..อ่อนล้า.. ฟังสิ...เสียงใบไม้ปลิดใบพลิ้ว ลอยลงผิวพื้นภพกลบระแหง ระยิบแดดแผดไอดังไฟแรง โลกร้อนรนฝนแห้งแล้งศรัทธา มองสิ...มองกอหญ้าเริ่มล้าอ่อน คนทุกข์เข็ญเอนนอนลงอ่อนล้า ฝุ่นผงห่มดงดอยเพียงกลอยตา ท่ามกลางฟ้าวับแสงตะวันวาม แสวงใดก็มืดประเด็นดับ จะกระหยับเสือกสนเกรงคนหยาม หลังมือป้ายปาดสะอื้นทุกคืนยาม ซ่อนข่มความเงียบงำด้วยจำใจ ณ เงื้อมเงายังอยู่รู้ว่าตื่น ยังแข็งขืนสู้ต่อรอวันใหม่ กระทืบเท้าตะโกนท้าชกฟ้าไป เก็บกักความหม่นไหม้ไว้อีกวัน ฯ