http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1983 เราคุยกัน..ฝัน..เรื่องเดียว รัดร้อยเกี่ยวก้อยใจ..ฝัน ฝันไกลสู่ไพรกว้าง ต้นไม้..ไร้..ร้าง..สายรุ้งพราว ดาวพร่าง ความว่าง ว่าง ในกลางใจ ในเงียบงาม ในยามฝัน ฝัน และฝัน.. ใบไม้ ร่วงหล่น รอปุ่มปม ผลิตาแตกใบ ใบไม้ไพร ในราวป่า รอลับลา รอร่วงหล่น ดับดวงฝัน หากผูกพัน มองนวลจันทร์ ที่ยังแย้มยิ้มพริบพราวให้ คือดวงตา ใช่ดวงใจ! สายฝน สายฝัน สายสวรรค์ สายสวาท เหมือนสายฟ้าฟาด วันฝนพรำ ย้ำรอยเจ็บ ย้ำรอยใจ เลือกเดินจากไป ไม่เหลียวมา ไม่หวั่นไหว แม้เสียใจ..เสียใจ และเสียใจ! เพราะเข้าใจ..เพราะหัวใจ เพราะหัวใจเธอ..เผลอฝันเพ้อละเมอหาใครอีกคน! ก็จนเอ๋ยก็จนใจ.. ใจเอ๋ยใจคน ใจเอ๋ยใจใคร ขอให้ไป ขอให้ไกล ได้พบใจได้พบคนในกมลใน ดวงใจที่เฝ้าพ้อเฝ้ารอคอย...พลอยอวยพร! บันดาลใจจากรักชื่นชมศรัทธาในงาน ลูกผู้ชายคนดีคนกล้าคนเก่งในดวงใจพุดพัดชา ม.ลปริญญากร วรวรรณ นักเขียนนักถ่ายภาพสัตว์ป่านักอนุรักษ์พงไพร หลังติดตามผลงานและอ่าน...มิตรภาพต่างสายพันธุ์ เรื่อง..ลูกผู้ชาย..ใบไม้..และป่าทึบ..จบลง ด้วยน้ำตาพร่างเงียบด้วยหัวใจรานร้าวเฉียบเย็น..ยิ่งนัก.. .... และสำหรับทุกดวงใจ.. ที่เผลอแสดงความหวั่นไหวออกมา ให้ลูกผู้หญิง ใบไม้ สายฝน จับได้ว่าสิ้นไร้ซึ่งความหนักแน่นมั่นคง จงรัก..ดั่งแผ่นผา ผืนน้ำ.. ... พุดพัดชา..จะเขียนอีกคราในชื่อเดิมนี้ ที่หวังวาดให้มีให้เป็นอีกนิยามรักนึงนะคะ..
พุด 18 ส.ค. 2546 10:33 น. - ID 37920 
1140
4
0
18 สิงหาคม 2546 10:45 น. - comment id 160832
เปล่าหรอกนะ คริสติน่า อากีลาร์ : : Key Gm หากบังเอิญ ถ้าเธอได้เจอ ฉันเหม่อลอย และมีน้ำตา ก็คงเป็นแค่เพียง เพราะว่า ฉันมองฟ้า แล้วใจมันหาย หากบังเอิญ ถ้าเธอได้ยิน เสียงคร่ำครวญ เหมือนดังเสียใจ ก็คงเป็นแค่เพียง เสียดาย ที่ใบไม้ หล่นลง บนพื้นดิน แค่อ่อนไหว ให้เธอ จงเข้าใจ ร้องไห้ไป เพราะใจ มันช่างฝัน เห็นสิ่งใด ที่ใจมันตื้นตัน แค่เพียงฝัน แค่หวั่นไหว เปล่าหรอกนะ น้ำตาที่รินไหล ใช่ว่าฉันเจ็บช้ำ เพราะเธอไป เปล่าหรอกนะ น้ำตาที่รินไหล ให้กับฟ้ากับใบไม้ แต่ไม่ใช่เธอ แค่มองฟ้า ที่มันมืดมัว รู้สึกกลัว ถึงมีน้ำตา แค่มองใบไม้ ที่ร่วงมา รู้สึกว่าในใจ มันเสียดาย แค่อ่อนไหว ให้เธอ จงเข้าใจ ร้องไห้ไป เพราะใจ มันช่างฝัน เห็นสิ่งใด ที่ใจมันตื้นตัน แค่เพียงฝัน แค่หวั่นไหว เปล่าหรอกนะ น้ำตาที่รินไหล ใช่ว่าฉันเจ็บช้ำ เพราะเธอไป เปล่าหรอกนะ น้ำตาที่รินไหล ให้กับฟ้ากับใบไม้ แต่ไม่ใช่เธอ เรื่องที่เธอ เดินจากกันไป คราวนั้น ไม่มีวัน ที่ฉัน จะเจ็บใจ ไม่มีวัน เพราะเธอ ไม่มีความหมาย ไม่มีวันร้องไห้ ให้กับเธอ เปล่าหรอกนะ น้ำตาที่รินไหล ใช่ว่าฉันเจ็บช้ำ เพราะเธอไป เปล่าหรอกนะ น้ำตาที่รินไหล ให้กับฟ้ากับใบไม้ แต่ไม่ใช่เธอ...
18 สิงหาคม 2546 11:33 น. - comment id 160837
..มาตามอ่านนะ..
18 สิงหาคม 2546 13:06 น. - comment id 160846
คุณพุดโชคดีนะครับที่ได้มีเวลาว่าง ไปอ่านหนังสือได้มากมาย ผมไม่ค่อยมีเวลาว่างครับ เอาเป็นว่าคุณอ่านแล้วเจอะไรที่ดีก็เขียนมาเล่าสู่กันฟังนะครับ
18 สิงหาคม 2546 13:37 น. - comment id 160855
ชัยชนะคนดี.. ระยะนี้น่ารักจังนะคะที่พยายามให้กำลังใจ พุดพัดชา..ในโลกจริง.. บางเวลาก็ว่างแสนว่างค่ะ และไม่ทราบว่า..อนาคตไม่นานนี้จะกระเด็นนำชีวิตเต้นไปตามฝัน..ณ.แห่งไหน..รอตัดสินใจอยู่ค่ะ..และเมื่อถึงเวลานั้น..ชีวิตก็คงแปรผันไป ไม่มีอะไรคงที่คงทนนะคะ.. ลึกๆคือ..รักการเขียนมากและอยากเก็บโลกใบเล็กแสนสุขไว้ในซอกลึกของดวงใจ พุดพัดชาถามหัวใจตัวเองหลายครั้งแล้ว..ยามปวดร้าวเศร้าใจกับบางสิ่ง..ว่าจะเลิกเขียนได้ไหม..คำตอบจากใจคือไม่ค่ะ.. หากสมองสองมือนี้ยังมีไฟพอนะคะ และยังสั่งผู้เป็นที่รักว่า..การเขียนการอ่านนั้นทำให้สุขล้ำยิ่งกว่าการมีวัตถุนอกกายมาประดับเสียอีก..ตอบก็ยาวอีกค่ะ นี่คือพุดพัดชาตัวตนที่ไม่เซ็งโลกนะคะ รักและรักทุกดวงใจในเรือนไทยนี้ ที่อ้อนมากไปรึปล่าวคะ..
18 สิงหาคม 2546 23:30 น. - comment id 161027
แค่ชื่อเรื่องก็น่าอ่านแล้วค่ะ ลูกผู้หญิง ใบไม้และสายฝน เป็นชื่อที่ผู้หญิงไร้เงาชอบนะค่ะ
18 สิงหาคม 2546 23:47 น. - comment id 161046
อ่านแล้วต้องถอนหายใจยาว ๆ ลึก ๆ อยากได้ภาษาสวย ๆ มาที่นี่ไม่ผิดหวังจ้า สีน้ำฟ้ารับประกัน อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
