ดึกดื่น...คืนนี้ไม่มีเพื่อน ฟ้าเกลื่อนดวงดาวราวหมื่นแสน เหมือนหนึ่งแดเดียวในดินแดน แม้แผ่นหล้าเชื่อมเกินเอื้อมมือ ดึกดื่น...คืนค่ำเพียงพร่ำเพ้อ คำเก้อกล่าวมากยากยึดถือ ผ่านวันล้อเล่นเช่นนั้นฤๅ เกินยื้อทวงถามความจริงใจ ดึกดื่น...คืนค่อนสะท้อนอก หยิบยกแปลกปนยิ่งหม่นไหม้ น้ำตาเปียกหมอนซ่อนอาลัย ยิ้มให้เหมือนเดิมเริ่มคบกัน...
24 มีนาคม 2547 13:25 น. - comment id 236115
ช่ายเหงามากๆๆๆๆๆๆๆๆ..ทั้งห้องเราชัมเมอคนเดียวงี้...วา
24 มีนาคม 2547 14:37 น. - comment id 236140
มาช่วยคิด
24 มีนาคม 2547 15:41 น. - comment id 236182
ไม่ใช่แค่ดึกดื่น.. แม้ยามเช้า สาย บ่าย ย่ำค่ำ.. ก็รู้สึกแบบนี้... หม่นไหม้ยิ่งกว่ามั๊ยคะ.. .............
24 มีนาคม 2547 16:15 น. - comment id 236217
ดึกดื่น...คืนค่ำเพียงพร่ำเพ้อ ใจละเมอกอดหมอนนอนแสนหนาว ดึกดื่น...ค่อนคืนยืนดูดาว ภายใต้สายลมหนาวเพียงลำพัง *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งจัง ชื่นชมผลงานเสมอนะคะ*-*
24 มีนาคม 2547 19:19 น. - comment id 236318
อ่านแล้วซึมค่ะ ไม่รู้ทำไม (ทำคนบ้า ๆ อย่างลูกเป็ดซึมได้ ยกนิ้วให้เลย)
24 มีนาคม 2547 20:00 น. - comment id 236335
เพราะมากครับ
24 มีนาคม 2547 23:41 น. - comment id 236477
ดึกดื่นคืนนี้มีแต่เพื่อน เป็นดาวล้อมเดือนเกลื่อนเกินแสน ซ้ายขวามองมาก็ว่าแฟน คล้องแขนโอบคอล้อเล่นกัน ดึกดื่นคืนค่ำพร่ำคำหวาน ผสานเสียงเพลงบรรเลงฝัน ผ่านคืนล้อเล่นจนเห็นจันทร์ ยิ้มยั่วตะวันและดวงดาว ดึกดื่นคืนค่อนนอนตากฟ้า น้ำค้างหยดหน้ายังร้อนผ่าว อมฤตล้างใจให้แวววาว ฟ้าพราวมองพริ้มยังยิ้มอาย
25 มีนาคม 2547 05:39 น. - comment id 236588
มาเล่นตั้งเต กะ ตี่จับ กะ มอญซ่อนผ้า มะ อิอิ