http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=255 ฉันมิใช่นางเอกเสกโลกฝันให้ใครได้ และมิใช่นางใจนางในฝัน เป็นเพียงหญิงดายเดียวไม่ต้องการให้ใครมาผูกพัน ในโลกฝันในโลกจริงหยุดนิ่งใจ... ฉันมิใช่นางเอกเสกโลกสวยให้ทุกสิ่ง ในความจริงสิ้นไร้ใจมอบใครได้ ชอบเงียบงามลำพังร้างและไร้ หยุดทักทายค้นหาฝันฉันคือใคร... ฉันเบื่อโลกโศกสุขทุกข์แปรผัน ขอคืนวันเหมือนเดิมจะได้ไหม วันธรรมดาธรรมดาเงียบเหงาใจ ไม่มีใครไม่มีฝันวันดายเดียว... เพราะ... ฉันมิใช่นางเอกเสกโลกให้สยบ ให้เธอพบความสุขเลิกเหงาเปลี่ยว เป็นเพียงหญิงธรรมดา ย้ำ..ธรรมดาผู้ดายเดียว วิญญาณเที่ยวท่องล้ำย่ำเพียงแดนสนธยา... และ.. ฉันมิใช่นางเอกให้ใครต่อแต่นี้ เลิกชีวีสับสนวนค้นหา ขออยู่เดียวแม้เปลี่ยวเหงาชั่วชีวา เลิกทายท้าพิสูจน์ใจใครรักเรา..ใครรักจริง.. *********** จุดเทียนเขียนเรื่องรับอุษาสาง ในอ้อมอกเมือง กับ.. หยาดน้ำค้าง..ค้างบนเรียวตา บนเรียวหญ้า.... กลางกลีบเกสรดอกไม้..รายรอบบ้าน กับ.. วสันต์สั่งฟ้าลาเลยแล้ว.. และกับ ดาวบนฟ้ายังระยับระยิบ ... รู้สึกเบื่อ อยากหมุนโลกกลับเลิกทายทักรู้จักผู้คน ย้อนตัวตน..คืนกลับไปอยู่กับความอ้างว้างร้างไร้ งามเหงาใจ เงียบสงบใจ... หยุด..ทบทวน..ทุกสิ่ง.. นิ่ง.... และ.. ว่าง.. ห่างคน..ห่างใคร..ห่างใจ.. เลิกพบ..คน.. ไม่ไปไหน ใช้ชีวิตธรรมดา ธรรมดา กับเหว่ว้า กับธรรมชาติไพร เก็บทุกสิ่งไว้กับบ้านภายในลั่นดาลหัวใจชั่วกาล!
พุด 22 ต.ค. 2546 06:31 น. - ID 40389 
870
12
0
22 ตุลาคม 2546 07:06 น. - comment id 175308
หน้าส่วนตัว
..เรน..อรุณสวัสดิ์..พี่พุดพัดชา..นะคะ..
..เบื่อใคร..ก้อได้..เรนอนุญาต..นะคะ..
แต่.. เรนขอร้อง....
..อย่าเบื่อเรน...
ถ้า..พี่พุดพัดชาเบื่อเรน.. เหมือนคนใกล้..
..เรนก้อคง..ร้องไห้ ...เสียใจ..ด้วยดิ...
..ก้อสิ่งที่ต้องการ...คือ..พี่ที่แสนดี....
ถ้า..ตรงนี้ ..เรนไม่มี...แค่นาที ..คงเสียใจ..นะน๊า..นะ..
...อย่าเบื่อ...เรน....
...ด้วยเคารพ....รัก..และรัก....นะคะ..
..เรนขอ..ได้ก่อค่า...
