http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4590 ร้องไห้กับเดือน คัมภีร์ แสงทอง : : Key C ********** มองดูเดือน เหมือนเตือน ให้ใจคิดถึง ที่รักรักจ๋า หนุ่มนารำพึง คิดถึง นงคราญบ้านนา พอไกลลืมกัน สาบาน ก็ลืมสัญญา ปล่อยให้หลง คอยท่า ลับลาไม่กลับแม้เงา เคยเคลียคลอ พนอ เดินเล่นกับน้อง ครั้งเมื่องาน เดือนเพ็ญสิบสอง เมื่อตอนลมล่องข้าวเบา เพื่อนฮาเราเฮ สรวลเสรักกันหนุ่มสาว อุ่นไอรัก รวงข้าว โถเจ้า ไม่น่าหน่ายหนี พอเดือนแรม รักก็แรมร้างเลื่อน โถดาวขาดเดือน ฉันก็เพื่อนไม่มี แต่เดือนยังมา ให้ดาวเห็นหน้าทุกที แต่คนรักข้าซิ เป็นปี มิเคยเห็นหน้า คงมีใคร เขาคอยเอาใจเก่งนัก เจ้าถึงลืม ลืมชายที่รัก ให้คอย เหงาหงอยอยู่นา ยิ่งมองดูเดือน เหมือนเตือนให้ใจผวา ยิ่งคืนนี้ เดือนจ้า ฉันมาร้องไห้กับเดือน พอเดือนแรม รักก็แรมร้างเลื่อน โถดาวขาดเดือน ฉันก็เพื่อนไม่มี แต่เดือนยังมา ให้ดาวเห็นหน้าทุกที แต่คนรักข้าซิ เป็นปี มิเคยเห็นหน้า คงมีใคร เขาคอยเอาใจเก่งนัก เจ้าถึงลืม ลืมชายที่รัก ให้คอย เหงาหงอยอยู่นา ยิ่งมองดูเดือน เหมือนเตือนให้ใจผวา ยิ่งคืนนี้ เดือนจ้า ฉันมาร้องไห้กับเดือน... ********** ผมกำลังคิดถึงใครบางคนสุดหัวใจ..ในนาทีนี้ นาทีที่..หัวใจผมกำลังดายเดียวสุดทน กับบทเพลงเศร้า...บทเพลงฝัน ที่กำลังบรรเลงกระหน่ำตอกย้ำใจ ให้แสนโหยหาเหว่ว้าใจในคะนึงครวญ ที่หวานแว่วแผ่วลอยลมมากับฟ้ากว้าง ทางช้างเผือก ผ่านเรียวรุ้งสีทองอันอ่อนหวาน ผ่านม่านเมฆ..นุ่มละมุนประหนึ่งสายไหม ผ่านทิวเขาเสียดฟ้าไกล ผ่านพงไพรรกโตรกธาร ห้วยละหานหอม.. ผ่านพวงพะยอมชูช่อชัน ไกวกิ่งฝัน ในเรื่อรางยามอุษาสาง พร่างหยาดละออละอองน้ำค้าง กับอ้างว้างเหว่ว้าของผาสูงโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงานัก.. กับนกไพรนกทะเลที่กำลังติดปีกโผผินบินเสรี.. และกับราตรีนี้ที่ ผมกำลังร้องไห้กับเดือน.. หลั่งน้ำตากับดาวอย่างมิอายฟ้าดินสิ้นโลกหล้า กับเดือนดวงงาม ที่ใบโตเท่ากระด้งฝัดข้าวงามอะคร้าว ค่อยๆสลัดร่างนวลสล้างค่อยค่อยคลี่หวาน โผล่พ้นผืนน้ำทะเลขึ้นมา กลางโค้งอ่าวอย่างช้าช้า..ช้าช้า.. ในท่ามกลางราตรีสีเงินยวง..พร่าง งามจนมิอาจจะพรรณาได้หมดจด..รจนาได้หมดสิ้นใจ ไฉนเลย..ฉะนี้หนอ.. ผมกำลังนอนนับดาว บนระเบียงกระท่อมเหนือเนินผา ดาวระฟ้าระดะดวงสุกปลั่ง กำลังทอแสงนวลใยกระจ่างใจ กระจ่างฟ้ากระจ่างตา.. งามจนคิดถึงคำพรรณาของพุดพัดชา ในทุกเรื่องราวทุกฉากตอน ที่เธอเคยอ้อนอิงอาลัย เคล้าบทเพลงหวามไหวไหวหวานในหัวใจ และ... กับบทรำพึงรำพันฝากฝันฝากใจ ไปกับงามจันทร์งามใจในทุกที่ ที่สายตาพาสายใจสายใยรัก รัดรึงเธอ ให้ร้อยรักถักถ้อยเป็นสร้อยโซ่อักษราภาษาใจ ภาษาจิตวิญญาณ มากำนัลทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทยแห่งนี้ ที่มีรักมิรู้สิ้นรู้จบ และ ราวกับบทรจนาแสนงามนั้น วิ่งมาลอยวนในสมองของผม..นะบัดนี้ มิพรากลามิพรากหายไปไหน.. ***** งามจันทร์จากเกาะแสนงาม ที่ราวไข่มุกแห่งท้องทะเลใต้... *เกาะสวาทหาดสวรรค์* ที่ยามแสงจันทร์แสงเงินสาดส่องตกต้องผืนน้ำทะเล จะทอแสงระยับระยิบ จับสะท้อนราวเกล็ดเพชรพร่างพราย..ทาบทองทาทั่ว และจากงาน งามจันทร์จากท้องทุ่งนายามรานร้าวดายเดียว ในทะเลทองงอนรวงเรียวผ่องผุด ราวผืนผ้าไหมระบัดริ้ว ปลิวคลี่พรายพรมห่มใจให้หอมหอมนวลนวล เธอ..ผู้รักเดือนรักดาวรักงามอะคร้าว ของมวลสรรพสิ่งแห่งธรรมชาติแสนงาม ไม่ว่าในทุกโมงยามที่ไหนแห่งชีวี เธอ..คนที่มองแผก เห็นมิติลึกล้ำดำดื่มแทบถึงก้นบึ้งของทุกสิ่ง แห่งทุกงามทุกนิยามไพรทุกนิยามใจ นิยามรักภักดี..สิเหน่หาสวาทหวังวาย.. คล้ายบทเรียนสอนใจผ่านงามงานหวานไหวรินพร่าง ลงกลางใจ..ทุกดวง.. ผมกำลังได้กลิ่นหอมหลอมละลายใจ จากลั่นทมชูช่อฝัน ที่ชูช่อชันจากแง่งหินงาม รับสายแสงจันทรา ที่กำลังหยาดหวานปานประหนึ่งหยาดน้ำผึ้งรวง เลยล่วงรอรับบ่วงสิเหน่หาสวาทวาย คล้ายรอใครบางคนชั่วชีวาชีวิต ************* และ ในความเหงาล้ำรำพันรำพึง แปลกดี ที่ผมกลับกำลังมีความสุขที่สุดในราตรีนี้..เฉกกัน ราตรี ที่ผมพบว่าอนันต์ค่าเหนือสิ่งใดในเวิ้งกาล.. คืองาม เงียบ สงบ ยามผมนอนนับดาวเหนือกระท่อมเนินผา ให้กลิ่นลั่นทมเหว่ว้าดวงดารานับร้อยพันพร่างพรม ห่มหอมดับหนาวให้ร่างผมในราตรี..นี้ แทนที่เธอ..คนดีที่ผมแสนรักแสนดี.. คืนที่.. เสียงสะอื้นร่ำไห้อย่างมิอายฟ้าดินของผม กำลังก้องกังวานมิรู้สิ้นในดวงใจของลูกผู้ชายหัวใจทรนง! *********** พุดพัดชารจนาเรื่องนี้ ในราตรีที่ลั่นทมชมพูหวานเศร้า กำลังเคล้าคลุกใจกับบทเพลงบรรเลงและ เพลง*ร้องไห้กับเดือน*กำลังครวญคร่ำรำพันรำพึง ให้หัวใจดวงซึ้งของพุดพัดชา.. ถอดใจคืนหลังยังเกาะแห่งมหัศจรรย์รัก *เกาะสวาทหาดสวรรค์* เหนือเนินผา ที่ดาวระดะดวง เดือนดวงโตสุกปลั่งกำลังพร่างหวาน รจนาสด..สดนาทีนี้ และหวังจะกลับมาแก้อีกทีราตรีหน้า เพราะว่าหัวใจไหวอ่อนล้าเหลือเกินแล้วค่ะ ด้วยแรงรักแรงคิดถึงดวงใจทุกดวงนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ด้วยรักล้นใจพอกับจันทร์ใจเต็มดวงค่ะ ฝันดีค่ะ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_32828.php ขอฝากคำมั่นสัญญา..แห่งรักภาคแรก ให้ทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทย อ่านเอาอิ่มในวันหยุดอีกครานะคะ ************* เรือเฟอรี่ลำใหญ่...วิ่งฝ่าทะเลเงิน..งามเข้ม.. จนเกิดฟองคลื่นขาวนวล..กระจายรายรอบลำเรือ... รัศมีฟองฝอย..ริ้วรายพรายพร่าง.. แผ่วงคลี่คลุมผืนน้ำจรดฟ้า..แลเวิ้งว่าง..กว้างไกลสุดตา.... ยามเย็น..อาทิตย์ดวงโตสีส้มสุก..ใบใหญ่เท่ากระด้ง..ใกล้ลาลับฟ้า.... แตะต้อง..ทายทักทะเล..อย่างอ่อนโยน.. นิ่มนวล..รู้ใจ..ร่ำลา..อ้อยอิ่ง..ทิ้งแสงสวย............ เบื้องบนนภา..รัศมีสีรุ้ง..ฉายฉาน..ส้ม..ปนเหลือง.. แสดแดงแรงร้อน..เริ่มราโรย..ในม่านเมฆ........ ซ่อนละมุนอุ่นไอ..กลมกลืน..ในพยัพหมอกบางเบา..นวลนุ่ม.. ดุจสายไหมหลากสี..สลับเลื่อมซ่อนลาย คล้ายดั่ง..วิมานเมฆ.. ดังทิพย์สวรรค์ลอยเลื่อนจากฟ้า..มาแตะต้องโลก......... ทายทัก..พักสายตา..พาสายใจไหลหลง..สัมผัสแลงาม.. .ตะลึงใจ..ตะไลฝันกับงามล้ำของม่านเมฆ..มนต์ขลัง เสน่ห์ทะเลไทย..... ตรึงดวงใจทุกดวง...ดื่มด่ำบนดาดฟ้าเรือ..... ยามสนธยา..ใกล้ราตรีมาเยือนแย้ม........ ดวง..ยืนนิ่ง.....เงียบงัน..... ลมทะเล..ปะทะหน้าเย็นชื่น.... ทุกนาทีมีค่า..ราวแลโลกไร้กังวล..ใดใด..... ด้วยใจอิ่มเอิบสงบงาม......... ความสุข..ค่อยๆลอยเลื่อน..แตะต้องเข้ามา..รานรุก.. ให้เงียบเหงา..หายไปจากใจ.... อย่างเงียบๆช้าๆ..... น่าไหลหลง....ซาบซึ้ง........ ทุกครั้ง..ที่กลับบ้านเกิด...ทุกครา..ที่ใกล้....แผ่นดินเข้ามา.. เปรียบดังมีวิมานตรงหน้า..ดวงแทบผวาลงจูบดิน. ดั่งบทเพลง..พรานทะเลครวญคร่ำ.... และดั่งใจดวงยามนี้ที่กำลังร่ำร้องตาม........... ดวงรู้ดี........อีกไม่นานของเสี้ยวเวลา............ ดวงกำลัง....จะได้พบ....ใครคนหนึ่ง... ที่แสนรัก...แสนรอ....มาแสนนาน................ ดวง...ก้าวลงต่อเรือจ้างลำน้อย..อีกครั้ง.. เพื่อจะไปให้ถึง..โค้งอ่าว..ที่ไกลจากท่าเทียบเรือใหญ่............. ราตรี.....และแสงดาวพราวฟ้างาม...ยามค่ำ.... เปล่งประกายระยิบ..ทายทักดวงเหมือนก่อนเก่า...... ราวดีใจได้พบเพื่อนคนดี..ที่ถูกคลื่นแห่งความฝัน... พาลาจากไกลไปนานวัน........... คืนนี้..ดวงแหงนมอง..ดูฟ้าดาราราย.. ราวล้อเลียน..แย้มยิ้ม..พริ้มเพรา..มากกว่า..หมองหม่น...... เมื่อใจดวงออกจะแสนสุข..ปานนี้....... ในความมืดของทะเลงาม..ยามค่ำ.. พรายน้ำแตกฟองบนผืนกำมะหยี่สีหม่นมัว.......... ผิดกับใจดวง.....