กี่คราวครั้งยังย้ำทำความผิด มิเคยคิดเปลี่ยนแปรเพื่อแก้ไข เสียงตักเตือนเหมือนลมที่พัดไกล หาหวั่นไหวใจนึกให้ตรึกตรอง สาดแสงทองส่องให้ด้วยใจรัก กลับหันพักตร์ปิดนัยน์ใฝ่ความหมอง ส่องแสงธรรมนำใจให้ครรลอง กลับปิดป้องหัวใจให้มากเงา ร้องร่ำเรียกเพรียกหาอย่าเหหัน ก็ผลุนผลันทิ้งไปเพราะใจเขลา เห็นมิตรเป็นศัตรูผู้หมายเอา ชีวิตเป็นเช่นเป้าฆาตกรรม หมายเป็นเช่นนาวาพาข้ามฟาก กลับตีจากลงแพแคร่ถลำ ได้แต่ยืนมองคลื่นแห่งกฎกรรม มาโหมซ้ำแพแยกแตกกระเซ็น
พี่ดอกแก้ว 9 ก.พ. 2547 09:33 น. - ID 46381 
1109
8
0
9 กุมภาพันธ์ 2547 13:25 น. - comment id 213809
โฮ้ย อ่านแล้วก็..สำนึกตรึกประเด็นเห็นกรรมตน คะ โดย ทิกิ [9 ก.พ. 2547 , 03:36:16 น.]
9 กุมภาพันธ์ 2547 15:27 น. - comment id 213847
น่ากลัวจังค่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 18:34 น. - comment id 214008
งดงาม และน่าชื่นชมครับ นานนานมาที แต่อ่านแล้วอิ่มใจดีครับ เป็นงานเขียนที่งดงามในความรู้สึก ชอบครับ
9 กุมภาพันธ์ 2547 19:44 น. - comment id 214045
ถ้ารู้ตัว ว่าไม่ดี พี่ยกโทษ ขอได้โปรด ยอมรับผิด ข้อกล่าวหา ยินดีด้วย ให้อภัย ในแก้วตา เรื่องผ่านมา ถึงตัวน้อง เป็นคนเลว คนที่ทำผิดแล้วกล้าหาญยอมรับเป็นคนที่น่าให้อภัยเป็นอย่างยิ่งครับ (ก็ถนัดแต่กลอนแบบรัก เลยชักประเด็นให้เขวไปนะครับ)
9 กุมภาพันธ์ 2547 21:36 น. - comment id 214129
@...tiki... อย่ากังวลไปเลยค่ะ... เราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอไม่ใช่หรือคะ โดยเฉพาะการเริ่มต้นในสิ่งที่ดีๆให้กับตนเอง ขอบคุณมากค่ะที่แวะมา
9 กุมภาพันธ์ 2547 21:38 น. - comment id 214131
@...มินนี่จัง... กลัวอะไรคะ? ชีวิตเป็นสิ่งที่น่ากลัวเสมอ เพราะไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง แต่ที่จะมาเกิดกับเราทั้งหมดก็คือ สิ่งที่ดีกับสิ่งที่ไม่ดี ซึ่งก็ไม่รู้ว่าสิ่งใดจะมีปริมาณมากกว่ากัน ขอบคุณที่แวะมานะคะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 21:42 น. - comment id 214134
@...แทนคุณแทนไท... ขอบคุณมากค่ะที่มอบความรู้สึกที่ดีมาให้ และขอบคุณยิ่งไปกว่าคือได้ทราบว่า เข้ามาเยี่ยมเยียนกันเสมอ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 21:45 น. - comment id 214135
@...ชัยชนะ... ปัญหานี้มิอยู่ที่ ใครถูกผิด? แต่อยู่ที่รู้คิดมากแค่ไหน ผิดแล้วกลับลำแก้ไม่แพ้ใจ ผู้อภัยยังรอรับกลับคืนเรือน เขวมาก็เขวไป....จะได้สมกับที่เป็นพี่น้องกัน..เนอะ
10 กุมภาพันธ์ 2547 16:33 น. - comment id 214495
ร้องร่ำเรียกเพรียกหาอย่าเหหัน อย่ามุ่งมั่นฟันฝ่าอย่ากล้าหาญ ควรจะคิดไตร่ตรองลองเหตุการณ์ แล้วค่อยวางรากฐานความมั่นคง *-*ผู้หญิงไร้เงามามั่ว ๆ อีกแล้วค่ะ คุณพี่ดอกแก้ว รักและคิดถึงเสมอนะค่ะ กลอนไพเราะ และความหมายดีทุกบทเลยค่ะ*-*
10 กุมภาพันธ์ 2547 19:33 น. - comment id 214615
@...ผู้หญิงไร้เงา... หมายบรรเลงเพลงเสนาะเพราะสำเนียง และเปล่งเสียงขับขานกังวานใส เพื่อขับกล่อมย้อมมิตรสนิทใจ แต่มิตรไม่ชื่นชูเพราะหูตึง มั่วมาก็มั่วไปค่ะน้องตูนที่คิดถึง ขอบคุณมากนะคะ..
10 กุมภาพันธ์ 2547 22:13 น. - comment id 214767
หน้าส่วนตัว
..สื่อได้ ..งดงาม ..ในความรู้สึก ของเรน..นะคะ..
..คิดถึง.. มากมาย..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
