นิทานของวนุษย์ บทที่1:จากลูกปัดถึงการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ
เจ้าขาว
ผลไม้ของวนุษย์อร่อย
ผลไม้ปลอดสารพิษ
แลกได้ด้วยลูกปัด
วนุษย์รักษาสุขภาพ
สุขภาพดีมาก
ดีเกินไป
คนกินผลไม้ของวนุษย์
เอร็ดอร่อย
ไม่กินอย่างอื่น
คนเริ่มสุขภาพดี
ดีขึ้น
ดีขึ้น
โรงพยาบาลเจ๊ง
โรงงานบะหมี่เจ๊ง
โรงงานผงชูรสก็เจ๊ง
โรงงานลูกปัดใหญ่ขึ้น
ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
เข้าตลาดหลักทรัพย์เป็นร้อย
วนุษย์ไม่บ้างาน
วนุษย์ไม่บ้าเรียนพิเศษ
วนุษย์ไม่บ้าทำบุญ
ที่สำคัญ
วนุษย์ไม่บ้านักร้อง
วนุษย์ชอบฟังเสียงลม
วัยรุ่นขี้เห่อ
เห่อแฟชั่นวนุษย์
วัยรุ่นย้อมหัวเขียว
วัยรุ่นหุ่นดี
กินแต่ผลไม้ไม่กินจั๊งค์ฟูด
แม็คโดนัลเจ๊ง
วันรุ่นชอบฟังเสียงลม
ฟังตามกันไป
แม้ไม่เข้าใจ
วัยรุ่นฟังแต่เสียงลม
ค่ายเทปเจ๊ง...ขาดคนนิยม
ซีดีเถื่อนก็เจ๊ง...ตำรวจสบายกันทั้งกรม
นักร้องตกงาน
พนักงานแดกด่วนตกงาน
เปลี่ยนมาร้อยลูกปัด
ลูกปัดเริ่มล้นตลาด
วนุษย์มีจำนวนน้อย
คนอยากเพิ่มจำนวนวนุษย์
โคลนนิ่งคนผิดกฏหมาย
โคลนนิ่งวนุษย์...ล่ะ
เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อต่างหาก...คนพลิ้วลิ้น
/(-_-)