ลมไพร!

พุด

http://greenmusic.org/thai/index.html
(ยามเช้า เก็บเกี่ยว ฤดูกาล)
............
ไพลนั่งในร้านต้นไม้ริมชายทุ่ง
กับสายลมโชยโบกโบยพัดพรายพลิ้ว..
คล้าน้ำออกดอกพราวราวรวงเรียวระย้า..ย้อย
ห้อยพวงนวล..นวล..
นั่นกังหันน้ำกระบอกไม้ไผ่..ระบัดไหลหมุนวนจนเกิดฟองฝอย
กระสานซ่านเซ็นสู่บึงบัวหลากสีหลายพันธุ์
ที่พากันชูช่ออวดดอกละออ...
รอคลี่กลีบอ่อนอ่อนหวานหวานเริงน้ำค้างรับอรุณ...
หีบไม้งาม..นามเพราะคือชื่อจำเพาะของพันธุ์ไม้พุ่มใบซ้อนสลับสล้าง
ดอกขาวบอบบางอย่างดอกมะลิ..
ที่ไพลอางขนางในหอมพราวราวไม้ไพรจากแดนสวรรค์สรวง


และโน่น มุมโน้นจันทร์ผา..สูงใหญ่ต้นไม้ในดวงใจอีกต้นพันธุ์หายาก..
ชื่อจันทร์ผา ..พาให้คิดถึง ผาในโตรกไพรพง..ดงรกชัฏ..สงัดงามเงียบ
ที่มักเกาะเกี่ยวแง่งหินง้ำยื่นล้ำออกมาชูฟอร์มงามตระหง่าน
ทายท้าเงื้อมผาโลกให้แลลืม...
จันทร์ผา..ท้าเวหน สอนกมลให้เลิกทดท้อ รู้รอรู้ท้าทายใจ เฉกกัน..
จันทร์ผา..จันทร์ผาที่ท้าหมอกเหมย..สายลมรำเพยพร่างอย่างอ้างว้าง
โดดเดี่ยวใจ..ในงามเงื้อมเงาโลก มิรู้โศกรู้สิ้น...


เพราะคำว่าจันทร์..จันทร์
พลันพริบ..หัวใจไพลก็คิดกลับไกลไปถึง..ลูกจันทน์
ต้นจันทน์ ถอยฝันกลับไปสู่วันวัยเยาว์คืนเก่า...บ้านเกิด
ในวันที่มือไพลได้ละมุนอุ่นหอมด้วยลูกจันทน์นิดนิดน้อยน้อยเหลืองทอง
คล้ายฟักทองย่อส่วน..ผลไม้ฝันที่ไพลกินมันไม่ลงดอกนะ..
นอกจากเอามาดอมดมพรมจูบลูบคลำละเมียดล้ำกลัวช้ำชอก..
พกมันใส่กระเป๋าเสื้อนักเรียนตลอดทั้งวัน
ให้หอมกรุ่นกำจายคล้ายออกมาจากรอยบุ๋มแฉกงาม
ตรงกลางกระจุกใจริมเขียวไพลตัดฉับกับเหลืองละออ..
..........

โอ้ลูกจันทน์ ลูกจันทน์ ลูกหวานใจ..เมื่อไม่นานนี้
ไพลได้มีโอกาสไปยืนดายเดียวใต้ต้นจันทน์สูงใหญ่ใบดก
ไม้ในเนรมิตร..
ตอนไปดูการก่อสร้างคฤหาสน์ใหญ่ 
ที่คนสวนใจดีและที่เรารู้กันว่า
ตอนมานั้นต้องใช้เครนยกลงหลุม..
ทุกพันธุ์ไม้นานาพันธุ์ที่หายาก
หากไม่ยากหากใช้น้ำเงินหว่าน..
ก็พลันไม่ต้องรอ..ขอสูงได้ภายในพริบตา
น้ำเงินที่พาผ่านการเพาะบ่มห่มรักรินรดหยาดหยด
ค่อยๆดูแลอย่างทะนุถนอม  กล่อมเกลี้ยง ก่อนถึงวันสุกงอม
ให้ผลหอมงาม
ที่ต้องใช้กาลเวลาและดวงใจรักเพียงนั้นร้อยรัดพันผูก
ให้ตระหนักล้ำลึกถึงคุณค่าความเพียรในทุกสิ่ง..
ที่เพาะผ่านมาอย่างซึ้งค่ายากเย็น..

และนะวันนี้..คฤหาสน์นี้ก็ยังไร้รัก..เพราะ
เงินอาจเนรมิตรจินตนาการง่ายราวปอกกล้วยเข้าปาก
หากมิอาจจะใช้ชื้อหัวใจมนุษย์มากมีค่าบางคนได้..
ที่คงต้องใช้เพียงใจเดิมพันใจ
ใจจากกระพี้ใจ จากจิตวิญญาณใสสวยงามพอกัน
ถึงจักได้ดวงใจงามขวัญงามดวงใจใครนั้นจะรู้
มาครอบครองมาเคลียคลอมาเคียงข้าง..
..................


