**..โรยดอกแก้ว แวววาว จากราวฝัน ส่งเป็นของ กำนัล ความคิดถึง นานแล้วนะ ดวงใจ ไม่ซาบซึ้ง ด้วยหวังพึ่ง ชีวา คนปราณี **..น้ำค้างหยาด ลงพลิ้ว กับทิวสน หัวใจคน ร้าวราน เริ่มบานคลี่ มุ่งหมาย เดินทาง ตามชีวี พกความ หวังดี มีให้มา **..แล้วยื่นสู่ ฝ่ามือ ที่อบอุ่น พร้อมกับยิ้ม ละมุน เพื่อแทนค่า เผื่อคุณเห็น หัวใจ ในดวงตา เห็นคำว่า ที่รัก มาจากใจ **..ถึงแดนดิน ถิ่นนี้ ไม่มีเสียง ไร้สำเนียง บรรเลง เพลงสดใส ก็จะร้อง ขับขาน กังวานไพร ชื่อว่าเพลง อุ่นไอ ไมตรีรัก **..แล้วด้นกลอน ตอนนิทรา เวลาค่ำ เพื่อเร่งย้ำ ความดี ที่แน่นหนัก แม้หัวใจ เหนื่อยอ่อน มิผ่อนพัก หากจะขอ สมัคร รักแต่เธอ **..ตะวันเริ่ม แรกแสง แห่งท้องฟ้า หมู่นกกา บินเป็นคู่ อยู่เสมอ หัวใจคน อย่างพี่ ไม่เลิศเลอ หากแต่เพ้อ เรียกร้อง อยู่ร่ำไร **..โรยดอกแก้ว แวววาว จากราวฟ้า ซบเถิดหนา อกอุ่น หนุนหัวไหล่ ไว้รับขวัญ ปลอบนอน ตอนจากไกล แล้วรับใจ ดวงน้อยน้อย คอยกอดนอน... ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส
27 กุมภาพันธ์ 2546 13:44 น. - comment id 110947
อืม เขียนแนวนี้บ่อยๆ สิ...จะคอยอ่านค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2546 14:25 น. - comment id 110957
เห็นด้วยกับดาวสีหม่น...จริงๆ นะ
27 กุมภาพันธ์ 2546 16:00 น. - comment id 110993
เห็นด้วยนะคะเพราะมากเลย
27 กุมภาพันธ์ 2546 16:32 น. - comment id 111006
ขอขอบคุณมากๆครับ... จะพยายามลองเขียนแนวรักดูบ้าง
27 กุมภาพันธ์ 2546 16:38 น. - comment id 111009
เห็นมะ ไม่ลองแล้วจะรู้เรอะ บอกแล้วให้ลองเขียนแนวนี้ ไม่เชื่อเรา แต่รักสำนวนปรัชญานี่ ก้อแปลกดีนะ
27 กุมภาพันธ์ 2546 18:35 น. - comment id 111023
สุดยอดเลยค่ะ สวยงามไปหมดค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2546 19:35 น. - comment id 111037
.. จำได้ว่าเมื่อไข่เจียวปรากฎตัวใน Thai Poem ครั้งแรก แบบ ไม่รู้อะไรเลย .. รูปก้อใส่ไม่เป็น สีตัวหนังสือก้อใส่ถูก .. มีแต่กลอนที่ตัวเองแต่ง .. ..ไม่ลืมเลือนว่า..คุณต่อง (ต้อง) ksg เป็นคนแรก ที่เข้ามาเยี่ยมเยือน..ความรู้สึกตอนนั้น ดีมากค่ะ และก้อติดตามผลงานของคุณเสมอมานะคะ ..อิอิ แต่ไข่เจียวแต่งกลอนในแนวของคุณไม่เป็น เลยไม่กล้าเข้ามาแจม ... แต่ถ้าเขียนกลอนรัก จาเข้ามาทักบ่อย ๆ ค่ะ ..ขอบคุณสำหรับไมตรีค่ะ
3 มีนาคม 2546 13:29 น. - comment id 111851
เยี่ยมมากครับ เพราะจิงๆ เขียนอีกนะ ชอบๆๆๆ