**..เรียงบทกลอน ร้อยกวี ถึงที่รัก ถ่ายทอดความ หน่วงหนัก เกินรับไหว สื่ออารมณ์ คนซมซาน ร้าวรานใจ เป็นบทกลอน อันยิ่งใหญ่ ในใจเรา.... **..เป็นแค่คน อ่อนไหว ในโลกนี้ มิอาจที่ จะมีหวัง อย่างใครเขา มีเพื่อนรัก คือความห่าง ความซึมเซา มีความเหงา เคียงข้าง อย่างเช่นเคย... **.. คือคนเดิม ใจเดียว อันเปลี่ยวเปล่า คือคนเก่า เขามองข้าม ทำเมินเฉย คือคนดี ที่ความดี ไม่มีเลย คือคำรัก จักเฉลย เอ่ยให้ฟัง... **..ขอให้เธอ เป็นเธอ อย่างวันนี้ มีชีวิต โชคดี ตามที่หวัง อายุยืน ชื่นชีวี แสนจีรัง มีกำลัง กายใจ ไว้เนิ่นนาน.... **..และให้มี คนรัก ที่รักมาก ไม่พลัดพราก จากกัน ทุกวันหวาน คนคนนั้น อยู่กลางใจ ในทุกกาล คอยผสาน รักมั่น ฉันรักเธอ.... ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส ก.ประแสร์ ศิษยาพร
28 กรกฎาคม 2546 13:22 น. - comment id 156954
กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชื่นชมค่ะ
28 กรกฎาคม 2546 20:14 น. - comment id 157048
สื่ออารมณ์... สื่อบทกลอน... ได้ไพเราะมาก.... เรน..แวะมา..ชื่นชม....นะคะ..
28 กรกฎาคม 2546 22:49 น. - comment id 157090
เพราะค่ะ
29 กรกฎาคม 2546 08:13 น. - comment id 157134
:) ไพเราะ ค่ะ
29 กรกฎาคม 2546 08:14 น. - comment id 157135
:) ไพเราะ ค่ะ
29 กรกฎาคม 2546 19:59 น. - comment id 157257
ขอขอบคุณในทุกๆน้ำใจครับผม
29 กรกฎาคม 2546 21:17 น. - comment id 157282
ดีกว่าพิมพ์อีกค่ะพี่ก้อง (จากใจ เป็ดน้อย)
31 กรกฎาคม 2546 12:05 น. - comment id 157650
ถึงจะเหงา ก็เหงา อย่างคนมีหัวใจ
5 สิงหาคม 2546 20:06 น. - comment id 158678
ขอขอบคุณทุกๆน้ำใจครับ
6 สิงหาคม 2546 09:10 น. - comment id 158793
อาจจะแวะมาอ่านช้าไปสักหน่อยนะคะ พอดีพักนี้ยุ่ง ๆ ไม่ค่อยได้แวะมาอ่านกลอนเพื่อน ๆ สมาชิกเท่าไรนัก แต่ยังไงก็ขอชื่นชมจากใจจริงนะคะว่าไพเราะค่ะ ยังไงก็สู้ต่อไปนะคะ ... จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ :)