แอ๋นเป็นสาวโรงงาน........ ใครใครก็เรียก..สาวทำงาน..อย่างพวกเราว่าอย่างนั้น........ แอ๋นเป็นช่างเย็บเสื้อโหล.. ที่เรียกอย่างนี้.คงเป็นเพราะเย็บที่ละมากๆ.. เป็นเสื้อที่..ส่งออก..ไปขายยังเมืองไกล. และวันนี้แอ๋น...ก็ยังโชคดี..ที่ยังมีงานทำ..เพราะคำว่า..ส่งออก....นี่แหละ....... แอ๋น..เช่าบ้านรวมกับเพื่อน..หลังใหญ่มีหลายห้อง.. ที่เจ้าของบ้านมาซื้อไว้..แล้วไม่มีเงินผ่อน.. เลยมาปล่อยให้คนเช่า.. เพื่อเอาเงินไปผ่อนต่อ..ดีกว่าปล่อยให้แบ้งค์มายึดไป..... ในซอยนี้ มีแต่บ้านคนที่พอมีฐานะ... และแอ๋นคิดว่าโชคดีที่ได้มาอยู่..ดีกว่าไปเช่าอยู่ในสลัม แอ๋นไม่ชอบบรรยากาศเสียงดังๆ... และผู้คนมากหน้าหลายตา..ดูแออัดยัดเยียด.. แม้แอ๋น..จะพยายามเรียนได้แค่..ป4..แต่แอ๋นก็คิดว่า.. ใจแอ๋นคิดอะไรไม่เหมือนใคร... แอ๋นคิดถึงคำพูดของครู....ที่เคยบอกว่า.. ถ้าเพียงแต่ใจเราคิดดี..คิดเป็น...ถึงเราจะลำบากยากจน..... กัดก้อนเกลือกิน...ก็ยังดีกว่า... ไอ้พวกที่บอกว่ามีความรู้..มีการศึกษา..แต่โกงชาติ...โกงแผ่นดิน.. ทรยศได้แม้กระทั่ง...กับ..แผ่นดิน..ที่ให้ข้าว..ให้น้ำมา......... บ้านเช่าของแอ๋น... .แบ่งเป็น..สี่ห้อง..ข้างบนสาม และข้างล่างอีกหนึ่ง.... ไม่รวมห้องรับแขก..ที่ทุกคนมีสิทธิ์เอามาดัดแปลงเป็นห้องครัว... เอาไว้หุงข้าวเหนียว..และตำส้มตำ รวมทั้งอาหารแสนแซบซึ้ง......ลอยลมหอมปลาร้าปลาแดกไปไกล.......... แอ๋นเลือกห้องข้างล่าง.... .เพราะแอ๋นชอบตรงที่มีที่ดินด้านหน้า..และด้านหลัง.. ที่แอ๋นพอจะปลูกพืชผักสวนครัว..พวกข่า..ตะไคร้..ใบมะกรูดได้. และรอบๆบริเวณบ้าน.. แอ๋นก็ชอบที่จะจัดกวาดให้สะอาด...... เพื่อลูกสาวตัวน้อยจะได้มีที่วิ่งเล่น....... แอ๋นมีกัน..สามคนพ่อ..แม่..ลูก..... สามีของแอ๋นชื่อโจ..... ขับรถมอเตอร์ไซด์..รับจ้างคนในซอย.... โจเป็นคนบ้านเดียวกับแอ๋น...... ทำงานหนักเอาเบาสู้มาสารพัด.... ลงเรือไปหาปลา..เป็นหนุ่มตังเก..ร่อนเร่..นานหลายปี... ทั้งๆที่ชีวิตเพิ่งเคยเห็น..ทะเล....ก็ตอนที่จะลงเรือนั่นแหละ.. แต่จะทำยังไงได้ ..... งานดีดี..นั่งโต๊ะที่ไหนบ้างจะเอาคนที่อ่านหนังสือไม่ออก......... หลังจากไม่ก้าวหน้าในอาชีพ..หนุ่มตังเก.ร่อนเร่.เหว่ว้า.. เหงาเสียจน..เห็นหน้าปลาแทบอยากจูบแทนสาว...... ติดตรงที่กลิ่นเหม็นคาว... ไหนเลยจะเหมือนกลิ่นสาว..ที่เนื้อคงหอมละมุน........ คิดแล้วใจก็ไม่เป็นสุข...จึงจับยัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋า.. เอาเงินที่เก็บหอมรอมริบไปให้พ่อ แม่ซื้อนาไว้ พอหว่าน..พอไถ....... . และตานี้...จากชาวเรือ....ก็ไปเป็นชาวสวน..... ตัดยางจนมาเลเรียถามหา..จึงต้องมาตายเอาดาบหน้า ตามที่ฟ้าลิขิตชักพา...... มาพบแม่เนื้อสาวผิวคล้ำแต่ชื่นฉ่ำใจที่ชื่อแอ๋น.. น้องนางบ้านนา....เนื้อคู่..หนังคู่...กระดูกคู่ เพราะเกิดมาจนพอกัน........ โจกับแอ๋น....