สะบัดสายระบายฝันวันข้างหน้า ตะวันนาอำพันษาเหลืองเกษร อาทิตย์ส่อง ณ กลางทุ่งแผ่ขจร ระอองฟ้อนประปรายกระจายเพิง เดินระเริงลัดเลาะพ้องพฤกษา เพลินพนาช่อดอกหนาที่ดอมดม กลิ่นเย้ายวนชวนเสนอให้เชยชม เมื่อต้องลมพรมชื่นให้ครื้นใจ ตระเวนไล่เรื่อยไปสู่ปลายเขา แลภูเย้าสูงตระหง่านท่ามกลางผอง อีกเมฆหมอกห้อมล้อมดูปรองดอง เริ่มหม่นหมองภาพสุดท้ายจากความฝัน ระกาขันเตือนตะวันขึ้นจากฟ้า และน้ำตาก็ไหลพร่าตอบสนอง อยากกลับไปให้ฝันนั้นมีเราสอง ท่ามกลางหนองเรือน้อยล่องตอนต่อไป