**..ถึงฟากฟ้า สองฝั่ง ช่างเหินห่าง เราก็ร้าง เกินกว่า หากันได้ มีความรัก ถักทอ จากห้องใจ เพื่อฝากไว้ เป็นสัญญา ว่ายังรัก **..ลมหนาว พริ้วมา เวลานี้ รู้เถิด คนดี พี่หนาวหนัก เหนื่อยแรง เหนื่อยใจ ไม่ผ่อนพัก เธออย่าทัก อย่าทาน อย่ารานร้าว **..จันทร์เอ๋ย จันทร์ที่รัก รู้ไหมฉัน จมปลัก กับความหนาว หนาวกาย หนาวพร่า น้ำตาดาว ถึงคราว หนาวใจ ใครจะมอง **..รอคำตอบ กลับมา จากอีกฟาก ด้วยการจาก ครั้งนี้ พี่หม่นหมอง ณ คืนนี้ ยังฝืนท่า น้ำตานอง เพราะไร้ คู่ครอง ปรองดองกัน **..คิดว่า ต้องรอ ไปตลอด เพราะยอด ดวงใจ ไม่ห่วงฉัน ทิ้งไว้ ผ่านคืน และผ่านวัน ปล่อยให้พี่ นั่งฝัน อย่างเดียวดาย **..สุดท้ายแล้ว ความนัย ไม่สมหวัง มิอาจรั้ง หัวใจ ไกลห่างหาย ทนรับ ทนรู้ อย่างผู้ชาย ว่าอย่าหมาย ดอกฟ้า มาครองเลย... ด้วยความหวังดี
30 มกราคม 2546 22:21 น. - comment id 107000
ต่อง (ต้อง) เขียนกลอนแนวนี้ได้ยอดเยี่ยมเลย เหงาๆ เศร้าๆ น้องปลา2 เก่งนะที่ชักชวนให้มาเขียนแนวนี้ได้.........
31 มกราคม 2546 02:13 น. - comment id 107018
นานๆจะเห็นเขียนแนวที่แตกต่าง แต่ดูดีนะ
31 มกราคม 2546 16:56 น. - comment id 107095
โอ๋ ...... ไพเราะจังเลยคะ ... เขียนได้เยี่ยมเลย เห็นม๊า แนวรักๆๆ ...พี่ก้องแต่งได้เยี่ยมเลยคะ เศร้าๆๆ ถ่ายทอดอารมณ์ดี TT---TT จบได้สวยงามจริงๆคะ .. เอาไว้วันหลัง ..แนวรักสมหวังบ้างก็ได้นะคะ อยากอ่านอีกเยอะๆเลย !! ^____^
31 มกราคม 2546 22:38 น. - comment id 107118
ขอขอบคุณมากครับ ได้แค่นี้จริงๆ
1 กุมภาพันธ์ 2546 22:52 น. - comment id 107188
เช้า..ที่เหน็บหนาว.. ปวดร้าว..กับ..ลมที่พัดผ่าน.. แค่..ความฝัน..กับคืนวาน.. ฉันแค่คน..ผ่านทาง.. ที่พบเจอ.. ไพเราะ..มากนะค่ะ... ความหมาย..และอารมณ์..เศร้าๆ.. ..เรนว่า.. เปนบทกวี..ที่..ไพเราะ..นะค่ะ..
2 กุมภาพันธ์ 2546 14:04 น. - comment id 107214
รักเอ๋ย...ไม่สมหวัง กว่าจะรั้ง...ใจให้หาย พอรู้ตัว...ก็กลับกลาย ฝันสลาย...เพราะหมายปอง น้องนาง...อยู่กลางจิต แต่มิ่งมิตร...ใช่คู่ครอง เหตุใด...รักเราสอง น้ำตานอง....หมองหม่นใจ.... ขอชื่นชมผลงานค่ะ...จากใจจริง...
3 กุมภาพันธ์ 2546 07:06 น. - comment id 107287
เอ้อ เหงมะ เปลี่ยนซะมั่ง ก็ดีนี่ ไม่เลวร้ายอะไรนะ อิอิ
3 กุมภาพันธ์ 2546 18:34 น. - comment id 107356
ขอขอบคุณสมาชิกทุกท่านมากครับ