คืนนั้น..มิใช่คืนนี้!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=197..จูบมัดจำ
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=195
(คืนนั้น..มิใช่คืนนี้
  
 ดวง..ตัดใจ..ตัดต้นไม้
ที่ราวพันธุ์พฤกษ์ไพร 
รายรอบบ้านในวันนี้
ให้..แสงแดดสีน้ำผึ้งจางจาง
ทอแสงหว่านสวย
ลอดผ่าน..รำไรรำไร..ทุกราวกิ่ง...

คนสวน.สอยมะม่วง 
ที่ไม่มีมดแดงแฝงพวง ลงมาอย่างง่ายดาย
ให้เจ้าของเอมอิ่มอมยิ้มแก้มตุ่ย
กับผลพวงอ้วนกลมป่องงอนเช้งสุกฉ่ำ
ได้ตั้งตะกร้ายักษ์ 

ที่ดวงล้างและพักไว้ในตะกร้าหวานสานสวยพอกัน
ให้ใจหอมกรุ่นกลิ่น และชื่นฉ่ำใจ
ในสีสันเหลือบแดงส้มอมไพล
อันงามสะอ้านแบบธรรมชาติ
มิใช่งามแบบมะม่วงตามตลาดวางขายราวพลาสติกปลอม
ที่ย้อมแย้มงามแสดส้มอมฉ่ำแก๊สบ่มรมร่ำจนหอมหาย..

ช่างเป็นความสุขเล็กๆเป็นความสุขน้อยน้อย
ห้อยมากับผล..พวง
ที่ผลิผลิตจากงามใจและจากสองมือ
รินรดน้ำใจรักละหลั่งรินมายาวนาน 
จนได้หวานชื่นฉ่ำชิมรสหวานมันส์วันนี้..ในวันนี้

เสียงกิ่งจำปี แตกเปรี๊ยะๆ ราวดรุณนารีแตกเนื้อสาว..
เสียงคมมีด เฉาะ เฉาะ ฉับๆๆๆ
พาให้หัวใจดวงระยับหวานเต้นระริก 
ราวจะแตกยับกับกิ่งจำปี
ที่ค่อยค่อยโค่นลงอย่างช้าช้า
อย่างอาลัยอาวรณ์

จำปีที่ให้ดอกดีดอกดก 
ร่วงกราวพราวเกลื่อนพื้นพร่างอย่างน้อยใจเจ้าของ
ผู้กำลังน้ำตารินร่วง
หวงเก็บกอบกำดวงดอกพราวอย่างทะนุถนอม
ค่อยค่อยวางไว้ในใบตองอ่อนเขียวไพลละออละอองอ่อน
ด้วยใจดวงอ่อนๆรอนรอนรานรานพอกัน

ห้อมฝันห่องามจากจำปีหักสะบั้น 
ที่เพิ่งแย้มหวานให้ดอกตูมตั้ง
ยังมิทันคลี่แย้มทันแซมผมแซมใจ 
ก็มาร่วงพร่างพรายกระจายกลีบ
รายโรยมิทันรื่นรมย์
ดวง..หวังเพียงขอดอมดมพรมจูบ
วางคู่เตียงเคียงหัวนอนในค่ำคืนนี้

และนั่นยังไม่พอพ้อพิไรร่ำตาม
ยังมีการะเวกงามที่เกาะเกี่ยวก้านกอ
ช่อไหวฉ่ำสดดวงดอกแตกแฉกเขียวใส
กลายเหลืองนวลสะพรั่ง
เหมือนสาววัยฝันสู่วัยอิ่มงามรอร่วงโรย

ดวงเห็นพวงผลการะเวก
ราวองุ่นเขียวห้อยกระจุกจ้อยห้อยซ่อนซุก
หลังเรียวใบงามแผกแปลกดี
ที่วันนี้ต้องใช้กรรไกร ตัด ตัด ตัด ฉับๆๆ
ราวยอมตัดสายใยรัก สายสวาทขาดชั่วครู่ชั่วคราว

จนกว่าสาวยวสันต์วันหวัง
จะคืนหลังมาหว่านโปรยสายสวยพร่างพรม
ห่มไพรอีกครา
ให้แตกช่อกอกิ่งกระจายพรายพราวสดฉ่ำ
ในอักไม่กี่วันกี่เดือนข้างหน้า
ที่ดวงพยายามปลอบใจดวงเหว่ว้าให้รู้รักรู้รอ

ช่างเถอะนะหัวใจ
แม้นหอมใจหอมไพรจะพรากบ้าง 
แต่ฟ้าก็ยังคงมีนวลจันทร์กระจ่าง 
มิร้างราให้ชีวีเริ่มต้นใหม่
มีตะวันอ่อนใสยามอรุณหมุนมาสอนว่า
กาลเวลาย่อมมีมืดแล้วสว่าง
หว่านหวังเศร้าเคล้าคลุก
ในทุกนาทีแปรไป ใจย่อมแปรผัน..แปรฝัน
และ..

