http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=223 ไพล..เขียนเรื่องนี้ ในขณะที่พิษไข้ยังรุมรุมสุมแทรกซุกซ่อนเศร้าในร่างใจ ไพล..ใช้ผ้าคลุมไหล่ผืนโตกันลมหนาว จุดเทียนหอมหอมวะวับวาว..แทนโคมไฟ พราว..รจนาเรื่อง.. อากาศยามเช้า..สดหอม.. อวลกลิ่นดวงดอกไม้เผยอแย้มกลีบสล้าง... รับหยาดละออละอองน้ำค้าง เสียงนกร้องยามฟ้าสาง เฉกเช่นทุกวัน.. นกเขาขันคูเสียงไพเราะมาก ไพลน้ำตารื้นชื่นตา ฟังบทเพลงเหว่ว้า จากสรรพเสียงมวลนกไพร พลอยพาให้หัวใจนวลนวลนุ่มนุ่มยิ่งละมุนละไม.. ที่แม้นหัวใจจะดายเดียวสักเพียงใด ที่ยังมีเนื้อใจใสดวงสวย ด้วยยังรับซาบซึ้งดื่มด่ำจากดนตรีธรรมชาติรายรอบที่เงียบงาม... ได้ในทุกโมงยามแห่งชีวิต... ไพลสร่างไข้..แต่หนาวเยือกในใจยังอยู่คู่ใจ ที่ไพลรู้ว่าไม่นานจะชาชิน เฉกเช่นเคย.... หลายวันก่อน ไพลเช่าหนังบางเรื่องมาดู หนังที่เกินค่าล้ำย้ำสำนึก ลึกถึงจิตวิญญาณ แฝงปรัชญา ค่างามแห่งคำว่ามิตรภาพ และกับซาบซึ้งถึงรักแท้ ในแง่มุมเสียสละ ที่จะพิทักษ์รักษาโลกเราไว้ให้หอมกรุ่นอุ่นทรวง แทนความชั่วร้ายที่หมายกลายกล้ำมาทำลายล้าง.... ไพลร้องไห้ กับหลายฉากสวยเศร้าในใจในอารมณ์ และต้องนอนสยายผมรานร้าวเศร้าซึ้งสุขฟังเพลง..ลำพัง น่าแปลกนัก..ที่หัวใจรับหอมงาม..ในทุกนิยามความรู้สึก ได้ล้ำลึก เสียทุกเรื่องราว ..... ไม่ว่าในฉากฝัน ฉากเศร้าในโลกจริงของทุกผู้คนที่ผ่านพบ และไพล..ยอมสยบต่อความน่าสงสารใครก็ตามที่ผ่านเข้ามาในชีวิต.. หัวใจไพล..พร้อมโอบเอื้อ..อิ่มเอม.. เหมือนยอมเชือดเนื้อใจตัวเอง มิเกรงกลัวความเจ็บปวด.. บางครั้ง ไพลนอนมองฟ้ากว้าง..ลำพัง น้ำตาพร่าง และเฝ้าถามพระผู้อยู่เบื้องบน *ท่านทดสอบใจลูกพอหรือยัง ท่านหว่านรัก หว่านหวัง หว่านเศร้า ให้มาผลิบานรานร้าว ท่ามกลางหัวใจละไมละเมียดด้วยสงสาร..มากเกินพอหรือยัง..* หรือว่าท่านรู้ดี..เพียง.เพียรสอนเมตตา ปรานีพร้อมพลี ให้หัวใจลูกนี้ที่พร้อมแง้มงามแด่ทุกผู้คนทนทุกข์บนผืนโลก พร้อมดับโศก รับทุกข์ระทม จากทุกลิขิต..มิคิดปริปากบ่น.. ให้กมลหอมหอมในหัวใจในรู้สึก..ในสำนึก..ไปยาวยืน จนกว่าผืนดินจะกลบหน้า .... จนกว่าความเหว่ว้าจะลาลับดับดวงใจไปตามตะวัน..แห่งดวงชีวี.. ไปตามกาลตามกรรมตามฤดี ฤดู และตราบเท่าที่ยังคงมีอุทัยและโลกหมุน..วน.. ******.. ไพล..กำลังตัดสินใจ.. จะให้รางวัลชีวิตรางวัลหัวใจตัวเอง พ้นพันธนา จากหน้าที่ที่ร่างนี้ดำรงมานานเนิ่น..