ไพล..ขอกลับมารจนา
กลับมาที่ร้านในฝันสวรรค์บนดินของไพลต่อดีกว่านะคะ
เจ้าของร้านน่ารัก
ที่ให้ไพลได้มาพักพิงใจเขียนงานไพรงามต้นไม้
ได้มาดอมดมพรมจูบดวงดอกไม้โดยมิพักต้องใช้ตังค์
ได้มานั่งในอุทยานดอกไม้
โดยมิต้องไร้ร้างอ้างว้างใจในถวิลหาราวไพรกว้าง
และร้านนี้จะมากมีของเก่ามากมีค่าที่มีที่มาจากชนบทงาม
บานประตูหน้าต่างไม้สัก 
ที่นำกลับมาออกแบบใหม่
ด้วยภูมิปัญญาไทยปัญญาถิ่น
ให้กลายเป็นตู้ โต๊ะ ตั่งเตียง
แถมยังมีเครื่องโม่ข้าวโบราณ
เครื่องถ้วยชามรามไหสังคโลก..ดินเผาเฉลาเฉลิดใจ
ยามแค่ได้เมียงมอง..
และร้านนี้ใจดีนักน่ารักซะไม่มี
ที่มอบมุมงามใต้ลั่นทมดอกดกพราวให้สาวบ้านนา
เลิกเหว่ว้าใจ..ในทุกยามหากจะมาหาบรรยากาศ
เพียงเธอขอสัญญาขอให้ไพลหาจำปาดะ มาให้กิน
โอ๊ะโอ๋..เป็นสัญญาจากสาวสุรินทร์
ที่เกิดคนละถิ่นคนละที่กับไพลแต่ไฉนเลย
ถึงชอบกินจำปาดะ จำปาดะ
ที่ไพลหมายตาว่าวันอาทิตย์นี้จะหามาให้จากตลาดนัดสวนจตุจักร
มากำนัลตามคำมั่นสัญญาที่น่ารักซะไม่มี..
ที่ไพลขอเรียกสัญญาใจนี้ว่าสัญญาจำปาดะ..จำปาดะ นะคะ นะคะ
และแม้ว่าจะไม่ถูกขอให้อุดหนุน หัวใจละมุนของไพลก็อดใจไม่ไหว
กับหวานในมนตรา..เสน่หาในดวงใจรัก..
ต้องเป็นอีบ้าหอบเอาต้นไม้ในใจมาเต็มคันรถ
ดังมีรายนามต่อไปนี้..


หีบไม้งาม..ยามนี้มานอนแอ้งแม้งอยู่ตรงเทอเรสทางขึ้นบ้าน
ตามมาด้วยคล้าน้ำ กอกกกอใหญ่
ที่นะบัดนี้ก็มายืนในโอ่งใหญ่พอกันไปเรียบร้อยหัวใจไพลแล้ว
และให้ในจินตนาการไพล...มองไปราวนั่งริมบึงใหญ่....ที่ไหนสักแห่ง
กับฉากฝัน..สวรรค์ลอยตรงหน้า
กับหวานแว่วดุเหว่ากับมิเหงางามเงียบ
เพราะมีเสียงเซ็งแซ่ของนกไพร
ราวดนตรีไพร  ในหัวใจ  ในธรรมชาติยามเช้า
และ
เฟิร์นข้าหลวง..ใบเขียวยักษ์
มาแผ่ปกคลุมบนโต๊ะไม้สนหกที่นั่งที่นะบัดนี้
ผันแปรมาเป็นโต๊ะนักอยากจะเขียน 
และเขียวพร่างเขียวไพลก็ตัดฉับกับผ้าทอชาวเขาสีแดงกลางโต๊ะ
บรรเจิดใจซะไม่มี..แถมมีชะลอมสองใบย่อมวางไว้ให้หัวใจดิบเดิม
เพิ่มความละมุนละม่อม ให้ห้องใจน้องนางสาวบ้านนาผู้รอท่ากลับทุ่งถิ่น


ไพลลุกขึ้นมาจุดเทียนเวียนวนรจนาเรื่องนี้ต่อ...
รอ รับวสันต์ลา ตอนฟ้าสาง 
 ยามนภากระจ่าง..อรุณสะอ้านหวานระเรื่อ..
เสียงดุเหว่าไพรหวานแว่ว..มา.......
นาฬิกานก..ประจำใจประจำวิมานดินถิ่นไพล  
มาไกวกิ่งจำปีปลุก..ทู๊กทุกเช้า
ทุกทุกวันตรงเวลา
ให้ต้องใช้หมอนอุดหูในบางเพลาที่ต้องการนอนตื่นสาย
เนื่องจากนกนาฬิกาตัวนี้มีแบตเตอรี่แบบไม่มีวันหมด..
ให้ตลกและขำไม่ออกในยามที่อยากกดปุ่มปิดแล้วทำไม่ได้ให้หยุดร้องเสียที..เฮ้อ!


ขอจบ..ตรงบรรทัดนี้นะคะ
กับสายลมพัดผ่านบ้านไพล..กับนวลใจไพลผู้มีหัวใจหวานหวาม...ตาม.
ลมไพร..ลมหอมหอมที่กำลังหลอมละลายใจ
กำลังเริงระบำรอพัดปีกแห่งฝัน แห่งรัก..ให้นกไพรหัวใจทรนง
คืนหลังโผผินบิน  กลับรัง กลับบ้าน
สู่ทุ่งกว้าง ทางงามเงียบเลียบลำธารสายหวานระริน
บินตรงสู่อ้อมแขนเทพีไพร ในแดนดินเรียวรวง ภูผา ฟ้าสีน้ำเงินงามเข้ม
ทิวเขาสุดตา..กระจ่างจ้าตัดกับขอบฟ้าไกล กับเงาดาวสุกใสสว่าง
กับโมกพร่างดอกไหวพรายร่วงกระจายลงกลางบ่อน้ำ..
ให้หอมอวลในทุกอณูนี้ที่นับวันรอคืนมาแสนนาน..
ลมไพร..ลมหายใจแห่งจิตวิญญาณ ที่หล่อหลอมร่าง
 ให้มีบ้านภายในให้มีเนื้อใจพร่างละมุน
ไม่ว่าจะสักกี่โลกหมุน กี่ภพชาติ..จะพิศวาสเพียงไพร..พอ..