22 ตุลาคม 2546 07:55 น. - comment id 175315
เมื่อคืนมีหนุ่มน้อยนามระทดระทวย เข้ามาแชทกับพี่พุดค่ะ และพี่พุดทำให้เขาเสียใจม๊ากๆๆ ทั้งๆที่ร้อยวันพันปีพี่พุดไม่ค่อยเข้าแชทกับใครเลยค่ะ ไม่มีเวลา.. เขาบอกรอมาเป็นเดือนแล้ว เป็นคนที่รักงานพี่พุดมาก และสารภาพจะเปิดหน้าพี่พุดเป็นคนแรก ด้วยดวงใจรัก.. และแล้วพี่พุดก็..ทำร้ายเขา.. พี่พุดเสียใจ..จนคำขอโทษคงไม่พอ จนคิดว่า.. ตัวพี่พุดเอง..ระยะนี้ชักพูดพบกับคนมากไปแล้ว อยากเก็บใจเก้บตัวแบบดายเดียวอีกหน เลิก..คบคนและคุยกับใคร.. อยากนิ่งเงียบมีโลกลำพังร้างไร้ให้หัวใจหยุดพัดใจค่ะ..คนดี..
22 ตุลาคม 2546 08:22 น. - comment id 175324
ความรู้สึกใดที่จรเข้าในในบางขณะ สำหรับผู้ที่มีหัวใจอ่อนโยนละมุนละมัก มักจะทำใหสุขและทุกข์ใด้ง่ายเสมอ พี่พุดเคยบอกเองว่าโลกนี้มีทั้งทุกข์และสุขเคล้าคละกันไป อีกหน่อยก็หาย อีกหน่อยก็เลือน และก็หน่อยสิ่งใหม่ๆ จะเข้ามาแทนที่ ทุกอย่างเป็นวัฏจักรแบบนี้ อย่าเสียใจไปเลยครับ ใจดวงดีของเรายังอยู่ ผู้คนอีกมากที่รอรับดอกผลแห่งใจดวงดี เพียงพลั่งพลีหัวใจ ถ่อยทอดงานเงียบงาม เท่านี้คือจุดหมายอันประมาณค่าไม่ได้
22 ตุลาคม 2546 08:36 น. - comment id 175332
ฉัน..ผู้กล้าท้าฝันวันโลกสวย ฉัน..ผู้ช่วยทุกใจให้ฉ่ำหวาน ฉัน..ผู้เป็นคนหนึ่งซึ่งตำนาน ฉัน..ผู้คร้านต่อกรซ่อนตัวตน ในโลกงามยามนี้มีใครบ้าง จะอ้างว้างเดียวดายในบางหน ต้องร่ำไห้สะอึกสะอื้นฝืนทุกข์ทน ยากจะค้นความจริงคนอิงใจ วาดอักษรด้วยรักสลักจิต เพื่อมิ่งมิตรพึงลิ้มชิมรสได้ ทั้งทีท้อแต่จะรออยู่ร่ำไป เผื่อมีใครรับรู้กู่เรื่องราว ... อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณพุดพัดชา .. เช้านี้อากาศสดใส หอมกลิ่นดอกไม้ กลิ่นเขียวของใบไม้ ละมุ่นกรุ่นดิน อยากให้คุณพุดพัดชาพกความสดชื่นนี้ไว้ในใจด้วยค่ะ ... มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
22 ตุลาคม 2546 13:36 น. - comment id 175368
..ห่างคน ห่างใคร ห่างใจ .. มันน่าคิดดีนะครับพี่ .. อ่านงานพี่พุดทีไร เหมือนกำลังสอนตัวเองไปในตัวเลยล่ะครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับพี่สาวผม ^__^
22 ตุลาคม 2546 19:53 น. - comment id 175439
อย่าเพิ่งคิดอย่างงั้นสิค่ะ
22 ตุลาคม 2546 21:27 น. - comment id 175463
เป็นพระเอก เสกมา หาทางเอก ต้องเหยียบเบรค น้องนาง หันหลังให้ เกลียดคนทัก ทายหา ว้าวุ่นใจ น่าเบื่อตาย ปิดสนิท ลิ้นชักใจ ก็ตกกระไดพลอยโจน เพราะช่วงนี้กำลังรับบทเป็นพระเอก ดีใจมาก(อ้าวเป็นงั้นไป) ที่ติดต่อผู้ที่จะมารับบทนางเอกแทน กำลังเจรจาเซ็นสัญญากันอยู่ครับ ที่ว่าเบื่อคนเบื่อคุย ผมขอ(แกล้ง) ไม่เชื่อก็แล้วกัน นี่ละน้ามาโกหกกันอย่างมีเลศนัย ก่อนทำไมล่ะ จึงถูกลดเครดิตความเชื่อถือลง(ล้อเล่นนะครับ) เรื่องเบื่อโรค เบื่อไปเถอะครับ จะได้อยู่อย่างเป็นสุขสบายซะที แต่ขออย่างเดียวอย่าได้เบื่อการเขียนบทกวี ไม่งั้นผมคงอาการหนักอย่างหนุ่มน้อยคนที่คุณกล่าวถึงมาย่ำแย่แน่ครับ ผู้หญิงที่มีจิตใจที่ประเสริฐเช่นพุด คงหาได้ยากมากครับในโลกนี้
22 ตุลาคม 2546 23:48 น. - comment id 175502
น้องเรน... พี่พุดไม่มีวันเบื่อน้องแน่นอนค่ะ ใครจะเบื่อคนน่ารักช่างเจรจาได้ลงละคะ.. และเก่งด้วย ในงานน้องแฝงความคิดเฉียบคมมากค่ะ วันเวลาแสนดีนี้ พี่พุดไม่อยากให้ผ่านไปจากดวงใจใสพิสุทธิ์ของน้องน้อยเลยค่ะเพราะนับวันจะหายากยิ่ง..กับโลกสับสนอลวลอลเวงนี้ค่ะ ยืนยันระหว่างเรา..ไม่มีอะไรที่พี่พุดจะสิ้นรักและเบื่อน้องนะคะ.. ......... ลำน้ำน่าน... ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง.. ...... อิม.. เขียนให้พี่พุดหรือตัวเอง หรือเราทั้งสองคะ สวยงามมากโดนใจมากค่ะ พี่พุดซึ้งใจจัง.. ....... ผู้ชายคนเดิม.. พี่พุด..ขอบคุณนะคะ ความดีความอ่อนโยนการให้เกียรติเมล์มา การที่ยังระลึกจำจดพี่พุดได้เสมอมา.. ไม่เสียแรงที่พี่พุดรัก ......... ข้าวปล้อง ดีใจมากกกก ที่กลับมา..คิดถึงใครบางคนคู่กับน้องมากที่สุดจ้า .. ชัยชนะ.. กี่ครั้งแล้วที่ทำให้พุดพัดชาร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจ.. ไม่เสียแรง..รักเช่นกันค่ะ ขอบคุณและขอบคุณ น้ำใจแสนงามนี้จากทุกดวงใจ พุดพัดชาตันเขียนอะไรไม่ออกแล้วค่ะ ฤาว่าหัวใจมอดหมดไฟฝันแล้วจริงๆคราวนี้..คะ.. รักและรักเหลือเกิน ........ พุดพัดชามาสารภาพนะคะว่า กำลังร้องไห้อีกแล้วกับคำชัยชนะ.. พุดพัดชา..ซึ้งใจในวันนี้มากค่ะ ใจดวงร้าวรับอะไรหนักๆไม่ค่อยไหวเลยค่ะ พยายามฝึกจิตให้เข้มแข็งเปลี่ยนแปลงใจให้ละมุนน้อยๆหน่อยกับโลกนี้.. และขอบคุณ
22 ตุลาคม 2546 23:50 น. - comment id 175503
เขียนให้คุณพุดพัดชาค่ะ .. :) อย่าร้องไห้เลยนะคะ อัลมิตราจะโอ๋ให้ค่ะ
23 ตุลาคม 2546 00:33 น. - comment id 175514
....บทที่ได้แม้..ไม่ใช่..นางเอก ที่ปั้นเสกบทร่างคำสร้างสรรค์ ได้บทดีนี่ซิที่สำคัญ ตีบทนั้นให้แตกไม่แปลกเลย ชีวิตจริงยิ่งหนักหากจักคิด เราลิขิตบทได้ดังใจเผย เลือกทางไปให้ดีที่คุ้นเคย อย่าอยู่เฉยต่อชีวิตเมื่อคิดไป... ........................สวัสดีครับ.............
23 ตุลาคม 2546 01:03 น. - comment id 175627
เบื่ออะไรก็เบื่อไป แต่ยามหิวไซร้ไม่เคยเบื่อข้าวไข่ต้ม อีกยามน้ำค้างเอื่อยพรม ต้องผสมกาแฟเป็นเพื่อนใจ มานั่งเป็นเพื่อนพุด พร้อมด้วยกาแฟหนึ่งแก้ว เอ้า..เพื่อน บางทีเราก็ทำใครเจ็บไม่รุ้ตัวน่ะแหละ เป้นประจำ อย่าไปตีตัวเองนักเลย
23 ตุลาคม 2546 06:26 น. - comment id 175639
เรน..อรุณสวัสดิ์ค่ะ..พี่พุดพัดชา...
โลกของเรน..อาจดูไร้สาระ..เหมือนหนุ่มน้อยช่างฝัน..ของพี่พุดพัดชา.คนนั้น..
บางความรู้สึก.. ที่ต้องการ.. เค้ากับเรน..
อาจรัก..และศรัทธา..ใครสักคน.. จนดูน่าขำ.ในความรู้สึก..ของผู้ใหญ่...บางคน.
เรนรู้..คะว่า.. พี่พุดพัดชา..ที่เรน รู้จัก..เธอมีรัก..หวังดี..มากมาย.. ให้กับ..ทุกคน..
เค้า..กับเรน..เหมือน..หรือต่าง...ไม่มีใครรู้..
..แต่สิ่ง..ที่เค้า..อยากได้...คือ..ความเข้าใจ..
คือ..ช่องที่ไม่ว่าง....
..ขอสิ่งนั้น ..ให้กับ..เค้า..และเรน...
เวลา.. ที่อยากได้..จากผู้ใหญ่...ในโลกฝัน..
..อิสระ..กับฝัน.. สวยงาม..
..พี่พุดพัดชา.. คือ..ภาพฝัน..ที่เค้า..กับเรน...ต้องการ..
..อ่อนหวาน.. และแสนดี...
ทุกครั้งที่เรนเศร้า....
..หรือหัวเราะ ..แบบเหงาๆ..
พี่พุดจะเฝ้า.. คอยดูแล...แบบไม่ห่าง..
ถ้าไม่เชื่อ.ก้อลองถาม..หนุ่มน้อย..ของพี่พุดดูดิคะ..
..ขอบคุณ..มากมาย..
กับความรู้สึกดีๆ.. ที่ให้เรน นะคะ....
..เรนรัก..ทุกบทกวี..ของพี่พุดพัดชา....
..อย่าโกรธ..ตัวเองนะคะ.. พี่พุดไม่เคยผิด..
..เรนเชื่อว่า..เค้า..ต้องเข้าใจ..ในสิ่งที่พี่พุดพัดชาทำ... อาจที่เวลา...
..ให้เวลา..เค้าสักนิด...
..แล้วเค้าจะเข้าใจ......
..อย่างที่เรน... เข้าใจ...งัยค่ะ....
....
