถ้ากลับใจก็ให้อภัย
12 พฤศจิกายน 2544 11:35 น. - comment id 19026
อย่าไปให้อภัยมัน อีกไม่นานมันก็เลวอีก
12 พฤศจิกายน 2544 13:56 น. - comment id 19040
หวานนะ
13 พฤศจิกายน 2544 07:59 น. - comment id 19174
พูดอะไรกันไม่รู้เรื่อง ใครดีใครเลว แต่ก็เพราะครับ
13 พฤศจิกายน 2544 08:09 น. - comment id 19177
ก็คนเนี้ย มาหลอกด่าคนที่เข้ามาอ่านกลอนของเค้าเองอ่ะ....แต่ตอนนี้คงไม่ทำแล้วมั้ง
13 พฤศจิกายน 2544 08:49 น. - comment id 19189
ไม่รู้ไม่เห็นเรื่องที่ผ่าน แต่อ่านแล้วเพราะดี