หอมหัวใจ..ในรู้สึก!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=223
ไพล..เขียนเรื่องนี้ 
ในขณะที่พิษไข้ยังรุมรุมสุมแทรกซุกซ่อนเศร้าในร่างใจ
ไพล..ใช้ผ้าคลุมไหล่ผืนโตกันลมหนาว
จุดเทียนหอมหอมวะวับวาว..แทนโคมไฟ พราว..รจนาเรื่อง..

อากาศยามเช้า..สดหอม..
อวลกลิ่นดวงดอกไม้เผยอแย้มกลีบสล้าง...
รับหยาดละออละอองน้ำค้าง
เสียงนกร้องยามฟ้าสาง เฉกเช่นทุกวัน..
นกเขาขันคูเสียงไพเราะมาก
ไพลน้ำตารื้นชื่นตา ฟังบทเพลงเหว่ว้า
จากสรรพเสียงมวลนกไพร
พลอยพาให้หัวใจนวลนวลนุ่มนุ่มยิ่งละมุนละไม..

ที่แม้นหัวใจจะดายเดียวสักเพียงใด ที่ยังมีเนื้อใจใสดวงสวย
ด้วยยังรับซาบซึ้งดื่มด่ำจากดนตรีธรรมชาติรายรอบที่เงียบงาม...
ได้ในทุกโมงยามแห่งชีวิต...

ไพลสร่างไข้..แต่หนาวเยือกในใจยังอยู่คู่ใจ
ที่ไพลรู้ว่าไม่นานจะชาชิน เฉกเช่นเคย....

หลายวันก่อน ไพลเช่าหนังบางเรื่องมาดู
หนังที่เกินค่าล้ำย้ำสำนึก ลึกถึงจิตวิญญาณ
แฝงปรัชญา ค่างามแห่งคำว่ามิตรภาพ
และกับซาบซึ้งถึงรักแท้ ในแง่มุมเสียสละ
ที่จะพิทักษ์รักษาโลกเราไว้ให้หอมกรุ่นอุ่นทรวง
แทนความชั่วร้ายที่หมายกลายกล้ำมาทำลายล้าง....

ไพลร้องไห้ กับหลายฉากสวยเศร้าในใจในอารมณ์
และต้องนอนสยายผมรานร้าวเศร้าซึ้งสุขฟังเพลง..ลำพัง
น่าแปลกนัก..ที่หัวใจรับหอมงาม..ในทุกนิยามความรู้สึก
ได้ล้ำลึก เสียทุกเรื่องราว .....
ไม่ว่าในฉากฝัน ฉากเศร้าในโลกจริงของทุกผู้คนที่ผ่านพบ
และไพล..ยอมสยบต่อความน่าสงสารใครก็ตามที่ผ่านเข้ามาในชีวิต..

หัวใจไพล..พร้อมโอบเอื้อ..อิ่มเอม..
เหมือนยอมเชือดเนื้อใจตัวเอง
มิเกรงกลัวความเจ็บปวด..
บางครั้ง ไพลนอนมองฟ้ากว้าง..ลำพัง
น้ำตาพร่าง และเฝ้าถามพระผู้อยู่เบื้องบน
*ท่านทดสอบใจลูกพอหรือยัง
ท่านหว่านรัก หว่านหวัง หว่านเศร้า ให้มาผลิบานรานร้าว
ท่ามกลางหัวใจละไมละเมียดด้วยสงสาร..มากเกินพอหรือยัง..*

หรือว่าท่านรู้ดี..เพียง.เพียรสอนเมตตา ปรานีพร้อมพลี
ให้หัวใจลูกนี้ที่พร้อมแง้มงามแด่ทุกผู้คนทนทุกข์บนผืนโลก
พร้อมดับโศก รับทุกข์ระทม จากทุกลิขิต..มิคิดปริปากบ่น..
ให้กมลหอมหอมในหัวใจในรู้สึก..ในสำนึก..ไปยาวยืน
จนกว่าผืนดินจะกลบหน้า ....
จนกว่าความเหว่ว้าจะลาลับดับดวงใจไปตามตะวัน..แห่งดวงชีวี..
ไปตามกาลตามกรรมตามฤดี ฤดู
และตราบเท่าที่ยังคงมีอุทัยและโลกหมุน..วน..
******..

