อรุณรุ่งพรายแสงอรุณเรื่อ ลำแสงเจือม่วงทองส่องเรียวข้าว ประกายส้มอมชมพูงามแพรวพราว ลีลาเช้าละลานใจไหววิบวัน.. โน่นเรียวรุ้งพร่างพรมห่มร่างรัก รูปสลักเนินสล้างนางในฝัน ดั่งสายไหมพันเนื้อนวลพลิ้วแพรพรรณ วับแวมฝันหนั่นเนื้อนุ่มรุมรัดใจ.... พลิ้วพวงแก้มแกมชมพูผ่องผุดผาด ขนงนาฏโก่งคันศรชำเลืองไหว เรียวละออวงหน้าละมุนใจ เจ้าขวัญไพรเทพีฝันวสันต์รอ...... เกสรเพชรพร่างนัยน์ตาวะวิบวับ ตะวันจับน้ำค้างพร่างพรมพ้อ หยาดเพชรพราวในเรียวตาอ่อนละออ ก็ร่วงพ้อพร้อมน้ำค้างฝันวันไร้เธอ! ************ พุดพัดชา..เดินเดียวดายริมทุ่งกว้าง รับอุษาสาง อ้างว้างใจ รอพรายแสงเรืองรำไรๆม่วงละมุนอุ่นอ่อนจากดวงสุริยา ประกายแสงทองเหลืองระยับ..วาววะวับ วาวจรัส มลังเมลือง.. แสงแรกแหวกม่านเมฆมาทายทัก มวลหมู่นกกาภมรบินว่อนโผผิน หยาดน้ำค้างเริ่มระรินลาดอกไม้ไพรกลางกลีบใบ ไหวอ่อน... นาทีนั้น... พุดพัดชาหลับตาฝัน.. พาดวงใจทุกดวงแห่งเรือนไทยดำดิ่ง.... สู่...ภวังค์อัศจรรย์..ฝันไกล ถึงนางไพร นางในฝัน.. เห็นนวลแสงงามนั้นจับเรียวหน้างามละมุน.. รูปสลักกลมกลึงหนั่นเนื้อ..นั้นถูกพันธนาร่างอย่างนิ่มนวล ด้วยเรียวรุ้งบางเบาราวสายไหมไยเมฆ.. เว้นเนินเนื้องามผ่องสล้าง.. ที่ถูกโลมไล้ร่างด้วยเรียวแดดสีทองอ่อนอุ่น งามระยับจับตางามบาดใจ.. จนหัวใจต้องไหวเพ้อครางครวญ.. ........... และพุดพัดชาหวัง..ภาวนา..เมื่อ..ทุกดวงใจลืมตาตื่น ให้ได้พบวันชื่นคืนสุขพบอรุณอุ่นงามในโลกจริงนะคะ ให้นางใจ นางในฝัน ที่นอนฝันเคียงข้าง พันร่าง ด้วยแพรไหมนวลนิ่ม สร้างอารมณ์ถวิลหวาน ให้สุขซ่านซึ้ง กับงามล้ำนั้นชั่วนิจนิรันดรนะคะ ด้วยรักจากนักฝันค่ะ
พุด 30 ก.ย. 2546 11:12 น. - ID 39618 
889
4
0
30 กันยายน 2546 11:31 น. - comment id 170947
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101 จูบ พิทยา บุญยรัตพันธ์ : : Key G จูบ คุณคิดว่าไม่สำคัญ แต่เมื่อคุณจูบฉัน ทำไมฉันสั่นไปถึงหัวใจ คุณเป็นคนจูบ คุณรู้ บ้างไหม ฉันหนาวฉันร้อน เหมือนดังเป็นไข้ ทุกที ทุกที จูบ มีรึ สะกิดหัวใจ ตัดอย่างไรไม่ไหว มันทำฉันให้ ไม่สมประดี ทำไมคุณชอบ ตอบฉัน หน่อย ซิ หรือว่าเป็น ประเพณี สำหรับ ผู้ชาย ดิน ยัง รู้ แยก แตกเพราะรอยไถคราด แต่ฝนยังซัดสาด รอยหาย คุณจูบฉัน รอยจูบนั้นย่อมติดจนตาย จะลบรอยจูบอย่างไรไม่หาย อย่าลืม อย่าเลือน จูบ อย่าคิดว่าไม่สำคัญ จูบเบาเบาเท่านั้นยังทำฉันสั่นดังฟ้าสะเทือน คุณเป็นคนจูบ อย่าลืม อย่า เลือน รักไม่จริงก็อย่ามาเฉือน หัวใจฉันด้วย จูบเลย ดิน ยัง รู้ แยก แตกเพราะรอยไถคราด แต่ฝนยังซัดสาด รอยหาย คุณจูบฉัน รอยจูบนั้นย่อมติดจนตาย จะลบรอยจูบอย่างไรไม่หาย อย่าลืม อย่าเลือน จูบ อย่าคิดว่าไม่สำคัญ จูบเบาเบาเท่านั้น ยังทำฉันสั่นดังฟ้าสะเทือน คุณเป็นคนจูบ อย่าลืม อย่า เลือน รักไม่จริงก็อย่ามาเฉือน หัวใจฉันด้วย จูบเลย...
30 กันยายน 2546 17:46 น. - comment id 171028
เยี่ยมเลยพุด ภาพสวยกวีอบอุ่น อ่านแล้วคล้อยล่องลอยไปไหน ๆ
30 กันยายน 2546 22:28 น. - comment id 171077
กลอนบทนี้แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ
1 ตุลาคม 2546 05:45 น. - comment id 171194
พุดพัดชา ชอบฝันถึงนางไพรอยู่เป็นประจำ คงสมกับเป็นนักฝันที่คุณบอก แต่ผมว่าคุณมักจะฝันถึงเรื่องนี้บ่อย ๆ อยู่นะครับ( ก็หยอกเย้าตาม ความคุ้นเคยกันนะครับ) แต่อย่างไรถ้าเป็นความฝันที่ดีมีสุข ผมพยายามจะฝันถึงครับ โลกเราเต็มไปด้วยเรื่องเศร้ามากมาย(มาอ่านกลอน ส่วนมากก็ออกแนวเศร้า) ขอให้หลับนิทราลงจินตนาการหาเอาความสุขมาใส่ตัวบ้างนะครับ
2 ตุลาคม 2546 00:44 น. - comment id 171421
^____^
2 ตุลาคม 2546 00:45 น. - comment id 171422
^____^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