พลาดไปนิดเดียว จึงมีทายาทก่อนเวลาที่จะทันได้เตรียมมรดกพันล้านไว้ให้......... แอ๋นจึงต้องส่งทายาทไปเรียนรู้ชีวิตชาวนาไปพลางๆ..... จนกระทั่งโตพอ..เพิ่งจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน และให้เรียนโรงเรียนวัด.... แต่เป็นคนละวัดกับที่ท่านนายกคนเก่าเคยอยู่ แอ๋นและโจ..มีความสุขที่ได้อยู่พร้อมหน้าครอบครัว แม้จะอดมื้อกินมื้อ.... เพราะช่วงนี้โจต้องผ่อนมอเตอร์ไซด์..เพื่อเอาไว้ทำมาหากิน....... แอ๋นเองก็พยายามเข้าทำงาน..ผลัดกลางคืนเพิ่มขึ้น หลังจากจัดการข้าวปลาอาหาร สอนการบ้าน และให้ลูกนอนแล้ว โจจะกลับมารับช่วงดูแลต่อ แอ๋น..เกิดมา ตั้งแต่จำได้ แอ๋นรู้แต่ว่า..ตัวเองรักบ้าน.. ชอบจัดบ้านให้สะอาด..... บ้านที่บ้านนอกของแอ๋น...ใครไปใครมาก็ชม... เพราะแอ๋นจะกวาดเสียจนลานบ้านเตียนโล่งน่านั่ง น่านอน อยู่ที่นี่ แอ๋นก็จัดการเสียจน..เพื่อนร่วมบ้านเช่า.. ประชดว่า ทำทำไมให้เหนื่อย ไม่ใช่บ้านเราสักหน่อย แอ๋นคิดว่า..คนเรา ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน.เราก็ควร.... ที่จะสร้างโลกเล็กๆของเรา...ให้มีความสุข.....ได้เท่าเทียมกัน การที่แอ๋นปลูกผักสวนครัวเพื่อให้ลูกสาวตัวน้อย..คอยดูแล... และฝึกฝนให้รู้จักความรับผิดชอบ..... แอ๋นจึง..จัดห้องเช่าของแอ๋น..ให้สวยงามเรียบร้อย คอยจัดกวาด เช็ดถู...เครี่องนอนก็หมั่นเอาออกตากแดด แอ๋นคิดว่า...เวลา..ลูก..ผัว...กลับมา...... ถ้าแอ๋นมีอาหารร้อนๆ..กับที่นอนหอมๆ...เตรียมไว้ให้... .เขาก็คงหายเหนื่อย........แอ๋นอยากตอบแทนที่ตัวเอง.. แสนโชคดี..ที่โจ..เป็นคนรักลูกรักเมีย.....ขยัน..รู้จักอดออม..... เพื่อความหวัง....... ว่า...วันหนึ่ง...ไม่นาน..พอมีเงินเก็บสักก้อน.. .ก็จะได้กลับไปอยู่ท้องทุ่ง..ท้องนา..ไปปลูกถั่ว.. ปลูกงากินก็ยังสบายใจเสียยิ่งกว่า... และโจก็ฝันจะมีร้านซ่อมมอเตอร์ไซด์เล็กๆ.. พอเลี้ยงชีวิตชอบ...ไปวันๆตามประสา แอ๋นเชื่อเรื่องความดี มาตั้งแต่เด็ก และชอบเข้าวัด ทำบุญตักบาตร ปล่อยนก ปล่อยปลา........ และยิ่งเชื่อเข้าไปอีก...หลังจากที่แอ๋นมาเช่าบ้านนี้ได้ไม่นาน. และค่ำคืนหนึ่งแอ๋นก็ฝันเห็น..ชายชรา คนหนึ่งแต่งตัวอย่างดีมาบอกแอ๋นว่า. จำเลขที่บอกให้ดีนะ..เจ้าเป็นคนดี มาดูแลบ้าน ดูแลข้าอย่าลืมตั้งศาล ให้ข้าด้วย...ให้เจ้าโชคดีมีสุขตลอดไป.....และแล้วก็หายวับไป......... แอ๋นเพิ่งจะตั้งศาล.... และแอ๋นเชื่อว่าคนดีผีคุ้มครองอย่างที่กล่าวกันมาจริงๆ.. .เพราะแอ๋นถูกหวยรวยทรัพย์ ทั้งๆที่แอ๋นไม่เคยทำความดีใดใด เพื่อหวังผล.......ตอบแทน.... แอ๋น.....จึงเชื่อมั่นในการทำความดี... แอ๋นมีความสุขตามอัตภาพ..คิดฝันแต่สิ่งดีดี พยายามปลูกฝังลูกน้อยไม่ให้น้อยเนื้อต่ำใจ ในความยากจน.... เพราะถึงแม้...แอ๋นจะไม่มีวัตถุให้ลูก..แต่แอ๋นมีเวลา..มีความรัก ความอบอุ่น ความเข้าใจมากมาย.. มาชดเชยให้แก่ลูกน้อย..ที่รักยิ่งของแอ๋น..... คืนนี้....