23 ตุลาคม 2546 08:05 น. - comment id 175647
จากที่มา... ค้างคาวค่ะ พี่พุดขอกลอนบทนี้ ไปแปะไว้ที่เรื่อง.. ฉันมิใช่นางเอกหน่อยนะคะ ให้ไม่ให้ก็บอกนะคะ เพราะรักและประทับใจมาก โดยเฉพาะตรงนี้งามโดนใจจังค่ะ.. ....... เท้าที่ก้าวร้าวใจไปทุกครั้ง และกำลังร้องไห้ใช่อยากหนี แต่ไม่หลีกอีกหน่อยร้อยนาที คงเต็มปรี่ช้ำสุดดุจร้อยวัน ไม่อยากเก็บเจ็บใจไม่รู้จบ แม้จะลบไม่ได้ในใจฉัน ขอแรมร้างห่างใจไปนิรันดร์ ขอเธอนั้นมีสุขทุกวันคืน... ด้วยรักชื่นชม .. ************ พี่พุดครับ..รับรู้..และมอบให้ หากถูกใจ..มิว่าถ้าเหมาะสม แค่ขีดเขียนเปลี่ยนไปในอารมณ์ พี่ชื่นชม..ผมให้..เอาไปเลย...ครับ... จบไม่ได้... ค้างคาวคืนคอน ............ เท้าที่ย่างห่างไปใช่ไม่รัก แต่ประจักษ์ในใจไม่มีฉัน จะเคียงคู่อยู่ใกล้ไปนิรันดร์ เมื่อเธอนั้นแบ่งใจให้เขาครอง คนทุกคนค้นคว้าหาสิ่งเลิศ ที่ประเสริฐล้นค่ามาสนอง เหมือนรักฉันวันนี้มีแค่รอง เป็นที่สองจากเขาจึงเศร้าใจ ความแตกต่างห่างชั้นที่ฉันคิด คงมิผิดเกินหรอกค้นซอกไหน คงมิมีที่ว่างแต่อย่างใด เพื่อจะให้ฉันอยู่เป็นคู่เธอ เมื่อหน้าที่ที่ฉันนั้นหมดแล้ว ทุกอย่างแคล้วคลาดจริงสิ่งเสนอ จึงจำหักรักเกิดไม่เลิศเลอ ดีกว่าเก้อกับรักเคยภักดี เท้าที่ก้าวร้าวใจไปทุกครั้ง และกำลังร้องไห้ใช่อยากหนี แต่ไม่หลีกอีกหน่อยร้อยนาที คงเต็มปรี่ช้ำสุดดุจร้อยวัน ไม่อยากเก็บเจ็บใจไม่รู้จบ แม้จะลบไม่ได้ในใจฉัน ขอแรมร้างห่างใจไปนิรันดร์ ขอเธอนั้นมีสุขทุกวันคืน...
23 ตุลาคม 2546 08:41 น. - comment id 175648
พุดพัดชา.. ตื่นมาตอนฟ้าสางน้ำค้างพรมตามเคยค่ะ เช้านี้.. อากาศที่นี่หนาวนิดนิด วสันต์พร่างหน่อยๆ เลยคิดถึงทางเหนือบ้านเราอากาศคงสดชื่นมาก อยากไปเที่ยวในป่าในดอย..ก็ไม่เคยได้ไปไหนเลยจ๊ะ และที่ทำให้หัวใจสดชื่นเช้านี้ก็เพราะมีแค่สิ่งเล็กๆดอกไม้เล็กสักดอกก็พอ ในชายคาแห่งรักนี้ที่ คลี่กลีบหวานบานรับใจดวงร้าวเศร้าตลอดปีของพี่พุด..เช้านี้ดอกพุดตานกำลังบานค่ะคลี่กลีบพราวนวลใจ..บอบบางละออใจมาก พาให้คิดถึงบทกวี พุดตานของคุณเวทย์ และพี่พุดอยากเขียนสักบท..เพื่ออุทิศให้พุดตานบานเช้า..ที่ราวรู้ใจพี่พุดประโลมใจพี่พุดในนาทีนี้ค่ะ ............. ค้างคาวพี่พุดซึ้งใจและโดนใจจึงนำมาแปะแล้วนะคะ ขอบคุณ เขียนงานงามเยอะหน่อยนะชอบและรอรักที่จะอ่านค่ะ.. ........ ทิ๊กกี้.. กาแฟหนึ่งถ้วยเหมือนกันทุกเช้าทั้งๆรู้ น่าจะเป็นน้ำผลไม้ได้แล้ว.. พุด..