ที่เบิกบาน..แย้มยิ้มให้มวลหมู่ดาวพราวพรายแสง............ แสงไฟจากกระท่อม..ชายหาด.. เหนือโค้งอ่าว...ริบหรี่...วับแวม..รางเลือน......... ใกล้เข้ามา....ใกล้เข้ามา..ทุกขณะ....... ดวงได้ยินเสียงเพลง...หวานแว่ว.... ลอยลม..มากับมวลหมู่ดาราบนฟ้ากว้าง..... ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน แม้นอยู่ในใต้หล้าสุธาธาร ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา แม้นเป็นบัวตัวพี่ดั่งภุมรา เชยผกาโกสุมปทุมทอง แม้นเป็นถ้ำอำไพใคร่เป็นหงส์ จะร่อนลงสิงสู่เป็นคู่สอง ขอติดตามทรามสงวนแม่นวลละออง เป็นคู่ครองพิศสวาสทุกชาติไป...... ใช่เลย......... เพลง..ดังคำมั่นสัญญา.... ที่คุณเคยเปิดให้ดวงฟังในค่ำคืนหนึ่งที่ดาวพราวแสงสุกใส... และให้.. น้ำตาดวง..พราวพร่างแข่งกับแสงเพชร...พราวล้ำค่า ที่คุณหยิบขึ้นมาบรรจงสวมให้....... พร้อมขอ...คำมั่นสัญญา.... ให้ใจของเราสอง........ ที่รอวันนี้...... มาแสนนาน.... จนใจนิ่ง..งันเมื่อถึงนาทีนี้...ที่แสนยิ่งใหญ่..... เรือลำน้อยใกล้ฝั่ง.....แล้ว..... แต่ดวงยังนั่งนิ่งราวฝันไป..........แม้ว่า....... ใจดวงจะเต้นแรง.....ด้วยแรงรัก....แรงคิดถึง...แรงเสน่หา....... คนดีที่ดวงรักและเฝ้านับวันรอคืน.......รอ....อยู่ตรงนั้นแล้ว......... ริมหาด...ในเงามืด......มีแค่แสงตะเกียงเจ้าพายุ. .ส่องกระทบไหล่กว้าง...แลดูโดดเดี่ยว...ในแสงสลัวรำไร..... คุณก้าวตรงมา....ช้าๆ......มาที่เรือลำน้อย.. ที่คุณเคยบอกว่าดวงว่า.... วันหนึ่ง.....จะพาดวงใจดวงนี้ของคุณกลับมา..... ยังฝั่งฝันของเรา....ตาม....คำมั่นสัญญา..... คุณไม่พะวงกับน้ำทะเลที่ซัดสาด...... ก้าวลงมา..พร้อมรอยยิ้มอบอุ่น....เปิดกว้าง....... ที่รัก....คุณยื่นแขน.. และมืออันแข็งแรงตระกองกอดดวงเต็มอ้อมแขน..อ้อมใจ..อบอุ่น.... จูบแรก..อย่างหนักหน่วง..รุนแรง..ร้อนรน...ราวจะให้แหลกราญ........ ลืมโลก..ลืมน้ำทะเล..ที่กำลังทำให้คุณเปียกโชก...... เรือน้อยตะแคง.. ด้วยแรงแห่งรัก..แรงคิดถึง..แรงฤทธิ์พิษสวาท..ของเราสอง...... ร่างคุณ..และร่างดวงร่วงสู่อ้อมแขนกลางทะเลรัก....ทะเลใจ.. ที่เป็นพยาน.......... เสื้อบางเบา...เปียกแนบเนื้อ..นวลนุ่ม....... แต่นาทีนี้...ดวงไม่รู้หนาว........ รู้แต่ร้อน..ด้วยรัก..และแรงลมหายใจเป่ารด.. ให้ร้อนรุ่ม..ดั่งโลกนี้จะหยุดหมุน........ เหนือกาลเวลา.....และดั่ง......คำมั่นสัญญา...... ว่าเรา...จะไม่พรากจากกันอีก..... นับเนื่องจากนาทีนี้เป็นต้นไป.............
