นิทานของวนุษย์ บทที่3 : เสียงผ่างกับลมแผ่ว
เจ้าขาว
เวลาก็ผ่านไป
โครงการก็ดำเนินไป
ไม่มีการประท้วงจากวนุษย์
ไม่มีการประท้วงจากNGO
เพราะไม่มีเงินจากต่างชาติมาหนุน
ประท้วงไปก็เท่านั้น...มันเป็นเพียงวนุษย์
พาดหัว2วัน...วนุษย์สาวหายตัวปริศนา
วนุษย์สาวอยู่ตรงกลางดง
เธอจึงกลายเป็นของกลาง...ที่หายไป
กรมป่าไม้ถูกตรวจสอบ
อธิบดีงอขาแก้ตัว...เธอไม่ใช่วนุษย์จากป่าสาละวิน และ!$@%?!!^...ฯลฯ
อยากจะยืดขาแก้ตัวแต่ใต้โต๊ะมันแน่น...จำทน
มีข่าวลือวัยวุ่น
ว่าเธอฆ่าตัวตาย
เพราะใช้ครีมชุบผิวขาวไม่ได้ผล
บริษัทหัวใสรีบผลิตทันใด
แลคเกอร์ทาไม้ย้อมขาว
เจ๊ง!!!กลับไปร้อยลูกปัด
______________________________
วนุษย์ยังคงไปเรียน
วนุษย์ยังคงไปทำงาน
วนุษย์ยังเข้าวัด
แฟชั่นวนุษย์ก็ยังฮิต
วัยรุ่นหัวเขียวเลิกสัก
หันมาปลูกมอสตามตัว
บางคนอาการหนักเอารังนกมาใส่หัว
แต่ไม่มีลูกปัดมาประดับตามตัว
วนุษย์ก็ไม่สวมลูกปัด...คนสงสัยกันทั่ว
เอาลูกปัดไปไว้ไหน
ใส่ก็ไม่ใส่
ต่างเดากันไปมั่ว
สุดท้ายคนก็ลืม
ลืมทั้งเรื่องลูกปัด...ลูกเหลิม
ลืมทั้งเรื่องอธิบดีซุกไม้...นายกฯซุกหุ้น
เพียงลมพัดมาแผ่วเบา
เสียงนกเสียงกาก็แผ่วไป
รอเพียงลมหมุนพัดฝุ่นคลุ้งขึ้นอีกครั้ง
/(-_-)