ชื่นชมความเข้มแข็งของทิ๊กกี้เทพีหัวใจสิงห์ พุด..ภาวนาและขอให้เพื่อนมีทางออกในเรื่องงาน..ภาวนาสวดมนต์ให้และเชื่อหากเราเป็นคนดี ทุกทีไปจะมีใครสักคนมาโอบอุ้มให้ตกน้ำไม่ไหลตกไม่ไฟไหม้.. เชื่อเถอะนะ อย่างมากก็ตามพุดไปอยู่เกาะดีไหมไปนะในไม่ช้านี้แล้ว นะ ... อิม.. พี่พุด..ว่าระหว่างเรามอร์แอนมอร์ความรักความเข้าใจความซึ้งใจ..ไม่ต้องพรรณนานะคะ .... น้องเรนน้อย.. นับวันน้องก็ยิ่งทำให้พี่พี่ทึ่ง และซึ้งใจในความเดียงสา ที่มากล้นค่าน้ำใจประโลมใจพวกพี่พี่ โดยเฉพาะพี่พุดที่อายุสมองราวจะหยุดลงตรงที่15ตลอดเวลาเลยค่ะ ยามอยูในโลกเนต เฮ้อ! ที่จนป่านนี้ยังไม่คิดจะลืมตาตื่น มาจากโลกฝันอันแสนงามเอาเสียเลย.. ตลกดีไหม? หรือว่าพยายามรักเข้าใจพี่พุดกันจนตลกไม่ออก..แล้วคะ.. ยังไงๆพี่พุดก็รักเรือนไทยร่มใจแห่งพวกเราได้รวมรักรวมระบายใจได้แบ่งปันทั้งทุกขืสุขกันมายาวยืนแล้วนะคะ และ.. พี่พุด..เคยบอกบางคนว่า เราโชคดีนักหนาที่มาตรแม้นว่า โลกอารยะภายนอกและโลกจริงบางเรื่องราวจะทำให้ของเราเจ็บปวดปานใด เราทุกดวงใจก็ยังมี ณ.ที่หนึ่งนี้ที่จะมาซุกซบ ในอ้อมอกอ้อมใจกันและกัน ได้มาแชร์ฝันแชร์น้ำใจ เพื่อหาญกล้าพาพลังใจน้ำใจ ออกไปสู้โลกอีกครา และ จนกว่าจะชีวาจะลาลับ... หากจะพักพิงใจกับ โลกใบเล็กนี้.. และขอให้คนดีทุกคนพยายาม ถนอมใจช่วยกันสร้างสรร เก็บโลกแสนสุขนี้ไว้ให้เราทุกๆคนทุกๆดวงใจ . ดั่งธารน้ำใส.เอาไว้ดื่มกินยามสิ้นหวังยามแห้งกระหายใจ นะคะ และนี้คือความในใจ จากพี่พุดผู้ยาวย้วยสวยน้อยค่ะ และด้วยรักและซาบซึ้งใจจนน้ำตาซึมค่ะ
23 ตุลาคม 2546 14:56 น. - comment id 175669
.. อย่าเบื่อเลยนะ..หยุดไปซักพักคงดีกว่า โลกยังมีอะไรมากมายให้ค้นหา อย่ามองเลยว่า ทุกอย่างจะเหมือนกันอยู่ร่ำไป.. อืม อ่านกลอนบทนี้แล้ว เราน่ะขี้เหงา เลยไม่อยากอยู่คนเดียว ถ้าอยู่คนเดียวต้องอยู่กับเพื่อนๆ จะได้ไม่เหงาน่ะ ไม่อยากอยู่คนเดียว เหมือนเพลงของมาช่า ไม่อยากนอนคนเดียวไง
29 ตุลาคม 2546 10:27 น. - comment id 177049
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกนะคะ ประทับใจค่ะ
29 ตุลาคม 2546 10:27 น. - comment id 177050
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกนะคะ ประทับใจค่ะ
2 พฤศจิกายน 2546 22:08 น. - comment id 178193
อ่ะนะคะ ได้อารมณ์ ดีจัง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