พุด 6 มี.ค. 2547 00:39 น. - ID 48051 
1347
6
0
6 มีนาคม 2547 01:03 น. - comment id 225828
มาตามกลิ่น..ดอกลั่นทม... หอมจน..อด...มานั่ง..ชมจันทร์... ใต้เรือนไทย...หลังงาม.. หน้าบ้าน..พุด-พัด..ชา
6 มีนาคม 2547 01:05 น. - comment id 225831
ข้พเจ้ามาทกทาย...พี่พุดค่ะ เป็นภาษาที่งดงามและให้ความรู้สึกที่ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในทุกคำถ้อยที่ร้อยถัก ทุกสลักอักษรสะท้อนจิต ชื่นชมในรู้สึกแห่งมิ่งมิตร ทุกสถิตลิขิตอันงดงาม ........................................
6 มีนาคม 2547 09:57 น. - comment id 225882
:)
6 มีนาคม 2547 12:45 น. - comment id 225917
มาหาพุดมักมีของแถมเป็นประจำ อย่างไม่ได้ก็มีเพลงมาให้ฟัง คราวนี้มีคำมั่นสัญญาภาคแรกมาแถม(ผมคิดว่ายังไม่ได้อ่าน) แต่ก็เป็นของแถม ที่มีคุณภาพ ฤาคำมั่นสัญญาจะมาย้ำเตือน..ร้องไห้กับเดือนหรือเปล่า
6 มีนาคม 2547 14:47 น. - comment id 225966
พี่พุดครับ......... อ่านแล้วมีความสุขจัง....
6 มีนาคม 2547 15:09 น. - comment id 225994
เป็นงานที่สดสวยแพรวพราว ของคุณพี่พุด เสมอมา
6 มีนาคม 2547 15:12 น. - comment id 225999
^_^
6 มีนาคม 2547 17:18 น. - comment id 226061
มองดูเดือนและดาวในคราวนี้ เหมือนตัวพี่ต้องร่ำไห้ใจเหว่ว้า คิดถึงนวลอนงค์ที่ห่างตา แล้วน้ำตาก็พามาไหลและริน *-*หวานปนเศร้าจังเลยค่ะ แต่ก็แต่งได้ดีนะค่ะ*-*
7 มีนาคม 2547 02:18 น. - comment id 226331
หน้าส่วนตัว
ชมได้ว่าเพราะก็เท่านั้นครับครับ
แต่ผมอยากอ่านกลอนของคุณพุดในลักษณะที่เป็นตัวของคุณพุดเองมากกว่าครับตามลักษณะของกุลสตรีที่นุ่มนวลและอ่อนหวาน
คุณพุดแต่งกลอนในแบบของผู้ชายผมอ่านแล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่ เพราะ กลอนผู้ชายแต่งจะมีลักษณะกระด้างและมั่นคง ไม่อ่อนหวานไม่คิดอะไรซับซ้อนหรือไกลตัวมากนัก
หวังว่าผมคงได้อ่านกลอนที่เป็นเนื้อในของความรู้สึกแท้ๆของคุณพุดในเร็ววันนี้นะครับ
ขอขอบคุณ
ต้องขอโทษที่อ่านทำให้คุณพุดเคืองใจ แต่ผมเขียนจากความรู้สึกของผมจริงๆครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
