เริ่มรุ่ง..... ในราวเมือง..ที่มิใช่..ราวป่าใหญ่ไพรกว้าง. ที่ฉันนี้ฝันใฝ่อยากฝากกายใจไปเริ่มรุ่ง..ในราวพฤกษ์ไพรพนา.. เริ่มรุ่ง..... เช้าวันใหม่ ทุกดวงใจ ทุกผืนดิน ทุกถิ่นที่.. ต่างมีฝัน ต่างมีหวังต่างยังมีลมหายใจต่อดวงใจรักไปอีกวัน เริ่มรุ่ง.... ที่ยังมีเสียงนกร้องขันคู จู้จุ๊กกรู จู้จุ๊กกรูเพราะพริ้งพราว บรรเลงเพลงแห่งราวไพร. เพราะยังมีต้นไม้ใหญ่ให้เกาะคอนขัน..ในบ้านของฉันเอง.. เริ่มรุ่ง..... ฟ้าหวาน ลมหนาว เย็นฉ่ำ เมฆอิ่มใส อาบไรแสง สายไหม ลมชื่น อวลหอมดอกไม้ บานเบิกชูช่อชัน ขันแข่งกันกับใบไม้เขียว ล้อลมไสว..รอหวานใจชื่นชม..ดมดอม เริ่มรุ่ง..... บ้านนี้ ที่ยังมีงามดวงใจใครจะรู้ที่ทำให้ดวงใจใสชุ่มฉ่ำราวหยาดน้ำค้างหยดพราวมาให้ดอกไม้ฝัน..สดสว่างกลางใจ บานแย้มรับหวัง พลังใจ ไฟฝัน ในโลกหวัง โลกอนาคต ที่หมดจดแสนดี ..มิมีท้อแท้แพ้พ่าย...กับกาลเวลาและการเปลี่ยนแปลง... เริ่มรุ่ง..... ที่ยังมีฝันว่า สักวัน ใครบางคนที่พิเศษสุดในใจ ที่เราแสนภาคภูมิใจในคุณค่าความดี ที่มีรักแท้ หนักแน่นมั่นคงจะก้าวมาร่วมชายคา พาให้ใจเราทุกคนฝันแสนดีร่วมกัน วันเคียงหมอน มิจากลาเลยลับไปไกล ไปหนไหนอีกแล้ว... เริ่มรุ่ง..... ที่ยังมีกลิ่นดอกไม้หวานหอม จรุงใจลอยฟุ้งคละเคล้ามากับสายลมหนาวหวานอมเศร้าพราวกับหยาดน้ำค้างที่รอระเหยหาย..ยามอรุณร่ำลา.. พายามสายมาเยือนเยี่ยมแทน... เริ่มรุ่ง..... ที่มีเช้าแสนดี มีละอองหมอกเย็น แสนสบาย มาทายทัก ในบางวัน พร้อมกับความฝันความรักมากมีจากทุกดวงใจที่ใสงาม มากด้วยรัก..ด้วยจริงใจ ..ที่ยินดีมอบให้ไร้ร้องขอ... เริ่มรุ่ง..... กับใจดวงดี ที่รู้จักมองโลกให้เป็น แลเห็นงาม ไม่มืดบอด รู้รัก รู้ให้ รู้ห่วงใย เข้าใจอดทนต่อความเป็นไป ผันแปร ไม่แน่ไม่นอนของโลกที่หมุนวน ยอกย้อนลวงหลอนหลอกใจ ให้มากบทเรียน มากประสบการณ์สอนใจฝากจำจด.. เริ่มรุ่ง..... ที่รู้ค่าการมีชีวิต ที่ถูกลิขิตมาให้แสนโชคดี มีดวงตาดวงใจเห็นในธรรมชาติเงียบสงบงามมีพลังใจว่าได้เกิดมาในแผ่นดินร่มเย็น ได้พบพระพุทธศาสนาที่ส่องสว่างนำเส้นทางใจ ให้แลเห็นในความว่างความพอดี พอดี.. เริ่มรุ่ง..... ในวันนี้..ขอทุกชีวี คิดแต่เรื่องดี เรามีพลังสร้างฝันให้เป็นจริง พบทุกสิ่งที่หวังและความสุข กับคนดี คนเดียวในดวงใจ.. ให้มีใครสักคนนอนเคียงข้างยามเริ่มรุ่ง.. ตราบวันนี้ ตราบชั่วชีวี และชั่วฟ้าดินสลาย....
5 กรกฎาคม 2546 10:56 น. - comment id 151861
http://www.kapook.com/musicstation/Binocular/deep.html เช้านี้ฝนกำลังพรำสาย พุดพัดชากำลังนั่งดูสายฝนและปล่อยให้บทเพลงนี้ครวญคร่ำ ลองฟังดูนะคะณ.รังษี..บางทีพุดพัดชาหานิยามกับอารมณ์ลึกซึ้งในสายถวิลนี้แสนยากจัง.. รักและรัก So this is what you mean and this is how you feel So this is how you see and this is how you breathe Sometimes, i know Sometimes, i go down deep... Ohhh... So this is what you mean and this is how you feel So this how you see and this is how you breate Sometimes, i know Sometimes, i go down deep... Ohhh... Beneath the deep blue sea Touching every breath All a slight of hand For everything you left Sometimes, i know Sometimes, i go down deep... Ohhh... Sometimes, i give myself for you Sometimes, i know down deep...
5 กรกฎาคม 2546 11:01 น. - comment id 151862
คือรัก พุดพัดชา คือดอกไม้สยายกลีบรับน้ำค้าง คือดาวพร่างพริบพราวเคล้าคลึงไหว คือตะวันอันเจิดจ้ากระจ่างใจ คือสว่างไสวใจไม่ท้อพ้อเพียงรัก...... คือเกสรอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง คือความซึ้งความเศร้าได้ประจักษ์ คือสายธารหวานดวงใจเป็นยิ่งนัก คือนวลตักน่านอนแนบแอบฝันไป.. คือกลีบดอกไม้ไหวละมุนอุ่นแก้มหอม คือพะยอมหลอมละลายให้ใจสั่น คือพลังหยินหยางยามห่างกัน คือสวรรค์คือนรกตกบ่วงใจ..... คือสายรุ้งรุ่งเรียวฟ้าคราหลับฝัน คือหวานจันทร์หยาดสายร่ายมนต์ไหว คือทะเลเทกระแทกแทบขาดใจ คือคลื่นใสคลอทรายซัดส่ายเบา.... คือความหวังพลังใจไม่รู้จบ คือสงบเงียบงามแม้ยามเหงา คือหอมหวานปานดอกไม้ทั้งโลกมอบให้เรา คือนานเนา นิรันดร์คือฝันดี..แค่มั่นคง!
5 กรกฎาคม 2546 15:22 น. - comment id 151904
.........กำลังใจ........... หอบมาให้อีก 1 ดวง........... ขอบอกว่าซึ้งมาก.............
5 กรกฎาคม 2546 19:18 น. - comment id 151948
เริ่มรุ่ง กลิ่นอุ่น ไอแก้ม แม่แฉล่ม โฉมฉลา มารศรี ดอกพุด ซ้อนดุจ วิมุตฤดี กล่อมที่ ข้างหู พรูพราย เริ่มรุ่ง สางราง แสงเร้า ไอละอุ ร้าวรู้ จำจากหาย เพียงน้ำค้าง ว้างลม ละลาย วงแขน กอดไว้ อุ่นไอ เริ่มรุ่ง หอมจรุง กายน้อง ใฝ่ฝัน ประคอง พิสมัย ทุกทิวา ราตรี อำไพ พรบจูบ ละไม ในฤดี เริ่มรุ่ง สะดุ่งตื่น หมดชื่นฝัน ในนั้น กกกอด สุขศรี สมหทัย ไขวคว้า นานปี เพียงฝันดี หวานไหว ให้รำพึงรำพัน อิอิแม่กลอนหวานของนิ ในฝันนะ
5 กรกฎาคม 2546 21:55 น. - comment id 151986
นั่งรอตะวันขึ้น อ่านงานอันสุนทรีย์ของพุดพัดชา สุขหาใดปาน