จันทราแห่งความหวังสุกปลั่งเรืองรอง ณ ..ฟากฟ้าไกลโพ้น โลกยังรอให้ความฝัน.. บุปผาราตรี..ยังบานสะพรั่ง หอมระริน ดอกไม้ในหัวใจยังถวิลเบ่งบาน ให้รจนางานเขียนรื่นรมย์ ข้าไม่ต้องการเวทีใหญ่ ขอแค่ฝากฝัน ฝากใจ ฝากรักของข้าล้นใจ ให้ใครบางคนรับรู้.. มีรอยยิ้มอิ่มเอมที่มุมปาก.. กระชากหัวใจสะเทือนไหวยามถึงบทโศกตรม ระทมไปกับบรรทัดฝัน ที่บรรจงสร้างฝันโลกแลชีวิต... แสงสร้อยสุริยา รอท่าทุกวัน ให้คนช่างฝันถักทอมาวางแทบเท้าเธอ.. ริมฝั่งธารสีน้ำตา ริมภูผาสีกำมะหยี่ ริมใจดวง..นี้สีโศก..สะเทือน.. ในทิวาวารไร้หัวใจ..ในกระซิบของสายลมเปลี่ยวดายเดียว.. ในจันทร์เสี้ยว..แสนรักซึ้งเศร้า.. ที่เธอมิเคยเฝ้าแหงนมอง.. ได้ยินไหม... เสียงคลื่นเว้าวอนออดอ้อนฝั่ง กับรอนรอนแสงสนธยา.. กับปรารถนาและรอยจูบฝากตะวันรอน เว้าวอนเธอเสมอมาเสมอไป ในดินแดนสุดท้ายกับฝันพลี!........
10 มิถุนายน 2546 23:27 น. - comment id 146329
ทำอย่างไรหนอ จึงจะล่องลอยไปให้ถึงได้..ฝันพลี..
10 มิถุนายน 2546 23:43 น. - comment id 146333
เรน..ขอ.. ฝัน..สวยงาม..ให้เรนนะคะ..
11 มิถุนายน 2546 11:55 น. - comment id 146384
ฝันพลี นึกภาพไม่ออกว่าจะงดงามเพียงไหน แต่ถ้าบอกว่า พลีฝัน คงจะกระจ่างแจ่มมากกว่าในดวงใจ พี่พุดพัดชามีคำกวี ที่แปลกๆ กินใจมานำเสนอบ่อยครับ ผมอ่านแล้วรับรู้ได้ ในความหมายที่ต้องการจะสื่อครับ