http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101 เด็ดจำปีที่บานพราวทุกราวกิ่ง แทนทุกสิ่งแสนดีที่มอบขวัญ ให้หอมนวลนานเนาลืมปีวัน แทนผูกฟันฉันเธอไว้เพ้อครวญ.. เด็กดอกรักปักกลางใจนกปีกหัก แทนศรรัก!ปักดวงใจสนองเสนอ กี่เดือนปีกี่ภพชาติพิสวาทเธอ ขอเพียงเธอมีเพียงฉันมั่นคงใจ.. ฟ้านวลดาวพราวเดือนเพ็ญเด่นลอยสรวง อย่าลาล่วงแรมร้างห่างไปไหน ในราตรีเธอมีฝันเคียงใกล้ใจ เหมือนขวัญไพรเหมือนรวงเรียวรอเคียวคม.. ร่วมใบบุญกุศลส่งคงพบหวาน ซึ้งกว่าตาลหวานกว่าใครใจสุขสม ฟ้าประทานหวานหยาดเพชรร่วงลบตรม เลิกระทมเพราะมีเธอเพ้อพ้อใจ... ฝากดวงใจใส่บทกลอนอ้อนเธอนะ จนกว่าจะได้พบกันวันหวามไหว ให้ความรักอันอบอุ่นหมุนโลกไป ชนะใจชนะจริงหญิงแสนดีหญิงแสนงามที่เธอคอย!. เช้านี้พุดพัดชาเด็ดจำปี..นวลดวง..ดอกดก..ที่สะพรั่งพราวเต็มราวกิ่ง มอบให้บานไสวในราวใจ..ในกิ่งใจ.. ทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทยทุกท่านนะคะ แทนใจแทนคำขอบคุณ..และพิเศษถึงชัยชนะ ที่ตามติดผลงานพุดพัดชา มาตลอดจนซึ้งใจเหลือเกินแล้วค่ะ.. ด้วยรัก.. ดอกปีบหวานบานเศร้าร้าวรานรัก ดงดอกรักขึ้นเป็นกอรอรู้เห็น ดอกลำดวนหวนหาทุกเช้าเย็น ดอกราตรีไม่เว้น..บานรอท่า.ทุกราตรี ดอกพุดซ้อนซ่อนใจใครกันหนอ ดอกเข็มกอแทงใจใครหน่ายหนี ดอกบานเช้าเย้าย้ำรอคนดี ดอกมะลิที่บ้านนี้ลอยรอเธอ ดอกจำปีกี่ปีแล้วลาเลือนลับ ดอกเทียนนับเป็นร้อยห้อยพ้อเพ้อ ดอกพุทธชาดสวาทหวังยังละเมอ ดอกรอเก้อบานวันนี้ที่รอรอ..
พุด 28 ส.ค. 2546 09:41 น. - ID 38363 
1929
5
0
28 สิงหาคม 2546 10:22 น. - comment id 163682
บุหรงดงดอกไม้ ฝากหัวใจให้จำปี หมายมองจามจุรี ปุยดอกงามงามต้องลม คลั่งไคล้ในยูงทอง และใฝ่ปองมาหมายชม ศรีตรังไม่ยั้งลม ก็หล่นล่วงบนแดนใจ
28 สิงหาคม 2546 12:34 น. - comment id 163696
แวะพักเที่ยงมาหาคุณพุดพัดชาก่อนครับ คงต้องขอเก็บหน้านี้ไว้ในหน้าโปรดนะครับ ชัยชนะจะไม่ลืมพุด พัดชาเลยกับไมตรีที่ได้รับ มาวันนี้ยิ่งมาพบกับดงดอกไม้ ที่คุณพุดพัดชานำมาบรรจงร้อยเรียง เป็นพวงมาลัย ช่างสวยงามวิจิตรพิสดารตระการตามากครับ ผมยิ่งทึ่งในความสามารถ ของคุณมากครับ ดอกไม้ข้างล่างผมขอเลือกเอาเฉพาะบางดอกนะครับ ดอกปีบหวานบานเศร้าไม่ขอเอาครับ ดอกพุดซ้อนซ่อนใจก็ขอไกลห่าง ดอกเข็มกอแทงใจใครไม่ลงหรอกครับ ดอกจำปีก็คงไม่มีใครจากผมไป ก็คงไม่เก็บไว้ นอกนั้น ดอกรัก ดอกลำดวน ดอกราตรี ดอกบานเช้า ดอกมะลิ ดอกเทียน ดอกพุดชาด และดอกสุดท้ายที่ให้ความหมายดีที่สุดคือ ดอกเรอก้อ (เปลี่ยนชื่อใหม่ให้เพราะครับ) ผมขออนุญาตหอบกลับบ้านนะครับ
28 สิงหาคม 2546 17:33 น. - comment id 163753
เพราะจัง ........แวะมาชื่นชมครับ
28 สิงหาคม 2546 22:39 น. - comment id 163820
เด็ดดอกรักปักกลางใจในทุกที่ ทุกทิวาราตรีที่เก็บไว้ เก็บเพื่อร้อยหรือคล้อยแทนมาลัย เก็บไว้ให้คนดีที่รักกัน ***ผู้หญิงไร้เงาชอบกลอนบทข้างล่างนี้มากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ โดยเฉพาะบรรทัดสุดท้ายชอบเป็นพิเศษเลย ฉะนั้นขอเก็บไว้ในความรู้สึกด้วยอีกคนคนไม่ว่าอะไรนะค่ะ*** ดอกปีบหวานบานเศร้าร้าวรานรัก ดงดอกรักขึ้นเป็นกอรอรู้เห็น ดอกลำดวนหวนหาทุกเช้าเย็น ดอกราตรีไม่เว้น..บานรอท่า.ทุกราตรี ดอกพุดซ้อนซ่อนใจใครกันหนอ ดอกเข็มกอแทงใจใครหน่ายหนี ดอกบานเช้าเย้าย้ำรอคนดี ดอกมะลิที่บ้านนี้ลอยรอเธอ ดอกจำปีกี่ปีแล้วลาเลือนลับ ดอกเทียนนับเป็นร้อยห้อยพ้อเพ้อ ดอกพุทธชาดสวาทหวังยังละเมอ ดอกรอเก้อบานวันนี้ที่รอรอ..
29 สิงหาคม 2546 08:04 น. - comment id 163905
ทิวคะ.. พี่พุดขอบคุณนะ ที่เข้ามาให้กำลังใจงานพี่พุดตลอดเลยค่ะ พี่พุดเคยจำได้ว่าจะเขียนเรื่องให้ทิวนะคะ แต่คงต้องรอสักนิ๊ดนะ..คะ ชัยชนะ... พุดพัดชาซึ้งใจมาก ที่ให้เกียรติที่ได้รับเกียรติจากใจลูกผู้ชายคนหนึ่งที่เราผ่านมาเดินในเส้นทางสายดอกไม้งาม เส้นทางสายฝันอันแสนงดงามด้วยกัน และสำหรับทุกดวงใจ ที่รักรจนา พุด..พัดชา รู้สึกอ่อนล้าใจมากเลยค่ะ รู้สึกเหมือนอยากหยุดเดินสักพัก ทบทวน..งาน พุดพัดชา..อาจจะกลับมาเขียนแนวใหม่นะคะ เคยคิดเช่นนั้น...อยากทำเช่นนั้น..แต่ทำยากจัง เพราะไม่ถนัดเลย..นอกเสียจากว่าหมดสิ้นไฟฝันไฟรัก.. ยังไงก็บอกชัยชนะนะคะ อย่าทิ้งไปพยายามให้กำลังใจกันหน่อยนะ..ทุกอย่างคงดีขึ้น ผู้หญิงไร้เงา.. น้องคือพลังใจส่วนหนึ่งที่สม่ำเสมอกับพี่พุด พี่พุดซึ้งใจจนไม่รู้จะกล่าวคำอะไรดีนอกจากพี่พุดขอบคุณและรักน้ำใจน้อง..
29 สิงหาคม 2546 08:47 น. - comment id 163913
พี่พุดกลับมาฝากคำฝากความด้วยรักถึงคนดีที่น่ารัก..นะคะหลายคนที่เข้าใจและให้กำลังใจพี่พุด..ในงานดาวรุ้ง ดาวร่วง..ที่คงไม่อยากให้พี่พุดเหมือนดาวร่วงลาเลย..ลาลับ..ดับฝันดับดวงใจนะคะ ............ ก่อนอื่นต้องบอกว่าชอบชื่อ..ทิว.. คุณทิวมาก.. อยากเขียนเรื่องให้พระเอกชื่อทิวเขา..และนางเอกชื่อละอออวล.. คงงามมากนะคะ อาจจะเป็นภาคต่อจากSecond Chance! ที่ชัยชนะและผู้หญิงไร้เงาถามมานะคะจะให้จบยังไง.. ก็คงเส้นขนาน..นานจนกว่าจะค้นพบว่า โลกนี้มีครั้งเดียวที่พระเจ้าจะส่งผู้หญิงพิเศษพิสุทธิ์มากำนัลใจแด่เรา.. และอย่าให้มองข้ามเหยียดหยามใจทำร้ายใจเขาโดยไม่ทะนุถนอมรอยทรงจำไว้ให้เนานานหวานนิรันดร์นะคะ ชัยชนะ.. อ่านงานพุดพัดชาแบบที่เขียนแบบถอดใจวางไว้ให้แทบเท้าสักเรื่องดีไหม อยากให้นอนละมุนใจจนน้ำตาซึมนะคะ.. และอยากบอกว่า.. วรรณศิลป์งามล้ำนั้นเราต้องเขียน ให้เศร้าก็เศร้าราวจริง จนโลกพลอยโศกสะเทือนได้เท่าไรยิ่งดี เพื่อสอนใจว่าโลกนี้มีสุขทุกข์คลุกเคล้ากัน จนผ่านวารวันเราจะค้นพบเอง กับหนทางชีวิตที่จะเลือกเดินนะคะ แม้นพระพุทธองค์ยังทรงค้นหามาไม่รู้กี่ภพชาติ และหากเราไม่ค้นเอง.. ใครเล่าจะเข้าถึงสัจจธรรม.ได้อย่างถ่องแท้ มิแพ้ใจอีก. ขอเพียงน้อมนำใจให้ใสสวยดำเนินรอยตามเส้นทางสีขาวที่ทอดยาวให้กับทุกดวงใจผู้ใฝ่หาธรรมะ ธรรมชาติ ธรรมดา ที่สงบงามง่ายใกล้ใจเรา และสัมผัสได้ โดยใช้ดวงตาภายในดวงที่สามที่ใสงามพิเศษพิสุทธิ์มองคนและโลกให้เป็นให้เห็นงาม มาส่องนำทางใจ..แบบไม่ตัดสินและยัดเยียดคำพิพากษาใครนะคะ เชื่อเถอะนะคะว่า..ใจเราเป็นของเรา..ให้หนักแน่นมั่นใจ ทำความดี คิดดี พูดดี ก็จะไม่มีวันที่ใครจะมาทำร้ายได้. .และคนเรานี้หนา..บางคราเราต้องรับว่ามีกรรมเก่าน้อมนำตามติดเรามา ให้เผชิญให้หนีไม่พ้น นอกจากว่าชาตินี้เราจะความดี มีสติ สร้างสมาธิให้มีปัญญา และภาวนาทำเพิ่มเติมต่อ ให้..แต่สิ่งดีดีกับตัวเองและเพื่อนมนุษย์ ให้หยุดให้ร้ายใครให้เขาทุกข์ทนและสร้างกุศลใจเราให้ผ่องผุด หยุดกรรมให้ได้นะคะ ยาวจังเลยค่ะ นานๆจะแจงใจข้างในที่คิดมากกว่า ที่ผู้อ่านสามารถจะสัมผัสได้จากงานเขียนที่เพียงผิวเผินนะคะ..แค่นี้นะคะ อิมคะ... พี่ศรัทธาในสิ่งที่น้องเป็นน้องทำ นี่คือลูกผู้หญิงคนเก่งคนกล้าในใจพี่พุดค่ะ และขอบคุณที่ให้เกียรติมากเข้ามาในงานพี่ ดีใจค่ะ ผู้หญิงไร้เงา.. พี่พุด ซึ้งใจนะคะ และไปฝากเพลงแทนคำขอบคุณไว้ในงานของน้องล่าสุดแล้ว ด้วยรักจริงใจค่ะ และขอขอบคุณแทนทุกดวงใจ ในร่มเรือนรักเรือนใจเรือนไทยนี้ ที่น้องเป็นดั่งหยาดน้ำค้างใจใสเย็น มาพรมพร่างพร่างพรมให้ทุกคนมีชีวิตชีวามีพลังสร้างสรรงานให้มีสาระมากหวานฉ่ำ..ยิ่งๆขึ้นไป อีกนะคะ น้องคือคนดีมีสีสัน ให้ทุกคนในถนนสายฝันสายดอกไม้ ให้ถนอมขวัญถนอมน้องถนอมนุชไปนานนานนะคะ หวังมิรานร้าว มีแต่เข้าใจและให้รักนี้ที่มิมีวันรู้จบแก่กันและกันค่ะ ทุกๆคนทุกๆท่าน จากใจจริงพุดพัดชา ที่รักร่มเรือนไทยนี้ยิ่งชีวิตค่ะ จาก : พุดพัดชา
29 สิงหาคม 2546 09:43 น. - comment id 163921
เพิ่งไปอ่านมานะคะ..ด้วยความซึ้งใจเลยนำทั้งสองข้อความมาเก็บไว้หน้านี้นะคะ เพื่อให้ผู้อ่านได้เข้าใจบางสิ่งในใจพุดพัดชา ที่นานๆจะแถลงใจยาวๆนะคะ ชีวิตพุดพัดชา..เหมือนแก้วที่แตกละเอียดแล้วค่ะ เพียงเพียรกอบกำให้เนื้อใจร้าวนั้นได้นำข้อผิดพลาด บกพร่องมาฝากเตือนใจ หวังเมตตา หวังเข้าใจ แม้เพียงนิดน้อย.. อย่าเข้าใกล้พุดพัดชา จะมีแต่ความเศร้าและเหนื่อยล้า และเป็นเส้นทางที่ไม่งามเลยค่ะ น่าเวทนามากกว่า.. ฝากเพลงนี้ให้ชัยชนะ ตามประสาคนเศร้านะคะ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=112 หัวใจสลาย เดอะ ฮอทเปปเปอร์ ซิงเกอร์ : : Key F ดัง แก้วบาง เขา ทุบ ทิ้ง แตก ใจ ฉันแหลก เพราะน้ำมือเธอ ปวด ช้ำ คร่ำครวญ พร่ำเพ้อ เคย ไหมเธอ จะเหลือบเหลียวมา คำ ทุกคำ ล้วน ซ้ำ หยาม เหยียด คำ รังเกียจนั้นเหลือระอา เทอด ทูนเธอ ดั่งเจ้า ชีวา ไย ถึงฆ่า ฉันลง คงเป็นสุขอุรา ที่สม ดัง ใจ ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนก เพลิน กรง เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง เกินดวงจิตพะวง ไหว ทัน ดั่ง เหมือนถูก ทับ ไว้ ใต้ โลก น้ำ ตาตกทุกค่ำคืนวัน สุด โทษใคร ให้คน ขบขัน ใจ ฉันมัน ง่าย เอง คงเป็นสุขอุรา ที่สม ดังใจ ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนก เพลิน กรง เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง เกินดวงจิตพะวง ไหว ทัน ดัง เหมือนถูก ทับ ไว้ ใต้ โลก น้ำ ตาตกทุกค่ำคืนวัน สุด โทษใคร ให้คน ขบขัน ใจฉันมัน ง่าย เอง... &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& คุณพุด พัดชา ผมอ่านข้อเขียนของคุณ (ซึ่งคงจะเขียนไม่เต็มอิ่มเท่าไร) แต่ทำให้ผมได้รู้จักตัวคุณ เพิ่มมากขึ้น ซึ่งถ้าคนเรารู้จักมีใจ ยอมรับความคิดเห็นของคนอื่น โลกนี้ก็คงจะ สวยงามขึ้นเยอะมากครับ เพียงแค่คุณเขียนแค่นี้ผมได้ข้อคิดตั้งมากมาย ชีวิตของผม อาจหลงระเริงอยู่ในวังวนของความสุข สนุกสนาน เสียเป็นส่วนใหญ่ แต่เมื่อมารับทราบถึงเหตุผลที่คุณเขียนเรื่องเศร้าแล้ว ทำให้ผมรู้จักพุด พัดชา คนที่สอง คนแรกคือพุด พัดชา ผู้เต็มไปด้วยความเศร้าเงียบเหงา เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย ส่วนคนที่สองคือพุด พัดชานักประพันธ์ผู้ที่ต้องการสื่อให้เห็นถึง โลกมนุษย์ของเราอีกด้านหนึ่ง ด้านที่ใคร ๆ ก็ไม่ปรารถนาที่อยากจะพบเจอ งานเขียนเธอนั้นมองผิวเผินดูเหมือนเป็นเรื่องราวไร้สาระ (แม้แต่ผมเองก็ยัง มองผ่านงานที่มีคุณค่าเช่นนี้ไป) แต่ทว่าความคิดของเธอลึกซึ้ง คนที่มีดนตรีในดวงใจเช่นเธอ (ตามความคาดคิดของผม) คงจะไม่ได้เป็น คนระทมทุกข์เช่นงานเขียนของเธอ เธอก็คงเป็นผู้ที่มีความสุขสนุกสนานเช่นกัน เมื่อผมรู้เหตุผลที่คุณเขียนเรื่องเศร้าแล้ว เขียนต่อไปเถอะครับ ผมเป็นคนที่ค่อนข้าง อ่อนไหว ผมชักอยากอ่านงานเขียน.... เอาให้ผมน้ำตาซึมไปเลยครับ หนังสือเพชรพระอุมาทั้ง ๒ ภาค ผมก็อ่านจบไปแล้ว (ผิดหวังภาคที่ ๒ ไม่สนุก เท่าภาคแรก ตามความเห็นของผม ) ว่าจะอ่านรอบสองยังไม่มีเวลา คุณมั่นใจ เถอะครับว่าผมก็ชอบอ่านหนังสือ แต่ส่วนมากจะอ่านแบบหยาบ ๆ คืออ่านเอา เฉพาะเอาเนื้อเรื่องเสียเป็นส่วนใหญ่ ปัจจุบันผมแทบจะไม่มีเวลาไปอ่านหนังสือ ยิ่งผมได้มาหลงใหลบ้านเรือนไทยหลังนี้แล้ว (คุณพูดถึงบุญกรรม) ผมคิดว่าคงเป็น บุญของผมที่ได้มาเจอะ เจอชาวไทยโพเอ็ม เพราะคนที่สามารถ จะเขียนกลอนได้ ก็ต้องมีจิตใจที่อ่อนไหวละมุนละม่อมส่วนหนึ่ง ผมได้มาอ่านข้อเขียนที่นี้ และได้รับฟังคำแนะนำ จากพี่ ๆ ทำให้ผมได้สติ คิดจะทำอะไรเพื่อส่วนรวม เพื่อให้สังคมเป็นสุข ผมก็แค่มนุษย์เดินดินธรรมดาที่มีทุกอารมณ์ ผมไม่ใช่พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยคุณ แต่ผมไม่ยอมเป็นซาตานอย่างแน่นอนครับ ผมก็คือผม ถ้าได้อยู่ได้คุยได้สัมผัส กันจริง ๆ คุณอาจจะรู้จักตัวตนผมที่แท้จริงก็เป็นได้ คงเขียนมากแล้ว ก็จบแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยก็แล้วกันครับ จาก : รหัสสมาชิก : 5053 - ชัยชนะ รหัส - วัน เวลา : 163973 - 19 ส.ค. 46 - 21:25
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