เกินจะทานไหว.. ไพล..อยากไปปลดปล่อย..โซ่ตรวนห่วงใยแห่งดวงใจนี้ ที่มักคิดถึงชีวีตัวเองทีหลังเสมอ.. ปลดบ่วงดวงใจ เพียงขณะ พาร่างราวนกไพรโผผินเหิรบินสู่ฟ้าไกลสู่โลกกว้างทางไกลข้างหน้า ที่มีที่เงียบงามรอท่า แดนดินถิ่นไหนก็ได้...ให้หัวใจไปตามฝัน.. ที่หวังมีดวงตะวันอ่อนอุ่นยามอรุณรุ่งกับเรียวรุ้งทุ่งนาเขียวขจี มีอาทิตย์ละมุนหมุนลาลับฟ้า..ผ่านดงดอกหญ้าไสว ยังมีเขียวไพรใบไม้ระบัดใบเป็นดั่งมิตรมิตรสนิทเนาในใจ.... มีดวงดอกไม้ชูช่อชัน ผลิดวงดอกฝัน. ให้ยังมีฝันหวานหวานบานเบ่งงดงามตระการกลางใจ.. เคลื่อนดวงใจ เคลื่อนงามไสว พร่างในจิตวิญญาณ.... สู่ความว่าง ความร้างไร้.. ราวได้กลับไปสู่ชีวิตดิบเดิม..เติมต่อชีวีรักอิสราอีกคราครั้ง.. หวัง สร้างพลัง..ให้ของขวัญกับหัวใจ... ให้หอมในนานเนารู้สึก...ลึกและล้ำ!ลำพังๆ.. หัวใจดวงหอมหอมที่ยอมพ่าย.. ธรรมชาติ..สายธาร หวานดอกไม้ รักสายฝน รักแสงตะเกียง รักเสียงจากธรรมชาติไพร รักกระท่อมใบไม้ รักดวงใจนิ่มนวลละเมียดละมุน รักแสงเทียนอบอุ่นในยามค่ำ รักตะวันตกดิน รักทุกสิ่งที่เงียบงามร้างไร้ให้ชีวีงามเงียบ รักเส้นทางสายธรรมชาติสู่ไพรลึก รักดำดิ่งล้ำลึกจิตวิญญาณไพร รักทะเลสวยใส น้ำค้างพรม ลมยามดึก เดือนเสี้ยว จันทร์เศร้า ดาวพร่างพริบ ละลิบทิวทิพย์เมฆ .. และบทเสกมนตรารจนาภาษาสวย จากสมองสองมือของกวี..ของบทกวี.. ******* ให้หัวใจดวงดี..ยังคงรู้ค่าของเกิดมาเพื่อ*ให้* ให้หัวใจหอมหวานบานซึ้งสุขด้วยเมตตา และพร้อมพลีชีวายอมเจ็บปวดรวดร้าวใจ พร้อมสู้..พร้อมทน..เพื่อคนที่รักตลอดไป..ไม่ไหวหวั่นเลย! และมาตรแม้นหัวใจรักยังไม่ตรอมถึงตาย ขอหมายมาดชูช่อรักให้ชื่นฉ่ำร่ำรสรมย์ พรมพร่างงามแด่ทุกดวงใจ ในทุกที่ทุกฤดีดวง..นะยอดดวงหฤทัย และณ... ร่มรักเรือนไทยแห่งนี้.. ที่อยากขอฝากชีวีจิตวิญญาณรักรจนา ตราบจนกว่าไฟฝันแห่งดวงชีวา จะมอดลับดับไปตามกาลกรรมชั่วนิจนิรันดร..! ******** http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=223 ขวัญเรียม เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ ของเรียม หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืน ใจเจียม เคยโลมเรียม เลียบฝั่ง มาแต่หลัง ยังจำ คำ ที่ขวัญเคยพรอดเคยพร่ำ ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่ แว่ว แว่ว แจ้ว หู ว่าขวัญชู้ เจ้ายังคอย เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม...