ก็คงเหมือนหลายๆคืน.. ที่แอ๋นได้ยินเสียง.....ข้าวของแตกกระจาย......... เสียงบ่นว่าด่าทอ...เสียงตะโกนใส่กัน.. พร้อมกับเสียงร้องไห้จ้าอย่างตกใจของลูกๆ.... แว่วมาตามลมในยามดึก.... จากบ้านใกล้เรือนเคียงที่ดูจะมีชีวิตหรูหรา...... จับใจความได้ว่า...สามีชอบเที่ยว. และภรรยาก็ปากจัด..ด่าเก่ง..จนสามีบ่นตะโกน..... เบื่อๆๆ...กูจะหนี...ไปจากนรกนี่เสียที........ แอ๋น..ไม่เข้าใจเลยว่า...ทำไม.. คนเราที่ดูชีวิตเพียบพร้อมทุกอย่าง..ถึงมีปัญหากันได้..... แต่นาทีต่อมา... แอ๋นคิดถึงคำสอนของพ่อ.... คนแก่บ้านนอกคอกนาในสายตาคนกรุงเทพบางคน.. ที่เคยพูดไว้ว่า...... ลูกเอ๋ย..คนเรา..จนเงินแล้ว..แต่อย่าทำชีวิต. จิตใจของเราให้จนยิ่งขึ้นไปอีก...... เราขาดเงิน.....แต่...ใจเราต้องร่ำรวยด้วยความดีนะลูก..คิดดี..พูดดี.. ทำแต่สิ่งดีๆ..ให้กับคนที่เรารัก ก่อนที่เราจะ......จากโลกนี้ไป...อีกไม่นาน.......... ................แด่คนดี..ที่ชื่อ..แอ๋น..และโจ........
พุด 24 ก.ย. 2546 11:00 น. - ID 39369 
2913
3
0
24 กันยายน 2546 11:02 น. - comment id 170233
หน้าส่วนตัว
: http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1484
ยาใจคนจน
ไมค์ ภิรมย์พร : : Key G
เป็นแฟนคนจน
ต้องทนหน่อยน้อง
พี่นี้ไม่มีเงินทอง
มารองรับความลำบาก
ในแต่ละวัน พี่นั้นต้องทำงานหนัก
ถ้าไม่มีใจรัก
ใครหนอจะร่วมทางได้
ปัญหามากมาย พาใจอ่อนล้า
ทั้งทั้งไม่เจตนา
แต่ปัญหา ก็มาจนได้
จึงอยากให้น้อง
ช่วยมอง ด้วยความเห็นใจ
อุปสรรค จะมีเท่าใด
ขอใจเรายิ้มให้กัน
ลำบากยากเข็ญ
เช้าเย็นขอให้เห็นหน้า
เมื่อเจอปัญหา
น้องอย่าตัดสายสัมพันธ์
อยู่เป็นแรงใจ
เติมไฟให้กันและกัน
เพียงเรามีเราเท่านั้น
สร้างฝันให้สมดังใฝ่
เป็นแฟนคนจน ต้องทนหน่อยน้อง
อย่าแคร์สายตาคนมอง
อย่าหมอง เมื่อยามแพ้พ่าย
อย่าเพิ่งด่วนลา
เมื่อเจอปัญหาใดใด
ยืนเคียง เพื่อคอยยิ้มให้
เป็นยาชุบใจคนจน
เป็นแฟนคนจน
ต้องทนหน่อยน้อง
อย่าแคร์สายตาคนมอง
อย่าหมอง เมื่อยามแพ้พ่าย
อย่าเพิ่งด่วนลา
เมื่อเจอปัญหาใดใด
ยืนเคียง เพื่อคอยยิ้มให้
เป็นยาชุบใจคนจน...
24 กันยายน 2546 12:36 น. - comment id 170257
ใช่เลย....อิอิ.
24 กันยายน 2546 13:25 น. - comment id 170272
พูดถึงเรื่องอาหารข้าวเหนียวส้มตำไก่ย่างเป็นอาหารฮิตที่บ้านผมมากครับ โจกับแอ๋น ผมเพิ่มเป็นกระดูกคู่ให้อีกเพราะจนด้วยกัน คงเป็นสวรรค์บ้านาที่หายากมากครับ คุณพุดบทจะดี ก็ดีเอาเสียจนผมแปลกใจ ไม่ว่าจะเขียนเรื่องสังคมเมืองก็เหมือนไปสัมผัสกับคุณด้วย ยิ่งมาเขียนเรื่องชนบท ก็เขียนได้ลึกซึ้งได้เป็นอย่างดี ความตั้งใจที่คุณพูดไว้ผมเริ่มมองเห็นภาพพจน์ เพียงลาง ๆ แล้วครับ สำหรับคำแนะนำของคุณ ...คิดดี..พูดดี..ทำแต่สิ่งดีๆ..ให้กับคนที่เรารัก... ผมจะนำไปทำตาที่คุณบอกครั้ง คงอ่านได้เรื่องเดียว คงรอบดึกจะแวะมาหาอีกครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
