สนามเด็กเล่นแห่งวันวาน
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หล่นร่วง ร่วงหล่น
ใบหูกวางสีแดงหลุดจากต้น หล่นร่วง
เสียงเด็กตัวเล็กๆร้องเจี๊ยวจ๊าว สนุกสนานกับเครื่องเล่นหลากสีสันในสนาม
พวงแก้มสีชมพูเต็มอิ่มไปด้วยความสุข ใบหน้าเปรอะเปื้อนรอยยิ้ม
พวกเขาไม่ต้องดิ้นรนอะไร สนุกสนานกับชีวิต และการมองโลกแบบแคบๆ
ฟ้าของโลกแคบๆของพวกเขาเป็นสีฟ้าเสมอ
เขาไม่เคยเรียกสายฝนว่าพายุมรสุม
เขาไม่รู้จักเมฆดำถมึงทึง เขารู้จักแต่ปุยเมฆสีขาว
เขาไม่เคยรำพึงรำพันว่า เฮ่อชีวิต
โลกของเขาวุ่นวาย แต่อบอุ่น ปลอดภัย
แม้ว่าโลกแห่งความเป็นจริงจะเวิ้งว้าง อันตราย
เลวร้ายหรือน่าสะพรึงกลัวปานใด
พวกเขาไม่รู้ พวกเขาเป็นสุขกับการไม่รู้
ฉันก็เคยมีความไร้เดียงสา มีความคิดที่บริสุทธิ์
ฉันก็เคยมองเห็นท้องฟ้าเป็นสีฟ้า
ฉันก็เคยเป็นเด็ก
ฉันรู้ตัวดีว่าไม่สามารถย้อนวันเวลากลับไปยังวันวานได้
มันเหลือให้เห็นแค่ภาพยามหลับตา
หล่นร่วง ร่วงหล่น
ใบหูกวางสีแดงหลุดจากต้น หล่นร่วง
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 15 ส.ค. 2546 00:14 น. - ID 37795 
2774
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