ไพล..กำลังตัดสินใจ..
จะให้รางวัลชีวิตรางวัลหัวใจตัวเอง
พ้นพันธนา จากหน้าที่ที่ร่างนี้ดำรงมานานเนิ่น..เกินจะทานไหว..
ไพล..อยากไปปลดปล่อย..โซ่ตรวนห่วงใยแห่งดวงใจนี้
ที่มักคิดถึงชีวีตัวเองทีหลังเสมอ..

ปลดบ่วงดวงใจ เพียงขณะ 
พาร่างราวนกไพรโผผินเหิรบินสู่ฟ้าไกลสู่โลกกว้างทางไกลข้างหน้า
ที่มีที่เงียบงามรอท่า แดนดินถิ่นไหนก็ได้...ให้หัวใจไปตามฝัน..
ที่หวังมีดวงตะวันอ่อนอุ่นยามอรุณรุ่งกับเรียวรุ้งทุ่งนาเขียวขจี
 มีอาทิตย์ละมุนหมุนลาลับฟ้า..ผ่านดงดอกหญ้าไสว
ยังมีเขียวไพรใบไม้ระบัดใบเป็นดั่งมิตรมิตรสนิทเนาในใจ....

มีดวงดอกไม้ชูช่อชัน ผลิดวงดอกฝัน.
ให้ยังมีฝันหวานหวานบานเบ่งงดงามตระการกลางใจ..
เคลื่อนดวงใจ เคลื่อนงามไสว พร่างในจิตวิญญาณ....
สู่ความว่าง ความร้างไร้..
ราวได้กลับไปสู่ชีวิตดิบเดิม..เติมต่อชีวีรักอิสราอีกคราครั้ง..

หวัง สร้างพลัง..ให้ของขวัญกับหัวใจ...
ให้หอมในนานเนารู้สึก...ลึกและล้ำ!ลำพังๆ..
หัวใจดวงหอมหอมที่ยอมพ่าย..
ธรรมชาติ..สายธาร หวานดอกไม้ รักสายฝน 
รักแสงตะเกียง รักเสียงจากธรรมชาติไพร 
รักกระท่อมใบไม้ รักดวงใจนิ่มนวลละเมียดละมุน 
รักแสงเทียนอบอุ่นในยามค่ำ รักตะวันตกดิน 
รักทุกสิ่งที่เงียบงามร้างไร้ให้ชีวีงามเงียบ 
รักเส้นทางสายธรรมชาติสู่ไพรลึก
 รักดำดิ่งล้ำลึกจิตวิญญาณไพร
รักทะเลสวยใส น้ำค้างพรม ลมยามดึก
เดือนเสี้ยว จันทร์เศร้า ดาวพร่างพริบ
ละลิบทิวทิพย์เมฆ ..
และบทเสกมนตรารจนาภาษาสวย
จากสมองสองมือของกวี..ของบทกวี..
*******

ให้หัวใจดวงดี..ยังคงรู้ค่าของเกิดมาเพื่อ*ให้*
ให้หัวใจหอมหวานบานซึ้งสุขด้วยเมตตา
และพร้อมพลีชีวายอมเจ็บปวดรวดร้าวใจ
พร้อมสู้..พร้อมทน..เพื่อคนที่รักตลอดไป..ไม่ไหวหวั่นเลย!

และมาตรแม้นหัวใจรักยังไม่ตรอมถึงตาย
ขอหมายมาดชูช่อรักให้ชื่นฉ่ำร่ำรสรมย์
พรมพร่างงามแด่ทุกดวงใจ
ในทุกที่ทุกฤดีดวง..นะยอดดวงหฤทัย

และณ...
ร่มรักเรือนไทยแห่งนี้..
ที่อยากขอฝากชีวีจิตวิญญาณรักรจนา
ตราบจนกว่าไฟฝันแห่งดวงชีวา
จะมอดลับดับไปตามกาลกรรมชั่วนิจนิรันดร..!
********


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=223
ขวัญเรียม   
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ ของเรียม
หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืน ใจเจียม 
เคยโลมเรียม เลียบฝั่ง มาแต่หลัง ยังจำ
คำ ที่ขวัญเคยพรอดเคยพร่ำ
ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่
แว่ว แว่ว แจ้ว หู ว่าขวัญชู้ เจ้ายังคอย
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง 
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง 
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม...