แผ่วแรงลมพรมพริ้วผ่านทิวเทือก สู่ผืนทรายที่ถูกเลือกให้ถูกฝัง แปรสภาพเป็นพายุ(ดันทุรัง) โหมเข้าสุมอย่างคลุ้มคลั่งทั้งผืนทราย ฟ้าคืนนี้ไม่มีดาวพราวกระพริบ ร่ำสุรากี่ร้อยจิบไร้ความหมาย ภาพเบื้องหน้าที่คุกคามคือความตาย ภาพเบื้องหลังที่เปล่าดายคือความจริง เป็นความจริงที่ยิ่งมองยิ่งร้องไห้ เสรีภาพ...แต่เคลื่อนไหวในภาพนิ่ง สันติภาพ...แต่ปืนเปลี่ยวเหนี่ยวไกยิง อีกกี่ศพที่ถูกทิ้งที่นั่นนะ อีกกี่การฝังกลบของชีวิต จะยุติความวิปริตของโมหะ อีกกี่การมอดไหม้ของอารยะ โลกจึงจะจบสิ้นความสิ้นคิด ริ้วตะวันฉายฉาบอาบปีกนก เป็นเพียงเงาของวิหกที่ปกปิด แต่พายุหนนี้ที่มืดมิด จะยุติความอำมหิตเมื่อไหร่นะ!
ตะวัน 21 ต.ค. 2546 19:31 น. - ID 40380 
1397
6
0
21 ตุลาคม 2546 23:09 น. - comment id 175286
:) หากนัยยะที่สื่อคือความหมาย การทำลายมุ่งฆ่าชีวาสัตว์ มนุษย์เอยเผยสิ่งยิ่งสันทัด เกินจะจัดลำดับความทรามแห่งใจ สันติภาพเพียรเขียนเจียรเป็นกฏ อรรถรสบ่งซึ้งซึ่งยิ่งใหญ่ แต่คุณค่าสิ่งที่ทำย้ำจัญไร เหมือนเขียนใจแต่คล้ายหมายเท้าเลือน สวัสดีค่ะ คุณตะวัน ความหมายของร้อยกรองที่คุณเขียน งดงามมากค่ะ
22 ตุลาคม 2546 00:44 น. - comment id 175295
อยากมีสันติภาพ ต้องละบาปให้บุญไป หากคุณไม่เคยให้ หวังอะไรจากเขากัน *********************** *********************** ^o^
22 ตุลาคม 2546 14:55 น. - comment id 175381
เนื้อคำเพราะพริ้งดีจัง ส่วนเนื้อความนี่เยี่ยมไปเลยค่ะ :)
2 พฤศจิกายน 2546 19:03 น. - comment id 178138
ได้อ่านงานตะวันอีกครั้ง ดีใจค่ะ
10 พฤศจิกายน 2546 13:15 น. - comment id 180186
ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามกรรม แต่งได้ลึกซื้งมากๆๆ
26 ธันวาคม 2546 21:33 น. - comment id 194861
หน้าส่วนตัว
..เสรีภาพ...
กับอิสระ...
..ที่ไร้..ขอบเขต...
เป็นการ..วิเคราะห์..มุมมอง..
..ชอบบทกวี..แบบนี้จัง...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