นั่นไงลั่นทมขาว..พราวกิ่งกำลังผลิดอกร้าว
คลี่เศร้าระทมให้ดวงเด็ดมาเสียบแซมผม
เพิ่มตรมตรอมในดวงใจรัก..
กุหลาบก็ยังบานสะพรั่งพรึบ 
ที่ใครใครบอกว่าทำไมมือดวงปลูกอะไรก็
ให้ผลและดอกใหญ่ราวจานเชิง

และยังมีมวลดอกไม้มากมาย
ที่ยังผลัดเปลี่ยนเวียนกราย
มาบานล้อทอแดดไสว
ให้ใจกระจ่างงาม อิ่มงาม
ในทุกโมงยามอุษาสางอุษาโสก

บางราตรี..
ดวง..จะนอนนิ่งเอนอิงพิงเก้าอี้สีเหลืองมะนาวสด
ใต้ร่มเงาโมกสูงใหญ่ขาวนวลดอกพราย...หอมพราว
รับหยาดละอองน้ำค้างพร่างเย็น
ดูดาวระดะดวงเต็มอ้อมฟ้า
ยามที่ใจดวงปรารถนางามเงียบ

กล้วยไม้งามชูช่อล้อสายลมอ่อนๆในยามดึก
ดูงามขลัง คลาสสิค
ยามต้องแสงเทียนวูบไหว 
เหมือนผู้หญิงงามสง่า 
มีมาดมนตราน่าสิเหน่หาน่าใหลหลง

ทำไมนะ..ชีวิตดวงถึงสุขล้ำนัก 
ยามได้เอนกายพักใต้ร่มไม้ชายคารัก
ท่ามกลางระงมจั๊กจั่นกรีดร้อง
ท่ามกลางแสงดาวแห่งฝันมหัศจรรย์แห่งใจ
เดือนไสว..ดวงงาม..นะลานฝัน 
ยามนวลจันทร์ทอแสงหวาน
กับลานหินงาม..อุ่นเท้า..

กับแสงเทียนหวามไหว
กระทบไวน์แดง สะท้อนแสงราวทับทิมแดงปลั่ง
ราวมณีจันทราจับนัยน์ตางามเศร้า 
ซึ้งหวานปานหยาดเพชรรวง..
ดวงเฝ้ากระซิบกับตัวเอง 
กอดตัวเองไว้แนบแน่น แน่นแน่น
มิหวังรออ้อมแขนรักอ้อมแขนใคร

และนี่แหละคือโลกและใจ
คือบทเพลงแห่งชีวิต
ที่พระเจ้าลิขิตให้ยอมรับความจริง
มีทุกสิ่งคละเคล้าเศร้าสุขสดชื่น
ระทมตรมตรอมและพลันหอมหวาน

ตราบใดที่เนื้อใจยังไม่ด้านชา
ยังคงมีใจดวงเหว่ว้าดวงงามดวงดีดวงเดิมดวงดายเดียว

ก็คงมิมอดฝัน ขวัญ ให้มีพลังมิรู้จบรู้สิ้น
ยังคงถวิลหาสร้อยโซ่รักอักษราทอทอด.ถอดใจถักทอเรียงร้อย
เป็นสายสร้อยร้อยใจสายสวาท..
หวัง.ฝากฝันฝากใจใครสักคนเพียงสักใจไป.ตราบชั่วนิจนิรันดร 
 
************


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=195
 คืนนั้น   ทูล ทองใจ : : Key Ab  
หนาว เย็นน้ำค้างกลางดึก 
อก ใจ ระทึก
ดุเหว่าแว่วเตือน เมื่อใกล้จะสาง 
คืนนั้นเราสองคน เคียง ข้าง
ชิดเชยจูบนวลปราง
กอดนวลนางชิดเคียง กัน
คืน ทั้งคืนหวานรื่น ชื่นฉ่ำ 
พร่ำพรอด น้ำคำ
ร่วมทางสุขล้ำในแดน สวรรค์ 
ยามเมฆลอยคล้อยบัง แสงจันทร์ 
น้องออดอ้อนคืนนั้น ไม่ลืมจันทร์ ไปจนตาย
เดือน ลับ ลง ขอบ ฟ้า 
เป็นเหมือน สัญญา 
ว่าใกล้รุ่งรางแสนเสียดาย
ใจหายดุเหว่าแว่วร้อง
จำพราก จากน้อง จำจาก  
ฝากรอยจำจารึก ทรวงใน
คิด ถึงคืนนั้นยังฝังจิต คร่ำครวญ หวนคิด
กลิ่นเนื้อแนบชิดยังเตือนติดใจ 
คืนทั้งคืนหวานชื่นจำได้ 
เสียงดุเหว่าทีไร ยิ่งพาใจ รัญจวน...