พุด 28 ธ.ค. 2546 07:38 น. - ID 43589 
976
7
0
28 ธันวาคม 2546 09:47 น. - comment id 195375
แด่..สุภาพบุรุษนักสู้ ขอเขียนกลอนอ่อนไหวสักบทหนึ่ง ศรัทธาซึ้ง ถึงผู้ชาย ที่ไร้แขน มีหัวใจ นักสู้ มาทดแทน ไม่มีแขน ยังมีขา กล้าก้าวไป.. และ..ถึงทุกดวงใจ.. สุภาพบุรุษลูกผู้ชายหัวใจทรนง ผู้ซื่อตรงคงมั่นไม่หวั่นไหว ใช้สมอง สองขา สู้ด้วยใจ อย่าถอดใจแพ้พ่าย สิ้นไร้ใคร แล้วเธอเล่า ด้วยเหตุใด ไยท้อแท้ ยอมพ่ายแพ้ ยังไม่ทัน จะถึงไหน ยอมทรุดร่าง ลงนอน ทอดถอนใจ ยอมถอดใจ แพ้พ่าย คล้ายรอลา.. ขอฝากกลอน สอนใจ บทหนึ่งนี้ ผ่านถึงคนดี ทีมีมือ และมีขา อีกสมอง เฉียบคม ให้ไขว่คว้า อย่ารอท่า ทำเลย เฉยอยู่ไย เพียงแค่ฝัน ฝันฝัน ก็ฝันค้าง ใจอ้างว้าง คงไป ไม่ถึงไหน ฝันแล้วทำ ทำแล้วสู้ ด้วยหัวใจ ก้าวขึ้นไป บนถนนนักสู้ ผู้คว้าดาว!~
28 ธันวาคม 2546 10:02 น. - comment id 195376
กลับมาเยี่ยมเยียนค่ะหลังจากหายหน้าไปนานมาก เพราะไม่มีแรงใจจะเขียนอะไรเลย ตอนนี้ใจสงบมากแล้วเลยหยิบปากกามาเขียนอีกครั้ง หวังว่าสนิมคงจะยังไม่จับมากเกินไปนะคะ คิดถึงพี่ขวัญเสมอค่ะ
28 ธันวาคม 2546 12:25 น. - comment id 195407
มาชื่นชมครับ
28 ธันวาคม 2546 16:05 น. - comment id 195484
ไม่สบายก็ขอให้หายเร็ว ๆ นะค่ะ แต่ขนาดไม่สบายยังเขียนได้ดีเลยค่ะ ชื่นชมนะค่ะ
28 ธันวาคม 2546 20:00 น. - comment id 195557
หน้าส่วนตัว
เรน..ชอบทุกบทกวี..ที่เป็นข้อเขียน..
ของพี่พุดพัดชา...
..ชอบที่จะเข้ามาอ่าน..
..เป็นงาน..ที่..เรน..ชอบมาก..นะคะ..
..เป็นห่วงมาก..
ดูแล..ตัวเองด้วยนะคะ..
..วันนี้..บ้านเรน..
อากาศร้อ..น..น.. มาก กกกก ...
..
28 ธันวาคม 2546 20:56 น. - comment id 195588
ดีใจที่ได้อ่านค่ะ
28 ธันวาคม 2546 21:55 น. - comment id 195611
งดวิจารณ์ซักวันนะครับ ในวาระ ดิถี ขึ้นปีใหม่ ขอขวัญใจ เรื่องเลวร้าย หายหล่นหนี ขอคุณพระ คุ้มครอง ส่องชีวี ดวงฤดี ได้เจอฝัน วันเป็นจริง ปรารถนา สิ่งใด ในแหล่งหล้า ลอยลิ่วมา ชื่นฉ่ำ หวานล้ำหญิง ความเจ็บไข้ หายพราก จากเนื้อคิง ได้แอบอิง ความสุข ทุกวันวัย สวัสดีปีใหม่ครับ
29 ธันวาคม 2546 00:45 น. - comment id 195647
....สวัสดีค่ะ.. ...อ่านบทกลอนอ่อนไหวหัวใจคว้าง ความอ้างว้างหวั่นไหว...ใช่ใจอ่อน เพียงบางครั้งซวดเซ..เพนจร... หาบทตอน..สุดท้าย...ยังไม่เจอ.. ..มาทักทายค่ะ กลอนเพราะนะคะ...มีความหมายด้วยค่ะ.. .........^-^........
29 ธันวาคม 2546 08:50 น. - comment id 195691
สงสัยเป็นหนังเรื่อง หลอดออฟเดอะลิง สนุกมากนะเรื่องนี้ ทั้งอ่านหนังสือและทั้งดูภาพยนตร์... นิยมชมชอบ แซม ไวท์แกมจี จัง....
29 ธันวาคม 2546 09:12 น. - comment id 195705
อืม..................................................... สุดยอดจิงๆน้าาาาาา ิอิอิ
29 ธันวาคม 2546 16:09 น. - comment id 195800
^J^ ................. อ่อนไหวในอารมณ์ศิลป์....ไม่มีใครเกิน...พุดพัดชา.............ฯ
30 ธันวาคม 2546 11:14 น. - comment id 196073
แวะเข้ามาอ่าน ยังคงความประทับใจเฉกเดิม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
